معذب یا مؤذب؟ بررسی صحت املایی و معنایی این واژه

کدام درست است: معذب یا مؤذب ؟

تابه حال به این فکر کرده اید معذب درست است یا موذب؟ معذب را با واو بنویسیم یا با ع؟

 معذب؛ یعنی عذاب کشیده، شکنجه دیده، رنجدیده، آزرده شده، جفا کشیده، بازداشت شده و تنبیه شده. این واژه با عذاب و تعذیب هم خانواده است.

امیر معزی در یکی از قصاید خود از این کلمه در معنای تنبیه و عذاب استفاده کرده است.

    روح بی جسمش معذّب شد به زندان سَقَر
    جسم بی روحش مُنَقَّط شد به دندان گلاب
    امیر معزی، قصاید

مُعذَّب ریشه عربی دارد و اسم مفعول واژه عَذُبَ است. خوب است بدانید با تبدیل فتحه به کسره، مُعَذِب را در نقش اسم فاعل به کار می برند که به معنی شکنجه گر و عذاب کننده است.

بنابر آنچه تا اینجا مرور کردیم و با توجه به ریشه کلمه، موذب یا مؤذب نادرست است و در هیچ لغتنامه ای هم ذکر نشده است.

همچنین بخوانید:

شعر نو فارسی: تاریخچه، قالب ها و نمونه ها

شعر نو فارسی با جنبش مشروطه پدید آمد و نیما یوشیج به عنوان پدر شعر نو شناخته می شود. این سبک شعری دارای سه قالب اصلی نیمایی، سپید و موج نو است.

امروزه برای اراده معنای خجالت کشیدن یا خجالتی بودن هم از این واژه استفاده می شود. حتماً شما هم مُعذب بودن را زیاد شنیده یا به کار برده اید. مثلاً می گوییم:

•     از صحبت کردن در جمع معذبم؛ یعنی راحت نیستم، آزرده ام یا خجالت می کشم.

این کلمه در دستور زبان فارسی نقش صفت را دارد.

•     به شدت معذب شدن از نمودهای بیرونی فرد خجالتی است.

بنابراین  املای صحیح این واژه « معذب » می باشد و نوشتن آن به صورت « موذب » اشتباه است. معذب هم خانواده « عذاب » میباشد.

همانطور که گفته شد این واژه هم خانواده عذاب میباشد و به معنی « در عذاب بودن » است. موارد زیر را میتوان مترادف و هم معنی معذب دانست:

•    در عذاب
•     ناراحت
•     دررنج
•     عذاب شده
•     شکنجه شده
•     پریشان
•     درسختی
•     رنجیده
•     خرقه که زنان به وقت نوحه بر میان بندند