نکاتی که باید در زمان برخورد با افراد نابینا بدانید !

نحوه رفتار صحیح با افراد نابینا

نابینایی یکی از معلولیت هایی است که در هرسنی ممکن است برای افراد اتفاق بیفتد . اما در بیشتر مواقع نابینایی از دوره کودکی در فرد به وجود می آید و همراه او می ماند .
افراد نابینا به راحتی قابل شناسایی هستند و نگاه های مختلفی از سوی والدین ، همسالان و معلمان متوجه این کودکان می شود .
گاهی همراه با تاسف و دلسوزی و گاهی همراه با تفکر و اندیشه .

گاهی اوقات که با فرد نابینایی رو به رو میشیم به نظرمان فقط یک فرد کور دیدیم .
فقط به چشمان او و نقصی که دارد توجه می کنیم . در حالی که او نیز یک انسان است و مانند ما توانمند است و تنها قدرت بینایی ندارد .
کودک نابینا نیز مانند ما نقشی در داشتن یا نداشتن حس بینایی نداشته است .

اینها همه برای او مقرر شدن و کسی در این مشکل او نقشی نداشته است . کودک نابینا علی رغم نقص بینایی توانایی دارد که یاد بگیرد. بنویسد ، کار کند و یک فرد مستقل باشد تا بدون ترحم دیگران یک زندگی عادی داشته باشد . در ادامه این مقاله به نکات نحوه برخورد با افراد نابینا اشاره می کنیم. تا اگر با چنین افرادی رو به رو شدید بدانید چطور رفتار کنید تا باعث ناراحتی و خدشه دار شدن عزت نفس این افراد نشوید .

نکاتی برای رفتار با نابینایان

در برخورد با افراد نابینا به نکات زیر توجه کنید :

باید با او طوری رفتار کنید که گویی هیچ تفاوتی با همسالان بینای خود ندارد
باید کودک نابینا را با نام صدا زد و او را با اشاره صدا نکرد
وقتی به نابینایی نزدیک می شوید او را از حضور خود آگاه کنید و اگر لازم بود خود را معرفی کنید .
وقتی میخواهیم یک فرد نابینا را راهنمایی کنیم ترتیبی بدهیم که او بازوی ما را بچسبد ( کودکان دست ما را می گیرند ) .
این افراد دوست دارن مستقل زندگی کنند بنابراین زمانی کمکشان کنید که که خودشان نیاز دارند و نمی تونن از عهده آن کار بربیان.
هنگام راهنمایی کودک جهت ها را درست بگویید و از گفتن واژه هایی مثل اینجاست ، اونجاست ، بیا اینور ، برو اونور پرهیز کنید . زیرا این جملات برای او بی معنی هستند . باید بسیار دقیق و با معنا و مفهوم روشن با او صحبت کرد و او را راهنمایی نمود .
حتی الامکان از جابه جایی وسایل فرد نابینا پرهیز کنید و اگر چیزی را جابه جا کردید حتما به او اطلاع بدهید .

مهم ترین مسئله کودک نابینا اینه که بتواند خود را قبول کند .
در این رابطه تشویقش ، انتقاد از او یا انتظار از او برای رعایت اخلاق و نظم و ترتیب باید به طور عادی و مثل دیگر همسالانش باشد .
از مقایسه کودک نابینا با دیگر همسالان و دوستانش به او خودداری کنید زیرا این کار به مرور زمان باعث ضعف او می شود .
تحرک و جهت یابی اساسی ترین برنامه آموزش برای نابینایان است .
بنابراین او را در همه کارهایی که توان انجامش را دارد شرکت بدهید تا در تحرک و جهت یابی مستقل و توانمند شوند .
در واگذاری مسولیت ها به او همانند همسالان بینای او برخورد کرده و برایش تخفیف قائل نشوید او نیز می تواند به مرور از عهده مسولیت های روزمره اش بربیاید .

منبع : نابینایان تجلی