
آشنایی با اختلال نقص توجه ، چالشها و راهکارها
اختلال نقص توجه به مجموعهای از مسائل از جمله تمرکز پایین جهت توجه کردن، بیش فعالی و رفتارهای مداخلهگرانه گفته میشود. برخی از افراد مبتلا به این اختلال فقط علائم کم توجهی از خود بروز میدهند و عدهای دیگر نیز فقط تکانشگر و بیش فعال هستند. روابط اجتماعی ضعیف و ناموفق، عدم موفقیت در تحصیل، اعتماد به نفس و عزت نفس پایین و غیره، همگی از جمله مسائلی هستند که بیش فعالی عامل اصلی در ایجاد آن ها محسوب میشود.
اختلال نقص توجه بیشتر در دوران کودکی بروز پیدا میکند و همان موقع، بهترین زمان برای کنترل و یا درمان آن است. همچنین بیشتر علائم این اختلال، در کودکان و افراد بزرگسال مشابه است، به همین جهت ممکن است این شباهت موجب تشخیص دیرهنگام آن شود. همچنین ممکن است برخی علائم این اختلال در بزرگسالی با علائم اختلالات دیگری نظیر افسردگی و اضطراب اشتباه گرفته شود. این اختلال در افراد بزرگسال معمولاٌ با تکانشگری و توجه بسیار پایین همراه است که در بیشتر مواقع با افزایش سن، کاهش مییابند.
ویژگیها و علائم اختلال نقص توجه
اختلال نقص توجه معمولاً با سه دسته اصلی از علائم مشخص میشود:
عدم توجه:
دشواری در تمرکز بر جزئیات و انجام کارها.
فراموشی در انجام فعالیتهای روزمره.
مشکل در پیگیری دستورات و تکمیل وظایف.
پرخاشگری و فعالیت بیش از حد:
حرکت مداوم و عدم توانایی در نشستن در یک مکان.
صحبت کردن بیش از حد و قطع کردن صحبت دیگران.
احساس بیقراری و نیاز به فعالیت مداوم.
کنترل تکانه:
دشواری در انتظار نوبت و انجام کارها به صورت مرتب.
تصمیمگیریهای ناگهانی و بدون فکر.
تفاوت افراد مبتلا به اختلال نقص توجه با افراد سالم در چیست؟
همهی افرادی که برخی علائم را بروز میدهند، مبتلا به این اختلال نیستند. بیشتر افراد در طول زندگی خود برخی از این علائم را نشان داده و پس از مدتی به روند عادی زندگی باز خواهند گشت. اگر خود و یا اطرافیانتان، به تازگی نشانههای اختلال نقص توجه را بروز دادهاید اصلاٌ نگران نباشید، شما مبتلا به این اختلال نشدهاید.
چه زمانی باید به پزشک متخصص مراجعه کرد؟
اگر هریک از علائم اختلال نقص توجه که در بالا به آن ها اشاره شد به تنهایی و یا همراه با علائم دیگر بروز پیدا کنند و مدت زمان زیادی (شش ماه یا بیشتر) باقی بمانند یا بر تعداد آن ها افزوده شود، نیاز است تا به پزشک متخصص مراجعه نمایید. هرچه سن افراد پایینتر باشد، روند درمان بهتر پیش خواهد رفت و زندگی فرد به میزان بسیار کمتری تحت اثرات منفی قرار خواهد گرفت.
معرفی انواع اختلال نقص توجه
این اختلال را بطور کلی می توان به 3 طبقه زیر تقسیم بندی کرد:
عدم توجه و بی دقتی
فرد مبتلا به هیچ عنوان نمیتواند روی کارهای خود تمرکز کند. به همین دلیل کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه عملکرد تحصیلی قابل قبولی ندارند.
بیش فعالی و رفتارهای تکانشی
شخص مبتلا بیشتر بر اساس هیجانات و احساسات خود و بدون هیچ گونه فکری دست به انجام کارهایش میزند. این نوع از اختلال نقص توجه، نسبت به دیگر انواع آن، آسیب بیشتری به زندگی افراد مبتلا و یا اطرافیان آن ها وارد میکند.
نوع ترکیبی
یکی از رایجترین انواع اختلال نقص توجه میان افراد مبتلا است. در این نوع، فرد هم به محیط اطراف و امور خود بی توجه است و هم دست به رفتارهای تکانشی میزند.
علل اختلال نقص توجه
علت دقیق اختلال نقص توجه هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما برخی از عوامل زیر ممکن است در بروز آن مؤثر باشند:
ژنتیک: وجود سابقه خانوادگی از اختلالات روانی میتواند خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد.
محیط: عوامل محیطی مانند قرارگیری در معرض سموم، مصرف الکل و سیگار در دوران بارداری و مشکلات زایمان میتوانند نقش داشته باشند.
نقصهای مغزی: برخی از تحقیقات نشان میدهند که نقص در ساختارها و عملکردهای مغزی ممکن است به بروز این اختلال کمک کند.

عواملی که باعث ایجاد بیماری های روانی در کودکان می شود
روشهای درمان
درمان اختلال نقص توجه معمولاً ترکیبی از روشهای مختلف است:
دارو درمانی: داروهای محرک مانند متیلفنیدات و آمفتامینها معمولاً برای کنترل علائم ADHD تجویز میشوند.
فیزیوتراپی و مشاوره: مشاوره و رفتار درمانی میتواند به بهبود مهارتهای اجتماعی و کنترل رفتار کمک کند.
آموزش والدین: آموزش تکنیکهای مدیریت رفتار و حمایت از والدین در برخورد با چالشهای مربوط به ADHD میتواند مؤثر باشد.
برنامههای آموزشی: ایجاد محیطهای آموزشی مناسب و برنامههای آموزشی ویژه برای کمک به یادگیری کودکان مبتلا به ADHD.
نتیجهگیری
اختلال نقص توجه میتواند تأثیرات زیادی بر زندگی فرد داشته باشد، اما با تشخیص صحیح و درمان مناسب، میتوان به بهبود کیفیت زندگی و عملکرد فرد کمک کرد. همکاری نزدیک با متخصصان و استفاده از روشهای چندگانه درمانی میتواند به کنترل علائم و بهبود وضعیت بیماران کمک کند.
- برچسبها
- اختلال یادگیری
- بی توجهی
- تمرکز
دیدگاه ها