غم انگیزترین و غبارآلوده ترین شعرها در وصف هوای آلوده

گلچینی ناب از زیباترین اشعار در مورد آلودگی هوا

مهمان داریم
مهمانی ناخوانده
آمده
نفس را با خودش برده
آسمان به خس خس افتاده
دوده ها در گلویش مانده
خورشید نفس کم آورده
ابرها خاموش شدند آهسته
درختان با هوا درگیرند
هوا پشت مویرگ در خت
سر به زیر افکنده
باران قصد داشت
به مهمانی گلها برود
منصرف شد
بالای ابرها خودش را جا کرده
برف آماده بازی با کودک بازیگوش شده بود
خورشید پنهان شده بود
به گمانم
او هم خواب مانده

برکت رفته ، فقط خشکی ریشه دوانده
از آمدن برف و باران و باد نومید شدیم
فقط
رحمت خداست که برایمان باقی مانده ...

شاعر ام البنین دهقان

شعر درباره هوای آلوده

دود غلیظ پر شده بر ریه های پاک شهر
تیره گی زمان سرد ، نکرد به روشنی گذر

نهان ز دید خلق شده دره و کوه و رود و دشت
رنگ فضای شهرمان روز بروز سیاه تر

به دست خود پسندمان بسته شده راه نفس
از آشیان دوستی کبوترم کشیده پر

به سوگ پاکی هوا بر تن شهر رخت سیاه
جلوه نموده است رها ، رفته فنا شکوه و فر

عافیت و سلامتی شده فدای کار و نان
پرنده های شهر هم نوش نموده جام زهر

بنفشه های باغ هم خمار و بی رمق شدند
دود سیاه شهر مان خسته چرا کند گذر

باد سحر ، بکَن ز جا ، خواب عمیق دود را
پرده مات از رخ مهر ، بزن ببر کنارتر

به گردن قطور دود قلاده ای ببند زود
طناب آن به دست گیر از پس خود بکش ببر

برون نما اَبر بخیل و کم سخاوت کدر
رها کن قناری اسیر را ، ز پشت میله های قهر

اکسیژن هوای شهر گریخته از مرز صواب
پنجره های شب تار باز نشد سوی سحر

ز بی خیالی بشر ، گریه کنان رویم به در
دو پای سالمی که هست راه نمیروند به سر

ساغر سم به خورد شهر نیست به قاموس بشر
بر تنه های بارور ، کسی نمی زند تبر
قاسم لبیکی

دوبیتی در وصف هوا

شد فصلِ زمستان و خزان هم شد طِی
باران که نبارید و سرآخر شد دِی
تا بهمن و اسفند نشد نازل هیچ
برفی هم اگر بود کِی آمد؟ شد کِی؟

شاعر علی نیک بخت

شعر نو در مورد آلودگی هوا

هوای سُربی

هوا ابریست
نه سرمایی!
نه بارانی!
فقط ابریست!
چنان سُربی
که ره گم کرده اند
بیدار وَشانِ
منظرِ خورشید
هوا ابریست
نه طوفانی!
نه بارانی!
نه باد سرکِشی !
تا پس زند این توده ی اندوه
پُر غم را
و
گاهی
هر
هرزگاهی
زِبین این همه سُربی عالم گیر
سلامی میکند خورشید
و
روزنی روشن
و دستانی ز خاکِ مُرده و تاریک
درازا تا طلوع و روشنی هر دم
هوا ابریست
نه بارانی !
نه طوفانی !
فقط دم کرده است ناجور
دم کرده و فربه
که شاید روزگارانی
نفس گیرد
ز انفاسِ نفس گیرانِ
روز و ابی روشن

سرالله گالشی

شعر تلخ در وصف آلودگی هوا

تهران اتاق گاز
تهران همیشه راز

مردم اسیر درد
مردم اسیر دود

الودگی مدام
افسردگی عیان

بی حوصله همه
اما همه بساز

درها گشوده نیست
سر ها خمیده است

لب ها همه کبود
سرفه فقط مجاز

همواره سوی نان
یا سکه و دلار

دیدم که از نیاز
دستی شده دراز

هرکس به فکر خویش
در فکر مو و ریش

زاهد اسیر زهد
عابد پی نماز

تهران چه می کنی
با حال بس خراب

ای شهر پُرامید
ای شهر سر فراز

شاعر مهیار مقسومی

شعر کوتاه غمگین درباره هوا

خاک آسمان با زمین یکسان

هوا نیمروز تاریک

درها قفل
چهره ها پنهان
خیابان دلمرده
روز تعطیل

ترانه غمگین
درد ها خسته
نفس بی رمق
شب سرفه

تاریخ
لای خاک،
درهیاهو خواب

زمستان بیدار،
تعبیر خواب
خواند...

وطن بود
غریب ...

شاعر سید حجت اله صالحین

شعر غمناک برای هوای آلوده

پایــیز بی بارون

آسمون دلش گرفته از همـه پر از الودگیه دلش غــمه
میخاد اروم بباره نمیتونه اخه این هوا برای تهرونه
هر کسی ک پولداره غم نداره خوشحاله دو سه تایی ماشین داره
تا سر کوچه میره نون بگیره بدون ماشین به اونجا نمیره
دخترِ دانشجوعه ماشین داره غذای باباشون و پیک میاره
مامانه میره خرید وقت نداره با ماشین میره یه وقت کم نیاره
داداشه بیرون میره غرور داره واسه این یکی دو تا موتور داره
اگزوزش باعث الودگیه حرف دوده حرف اشفتگیه
اسمون دلش گرفته از همه چرا زندگیه پاک خیلی کمه
پاییزم رفت ولی بارون ندیدیم جای اون ما چشم و هم چشمی دیدید
کاشکه بارون بباره باز دوباره کاشکه چشمک بزنه باز ستاره

شاعر محیا یاری ساعد

شعر نو در وصف هوا

... پاییز !

برگ ها را یکی یکی
ورق زدم

دلم گرفت
دفتر مشقت کامل نیست
جای باران خالیست ...

شاعر ام البنین دهقان

حتماً بخوانید:

گنجینه ای از لطیف ترین اشعار در وصف باران

در این مجموعه از دلگرم برایتان زیباترین شعرها را در وصف باران از شاعران نامی ایران همچون حافظ، شاملو و سهراب سپهری گردآوری کرده ایم. با ما همراه…