با احترام ، تفسیر فوق قابل تامل است . درست است که به طور کلی چنانچه فردی بخواهد سخنی بگوید که بیهوده و در عین حال برایش مضر باشد ، بایستی سکوت پیشه کند اما در بیت سعدی شمع میسوزد لیکن به اطراف خود روشنایی می بخشد و این یعنی بیهوده نمی سوزد و در واقع این محتوی را می رساند که چنانچه فردی سخنی بگوید که برای دیگران نافع باشد ( سوختن شمع از یک سو و روشنایی از سوی دیگر ) ولو برای گوینده هزینه زا باشد ، بایستی آن سخن گفته شود ( شجاعت و از خود گذشتگی ) . لذا به نظر می رسد که در اینجا تفسیری وارونه ارائه شده است . چون سوختن شمع بیهوده نمی باشد گرچه خودِ شمع ازبین می رود !
۳ دیدگاه