دلایل رفتار نامناسب پزشک و کادر درمان با بیمار و برخورد درست با آنها

نحوه رفتار با پزشک و کادر درمان عصبی

دکتر و پرستار بیمار باید مهربان باشد و باید از بحث کردن اجتناب کند.
بیماران عصبانی و ناراحت ممکن است با پرستار بیمار بحث کنند. اما پرستار بیمار نباید وارد بحث شود و در کمال آرامش با بیمار سخن بگوید. در هر حالتی، بهتر است که پرستار بیمار از فرد عصبانی بابت مشکلات به وجود آمده عذرخواهی کند و به او بگوید که به مشکل او در سریعترین زمان رسیدگی خواهد شد.
همراه بیمار یا بیمار هم باید آرامش خودش را حفظ کند و از بحث کردن با کادر درمان دوری کند.

پرستاران باید مشکل بیمار را مشکل خود بدانند

اگر بیمار احساس کند که پزشک یا پرستار، نه در مقابل او، بلکه در کنار او ایستاده‌ است، به‌خوبی به حرف‌های آنان گوش می‌کند و کمال همکاری را با پرسنل مرکز درمانی خواهد داشت. برای اینکه پرستاران بتوانند این حس را به بیمار القا کنند؛ باید تلاش کنند گلایه‌های او را پراهمیت بشمارند و به او اطمینان دهند که در راستای رفع این مشکلات، اقدامات لازم را انجام خواهند داد؛ حتی اگر به بخش آن‌ها مربوط نباشد.

بحث‌کردن با بیمار و همراه ممنوع!

پرستار یا پزشک، نباید به‌هیچ‌عنوان با بیمار و یا همراه بیمار بحث کند. بیماران به علت فشارهای ناشی از بیماری و همراهان آن‌ها به دلیل ناراحتی از بیماری عزیزانشان، شرایط ذهنی مناسبی ندارند. بحث کردن با آن‌ها بر سر یک موضوع، تنها موجب شدت‌گرفتن عصبانیت آن‌ها می‌شود. از آنجایی که هدف مشترک میان تمام پرستاران و پزشکان، کمک به انسان‌ها است، باید درنظر داشته باشند که متأسفانه امکان شنیدن گلایه و صحبت‌های نامناسب از بیماران و همراهان آن‌ها وجود دارد و بهتر است در این زمان‌ها خود را کنترل نمایند.

دبیر کمیته ملی اخلاق بالینی وزارت بهداشت گفت: رفتار برخی از کادر درمان از جمله متخصصان زنان و زایمان با مردم خوب نیست یک علت آن فشار کاری رزیدنت ها در بیمارستانهای آموزشی است اما کادر درمان برای پول کار نمی کنند و اگر شکایتی از سوی مردم اعلام شود حتما وزارت بهداشت برخورد می کند.

سید علی انجو درباره برخی بدرفتاری ها در محیط‌های بیمارستانی از جمله در بخش های زایمان و مامایی با مراجعه کنندگان افزود: رشته زنان رشته پر استرسی است زیرا با جان دو انسان در ارتباط است و در صورت اشتباه متخصصان زنان، ممکن است یک خانم رحم یا قدرت باروری‌اش را از دست بدهد. بنابراین زنان و زایمان بسیار رشته پراسترس و پرتنشی است.

وی ادامه داد: مسئله دیگری که بر این موضوع تأثیرگذار است فشارهای جسمی و روانی دوره دستیاری تخصصی رشته زنان است. فشارکاری و کشیک‌هایی که این افراد باید سپری کنند، در این مسئله موثر است.

دستیاران تخصصی اغلب در محدوده سنی بالای ۲۸-۲۷ سال هستند. بعضی از آنها متأهل هستند، بچه کوچک دارند، در قبال همسر و فرزندان شان مسئولیت و مثل هر بانوی دیگری که وظایف مادری و همسری دارند؛ از آنها انتظاراتی در محیط خانواده وجود دارد.

اما این پزشکان جوان معمولاً به دلیل شرایط کاری نمی‌توانند این انتظارات را به طور شایسته‌ای برآورده کنند. در بعضی از موارد به خصوص در سال اول دستیاری به علت فشردگی کشیک‌ها ممکن است این بانوان در همان آغاز دوره رزیدنتی‌شان نتوانند تا چندماه از بیمارستان بیرون بروند.

از آنجا که این افراد هم مسئولیت جان دو انسان برگردنشان است، خودشان تحت فشار هستند و هم سنگینی بار فعالیت‌های درمانی در بیمارستان‌های آموزشی بالا و تعداد مراجعه‌کنندگان زیاد است و فشار از چند سو بر آنان مضاعف می‌شود.

فشار کاری رزیدنت ها در بیمارستانهای آموزشی زیاد است

وی افزود: درمان‌های زنان و زایمان اصلاً قابل پیش بینی نیست و خدمت رسانی در این شغل ساعت خاصی ندارد. ممکن است یک بیمار در نیمه شب زایمان کند، یا بدحال شود در آن صورت بی‌خوابی هم به این مشکلات اضافه می شود.

دبیر کمیته ملی اخلاق بالینی وزارت بهداشت گفت: این پزشکان جوان به ذات آدم‌های مهربانی هستند و نوزادان را دوست دارند و علاقه مند به کمک به مادران باردار هستند که وارد این رشته شده‌اند، اما فشار کار ممکن است افراد را از حالت عادی خارج کند‌.

وی افزود: این افراد هرکدام به اندازه سه یا چهار نفر متخصص، تمام وقت برای بیمارستان ها کار می‌کنند، اما چون نیروی آموزشی محسوب می‌شوند ماهیانه حقوق کمی می‌گیرند.

کادر درمان به خاطر پول کار نمی کند!

وی ادامه داد: این همکاران ما به خاطر پول کار نمی‌کنند اما وقتی کسی تمام وقتش را در بیمارستان می‌گذراند، پول می‌تواند بخشی از مشکلاتش را پوشش دهد. این فرد می‌تواند برای فرزند کوچکش پرستار بگیرد، می‌تواند اگر فرزندش مریض شد و خودش کشیک بود تاکسی اینترنتی بگیرد و از پرستار بخواهد بچه بیمارش را به بیمارستان یا مطب پزشک کودکان ببرد.

انجو گفت: اما با همه‌ این اوصاف و با آنکه این شرایط را درک می‌کنیم و وظیفه داریم شرایط را مثل سایر نقاط دنیا تغییر دهیم و فشار این دوران را معقول کنیم، این فشارها نباید دلیل و توجیهی برای پرخاشگری‌هایی که گاهی با بیماران می‌شود، باشد. ما پزشکان در هیچ شرایطی اجازه توهین یا پرخاشگری و بی‌ادبی به بیماران نداریم.

وی افزود: کسی که شب گذشته کشیک بوده است روز بعد باید برای استراحت آزاد شود. در حال حاضر در برخی از نظام‌های آموزشی گاهی استاد بر دستیارانش نظارتی ندارد و همزمان که باید در بیمارستان آموزشی بر رزیدنت‌ها نظارت کند و به آنها آموزش دهد، در مطب و محیط‌های درمانی غیر آموزشی مشغول خدمات غیرآموزشی است.

وضعیت بیمارستانهای آموزشی باید تغییر کند

به نظر می رسد این رویه باید تغییر کند، لازم نیست. بعضی از بخش‌ها آموزشی باشند. باید با حمایت سازمان‌های بودجه‌ای کشور زمینه برای اینکه در این بخش‌ها متخصص استخدام کنند، فراهم شود تا به تدریج به مرتبه‌ای برسیم که پزشکان هیئت علمی پس از تأمین معاش مطابق شأن آنان، آن گونه که در تمام دنیا رایج است با حضور در بیمارستان بر رزیدنت‌هایشان نظارت داشته باشند و آنان را از مراتب دانش و آموزش های خود بهره‌مند کنند.

وی گفت: بدرفتاری برخی پرستاران و کادر پزشکی با مادران در حال زایمان غیرقابل قبول است. هم فضای بین رزیدنت‌ها و هم فضای رفتاری پزشک و بیمار در برخی موارد مناسب نیست. گاهی وقت‌ها کادر درمانی با بیمار خوب رفتار نمی‌کنند یا از کلمات توهین‌آمیزی نسبت به بیمار استفاده می‌کنند. حتی در مواردی پرخاشگری‌های فیزیکی هم مشاهده می‌‌شود که این مسئله به هیچ وجه منطقی و قابل قبول نیست.

وزارت بهداشت برخورد می کند

دبیر کمیته ملی اخلاق بالینی وزارت بهداشت ادامه داد: اگر از سمت بیمار گزارشی در خصوص بدرفتاری کادر درمان با او به معاونت‌های درمان داده شود، حتماً با آن متخصص یا کادر درمان برخورد خواهدشد. زیرا برخورد نامناسب با بیمار، تبعاتی برای فرد داشته و در آینده او تأثیرگذار خواهد بود. امیدوارم که بتوانیم با آموزش و بهتر کردن شرایط این مشکلات را کمتر کنیم.

وی شکایت از پزشک و پرستاران بداخلاق و بدرفتار حق بیمار است. مطابق محور پنجم منشور حقوق بیمار در جمهوری اسلامی ایران، بیمار حق دارد در مواردی که حقی از او در فرآیند درمان ضایع شده، از طریق شکایت، رسیدگی و پیگیری احقاق حقوق خود را بخواهد.

انجو گفت: به این منظور مراکز مختلفی وجود دارد که بیماران می‌توانند از بدرفتاری پزشک و نیروهای مرکز درمانی مورد نظر خود شکایت کنند. عنوان محور پنجم منشور حقوق بیمار، نظام کارآمد رسیدگی به شکایات است. بیماران می‌توانند در همان زمانی که در تخت بیمارستان هستند، از پزشک خود شکایت کرده و تیم درمان هم نمی‌تواند به دلیل شکایت کردن بیمار، از کیفیت ارائه خدمات خود کم کنند.

بیمار می‌تواند از پزشک و پرستار شکایت کند

وی ادامه داد: روش‌های شکایت از کادر درمانی، مراجعه به معاونت‌های درمان دانشگاه‌های علوم‌پزشکی، سازمان نظام پزشکی و دادسرای ویژه جرایم پزشکی است. همچنین اگر بیماران در بحث‌هایی مربوط به تعرفه و زیرمیزی دچار مشکل شده باشند، می‌توانند به شوراهای حل اختلاف مراجعه و شکایت کنند.

دبیر کمیته ملی اخلاق بالینی وزارت بهداشت گفت: البته ما تمایل نداریم که فضای شکایت و مواجهه‌های قانونی بر ارتباط پزشک و بیمار اتفاق بیفتد. درست و اخلاقی آن است که روابط پزشک و بیمار مهربانانه باشد اما اگر هیچ چاره‌ای برای حل مهربانانه‌ مسائل وجود ندارد گریزی از شکایت نیست.

وی ادامه داد: توصیه ما به بیماران آن است که به حقوق خود آگاهی داشته باشند و در حفظ و ارتقاء رابطه مهربانانه با پزشک و کادر درمان بکوشند. نمی‌شود در بیمارستان یا اورژانس به پرستار یا پزشک پرخاشگری و توهین کنیم یا با آنان برخورد فیزیکی و کتک کاری راه بیندازیم. (متأسفانه در برخی از مناطق رخ داده است) و از آن ها انتظار داشته باشیم همچنان لبخند بزنند.

انجو گفت: در اکثر موارد همکاران ما وقار خود را حفظ کرده و رفتار حرفه‌ای بروز می‌دهند، چرا که آنان در طول دوران آموزش و در کشیک‌ها صبوری و مهربانی را تمرین می‌کنند. اما در هر صنفی افراد آرام و افراد هیجانی وجود دارند. از پزشکان و سایر همکاران ارائه دهنده مراقبت می‌خواهیم تا با بیماران رابطه خوب و دوستانه‌ای برقرار کنند. امیدواریم رضایتمندی افراد به شکلی باشد که نیازی به شکایت نداشته باشند.

منبع : ساعد سلامت