استرس چه بلایی بر سر بدن ما می‌آورد؟

استرس احساسی است که همه ما زمانی که به چالش کشیده می‌شویم یا تحت فشار هستیم، تجربه می‌کنیم. اما بیش از یک احساس، استرس می‌تواند یک پاسخ فیزیکی در سراسر بدن شما باشد. اگرچه در کوتاه مدت، استرس می‌تواند سودمند باشد، اما زمانی که بیش از حد طولانی شود، نه تنها مغز شما را تغییر می‌دهد بلکه به بسیاری از اندام ها و سلول‌های دیگر در بدن آسیب می‌رساند.

به طور کلی مسئول آزادسازی هورمون‌های استرس‌زای کورتیزول، اپی نفرین (که به عنوان آدرنالین شناخته می‌شود) و نوراپی نفرین از غده‌ی فوق کلیوی است. با آزاد شدن این هورمون‌ها در جریان خون، این دسته از هورمون‌های به‌راحتی به عروق خونی و قلب شما می‌رسند. آدرنالین تپش قلب را تندتر می‌کند و فشار خون را بالا می برد و طبیعتا به مرور زمان باعث فشار خون هم می‌شود. همچنین کورتیزول می‌تواند باعث ایجاد لایه‌ی درون رگی (لایه‌ی نازکی از سلول‌ها که درون رگ‌های خونی را می‌پوشانند) شود. اما این تازه شروع کار است! با طولانی شدن استرس کم کم آترواسکلروز یا پلاک کلسترول در شریان‌های خونی ایجاد می‌شود که این تغییرات احتمال حمله قلبی یا سکته مغزی را افزایش می‌دهد.

استرس مادر بیماری‌های گوارشی

وقتی مغز استرس را حس می‌کند، سیستم عصبی خودکار شما را فعال می‌کند و از طریق شبکه‌ای از اتصالات عصبی، مغز استرس را به روده منتقل می کند. چنین رویدادی نه‌تنها احساس پروانه‌ای را در معده ایجاد می‌کند بلکه این ارتباط مغز و روده می‌تواند انقباضات ریتمیک طبیعی که غذا را از طریق روده شما حرکت می دهد، مختل کند.

استرس می‌تواند ترکیب و عملکرد باکتری‌های روده را تغییر دهد که بر سلامت گوارش و سلامت کلی شما تأثیر گذار است. حتی کورتیزول می تواند اشتها را افزایش دهد و به بدن شما بگوید که ذخایر انرژی خود را با غذاهای پرکالری و کربوهیدرات پر کنید، همان چیزی که همه به پرخوری استرسی می‌شناسیم.

هورمون های استرس‌زا می‌توانند به روش‌های مختلف بر سلول‌های ایمنی تأثیر بگذارند. به این شکل که در ابتدا، این هورمون‌ها به آماده شدن سلول‌ها برای مبارزه با مهاجمان و بهبودی پس از آسیب کمک می‌کنند اما نوع مزمن استرس می‌تواند عملکرد برخی از سلول های ایمنی را تضعیف کند و فرد را مستعد ابتلا به عفونت ‌های مختلف کند.

ارتباط استرس با طول عمر

اگر می‌خواهید عمری طولانی داشته باشید، باید استرس مزمن را کنار بگذارید. درواقع در بخش انتهایی کروموزوم‌هایی که قابلیت اندازه‌گیری سن سلول‌ها را دارند قسمت‌هایی به نام کلاهک تلومر وجود دارد که اجازه می‌دهد DNA یک سلول هر بار که تقسیم می‌شود، بدون آسیب رساندن به کد ژنتیکی سلول، کپی شود. اما در صورتی که فرد دائما استرس مزمن را تجربه کند، با هر تقسیم سلولی این کلاهک کوتاه می شود و زمانی که تلومرها خیلی کوتاه شوند، سلول عملا دیگر نمی‌تواند تقسیم شود و می‌میرد. بنابراین شاید بهتر باشد که از همین امروز چاره‌ای برای استرس‌های مزمن خود بیاندیشید!