اختلال ارگاسمی زنان چیست؟ : بررسی اجمالی مشکلات جنسی زنان
نشانه های ارضا نشدن زنان | علائم اختلال ارگاسمی زنان
اختلال ارگاسمی در زنان (آنورگاسمی)
اختلال ارگاسمی در زنان عبارت است از ناتوانی یا دشواری در رسیدن به ارگاسم پس از آنکه به اندازه کافی از لحاظ جنسی برانگیخته و تحریک شدهاند. ارگاسم میتواند از لحاظ شدت، طول زمان و تعداد دفعات بسیار متفاوت باشد. گاهی تحریک اندکی برای رسیدن به ارگاسم کافی است و زمانی مدت زیادی نیاز است تا فرد به ارگاسم برسد. اختلال ارگاسم زنان میتواند کیفیت و یا شدت ارگاسم را نیز کاهش دهد.
مردان نیز ممکن است به اختلال ارگاسم مبتلا شوند، ولی ما آن را بهنامهای دیگری چون اختلال نعوظ، دیر انزالی و یا زود انزالی میشناسیم.
تعداد زیادی از زنان در رسیدن به ارگاسم حتی پس از تحریک زیاد مشکل دارند. آمارها نشان میدهد حدوداً بین ۱۱ تا ۴۱ درصد زنان، اختلال ارگاسم دارند که میزان آن با توجه به سن و سال، مدت زمان و فرهنگ فرد میتواند متفاوت باشد. حدود ۱۰ درصد زنان هیچوقت در طول زندگی ارگاسم را تجربه نمیکنند. نام دیگر اختلال ارگاسمی در زنان آنورگاسمی میباشد.
برای آنکه این اختلال را در فردی تشخیص دهیم، باید اولاً نشانههای آن بهمدت ۶ ماه در فرد حضور داشته باشد و ثانیاً باید باعث پریشانی زیاد فرد شده باشد. همچنین برای تشخیص آنورگاسمی، این نشانهها نباید با دلایل دیگری چون مصرف مواد و یا خشونت همسر توجیه شود.
علائم و نشانه های اختلال ارگاسمی زنان می توان به موارد زیر اشاره کرد:
فرد در رسیدن به ارگاسم تاخیر زیادی دارد، تعداد دفعاتی که به ارگاسم می رسد بسیار نادر و کم می باشد یا به طور کلی به ارگاسم نمی رسد.حس های فیزیکی فرد هنگام به ارگاسم رسیدن بسیار ضعیف هستند. یعنی کییفیت ارگاسم پایین می باشد.
در واقع زنی که ارضا نمی شود مبتلا به اختلال ارگاسمی است در یک موقعیت عادی رابطه ی جنسی ، پس از تحریک های کافی و مناسب برای رسیدن به ارگاسم از جانب خودش یا شریکش ، به ارگاسم نمی رسد و ارضا نمی شود. این مسئله می تواند ناکام کننده و باعث پریشانی باشد. هم چنین ممکن است احساس بی کفایتی در همسر یا شریک فرد ایجاد کند.
انواع اختلال ارگاسمی زنان
ناتوانی جنسی آنورگاسمی مادام العمر
ناتوانی جنسی آنورگاسمی مادام العمر به این معنی است که فرد هرگز ارگاسم را تجربه نکرده است، که به آن ناتوانی در ارگاسم اولیه می گویند.
ناتوانی جنسی آنورگاسمی اکتسابی
ناتوانی جنسی آنورگاسمی اکتسابی به این معنی است که فرد تا به حال ارگاسم را تجربه کرده است اما در حال حاضر در رسیدن به آن ناتوان است، که ناتوانی در ارگاسم ثانویه نیز نامیده می شود.
ناتوانی جنسی آنورگاسمی موقعیتی
ناتوانی جنسی آنورگاسمی موقعیتی به این معنی است که فرد تنها در طول شرایط خاص مثل برقراری رابطه جنسی دهانی یا … قادر به رسیدن به ارگاسم است. یا ممکن است در ارتباط با یک شریک خاص به ارگاسم دست پیدا کند و در موقعیت دیگر و با شریک دیگر خیر.
ناتوانی جنسی آنورگاسمی تعمیم یافته
ناتوانی جنسی آنورگاسمی تعمیم یافته به این معنی است که فرد در هر موقعیت و با هر شریک جنسی به ارگاسم نمی رسد. در حالی پیشتر توانسته بود به ارگاسم برسد.
علل ارضا نشدن زنان
علل ارضا نشدن زنان یا انورگاسمی می تواند ریشه در عوامل روانشناختی و زیستی داشته باشد که در ادامه توضیح داده شده است.
علل روانشناختی ارضا نشدن زنان
بخش مهمی از رابطه جنسی داشتن آمادگی روحی و شرایط روانی فرد در زمان نزدیکی است، از جمله شرایط روانشناختی که مانع از به ارگاسم رسیدن زنان می شود به شرح ذیل است:
- مشکلات روحی و روانی، مانند اضطراب یا افسردگی می توانند از عللی باشند که لذت بردن فرد را محدود کرده و نهایتا فرد به اوج لذت جنسی نمی رسد.
- نارضایتی از شرایط بدنی و ظاهر اندام ممکن است باعث شود بر فرد فشار روانی وارد شود و فشار روانی به نوبه ی خود مانع ارگاسم می شود.
استرس و فشار مالی
- باورهای فرهنگی و مذهبی فرد نقش مهمی در تجارب جنسی فرد بازی می کنند.
- ترس از بارداری یا بیماری های مقاربتی هم باعث ایجاد اضطراب می شوند.
- خجالت کشیدن و احساس گناه در مورد لذت بردن از تجربیات جنسی باعث بازداری های رفتاری فرد می شود. این گونه بازداری ها در تجربه ی لذت بردن ، مانع ایجاد می کنند.
- قرار گرفتن در معرض سوء استفاده جنسی یا عاطفی در گذشته
- عدم ارتباط صحیح با شریک زندگی و یا درگیری حل نشده و یا دعواها و تعارضات باقی مانده
- خیانت و یا عدم اعتماد و شک به همسر
- خشونت
علل زیستی اختلال ارگاسمی زنان شامل موارد زیر می باشد:
بیماری ها: بیماری هایی مانند دیابت و بیماری های عصبی، مانند مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) می تواند بخشی از چرخه پاسخ جنسی انسان را تحت تاثیر قرار دهد.
بیماری های زنانه: اوج لذت جنسی ممکن است با انجام جراحی های زنانه، مانند هیسترکتومی یا جراحی سرطان دچار تغییر شود. علاوه بر این، ناتوانی در رسیدن به ارگاسم اغلب با نگرانی های دیگر جنسی مانند مقاربت ناراحت کننده یا دردناک همراه است.
داروها: مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI ها)، داروهای فشار خون، آنتی هیستامین ها و داروهای ضد افسردگی و دارو های ضد اضطراب ممکن است در رسیدن به ارگاسم اختلال ایجاد کنند.
مصرف الکل و سیگار: مصرف بیش از حد الکل می تواند توانایی عضلات را برای رسیدن به ارگاسم تحت تاثیر قرار دهد. مصرف سیگار هم همان عملکرد را با محدود کردن جریان خون دارد.
روند پیری: با افزایش سن، تغییرات طبیعی در آناتومی، هورمون ها، سیستم عصبی و سیستم گردش خون ایجاد می شود که همگی می توانند بر روی تمایلات جنسی شما تاثیر بگذارند. به خاطر کاهش سطح استروژن در طی انتقال به یائسگی، جریان خون به واژن و کلیتوریس کاهش می یابد. این موضوع می تواند در ارگاسم تاخیر ایجاد کرده و یا به طور کامل این فرایند را متوقف کند.
درمان پزشکی: در مواردی استروژن درمانی یا درمان هورمونی میتواند به درمان آنورگاسمی کمک کند.
رفتار درمانی: در صورتی که فرد دچار آنورگاسمی دائمی باشد، ابتدا بهفرد آموزش داده میشود تا از طریق خودارضایی و استفاده از ویبراتور به اولین ارگاسم خود برسد. رواندرمانگر باید محیط امن و مطمئنی را برای گفتگو درباره نحوه خودارضایی با بیمار بهوجود بیاورد. خودارضایی بهفرد کمک میکند تا با بدن خود آشنا شود.
درمانگر انواع تماسها را با نقاط حساس مختلف بدن به بیمار آموزش میدهد. در جلسه اول نحوه تماس با نقاط غیر تناسلی و در جلسه بعد نحوه تماس با نقاط تناسلی بدن آموزش داده میشود. تحقیقات نشان میدهد با این روش ۹۵ درصد زنان ارگاسم را تجربه خواهند کرد.
روش مسترز جانسون: در این روش از مراجع خواسته میشود تا بهجای تماشاگر بودن در رابطه جنسی، بهطور فعال بر روی احساسات جنسی متبادله خود در حین سکس تمرکز کند و آنها را در خود پیدا کند. از زوجین خواسته میشود بهنوبت یکدیگر را نوازش کنند. در جلسات اول زوجین تنها نقاط غیر تناسلی را لمس کرده و نوازش میکنند.
از مراجع خواسته میشود تا تنها بر روی احساسات بدنی خود متمرکز شود. به زوجین آموزش داده میشود که در این مرحله، رابطه جنسی از طریق دخول انجام نمیشود. در مرحله بعد تماسها و نوازش میتواند شامل قسمتهای تناسلی نیز بشود (هنوز دخول انجام نمیشود).
در این مرحله، زن دست خود را بر روی مرد قرار میدهد تا از طریق غیر زبانی به همسر خود بگوید چطور، به چه مدت و شدتی و کجای بدن او را لمس کرده و مورد نوازش قرار دهد. ممکن است مرد یا زن در این مرحله ناخواسته به ارگاسم برسد، ولی آنها باید بدانند که ارگاسم هدف این مرحله نمیباشد.
در مرحله بعد، زن و شوهر بهطور همزمان بدن یکدیگر را لمس میکنند و در این مرحله میتوانند برای ایجاد حساسیت بیشتر از لوسیون و یا روغن نیز استفاده کنند. روشهای مختلفی را در این مرحله میتوانند برای ارتباط و لذت دادن و گرفتن تجربه کنند، از جمله تماس دهان با آلت تناسلی. در این مرحله اکثر زوجین به مرحله رابطه جنسی کامل وارد میشوند.
بهخاطر تاکید بسیاری که این تمرین بر روی لمس نقاط غیر تناسلی، علامت دادن با دست برای آگاه کردن همسر و احساسات بدنی فرد داشته است، این رابطه با رابطه جنسی پیشین آنها که از نوع واژینال بوده است، تفاوت بسیاری دارد. به زوجین توصیه میشود تا عمل دخول به آرامی و همراه با تحریک کلیتوریس و نیز تصویرسازی ذهنی و استفاده از ویبراتور انجام شود.
آمارها نشان میدهد درمان آنورگاسمی در ۶۵ تا ۸۵ درصد موارد موفقیتآمیز میباشد. در صورتی که سن فرد جوانتر باشد، از نظر عاطفی سلامت باشد و دارای رابطه احساسی و عاطفی مناسبی با همسر باشد، احتمال بهبودی بیشتر است.
همچنین بخوانید:
یک مرد چند بار در روز میتواند ارگاسم داشته باشد؟
نشانه های ارضا شدن جنسی زنان و مردان در رابطه جنسی
دیدگاه ها