دلگرم
امروز: پنج شنبه, ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۷ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی
آمیودارون چیست و در چه مواردی مصرف می شود؟
5
زمان مطالعه: 11 دقیقه
آمیودارون برای نگهداشتن ضربان قلب در ریتم نرمال، در افرادی که اختلالات مزمنی در ارتباط با ضربان قلب و بطن دارند، استفاده می‌شود.


معرفی آمیودارون و موارد مصرف آن


آمیودارون بر روی ریتم ضربان قلب افراد تاثیر می‌گذارد. این دارو برای نگهداشتن ضربان قلب در ریتم نرمال، در افرادی که اختلالات مزمنی در ارتباط با ضربان قلب و بطن (در قسمت پایینی قلب که خون را به بیرون از قلب هدایت می‌کند) دارند، استفاده می‌شود. آمیودارون برای درمان ضربان قلب بسیار شدید (ventricular tachycardia) و انقباض بی نظم بطنی (ventricular fibrillation) به کار می‌رود. این دارو با نام های دیگری همچون کوردارون (Cordarone) و پاسرون (Pacerone) نیز عرضه می‌شود.


توجه شود که آمیودارون فقط در مواردی که اختلالات ضربان قلب بسیار حاد است و تهدید کننده‌ی سلامت فرد است، استفاده می‌گردد. اولین دوز مصرفی این دارو باید در شرایط بیمارستانی و زمانی‌که ضربان قلب شما به دقت توسط پزشک پایش و کنترل می‌شود (توسط دستگاه نوار قلب: electrocardiograph)، استفاده شود.

مکانیسم اثر آمیودارون


آمیودارون با اثر مستقیم بر بافت‌ها، بدون تأثیر بارز بر پتانسیل غشاء، طول مدت پتانسیل عمل و دوره تحریک‌ناپذیری را در تمام بافت‌های قلب طولانی می‌کند. همچنین در بیماران مبتلا به سندرم W-P-W تحریک‌پذیری بافت مسیر فرعی را طولانی کرده و سرعت هدایت را در این بافت‌ها کند می‌کند.

آمیودارون

فارماکوکینتیک آمیودارون



جذب:جذب آهسته و متغیری دارد. فراهمی زیستی آن حدود 86-22 درصد است. حداکثر غلظت پلاسمایی طی 7-3 ساعت بعد از مصرف خوراکی آن به دست می آید. با این وجود، زمان شروع اثر ممکن است از 3-2 روز تا 3-2 ماه، حتی با مصرف مقادیر سرشار، به تأخیر افتد.


پخش:به طور گسترده در بدن انتشار می یابد، زیرا این دارو در بافتهای چربی و در اعضای بسیار پر خون (مانند کبد، ریه ها و طحال) تجمع پیدا می کند. پیوند این دارو به پروتئین زیاد (96 درصد) است. غلظت درمانی آن دقیقاً معلوم نیست، ولی احتمالاً بین mcg/ml 2.5-1 است.

متابولیسم:به میزان زیادی در کبد متابولیزه شده و به یک متابولیت فعال (دز تیل آمیودارون) تبدیل می شود.


دفع:دفع آمیودارون عمدتاً کبدی و از طریق مجرای صفراوی (گردش دوباره روده ای ـ کبدی) است. از آنجا که این دارو دفع کلیوی ندارد، بیماران مبتلا به اختلال کار کلیه نیازی به تغییر مقدار مصرف دارو ندارند. نیمه عمر دفع نهایی آمیودارون 110-25 روز (طولانی ترین نیمه عمر دفع بین داروهای ضد آریتمی) است. در اکثر بیماران نیمه عمر دارو بین 50-40 روز است.

نحوه مصرف آمیودارون

  • آمیودارون را حتما با تجویز پزشک مصرف کنید و قبل از مصرف، تمامی مواردی که روی جلد این دارو نوشته شده است را به دقت مطالعه نمایید. همچنین از مصرف دوز بیشتر یا کمتر از مقداری که برای شما تجویز شده است، خودداری کنید و فقط در همان دوره ی زمانی که برای شما تجویز شده، آن را مصرف کنید.
  • اگر از یک داروی تنظیم کننده‌ی ضربان قلب دیگر استفاده می‌کنید، اندک اندک مصرف آن را قطع کنید و بعد، مصرف آمیودارون را شروع کنید. از دستورالعمل‌هایی که دکتر برایتان تجویز می‌کند، به دقت پیروی کنید.
  • شما می‌توانید این دارو را به همراه غذا یا بدون آن مصرف کنید. اما هر گونه که مصرف کردید، برای دفعات بعدی نیز به همان صورت مصرف کنید.
  • ممکن است تا دو هفته طول بکشد تا ریتم ضربان قلب شما بهبود پیدا کند. تا زمانی که به شما توصیه شده است که دارو را استفاده کنید، آن را مصرف کنید؛ حتی اگر احساس بهبودی کردید.
  • در دوره‌ی مصرف آمیودارون، ممکن است نیاز باشد تا به صورت منظم، چکاپ‌ها یا معاینات پزشکی و عکس از قفسه‌ی سینه داشته باشید تا تیروئید، بینایی، عملکرد ریه ها و کبد شما بررسی شود. این دارو ممکن است تاثیرات دراز مدتی بر روی بدن شما داشته باشد. به طوری که نیاز باشد که حتی چند ماه پس از توقف مصرف دارو، معاینات پزشکی در مورد شما صورت گیرد.
  • در صورتی که نیاز به یک عمل جراحی دارید (شامل عمل لیزر برای چشم هم می‌شود)، قبل از اینکه عمل انجام شود، به جراح خود توضیح دهید که در حال استفاده از داروی آمیودارون می‌باشید. چرا که ممکن است لازم باشد تا به طور موقت، مصرف این دارو را قطع کنید.
  • همه‌ی دستورالعمل‌ها و راهنمایی ها در مورد نحوه مصرف این دارو را به دقت مطالعه کرده و آن‌ها را اجرا کنید. در صورتی که هرگونه سوالی داشتید، از پزشک خود یا مسئول داروخانه بپرسید.

AMIODARON

مقدار و موارد مصرف آمیودارون


الف) اختلالات ریتم بطنی و فوق بطنی (تاکیکاردی فوق بطنی عود کننده، ‌فلوتر و فیبریلاسیون دهلیزی، ‌تاکیکاردی بطنی)، کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک، آنژین.

  • بزرگسالان: مقدار مصرف لودینگ mg/day 1600-800 است که از راه خوراکی به مدت 3-1 هفته مصرف می‌گردد تا اولین پاسخ درمانی به دست آید. سپس دوز دارو به 800-600 میلی گرم در روز، به مدت یک ماه، ‌کاهش می‌یابد.
  • مقدار نگهدارنده mg/day 600-200 از راه خوراکی است. راه دیگر انفوزیون وریدی است که مقدار مصرف لودینگ آن mg/kg 10-5 است و از طریق ورید مرکزی انفوزیون می‌شود. به دنبال آن، ‌مقدار mg/kg/day 10 به مدت 5-3 روز انفوزیون می‌شود.
  • کودکان: مقدار mg/kg/day 15-10 یا m2/day 73/1 mg/800-600 از راه خوراکی به مدت 10 روز یا تا حصول پاسخ درمانی تجویز می‌گردد. سپس، ‌مقدار mg/kg 5 یا m2 73/1/mg 400 مصرف می‌گردد. مقدار مصرف نگهدارنده معمول mg/kg/day 2.5 یا m2/day 73/1/mg 200 است.

ب) آریتمی‌های فوق بطنی.

بزرگسالان: مقدار 800-600 میلی گرم از راه خوراکی به مدت 1 تا 4 هفته تا زمان کنترل تاکیکاردی ادامه می‌یابد. دوز نگهدارنده mg/day 400-100 است.

تبدیل دارو از فرم تزریقی به خوراکی.

بزرگسالان: دوز شروع خوراکی بستگی به طول مدت انفوزیون وریدی دارد. در صورتی که انفوزیون mg 720 mg) 0.5 در دقیقه) برای مدتی کمتر از یک هفته انفوزیون شده باشد، ‌دوز خوراکی mg/day 1600-800 است. در صورتی که انفوزیون به مدت 1 تا 3 هفته ادامه داشته، دوز خوراکی mg/day 800-600 می‌باشد و در مواردی که انفوزیون برای مدتی بیش از 3 هفته ادامه پیدا کرده، دوز خوراکی mg/day 400 خواهد بود.

مصرف آمیودارون در سالمندان : آمیودارون در سالخوردگان باید با احتیاط مصرف شود، زیرا این بیماران ممکن است دچار آتاکسی ‏شوند.


مصرف آمیودارون در کودکان: در کودکانی که آمیودارون را همزمان با دیگوکسین مصرف می کنند، ممکن است اثرات تداخل دارویی ‏به طور حاد بروز کند. در کودکان ممکن است زمان شروع اثر دارو سریع تر و طول مدت اثر کوتاه تر از بزرگسالان ‏باشد.

مصرف آمیودارون در دوران بارداری و شیردهی


گروه D ، برای دارو های گروه D در دوران بارداری شواهدی مبنی بر وجود خطر برای جنین انسان وجود دارد ولی در بعضی از موارد منافع دارو ممکن است استفاده از دارو را اجتناب ناپذیر نماید و در مقابل منافع دارو، خطرات احتمالی آن را نیز پذیرفت.

مصرف در شیردهی: آمیودارون در شیر مادر ترشح می‌شود و نباید در زنانی که به کودکان خود شیر می‌دهند، مصرف گردد.

عوارض جانبی آمیودارون

  • اعصاب مرکزی: نشانه‌های اکستراپیرامیدال و نوروپاتی محیطی، ‌سردرد، احساس ناخوشی، خستگی، بی حالی، آتاکسی.
  • قلبی ـ عروقی: برادیکاردی، کاهش فشار خون، آریتمی، ادم، بلوک قلبی.
  • پوست: حساسیت به نور خورشید، آبی مایل به خاکستری شدن رنگ پوست.
  • چشم: وجود رسوبات ریز در قرنیه چشم، اختلالات بینایی.
  • غدد مترشحه داخلی: کم کاری و پر کاری تیروئید.
  • دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، ‌یبوست، دردهای شکمی.
  • کبدی: تغییر غلظتهای آنزیمی کبد، اختلال کار کبد.
  • متابولیک: اختلالات الکترولیتی.
  • تنفسی: مسمومیت شدید ریوی (پنومونی، ‌آلوئولیت) و با مصرف مقادیر زیاد، فیبروز ریوی.
  • سایر عوارض: ضعف عضلانی، ‌اختلالات انعقادی، ‌نوتروپنی، ‌پان سیتوپنی.

توجه: در صورت بروز علائم یا نشانه‌های مسمومیت ریوی یا التهاب اپیدیدیم، باید مصرف دارو قطع گردد.

آمپول

مصرف بیش از اندازه یا کمتر از میزان لازم آمیودارون


اگر یک بار مصرف این دارو را فراموش کردید، به محض اینکه به یاد آوردید، آن را مصرف کنید. اما چنانچه زمانِ به یادآوری شما، بسیار نزدیک به زمانِ مصرفِ بعدی بود، دوز فراموش شده را مصرف نکنید. فقط در نوبت بعدی، آمیودارون را مصرف کنید. از مصرف بیش از اندازه، برای جبرانِ دوز مصرفیِ از دست رفته، خودداری کنید.

چنانچه بیشتر از میزان مورد نیاز، این دارو را مصرف کردید، به موارد اورژانسی در مورد مصرف زیاد این دارو مراجعه کنید و یا از پزشک کمک بگیرید. مصرف بیش از حد آمیودارون می‌تواند کُشنده باشد!

علائم مصرف بیش از حد این دارو ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • ضعف
  • ضربان قلب ضعیف
  • احساس سبکی در سر
  • از دست دادن هوشیاری.

موارد منع مصرف آمیودارون


این دارو در انسداد دهلیزی-بطنی درجه 2 یا 3 که از قبل وجود داشته است(بدون ضربان‌ساز مصنوعی)، حملات برادی کاردی که منجر به سنکوپ می‌شود(مگر این که از ضربان ساز مصنوعی برای کنترل آن استفاده نشود) و عیب عملکرد گره سینوسی (مگر این که توسط ضربان‌ساز مصنوعی کنترل نشود) و حساسیت شدید به دارو نباید مصرف شود.

اثر آمیودارون بر آزمایشهای تشخیصی


آمیودارون نتایج آزمونهای عملکرد تیروئید را تغییر می‌دهد، که این امر به افزایش غلظت سرمی تیروکسین ( T4) و کاهش غلظت تری یدوتیرونین (T3) منجر می‌شود (با این وجود، در اکثر بیماران عملکرد تیروئید طی دوران درمان طبیعی می‌ماند).

  • آمیودارون می تواند سطح ALT، AST، ‌آلکالن فسفاتاز و GGT را بالا ببرد.
  • مصرف آمیودارون ممکن است PT و INR افزایش و WBC، RBC و پلاکت کاهش یابند.

تداخلات دارویی آمیودارون

  1. مصرف همزمان آمیودارون با سایر داروهای ضد آریتمی ممکن است خطر بروز تاکی آریتمی را افزایش دهد.
  2. آمیودارون غلظت پلاسمایی کینیدین، پروکائین آمید و فنی‌توئین را افزایش می‌دهد.
  3. ضعف عظله قلب با مصرف همزمان هر داروی ضد آریتمی با آمیودارون مشاهده می‌شود.
  4. اثر انعقادی وارفارین در صورت مصرف همزمان با آمیودارون افزایش می‌یابد.
  5. خطر برور آریتمی بطنی در صورت مصرف همزمان داروهای ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای و فنوتازین‌ها با آمیودارون‌ افزایش می‌یابد. در صورت مصرف همزمان آمیودارون با داروهای مسدودکننده گیرنده بتا، دیلتیازم و وراپامیل، خطر بروز برادی کاردی، انسداد گره دهلیزی بطنی و ضعف عضله قلب افزایش می‌یابد.
  6. غلظت پلاسمایی دیگوکسین در صورت مصرف همزمان با آمیودارون افزایش می‌یابد.

هشدار ها در رابطه با آمیودارون


1- آزمون عملکرد کبد و تیروئید در درمان طولانی مدت ضروری است. آمیودارون می‌تواند سبب بروز اختلال در عملکرد تیروئید شود. بنابراین در طول مصرف آن، هر سه هورمون تیروکسین، تری‌یدوتیرونین وهورمون محرک تیروتروپین باید اندازه‌گیری شوند.
2- در صورت بروز تنگی نفس یا پیشرفت آن و همچنین بروز سرفه در بیمارانی که آمیودارون مصرف می‌کنند، احتمال وجود پنومونی باید در نظر گرفته شود.
3- در موارد نارسایی احتقانی قلب، عیب کار کلیه، بیماران سالخورده، برادی کاردی شدید و اختلالات هدایتی قلب، ( به ویژه مصرف مقادیر زیاد) و پورفیری آمیودارون با احتیاط مصرف شود.
4- به علت کند بودن شروع اثر دارو، مشکل بودن تنظیم مقدار مصرف و احتمال بروز جانبی شدید، درمان با این دارو باید در بیمارستان شروع شود و بیمار حداقل طی دوره مصرف مقدار حمله‌ای دارو در بیمارستان بستری باشد. مقدار مصرف دارو برای هر بیمار باید جداگانه و بر اساس نیازهای بیمار، پاسخ بالینی، وجود یا شدت مسمویت و در بعضی حالات بر اساس غلظت پلاسمایی آمیودارون تنظیم شود.
5- در طول درمان با این دارو، تعیین غلظت سرمی SGPT ، SGOT ، آلکالین فسفاتاز و ثبت نوار قبلی ضروری است.

توصیه های دارویی آمیودارون


1- دوره درمان باید کامل شود. مصرف دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید طبق دستور پزشک ادامه یابد.
2- طی درمان با دارو و چند ماه پس از قطع مصرف آن، از تابش مستقیم خورشید به پوست باید جلوگیری شود.
3- در صورت بروز مسمومیت عصبی، حساسست به نور، تهوع، استفراغ و التهاب اپی‌دیدیم، کاهش مقدار مصرف و در بعضی موارد، قطع مصرف دارو توصیه می‌شود.
4- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، از مصرف آن خودداری نموده و در صورتی که بیش از 2 یا 3 نوبت مصرف نشده، حتماً باید با پزشک مشورت شود. از دو برابر نمودن مقدار دارو باید اجتناب گردد.

شرایط نگهداری آمیودارون

دارو را در دمای اتاق نگهداری کرده و دور از گرما، رطوبت و نور قرار دهید.

divider

بیشتر بخوانید:

همه چیز در مورد قرص متورال ۵۰ (متوپرولول ) و عوارض مصرف این دارو

معرفی دیگوکسین ،مورد استفاده،عوارض،موارد منع مصرف

پروپرانولول ( PROPRANOLOL ) ، داروی تپش قلب و پیشگیری کننده ...

گردآوری توسط بخش سلامت

مجله دلگرم



این مطلب چقدر مفید بود ؟
4.2 از 5 (5 رای)  
توجه: مطالب پزشکی و سلامت مجله دلگرم ، از منابع معتبر داخلی و خارجی تهیه شده اند و صرفا جنبه اطلاع رسانی دارند ، لذا توصیه پزشکی یا درمانی تلقی نمی شوند ، چنانچه مشکل پزشکی دارید حتما برای تشخیص و درمان به پزشک یا متخصص مراجعه کنید.

دیدگاه ها

اولین نفر برای ثبت دیدگاه باشید !


hits