اهمیت بهداشت روحی و روانی در دوران بارداری

بارداری یک حادثه فیزیولوژیک و برای زن و خانواده اش دوره ای منحصر به فرد و استثنایی و به عنوان یک دوران مهیج و لذت بخش در زندگی زنان در نظر گرفته شده است. در این زمان تغییرات شگرفی در خلق و خو و جسم مادر رخ می دهد. این تغییرات استرس های روانی جدیدی را در زندگی فرد ایجاد می کند و چنانچه تحت کنترل قرار گیرند شاید همیشه مضر نبوده و می توانند مادر باردار را در راه پذیرش تغییرات آماده تر کنند. تغییراتی خلقی و رفتارهای مرضی مبین نگرانی در پذیرش حاملگی است. فرسودگی جسمی و تنش هایی که بر جسم مادر باردار وارد می شود مشخص بوده و به راحتی قابل تشخیص، درمان و پیشگیری است ولی تنشهایی که بر روح و روان جنین در رحم مادر وارد می شود به راحتی قابل تشخیص نیست. عدم اطلاع یا اطلاعات ناقص و غلط در خصوص بارداری و تغییرات آن می تواند بهداشت روان زن باردار را به مخاطره اندازد. آشفتگی های روانی باعث عدم توجه کافی مادر به بهداشت دوران بارداری و مراقبت های اولیه، تغییر عادت های غذایی، افزایش خطر زایمان زودرس، تولد نوزاد کم وزن و حتی سقط جنین می گردد و می تواند علائمی از قبیل خستگی، خواب آلودگی یا بی خوابی، اضطراب، افزایش ضربان قلب ، فشار خون بالا، پرخوری یا بی اشتهایی، سردرد، سرگیجه، ، استفراغ های مکرر و کاهش مقاومت در برابر بیماری های عفونی و ... ایجاد کند. استرس در بدن زن باردار سطح بعضی از هورمونها را در خون بالا می برد که این هورمونها، خون رسانی به جنین را از طریق جفت مختل می کند و به جنین اکسیژن و موادغذایی کافی نمی رسد و همچنین می تواند اثرات مضرش را به صورت غیرمستقیم اعمال کند و گاهی خطر جدی برای مادر و جنین در دوران حاملگی ایجاد می کند. تغییر غلظت هورمونها مسئول ایجاد نوسانات خلقی و روحی است که در بارداری رخ می دهد.
بسیاری از مادران باردار نگران سلامت جنین هستند. بسیاری نگران این مسأله هستند که آیا از عهده زایمان بر می آیند یا خیر، جنسیت نوزاد، توانایی یا عدم توانایی در تربیت فرزند، مسائل مالی و نگرانیهای تأمین آن قبل و بعد از زایمان از نگرانیهای موجود است که چنانچه حاملگی از نوع حاملگی های پرخطر باشد (حاملگی زیر 18سال، حاملگی بالای 35 سال، حاملگی با داشتن کودک زیر 3 سال، بارداری با وجود داشتن تعداد بیش از 3فرزند، حاملگی ناخواسته، حاملگی با سابقه بیماری خاص زمینه ای، ژنتیکی یا ارثی و ...) اثرات این نگرانیها روی بدن چندین برابر خواهد شد، لذا بهداشت روان دوران بارداری از مسائلی است که امروزه بسیار مورد توجه است و نیاز به کمک و حمایت اطرافیان دارد.

واکنش های مادرنسبت به بارداری و پس از زایمان

در سه ماهه اول: جنین هنوز به مفهومی جزئی از بدن خود مادر است تا یک شخصیت مستقل. احساسات متناقض مادر نسبت به بارداری ممکن است به از دست دادن تمایل نسبت به شوهر، خانواده و ترس از سلامتی ،معلولیت و ناهنجاری جنین منجر شود.
در سه ماهه دوم: حرکات جنینی، افزایش اندازه آن و سایر تغییراتی که رخ می دهد مادر را از اینکه کودکش یک مقوله جداگانه ای است، آگاه می سازد. او همچنین شروع به رویابافی در مورد کودک می کند. در این زمان زن ممکن است احساس وابستگی بیشتر به تنها بودن را عنوان کند.
در سه ماهه سوم: مادر یک تنش رو به فزونی و افزایش ناراحتی فیزیکی را احساس می کند. او معمولاً علاقمند است که زایمان شروع شود و در عین حال دچار ترس از مرگ در حین زایمان نیز می شود که این ترسها می تواند به بی خوابی و افسردگی زن بیانجامد.
طی زایمان: مادر با واقعیت بچه دار شدن که با ترس از آسیب و مرگ همراه است مواجه می شود. ممکن است انقباضات رحمی مادر در زمان ورود به بیمارستان در اثر واکنش ترس متوقف شود. با پیشرفت زایمان مادر ممکن است نداند که چه زمانی کمک بخواهد و این مسئله نیز موجب استرس مادر شود. او همچنین ممکن است نگران کثیف کردن خود بوده و حس کند که شدیداً نگران ادامه زایمان است. مادر خود را به مدت متغیری نسبت به کودک غریبه احساس می کند. او مدت 9 ماه کودک خود را در ذهن خود پرورانده و ممکن است نتواند تصورات رویایی خود را با کودک واقعی انطباق دهد.
پس از زایمان: مادر ممکن است احساسات و ایده های از پیش تعیین شده متعددی درباره کودک خود داشته باشد. اگر روابط و مناسبات مادر با مادر خودش خوب بوده باشد در نقش جدید، با کشمکش های درونی کمی مواجه خواهد شد ولی اگر مادر احساس خشم یا نفرت نسبت به مادر خود داشته باشد فشارهای روانی زیادی را ممکن است تحمل کند . همچنین ممکن است دوره کوتاهی از افسردگی را تجربه کند که علت آن ممکن است کاهش استروژن سرم باشد و در اثر عدم انطباق انتظارات قبل از زایمان مادر با واقعیات پس از آن تشدید یابد.

راهکارهای ارتقا سطح بهداشت روان در دوران بارداری:

1- پذیرفتن بارداری به عنوان یک مرحله حساس در زندگی مشترک و داشتن اطلاعات لازم در خصوص تغییرات بارداری توسط زن و همسرش

2- دریافت مراقبت قبل از باروری و مراقبت کامل در بارداری (به همراه تغذیه واستراحت کافی و ترک عادات غلط نظیر استعمال دخانیات وغیره )

3- ایجاد محیطی امن و توأم با آرامش و آسایش روانی و جسمانی

4- همدلی و هم دردی همسر با ناراحتی های بارداری و در صورت لزوم تماس با پزشک

5- همکاری و مشارکت همسر در انجام کارهایی که به عهده زن بوده

6- شناسایی علائم استرس و خطرات همراه با آن که مادر و کودک در معرض آن هستند.

7-شرکت در کلاس های آمادگی برای زایمان یا تمرینات قبل از تولد

8-استفاده از تمرین های رهاسازی ،یوگا ،قدم زدن ،آرام سازی عضلات

برای پیشگیری از اختلال های روانی در بارداری چه باید کرد؟

بارداری از حساس ترین دوران های زندگی انسان است. صدمات وارده بر جنین در دوران بارداری می تواند زمینه ساز بسیاری از اختلالهای جسمی و روانی در سالهای بعدی زندگی فرد باشد،به طوری که زمینه بسیاری از اختلال های روان پزشکی دوران بزرگسالی را باید در دوران جنینی جستجو کرد.

بهداشت روانی دوران بارداری از مسایلی است که امروزه بسیار مورد توجه قرار دارد.ثابت شده که از ابتدای بارداری ، اضطراب و هیجان های زن باردار تاثیر مستقیمی بر روی جنین خواهد داشت.

عدم اطلاع یا اطلاعات نادرست و ناقص در خصوص بارداری و تغییرات آن می تواند موجب بروز هیجان ها و آشفتگی های روانی شود. تغییر خلق(اخلاق)،تغییر اشتها،استفراغ های گاه و بیگاه ،تغییر علایق و سلیقه ها و بالاخره ده ها نوع دیگر از این قبیل ، هریک می تواند به تنهایی گرفتاریهای فراوانی را ایجاد کند.

شایع ترین و مهمترین استرس های زنان باردار

1-اضطراب و نگرانی در مورد سلامت جنین

2-مرگ یکی از نزدیکان

3-مشاجره و مشکل ارتباطی با همسر و خانواده اش

4-کاهش ناگهانی و قابل ملاحظه در درآمد خانواده

5-مسایل و مشکلات مربوط به شغل همسر

6-نگرانی در مورد دشواریهای بارداری

7- احساس کم تجربگی مادران جوان

عوارض استرس در بارداری

ماه های اول بارداری (سه ماهه اول )آسیب پذیری نسبت به استرس بیشتر است.زنان بارداری که در اوایل بارداری زلزله را تجربه می کنند،نسبت به زنانی که در ماههای آخر بارداری هستندو در شرایط یکسانی قرار دارند، عوارض بیشتری را نشان می دهند. وجود همزمان سایر عوامل خطر نظیر عفونت،کمبود ریز مغذی هادر مادر و ...موجب تشدید اثرات منفی استرس روی مادر و جنین می شود.

مطالعات و بررسی های متعدد روی زنان باردار نشان دهنده این فرضیه است که سطح بالای استرس های روانی-اجتماعی در طول دوران بارداری ،خطر زایمان زودرس و در نتیجه تولد نوزادبا وزن کمتر از میزان طبیعی را افزایش می دهد.

استرس های دوران بارداری علاوه بر ایجاد عوارض در دوران بارداری به ویژه در اوایل بارداری و حوالی زایمان ، روی فرآیند رشد و تکامل ذهنی ، روانی جنین اثر سوء دارد و موجب اختلال های رفتاری در دوران کودکی می شود.

استرس در بارداری می تواند با ایجاد نشانه های اختلال (کم توجهی- بیش فعالی)به ویژه در پسران همراه باشد. هم چنین سطح بالای اظطراب مادر در بارداری خطر بیماری (سرشت دشوار)را در شیرخوار افزایش می دهد. در واقع کودکانی که سرشت دشوار دارند،معمولا الگوی خواب و تغذیه آشفته ای دارند و نیازمند توجه و مراقبت بیشتر هستند.

اختلال های روانی شایع دوران بارداری

ترس و نگرانی بعلت تغییرات جسمی و مشکلات مربوط به نقش مادری (بخصوص در حاملگی اول )وجود دارد مثل:

• ترس از درد زایمان

• ترس از مرگ

• ترس از پیامد های اقتصادی بارداری

• ترس از بی کفایتی در اجرای وظیفه مادری

• ترس از فقدان استقلال و جذابیت و ترس ازنوزادآینده بعنوان رقیب در عشق و عاطفه شوهر

افسردگی دوران بارداری

افسردگی دوران بارداری یا پس از زایمان ،یکی از مشکلات رایج در میان زنان باردار است که متاسفانه دراغلب موارد تشخیص داده نمی شود.افسردگی دوران بارداری گاه از همان روزهای ابتدایی بارداری آغاز می شود،اما گاهی هم از ماه سوم به بعد بروز می کند.نشانه های افسردگی ممکن است همزمان با هم و یا به تدریج بروز کنند. شدت و ضعف آنها بستگی به میزان افسردگی و برخورد اطرافیان به ویژه همسر دارد.

نشانه های افسردگی

• خستگی

• خوابیدن یش از حد یا بی خوابی

• گریه کردن و زودرنجی

• تندمزاجی و تحریک پذیری

• احساس غم

• ناامیدی

• کاهش شدید انرژی و انگیزه برای انجام امور

• ولع خوردن یا بی اشتهایی شدید

• کاهش تمرکز و فراموشکاری

• احساس بی ارزش بودن و گناهکاربودن

• گوشه گیری و قطع ارتباط با دوستان

• سردرد

• درد در قفسه سینه – تپش قلب

• تنگی نفس و احساس خفگی و کلافگی

عوامل موثر در بروز افسردگی دوران بارداری

دلایل متعددی برای بروز افسردگی در زنان باردار وجود دارد که از این عوامل می توان به تغییرات هورمونی،حوادث استرس زا و آزاردهنده در طول دوران بارداری مثل مشکلات زندگی،مرگ عزیزان و ...اشاره کرد. اما از علل مهم ابتلا به افسردگی و یا به عبارتی علل محرک بروز افسردگی دوران بارداری می توان به این نکات اشاره نمود:

1- سابقه افسردگی

2- سابقه بیماری عصبی یا افسردگی در میان بستگان ،به ویژه بستگان درجه یک

3- سابقه افسردگی پس از زایمان (در زایمانهای قبلی)

4- سابقه اندوه شدید در دوران بارداری

5- سابقه تغییر خلق خفیف یا شدید پیش از قاعدگی

6- بی توجهی همسر و اطرافیان به زن باردار

7- وحشت از تولد نوزاد

8- مشکلات ازدواج به ویژه مشکلات عاطفی و اقتصادی

9- سن پایین مادر

10- ازدواج به اجبار والدین و بی علاقگی به همسر

برای پیشگیری از اختلال های روانی در بارداری چه باید کرد؟

الف) آموزش مادر باردار و همسر وی در مورد:

• فیزیولوژی حاملگی،تغییرات فیزیولوژیکی(طبیعی)به هنگام بارداری و زایمان

• چگونگی روابط جنسی در بارداری

• چگونگی آماده کردن فرزند یا فرزندان خانواده برای پذیرش یک عضو جدید

• کاهش اضطراب های زن باردار از طریق آگاه سازی و افزایش اطلاعات و در صورت لزوم تعدیل و تغییر نگرش ها و باورهای نادرست که می تواند باعث اضطراب آنها شود.

ب) وظایف همسر در دوران بارداری:

• بارداری را بعنوان یک مرحله حساس زندگی مشترک شان پذیرفته و سعی کند اطلاعات علمی لازم در این خصوص را به دست آورد تا با آگاهی بتواند با تغییرات و بحران های این دوران مواجه شود.

• سعی در ایجاد محیط و فضایی امن و توام با آرامش و آسایش روانی و جسمانی برای زن داشته باشد.

• با ناراحتی های دوران بارداری زن مانند تهوع،استفراغ و غیره اظهار همدلی و همدردیکرده و در صورت بروز نشانه های ناراحت کننده و خطرناک با پزشک تماس بگیرد.

• در انجام کارها و فعالیتهایی که تا آن زمان به عهده زن بوده ،همکاری و مشارکت کند تا زن احساس خستگی،ناتوانی و درماندگی نداشته باشد.

• سعی کند اضطراب،نگرانی ها،خیال پردازی های زن را درک کرده و با او همدلی و همفکری کند.

• با ناراحتی های دوران بارداری زن مانند تهوع،استفراغ و غیره اظهار همدلی و همدردیکرده و در صورت بروز نشانه های ناراحت کننده و خطرناک با پزشک تماس بگیرد.

• در انجام کارها و فعالیتهایی که تا آن زمان به عهده زن بوده ،همکاری و مشارکت کند تا زن احساس خستگی،ناتوانی و درماندگی نداشته باشد.

• سعی کند اضطراب،نگرانی ها،خیال پردازی های زن را درک کرده و با او همدلی و همفکری کند