دلگرم
امروز: جمعه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
معرفی آنتی بیوتیک قوی کلستیمتات
1
زمان مطالعه: 11 دقیقه
کلستیمتات (COLISTIMETHATE) جهت درمان عفونت در عفونت های مقاوم یا افراد حساس به سایر آنتی بیوتیک ها استفاده می شود.کلیستیمتات سدیم یک آنتی بیوتیک تزریقی استریل است که پس از آماده سازی بصورت عضلانی ، وریدی و یا استنشاقی تجویز می شود.

کلستیمتات سدیم چیست و چرا تجویز می شود؟

کلستیمتات (COLISTIMETHATE) جهت درمان عفونت در عفونت های مقاوم یا افراد حساس به سایر آنتی بیوتیک ها استفاده می شود.کلیستیمتات سدیم یک آنتی بیوتیک تزریقی استریل است که پس از آماده سازی بصورت عضلانی ، وریدی و یا استنشاقی تجویز می شود.

کلیستیمتات سدیم به صورت تزریقی در درمان عفونت های شدید ایجاد شده با یک سری از باکتریهای مشخص استفاده می شود. این دارو به صورت استنشاقی در درمان عفونت های مزمن قفسه سینه در بیماران فیبروز سیستیک استفاده می شود.

به منظور کاهش ایجاد باکتری های مقاوم به دارو و باقی ماندن اثربخشی کلیستیمتات و سایر داروهای ضد میکروب، کلیستیمتات باید تنها در درمان و پیشگیری عفونت هایی مورد استفاده قرار گیرد که در اثر باکتری ها ایجاد شده اند و یا احتمال باکتریایی بودن آنها بسیار زیاد است.

نام تجاری: Colytex

موارد مصرف کلستیمتات

کلیستیمتات سدیم به منظور درمان عفونت های حاد یا مزمن ایجاد شده با سویه های حساس برخی از باسیل های گرم منفی و بخصوص در عفونت های ایجاد شده با سویه های حساس سودوموناس آئروژینوزا به کار می رود. این آنتی بیوتیک در درمان عفونت های ناشی از پروتئوس و نایسریا کاربرد ندارد. اثربخشی کلیستیمتات در درمان عفونت های ناشی از ارگانیسم های گرم منفی مقابل به صورت بالینی به اثبات رسیده است: انتروباکتر آئروژنز، اشریشیاکلی، کلبسیلاپنومونیه و سودوموناس آئروژینوزا.

  • کلیستیمتات سدیم می تواند به عنوان آغاز درمان در عفونت های شدید مشکوک به میکروب های گرم منفی و در درمان عفونت های ناشی از باسیل های گرم منفی حساس به دارو به کار رود.
  • کلیستیمتات سدیم به صورت استنشاقی در درمان عفونت های مزمن ریوی در بیماران فیبروز سیستیک استفاده می شود.

به منظور کاهش احتمال ایجاد باکتری های مقاوم به دارو و باقی ماندن اثربخشی کلیستیمتات و سایر داروهای ضد میکروب، کلیستیمتات سدیم باید تنها در درمان و پیشگیری عفونت هایی مورد استفاده قرار گیرد که در اثر باکتری ها ایجاد شده اند و یا احتمال باکتریایی بودن آنها بسیار زیاد است. در صورت امکان بایستی نتایج مربوط به آزمایشات کشت و حساسیت باکتری ها را در انتخاب و یا تغییر درمان آنتی باکتریال درنظر گرفت. درصورت در دسترس نبودن این اطلاعات، اپیدمیولوژی منطقه و الگوهای حساسیت می تواند به انتخاب تجربی درمان کمک کند.

موارد منع مصرف کلستیمتات

مصرف دارو در سابقه حساسیت به کلیستیمتات سدیم ممنوع می باشد.

COLISTIMETHATE

هشدارها در رابطه با کلستیمتات

  • در بیماران با عملکرد طبیعی کلیوی، حداکثر دوز روزانه نبایستی از 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن بیشتر شود.

اختلالات عصبی گذرا ممکن است رخ دهند. این اختلالات شامل گزگز شدن یا بی حسی اطراف دهان، سوزن سوزن شدن یا احساس حرکت حشرات روی دست ها و پاها، خارش عمومی، سرگیجه، گیجی و اختلال تکلم می باشد.

بایستی به بیماران هشدار داده شود تا در طول درمان رانندگی نکرده و از ماشین آلات پرخطر استفاده نکنند. معمولا کاهش دوز می تواند باعث بهبود نشانه ها شود و نیازی به توقف درمان نیست، اما این بیماران باید با دقت بیشتری تحت نظر قرار گیرند.

  • سمیت کلیوی ممکن است رخ دهد و احتمالا یک اثر وابسته به دوز می باشد و پس از قطع مصرف کلیستیمتات سدیم بهبود می یابد.
  • مصرف بیش ازحد می تواند منجر به نارسایی کلیوی، ضعف عضلانی و ایست تنفسی گردد. برای استفاده همزمان با سایر آنتی بیوتیک ها و داروهای شل کننده عضلانی شبه کورار، به موارد احتیاط و تداخلات دارویی مراجعه کنید.
  • ایست تنفسی پس از تجویز عضلانی کلیستیمتات سدیم گزارش شده است. احتمال ایست تنفسی و بلوک عصبی _عضلانی در افراد با نقص عملکرد کلیوی افزایش می یابد. بنابراین پیروی از دوزهای توصیه شده بسیار حائز اهمیت است.

اسهال ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل تقریبا با تمامی آنتی بیوتیک ها از جمله کلیستیمتات گزارش شده و از لحاظ شدت می تواند از یک اسهال خفیف تا التهاب مرگبار روده بزرگ متغیر باشد. درمان آنتی بیوتیک ها بدلیل از بین بردن باکتری های طبیعی روده، سبب رشد بیش از حد میکروب کلستریدیوم دیفیسیل می گردد.

اسهال ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل تا دوماه پس از درمان آنتی میکروبیال نیز ممکن است گزارش شود. درصورت بروز اسهال ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل یا مشکوک بودن به آن، ممکن است قطع مصرف آن آنتی بیوتیک ضروری باشد. مصرف مناسب آب و الکترولیت ها، مکمل های پروتئینی، درمان آنتی بیوتیکی و درصورت وجود لزوم جراحی بایستی مورد توجه باشد.

احتیاط ها در رابطه با کلستیمتات

  • از آنجا که دفع کلیستیمتات سدیم عمدتا از طریق کلیه انجام می شود، درصورت وجود احتمال نارسایی کلیوی، بایستی مصرف دارو با احتیاط باشد. همچنین باید به کاهش عملکرد کلیوی با افزایش سن نیز توجه کرد.

درصورت وجود نارسایی کلیوی، مصرف کلیستیمتات سدیم باید با احتیاط بسیار زیاد باشد و دوز آن بر اساس میزان نارسایی کلیوی کم شود. تجویز کلیستیمتات سدیم در مقادیر بیش از ظرفیت دفع کلیوی منجر به غلظت های بالای خونی شده که خود می تواند منجر به افزایش بیشتر اختلال عملکرد کلیه شده و چرخه ای ایجاد شود که می تواند به نارسایی حاد کلیه، از کار افتادن کلیه و رسیدن غلظت آنتی بوتیک به غلظت سمی در بدن منجر شود. در این حالت ممکن است بلوک عصبی- عضلانی رخ داده و باعث ضعف عضلانی و ایست تنفسی شود.

  • نشانه های بروز اختلال عملکرد کلیوی عبارتند از: کاهش میزان ادرار، افزایش نیتروژن اوره خون (BUN) ، افزایش کراتینین.
  • درصورت بروز نشانه های اختلال کلیوی، باید درمان با کلیستیمتات بلافاصله قطع شود. در صورت نیاز به تجویز مجدد دارو، باید پس از کاهش غلظت پلاسمایی دارو، دوز دارو تنظیم شود.
  • تجویز کلیستیمتات سدیم درصورت عدم وجود عفونت باکتریایی و همچنین استفاده به منظور پیشگیری بیماری، ارزش بالینی نداشته و تنها امکان ایجاد شدن باکتری های مقاوم به دارو را افزایش می دهد.

تداخلات دارویی کلستیمتات

  • آنتی بیوتیک های دیگر مانند آمینوگلیکوزیدها و پلی میکسین: به دلیل افزایش احتمال انسداد عصبی عضلانی، مصرف همزمان این داروها با کلیستیمتات سدیم، مگر با احتیاط های ویژه، ممنوع می باشد.
  • کلیستیمتات سدیم بایستی با احتیاط با داروهای دارای اثر سمیت کلیوی و عصبی مصرف شود.
  • شل کننده های عضلانی شبیه کورار مانند توبوکورارین و داروهای دیگری نظیر اتر، سوکسینیل کولین، گالامین، دکامتونیوم و سدیم سیترات، انسداد عصبی عضلانی را تقویت کرده و در بیماران تحت درمان با کلیستیمتات باید با بیشترین میزان احتیاط تجویز گردند.
  • سفالوتین سدیم باعث افزایش سمیت کلیوی کلیستیمتات سدیم می شود. باید از مصرف همزمان سفالوتین سدیم و کلیستیمتات سدیم اجتناب شود.

دارو

مصرف کلستیمتات در دوران بارداری و شیردهی

مطالعات کافی و کنترل شده در خانم های باردار وجود ندارد. از آنجا که کلیستیمتات سدیم از سد جفتی در انسان عبور می کند. مصرف آن در بارداری باید تنها با درنظر گرفتن مزایای بالقوه در برابر خطرات احتمالی برای جنین باشد.

ترشح یا عدم ترشح کلیستیمتات سدیم در شیر انسان مشخص نیست، اما از آنجایی که کلستین سولفات در شیر انسان ترشح می شود، باید تجویز کلیستیمتات سدیم در مادران شیرده با احتیاط صورت گیرد.

مصرف کلستیمتات در سالمندان و کودکان

مصرف در سالمندان تعداد افراد 65 ساله و بالاتر برای تعیین تفاوت پاسخ دهی آنها در مقایسه با افراد جوانتر در مطالعات بالینی کافی نبوده است. در سایر گزارش های تجربیات بالینی، تفاوتی بین پاسخ دهی در سالمندان و افراد جوان تر دیده نشده است. به طور کلی انتخاب دوز برای یک فرد سالمند باید محتاطانه بوده و معمولا به دلیل احتمال بیشتر افت عملکرد کبدی، کلیوی، قلبی و وجود بیماری ها یا مصرف داروهای دیگر، از پایین ترین میزان درمانی شروع گردد.

از آنجا که دفع این دارو عمدتا کلیوی بوده و بنابراین خطر واکنش های سمی به این دارو در افراد با نارسایی کلیوی بیشتر می باشد و از سویی دیگر معمولا کاهش عملکرد کلیوی در سالمندان مشاهده می شود. انتخاب دوز این دارو باید با دقت صورت پذیرد. پایش عملکرد کلیوی بیمار می تواند مفید باشد.

در مطالعات بالینی، کلیستیمتات سدیم به اطفال (نوزادان، کودکان و نوجوانان) تجویز شده است. باوجودی که به نظر می رسد که عوارض جانبی در بالغین و کودکان مشابه باشد اما ممکن است کودکان نشانه های سمیت را گزارش نکنند. پایش دقیق بالینی کودکان توصیه می گردد.

اطلاعات دارویی برای بیماران

  • داروهای آنتی باکتریال از جمله کلیستیمتات سدیم تنها برای درمان عفونت های باکتریال به کار می روند و عفونت های ویروسی (نظیر سرماخوردگی) را درمان نمی کنند.
  • جا انداختن دوزها یا کامل نکردن دوره درمان ممکن است(1) اثربخشی درمان را کم کرده و (2) احتمال ایجاد مقاومت دارویی را در باکتری افزایش دهد و ممکن است که باکتری در آینده با کلیستیمتات سدیم و سایر آنتی بیوتیک ها قابل درمان نباشد.
  • اسهال یک مشکل شایع در اثر مصرف آنتی بیوتیک ها بوده و معمولا پس از قطع درمان آنتی بیوتیک برطرف می شود. گاهی حتی پس از بیش از 2 ماه از آخرین دوز آنتی بیوتیک، بیمار دچار مدفوع آبکی یا خونی می شود( که می تواند با تب و دلپیچه همراه باشد). در این صورت بیمار باید در اسرع وقت با پزشک خود مشورت کند.

عوارض جانبی کلستیمتات

  • گوارشی: اختلالات دستگاه گوارش
  • سیستم عصبی: سوزن سوزن شدن دست ها و پاها و زبان، اختلال تکلم، گیجی، سرگیجه و گزگزشدن.
  • پوستی: خارش عمومی، کهیر و راش
  • عمومی: تب
  • تغییر تست های آزمایشگاهی: افزایش نیتروژن اوره خون(BUN)، افزایش کراتینین و کاهش کلیرانس کراتینین
  • سیستم تنفسی: تنگی نفس و ایست تنفسی
  • سیستم کلیوی: سمیت کلیوی و کاهش دفع ادرار

عوارض مصرف بیش از حد کلستیمتات

مصرف بیش از حد کلیستیمتات سدیم می تواند منجر به انسداد عصبی عضلانی شود که با علائم گزگز شدن، سستی و بی حالی، منگی، بی نظمی حرکات عضلانی، حرکات سریع و غیر ارادی کره چشم، اختلال تکلم و ایست تنفسی همراه است. فلج عضلات تنفسی می تواند سبب مرگ شود.

همچنین مصرف بیش از حد این دارو می تواند منجر به نارسایی حاد کلیوی شود که با علائم کاهش دفع ادرار و افزایش غلظت های نیتروژن اوره خون و کراتینین بروز می کند. همانند هر مسمومیت دیگری، باید مصرف دارو متوقف و اقدامات حمایتی لازم صورت پذیرد. قابلیت پاکسازی کلیستیمتات سدیم با همودیالیز یا دیالیز صفاقی بررسی نشده است.

آنتی بیوتیک


میزان و نحوه مصرف کلستیمتات

آماده سازی برای تجویز عضلانی یا وریدی: باید محتویات ویال با دو میلی لیتر آب استریل تزریقی محلول سازی شود. غلظت کلستیمتات سدیم در محلول آماده شده معادل 34 میلی گرم بر میلی لیتر کلیستین بیس اکتیویتی(Colistin base activity) می باشد.

در حین آماده سازی، برای جلوگیری از تشکیل حباب در محلول، ویال را به آرامی بچرخانید. فرآورده های دارویی تزریقی باید پیش از تزریق از نظر وجود ذرات و تغییر رنگ بازدید چشمی شوند و درصورت مشاهده هر کدام، فرآورده نباید مصرف شود.

  • کودکان و بزرگسالان- تجویز عضلانی یا وریدی: بسته به شدت عفونت، دوز روزانه کلیستیمتات سدیم در بیماران با عملکرد طبیعی کلیوی به میزان 5/2 تا 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در هر روز، در 2 تا 4 دوز منقسم می باشد.
  • در بیماران چاق، محاسبه دوز می بایست بر اساس وزن ایده آل بدن صورت گیرد.
  • دوز روزانه و دفعات تجویز برای بیماران مبتلا به اختلال کلیوی باید کاهش یابد.

تجویز وریدی

  • تزریق متناوب مستقیم: به آرامی نیمی از دوز روزانه را در مدت 3 تا 5 دقیقه، هر 12 ساعت تزریق کنید.
  • انفوزیون مداوم: به آرامی نیمی از دوز روزانه را در عرض 3 تا 5 دقیقه تزریق کنید. نیم دیگر را به یکی از موارد زیر تجویز نمایید:
  • سدیم کلراید 9/0%
  • دکستروز 5% در سدیم کلراید 9/0%
  • دکستروز 5% در آب
  • دکستروز 5% در سدیم کلراید 45/0%
  • محلول رینگر لاکتات
  • داده های کافی برای امکان تجویز کلیستیمتات سدیم با داروهای دیگر با محلول های انفوزیون به غیر از موارد ذکر شده وجود ندارد.
  • نیمه دوم دوز روزانه را 1 تا 2 ساعت پس از دوز آغازین به صورت انفوزیون آهسته به مدت 22 تا 23 ساعت تجویز کنید. درصورت وجود اختلال کلیوی، سرعت انفوزیون را بسته به میزان نارسایی کلیوی کاهش دهید.
  • انتخاب نوع و حجم محلول تزریقی جهت انفوزیون بر اساس نیازمندی های آب و الکترولیت بیمار صورت می گیرد.

تجویز عضلانی

  • به صورت تزریق عمیق عضلانی در یک عضله بزرگ (نظیر عضلات گلوتئال یا قسمت جانبی ران) تجویز گردد.

تجویز استنشاقی

  • در تجویز استنشاقی کلیستیمتات سدیم، محلول آماده شده بلافاصله بایستی مورد استفاده قرار بگیرد.
  • آماده سازی برای تجویزاستنشاقی: محتویات ویال با دو تا چهار میلی لیتر آب استریل تزریقی آماده سازی شود. در حین آماده سازی، برای جلوگیری از تشکیل حباب در محلول، ویال را به آرامی بچرخانید. در تجویز کلیستیمتات سدیم به صورت استنشاقی بایستی از نبولایز استفاده شود.
  • ویال های کلیستیمتات سدیم برای یکبار مصرف است. باقیمانده دارو را دور بریزید.

شرایط نگهداری کلستیمتات

در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد و دور از نور نگهداری کنید.

بیشتر بخوانید:

مضرات آنتی بیوتیک ها

آشنایی دقیق با 14 خوراکی و مواد غذایی دارای آنتی بیوتیک طبیعی

۴ آنتی بیوتیک طبیعی

separator line



این مطلب چقدر مفید بود ؟
5.0 از 5 (1 رای)  
توجه: مطالب پزشکی و سلامت مجله دلگرم ، از منابع معتبر داخلی و خارجی تهیه شده اند و صرفا جنبه اطلاع رسانی دارند ، لذا توصیه پزشکی یا درمانی تلقی نمی شوند ، چنانچه مشکل پزشکی دارید حتما برای تشخیص و درمان به پزشک یا متخصص مراجعه کنید.

دیدگاه ها

اولین نفر برای ثبت دیدگاه باشید !


hits