به گزارش دلگرم، این روزها اینستاگرام تبدیل به صحنهای از یک نمایش آنلاین شده است؛ جایی که همه چیز بینقص و پر زرقوبرق بهنظر میرسد. هیچ خبری از روزمرگیها، مشکلات مالی یا بحثهای خانوادگی نیست. زندگی اینفلوئنسرها و بلاگرها، که هر روز بر تعدادشان افزوده میشود، مانند یک فیلم رمانتیک با خانههای لوکس و سبک زندگی شیک و مجلل نمایش داده میشود. اما آیا این واقعاً حقیقت زندگی آنهاست یا فقط برشی زیبا از واقعیتهای تلخ است؟
رشد سریع اینفلوئنسرها در شبکههای اجتماعی و افزایش فالوئرهای آنها، باعث شده این پلتفرمها تبدیل به جایگاهی شوند که در آن زیباترین تصاویر و لحظات بیدغدغه به اشتراک گذاشته میشوند؛ تصاویری که برای بسیاری از مخاطبان، نوعی حسرت یا فاصله از واقعیت را القا میکنند. یک کاربر عادی وقتی بعد از روزی خستهکننده و دغدغههای مالی، صفحه اینستاگرام بلاگرهای محبوب خود را باز میکند، با تصاویری از زندگی رویایی، خانههای بزرگ و سفرهای خارجی روبهرو میشود. دیدن این لحظات لوکس و پر زرقوبرق، آنها را ناخواسته وارد دنیایی میکند که هیچ ارتباطی با زندگی روزمره خودشان ندارد.
یک اعتراف
چندی پیش یکی از همین بلاگرها، که زندگیاش در استوریها سرشار از عشق و خوشبختی به نظر میرسید، در کمال تعجب خبر جدایی از همسرش را اعلام کرد. این اتفاق مثل یک سیلی بر چهره مخاطبان نشست و تصویر زندگی بینقص و رویایی او را زیر سؤال برد. از سوی دیگر، همسر سابق او نیز با ویدئوها و لایوهایش از چالشهای زندگی بلاگری پرده برداشت و با لحنی تند از واقعیات پشت صحنه این زندگی مجازی گفت. این تناقضها برای مخاطبانی که به این تصاویر دلبستهاند، ناامیدی و نوعی سرخوردگی ایجاد میکند.
توهم خوشبختی در اینستاگرام
شبکههای اجتماعی مانند اینستاگرام بدون تردید در ایجاد شغلهای جدید و بالا بردن آگاهی نقش دارند، اما این موج جدید "خوشبختیفروشی" و "زندگیسازی" مشکلات فرهنگی و اجتماعی بسیاری را به همراه آورده است. معصومه نصیری، مدیرکل باشگاه مدیریت رسانه و توسعه سواد رسانهای یونسکو در ایران، در این باره میگوید: «بلاگرها فقط لحظاتی از زندگیشان را که کارگردانی شده است به نمایش میگذارند، و این به نوعی فروش خوشبختی و آرامش است.» به عقیده او، مخاطبها با دیدن این تصاویر، دچار توهم میشوند که این افراد به همان سادگی که نشان میدهند، زندگی میکنند؛ غافل از اینکه این تصاویر تنها نمایشی از یک برش خاص از زندگی بلاگرهاست که با پشتوانه مالی و سودهای تبلیغاتی ارائه میشود.
در این میان، برخی مخاطبان تحتتأثیر همین زندگی نمایشی قرار میگیرند و تلاش میکنند آن را به سبک زندگی خود تبدیل کنند، بدون اینکه بدانند چنین الگویی شاید با شرایط فرهنگی و مالی آنها سازگاری نداشته باشد. این رفتارهای تقلیدی، مصرفگرایی و نوعی همسانسازی فرهنگی را ایجاد کرده که در نهایت به نارضایتی و ناامیدی بیشتری منجر میشود.
نصیری همچنین به این موضوع اشاره میکند که دنبالکردن مداوم این صفحات میتواند باعث افسردگی، سردرگمی و حتی تغییر باورها و ارزشهای فرهنگی مخاطبان شود. او میگوید: «این صفحات مجازی گاهی آنقدر در باورهای فرهنگی مخاطبان دستکاری میکنند که افراد تلاش میکنند حتی زندگی خود را مطابق با مدل زندگیای که بلاگرها نمایش میدهند، تنظیم کنند.»
در نهایت، باید قبول کنیم که این نمایشهای درخشان، بیشتر به زیان سلامت روح و روان و ارزشهای اجتماعی مخاطبان تمام میشود. وقت آن رسیده که بهعنوان مخاطب، با دیدی آگاهانهتر به این زندگیهای نمایشی نگاه کنیم و درک کنیم که دنیای اینستاگرام شاید درخشان باشد، اما بهراحتی میتواند تنها یک نمای ساختگی باشد.
منبع: جام جم
دیدگاه ها