دلگرم
امروز: جمعه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
حکم شرعی وجود خون بعد از نماز در لباس نمازگزار

اگر روی لباس نمازگزار خون باشد نمازش باطل است؟

حکم شرعی وجود خون بعد از نماز در لباس نمازگزار
1
زمان مطالعه: 6 دقیقه
نماز خواندن با لباس خونی چه حکمی دارد؟

وجود خون بعد از نماز در لباس نمازگزار

[ اگر در بدن یا لباس نمازگزار خون زخم یا جراحت یا دُمَل باشد]

اگر در بدن یا لباس نمازگزار، خون زخم یا جراحت یا دُمَل باشد (چنانچه طوری است که آب کشیدن بدن یا لباس یا عوض کردن لباس برای بیشتر مردم یا برای خصوص او سخت است - تا وقتی که زخم یا جراحت یا دُمَل خوب نشده است، می تواند با آن خون نماز بخواند و هم چنین است اگر چرکی که با خون بیرون آمده یا دوایی که روی زخم گذاشته اند و نجس شده، در بدن یا لباس او باشد. (اراکی، گلپایگانی، خوئی، بهجت، تبریزی، صافی:) برای بیشتر مردم سخت است..

نظر علمای اسلام در رابطه با وجود خون به لباس نمازگزار

مکارم: هر گاه در بدن یا لباس نمازگزار خون زخم یا جراحت یا دُمَل باشد اگر به گونه ای است که آب کشیدن بدن یا لباس کار مشکلی است.

بهجت: و اگر طوری است که برای مردم آب کشیدن آن سخت نیست ولی برای شخص او سخت و مشکل است، صحّت نماز با این لباس یا بدن، خالی از وجه نیست..

اگر خون بریدگی و زخم که به زودی خوب می شود و شستن آن آسان است ، در بدن یا لباس نمازگزار باشد ، نماز او باطل است.

گلپایگانی، صافی: و از درهم زیادتر است.

فاضل: و به اندازه درهم یا بیشتر باشد..

مکارم: باید آن را آب کشد.

تبریزی، سیستانی: و خون به مقدار درهم یا بیشتر باشد نماز او باطل است.

اگر جایی از بدن یا لباس که با زخم فاصله دارد به رطوبت زخم نجس شود، جایز نیست با آن نماز بخواند . ولی اگر مقداری از بدن یا لباس که معمولًا به رطوبت زخم آلوده می شود به رطوبت آن نجس شود نماز خواندن با آن مانعی ندارد.

مکارم: اگر با آن نجس شود باید آن را آب بکشد مگر جاهایی که معمولًا خون از زخم به آنجا سرایت می کند.

بهجت: ولی مقداری از بدن یا لباس که معمولًا به رطوبت زخم آلوده می شود، نماز خواندن با آن مانعی ندارد.

سیستانی: که اطراف زخم است..

هر گاه به آسانی می تواند زخم را پانسمان کند و از سرایت خون به سایر بدن یا لباس جلوگیری کند باید این کار را انجام دهد. اگر از زخمی که توی دهان و بینی و مانند اینهاست خونی به بدن یا لباس برسد، احتیاط واجب آن است که با آن نماز نخواند ، ولی با خون بواسیر می شود نماز خواند اگر چه دانه هایش در داخل باشد.

احکام نماز خواندن با وجود زخم در بدن

گلپایگانی، صافی: در صورتی که زیادتر از متعارف تجاوز به اطراف نکرده باشد نماز با آن صحیح است اگر چه احتیاط آن است که با آن نماز نخواند و هم چنین است خون بواسیر در صورتی که دانه هایش بیرون نباشد و امّا با خون بواسیری که دانه های آن بیرون است می شود نماز خواند و لازم نیست مراعات این احتیاط.

مکارم: خون بواسیر نیز اگر از داخل بدن باشد همین حکم را دارد.

زنجانی: (البته خون دماغ، خون زخم به حساب نمی آید و نماز خواندن در آن بی اشکال جایز نیست) و در خون بواسیر نیز در صورتی که دانه هایش بیرون نباشد به احتیاط واجب نماز نخوانند؛ ولی با خون بواسیری که دانه های آن بیرون است می تواند نماز بخواند.

اراکی: مسأله اگر از زخمی که توی دهان و بینی و مانند اینهاست خونی بیرون آید و شستن آن حَرَج داشته باشد و هم چنین با خون بواسیر می شود نماز خواند اگر چه دانه هایش در داخل باشد ولی خون دماغ خون زخم به حساب نمی آید پس اگر به بیرون آمده باشد برای نماز باید محلی را که نجس شده آب بکشد.

خوئی: مسأله اگر از بواسیر که دانه های آن بیرون نباشد یا زخمی که توی دهان و بینی و مانند اینها است خونی به بدن یا لباس برسد ظاهر این است که می تواند با آن نماز بخواند. و امّا خون بواسیری که دانه های آن بیرون است بدون اشکال نماز خواندن با آن جایز است.

تبریزی: خونی به بدن یا لباس برسد و به مقدار درهم یا بیشتر باشد، بنا بر احتیاط، لازم است در صورت امکان آن را بشوید..

بهجت: خونی به بدن یا لباس برسد بنا بر اظهر نمی تواند با آن نماز بخواند مگر این که عرفاً مضطرّ و مجبور باشد با همین بدن یا لباس نماز بخواند یا برای شخص او آب کشیدن یا تعویض آنها، مشکل و سخت باشد.. و یا این که در داخل بوده ولی مثل بواسیری که در بیرون است، بدن یا لباسش را نجس می کند..

فاضل: مسأله خون دهان و بینی حکم زخم بدن را ندارد و اگر لباس و بدن به واسطه آن نجس شود نمی توان با آن نماز خواند مگر این که کمتر از درهم باشد ولی خون بواسیر حکم خون زخم بدن را دارد و نماز با آن اشکال ندارد.

سیستانی: مسأله اگر از بواسیر یا زخمی که توی دهان و بینی و مانند اینهاست خونی به بدن یا لباس برسد، می تواند با آن نماز بخواند، و فرقی نیست که دانه بواسیر بیرون باشد یا اندرون.

کسی که بدنش زخم است

کسی که بدنش زخم است، اگر در بدن یا لباس خود خونی ببیند و نداند از زخم است یا خون دیگر، با آن نماز خواندن مانعی ندارد

خوئی، تبریزی، سیستانی، بهجت، صافی: خونی که بیشتر از درهم است ببیند..

گلپایگانی: جایز است با آن نماز بخواند، اگر چه احتیاط مستحب ّ آن است که با آن نماز نخواند.

خوئی، تبریزی: جایز نیست که با آن نماز بخواند.

مکارم: نماز خواندن با آن مشکل است.

صافی: احتیاط آن است که با آن نماز نخواند.

زنجانی: احتیاط مستحب آن است که با آن نماز نخواند.

سیستانی: احتیاط واجب آن است که با آن نماز نخواند.

بهجت: بنا بر اظهر جایز است که با آن نماز بخواند.

اگر چند زخم در بدن باشد و به طوری نزدیک هم باشند که یک زخم حساب شود، تا وقتی همه خوب نشده اند، نماز خواندن با خون آنها اشکال ندارد. ولی اگر به قدری از هم دور باشند که هر کدام یک زخم حساب شود، هر کدام که خوب شد، باید برای نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بکشد

گلپایگانی، صافی: اگر مجموع زیادتر از درهم باشد.

بهجت: مسأله اگر چند زخم در بدن باشد، چنانچه می شود آنها را موقع آب کشیدن، جدای از یکدیگر تطهیر کرد و برای آن شخص مشکل نباشد، هر کدام یک زخم حساب می شود اگر چه زخمها نزدیک به هم باشد و هر کدام که خوب شد، باید بدن یا لباس را از خون آن آب کشید.



این مطلب چقدر مفید بود ؟
5.0 از 5 (1 رای)  

دیدگاه ها

اولین نفر برای ثبت دیدگاه باشید !


hits