هنر و علم در شعر و روان شناسی

اشعار با موضوع هنر و علم

نشسته در کنجی پنهان و تاریک
در خلوتِ بی صدا و پرهیاهوی ذهن،
تو ، ای هنرمندِ نقاشِ روح،
که با قلمی نامرئی و رنگ هایی از جنس احساس،
روی بومِ تاریکِ دل ها،
تصویرِ امید می کشی.

تو نه فقط کاوشگرِ رازهای نهان هستی،
که شاعرِ بی کلامِ دردها،
و نوازشگر زخم های بی صدایی.

هر بار که گامی برمی داری،
نه فقط راهی می گشایی،
که قصه ای تازه می سازی،
قصه ای که در آن، تنها نیستی.

تو، در تاریک ترین شب های ذهن،
چراغی می افروزی که نه فقط می تابد،
که جان ها را به رقص درمی آورد،
و زندگی را به شعر می نشاند.

امروز، روز توست،
روزِ کسی که آرام ، بی ادعا،
در پسِ پرده های ذهن ، معجزه می آفریند.

به مناسبت روز روان شناس
گوهر سادات سالاری

شعر زیبای مفهومی

من روی خاک می نویسم
بر روی خاک با احساس و ادراک مینویسم

سالهاست روی خاک نوشته ام
خاک مرا میشناسد
با آهن و بتن و مس و فولاد مینویسم
نوشته هایم روی خاک سفت و لم یزرع در دوردست جوانه میزند!
نوشته هایم در آغوش بیابان خشک و بی آب و علف متولد میشوند!
چه شیرین است وقتی سبز میشود
چه شیرین است وقتی به آسمان نگاه می کند
در انتظار نور
در انتظار خورشید
و جان می گیرد...
خون در رگهایشان با نور به جریان می افتد
و زندگی آغاز می شود
و زندگی می بخشد

نوشته هایم فقط نور میخواهند، نور خورشید
خورشید را در آغوش می گیرد و زنده میشود
هر روز
در نوشته هایم تناسخ و تبلور دم به دم روی میدهد
نوشته هایم ققنوس اند از خاکستر بیرون می آیند
و هر روز زنده میشوند
هر روز
هر روز
و شب هنگام میمیرد
و دو باره با اولین اشعه خورشید زنده می شود
و باز هم زندگی می بخشد
نوشته هایم بر روی کاغذ نیست
نوشته هایم روی خاک است!
نوشته هایم خواندنی نیست!
دیدنی است، شنیدنی است لمس کردنی است
نوشته هایم به طبیعت سلام می کنند
در مقابل انسانها تمام قامت می ایستند، به رکوع میروند و در مقابل طبیعت به سجده می افتد
نوشته هایم زنده اند رشد می کنند
نوشته هایم خودشان در کالبد خوانندگان رسوخ می کنند
نوشته هایم آینده را میسازند:
صنعت را
کشاورزی را
اقتصاد را
امنیت را
نوشته هایم بسیار غریبند
از شهرها بسیار دورند
در بیابانها
تنهای تنها...

ایجاد نیروگاه خورشیدی فقط علم نمی خواهد بلکه عشق هم نیاز دارد تا بتواند سالها در میان بیابان دوام بیاورد.

رضا نوری

شعر در مورد هنر علم

بی دلیل است که تا صد بشماری و هزاران دگر را ؟
این شمارش که به خواندن همه راهست شکوه همگان؟
عاشقان است شمارش به شمار سر انگشت بشر
این همه دست که پیوست به انگشت هزارانِ بشر
بگفتا آسمان را، خورشید و ماه تابان
آموختیم از استاد. نوشتنش چه آسان
با خشت. خشتِ جانش مدرسه ها هزاران
آرزویش بود ولیکن آرزوها را بساخت
آرزویش هم سواد دختران است
نباشد در میانش از هزاران هم یکی را بیسواد
اشاره اش تخته سیاه. همین کلاس ساده بود
صد دانه یاقوت. اسامی ما. حرف الفبا.
چه ساده گفتند مرحله ها را
مراحل رشد. ترقی ما
اوست به فکرش تحصیل و علم بچه ها
فرهنگ ما مدرسه ها
او از این مکتب و شلاق و فلک ها خسته ست
و غریبانه به آرامش تحصیل بشر می نگرد
پیشگامِ فرهنگ
ایران آباد .
تیریز زادش. هفت فروردین
آرامگاهش در بارِ قم بود آرام پروین.
بیست و یکم بود سرمای آذر
میرزای تیریز
میرزا حسن بود. حسن رُشدیه

شعر در وصف هنر

هر که به قسمی هنرش بشکفد
هر که به سویی هنرش بر دهد

هر که از انجام هنر ،خسته شد
او سر خود را به جفا بشکند

باد هنر در سر او بسته باد
تا ز سرش بشکفد آن با هنر

همچنین بخوانید:

شعر برای دل شکسته | برگزیده بهترین اشعار درباره دل شکسته

یکی از بدترین احساس ها دل شکستگی ست که باعث می شود ساعت ها برایش شعر سرود و در این مطلب گلچینی از برترین اشعار دل شکستگی را برگزیده ایم .

بی هنران خنده چو افشان کنند
با هنر است او که تبسم کند

هر که خودش باهنر است، او نماست
یا که هنر را به نمایش دهد؟

اینکه هنر جلب کند یا که جذب
از اثر صاحبش ان یا خرد؟

وقت هنرمندی عشقت چه وقت
یا که به عشق هنرت کی زمان ؟

روز حساب ار برسد با هنرت چون کنند
از تو جمیل است، جمال آن کند

تقدیم از غلامرضا مشهدی ایوز( مکتوب علی)

شعر درباره علم و هنر

به ابیات هنر، پر شرّ و شوری
وزین و باسواد و باشعوری
خوشا آن که تویی آموزگارش
بلا دور از شما، سرکار نوری

چو بلبل، نغمه خوانِ شعر هستید
شما طبعِ روانِ شعر هستید
قلم فرسودم و کردم جسارت
شما از بستگانِ شعر هستید

شاعر امین درافشان