دلگرم
امروز: جمعه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
آزنایش تعیین سطح دیگوکسین

علت بالا و پایین بودن DIG در آزمایش خون

آزنایش تعیین سطح دیگوکسین
1
زمان مطالعه: 9 دقیقه
DIG یا دیگوکسین آزمایشی است که برای نظارت بر غلظت دارو در خون استفاده می‌شود.


تفسیر آزمایش DIG


DIG یا دیگوکسین آزمایشی است که برای نظارت بر غلظت دارو در خون استفاده می‌شود. مقدار دیگوکسین تجویز شده ممکن است بسته به سطح اندازه گیری شده تنظیم شود .وقتی فرد شروع به درمان می‌کند، پزشک ممکن است یک یا چند آزمایش دیگوکسین را تجویز کند تا تعیین کند که آیا دوز اولیه در محدوده درمانی است و سپس آن را در فواصل منظم تجویز کند تا اطمینان حاصل شود که سطح درمانی حفظ شده است.

آزمایش دیگوکسین هم‌چنین می‌تواند برای تعیین این‌که آیا علائم فرد به علت کمبود دارو یا سمیت دیگوکسین است، مورد استفاده قرار گیرد. دیگوکسین یک داروی حاوی گلیکوزید قلبی است. افراد آن را برای درمان نارسایی قلبی و ضربان قلب نامنظم مصرف می‌کنند. دیگوکسین به شکل خوراکی موجود است.

بدن شما آن را جذب می‌کند و سپس به بافت‌های بدن‌تان، به ویژه قلب، کلیه و کبد منتقل می‌شود. پزشک شما تست‌های دیگوکسین را انجام می‌دهد تا مطمئن شود که داروی بیش از حد و یا کم دریافت نمی‌کنید. پزشک شما باید سطح دیگوکسین را در خون‌تان نظارت کند زیرا دارو دارای محدوده ایمنی باریکی است.

آزمایش DIG میزان دیگوکسین موجود در خون را اندازه گیری می‌کند. دیگوکسین یک نوع از دارویی به نام گلیکوزید قلبی می‌باشد. این دارو برای درمان مشکلات خاص قلبی استفاده می‌شود. هدف اصلی این آزمایش تعیین بهترین داروی دیگوکسین و جلوگیری از عوارض جانبی است. مهم است که سطح داروهای دیجیتالی نظیر دیگوکسین را کنترل کنید. به این دلیل که تفاوت بین سطح درمانی ایمن و سطح خطرناک کم است.

  • غلظت درمانی : ng/ml 2 – 0.5
  • غلظت دوز سمی: ng/ml 4 ≤
  • مقادیر مرجع برای بیماران کمتر از 16 سال تعیین نشده است.
  • غلظت دوز سمی در اطفال ممکن است بالاتر باشد.

محدوده درمانی برای دیگوسین در خون ng/ml 2 – 0.5 است. سطوح بالاتر از ng/ml 4 ممکن است به طور بالقوه تهدید کننده حیات باشد.

سایر نام ها: دیگوکسین، Lanoxin

قلب

تفسیر نتایج آزمایش DIG


اگر تحت درمان نارسایی قلبی هستید، سطح طبیعی دیگوکسین بین ۰٫۵ تا ۲٫۰ نانوگرم دارو در هر میلی لیتر خون (ng / ml) است. اگر برای آریتمی قلبی درمان می‌شوید، سطح نرمال دارو بین ۱٫۵ تا ۲٫۵ نانوگرم در میلی لیتر است. اگر نتایج آزمایشات شما خارج از محدوده طبیعی باشد، پزشک شما مقدار دیگوکسین را مطابق با آن تنظیم خواهد کرد. اکثر افراد متوجه می‌شوند که زمانی که سطح دیگوکسین آن‌ها در این محدوده‌ها باقی می‌ماند، علائم آن‌ها بهبود می‌یابند.

اگر علائم شما بهبود نیافته باشد، بدتر شده باشد و یا عوارض جانبی ناخواسته‌ای را تجربه کنید پزشک شما دوز مصرفی را تنظیم می‌کند. اگرچه نتایج ممکن است متفاوت باشد، سطوح غلظت سمی معمولاً چیزی بیش از ۴ نانوگرم در میلی لیتر است. این سطح دیگوکسین در خون می‌تواند مرگ‍‌‌‌‌‌‌بار باشد. با این حال، نتایج ممکن است بسته به جنسیت، تاریخچه پزشکی، روش تست و سایر عوامل متفاوت باشد. اگر نتایج تست شما در محدوده درمانی قرار نگیرد اما علائمی را تجربه نکنید، پزشک‌تان تعیین خواهد کرد که آیا نیاز به تنظیم دوز دارید یا خیر. پزشک شما ممکن است از شما بخواهد تست‌های دیگوکسین بیش‌تری داشته باشید تا میزان دقیق دیگوکسین در خون و مرحله بعدی درمان‌تان را تعیین نماید.

کاربردهای بالینی آزمایش DIG

1- پایش درمان بیماران با نارسایی احتقانی قلب (CHF) و کاهش پاسخ دریچه های قلبی
2- ارزیابی سمیت دارو

چرا آزمایش DIG انجام می‌شود؟

گلیکوزید قلبی، ماده فعال در دیگوکسین، یک ماده شیمیایی بالقوه سمی است، در صورتی‌که آن را در مقادیر زیاد یا به صورت طولانی مدت و در دوزهای نادرست مصرف کنید. لازم است پزشک‌تان به طور مرتب میزان دیگوکسین را در خون شما اندازه گیری کند. کودکان کم سن و سال و افراد مسن در معرض خطر بالای سمیّت و یا اوردوز با دیگوکسین قرار دارند. هم‌چنین لازم است پزشک شما سطوح دیگوکسین در سیستم شما را نظارت کند زیرا علائم مصرف بیش از حد دیگوکسین می‌تواند شبیه علائم بیماری قلبی باشد که به واسطه آن شما به دارو نیاز پیدا می‌کنید.

زمانی که برای بار اول شروع به استفاده از دارو می‌کنید، پزشک شما احتمالاً چندین آزمایش دیگوکسین انجام می‌دهد تا دوز مناسب را تعیین نماید. تا زمانی‌که دارو مصرف می‌کنید، پزشک باید آزمایشات را به صورت منظم انجام دهد. هم‌چنین در صورتیکه شک دارد که شما داروی بیش از حد یا خیلی کم دریافت می‌کنید، باید آزمایش را انجام دهد. اگر سطح دیگوکسین در بدن شما خیلی کم باشد، ممکن است علائم نارسایی قلبی را تجربه کنید. این علائم عبارتند از:

اگر سطح دارو در سیستم شما بیش از حد بالا باشد، ممکن است علائم اوردوز داشته باشید. این نشانه‌ها معمولاً عبارتند از:

  • سرگیجه
  • دیدن‌ هاله زرد یا سبز در اطراف اشیاء
  • حالت تهوع
  • اسهال
  • استفراغ
  • دشواری در تنفس
  • ضربان قلب نامنظم
  • گیجی
  • درد شکمی

آزمایش

آزمایش DIG چگونه انجام می‌شود؟


پزشک شما با آزمایش یک نمونه از خون شما میزان دیگوکسین را بررسی خواهد کرد. احتمالاً از شما می‌خواهند که به یک آزمایشگاه بالینی مراجعه کنید تا یک نمونه خون بدهید. تکنسین آزمایشگاه خون را با یک سوزن از بازو یا دست شما می‌گیرد. لیست داروها و مکمل‌هایی که به غیر از دیگوکسین مصرف می‌کنید را به پزشک خود اطلاع دهید.

این داروها شامل داروهایی است که نیازی به تجویز ندارند. مصرف دیگوکسین طی شش تا ۱۲ ساعت قبل از آزمایش نیز می‌تواند نتیجه شما را تحت تأثیر قرار دهد. برخی داروهای تجویزی، بدون نسخه و مکمل می‌توانند سطح دیگوکسین را در بدن شما را تغییر دهند و یا آن را بیش از حد بالا یا پایین نشان دهد. این داروها عبارتند از:

  • آنتی بیوتیک‌ها
  • داروهای ضد قارچ
  • سنت جونز ورت
  • برخی از داروهای فشار خون
  • داروهای ضد التهاب مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی

از پزشک خود بپرسید آیا قبل از آزمایش باید مصرف داروها را متوقف کنید یا خیر. نوشتن زمان و دوز دیگوکسینی که مصرف می‌کنید می‌تواند مفید باشد، بنابراین می‌توانید این اطلاعات را با پزشک خود به اشتراک بگذارید. پزشک شما اغلب شیمی خونتان را علاوه بر سطح دیگوکسین بررسی خواهد کرد.

خطرات مربوط به آزمایشات DIG چیست؟

خطرات خون گرفتن کم است. بعضی از افراد هنگام گرفتن نمونه خون، درد یا سرگیجه خفیف را تجربه می‌کنند. پس از تست، محل سوراخ شده ممکن است دچار موارد زیر شود:

  • کبودی
  • خونریزی جزئی
  • عفونت
  • هماتوم یا برآمدگی خون مانند در زیر پوست شما

اطلاعات بیشتر در مورد آزمایش DIG

هنگامی‌که دیگوکسین تجویز می‌شود، شما باید مصرف سایر داروهای تجویزی و بدون نسخه، مکمل‌های غذایی و داروهای گیاهی که مصرف می‌کنید را با پزشک و داروساز خود در میان بگذارید. این داروها می‌توانند سطح دیگوکسین در خون و اثربخشی آن را تحت تأثیر قرار دهند. اطمینان حاصل کنید که در هنگام استفاده از دیگوکسین، هر گونه تغییرات در استفاده از این محصولات را به پزشک‌تان اطلاع دهید.

داروهای تجویزی که می‌توانند با دیگوکسین واکنش دهند شامل کینیدین، فلکاییناید، وراپامیل، آمیودارون، داروهای ضد قارچ آزول (مانند ایتراکونازول، کتوکونازول)، سیکلوسپورین، لاپاتینیب، آنتی بیوتیک‌های ماکرولید (مانند کلاریترومایسین، اریترومایسین)، پروپیفنون، رانولازین، ریفامپین و سیپروفلوکساسین هستند. داروهای گیاهی مانند سنت جونز ورت، خرزهره سوسن یا زنبق سفید ممکن است سطح دیگوکسین در خون را تحت تأثیر قرار دهند.

خوردن شیرین بیان نیز ممکن است بر میزان این دارو در خون تأثیر بگذارد. دیگوکسین عمدتاً از طریق کلیه‌ها از بدن حذف می‌شود. هنگامی که فرد مشکلات کلیوی دارد، ممکن است پزشک بخواهد عملکرد کلیه و سطح پتاسیم خون را کنترل کند زیرا نارسایی کلیه و سطح پایین پتاسیم می‌توانند نشانه‌هایی از سمیت دیگوکسین باشند. سمیّت دیگوکسین می‌تواند با پتاسیم و منیزیم افزایش یابد، بنابراین پزشک ممکن است الکترولیت‌ها و دیگر یون‌ها مانند منیزیم را نیز کنترل کند. در مواردی که سطوح سمی دیگوکسین یافت شود، پزشک ممکن است یک پادزهر تخصصی (FAB ایمنی در برابر دیگوکسین) را برای مقابله با اثرات دیگوکسین تجویز کند.

تست خون

چرا مهم است که خون مورد آزمایش DIG در زمان خاصی گرفته شود؟

زمان‌ بندی آزمایش خون دیگوکسین مهم است، زیرا اگر نمونه بلافاصله پس از مصرف دوز گرفته شود، نتایج آزمایش ممکن است اشتباهاً بالا رود و سطح سمی را نشان دهد، در صورتی که در واقعیت این‌گونه نیست. نمونه خون چند بار قبل از مصرف دوز بعدی گرفته می‌شود.

سمیّت دیگوکسین

  • سمیّت دیگوکسین با اختلالات دستگاه گوارش، هیپرکالمی و نامنظمی مرگبار الگوی امواج مغز، از جمله افزایش خود به خودی و بلوک گره ای AV مشخص می‌شود.
  • دیگوکسین یک شاخص درمانی باریک دارد و سمیّت مزمن در افراد مسن و افراد مبتلا به اختلال کلیوی بیش‌تر است.
  • شدت مسمومیت مزمن دیگوکسین متفاوت است اما در یک هفته به میزان ۱۵ تا ۳۰٪ منجر به مرگ می‌شود.
  • بخش‌های اختصاصی دیگوکسین Fab (پیوند دیجیتالی) یک درمان قطعی است، سمی بودن، درمان‌های استاندارد نامنظم مقاوم امواج مغز می‌باشند.
  • اغلب به علت هزینه و کمبود میزان مرگ و میر ناشی از سمیت دیگوکسین، نسبت به ارائه پادزهر دیگوکسین (Digibind) بی میلی وجود دارد، با این حال، بهتر است پادزهر، بر اساس ارزیابی ریسک مورد نظر و پیش از بروز عوارض مرگبار سمیت دیگوکسین، اعمال شود.
  • میزان دیگوکسین در حدود ۳ هفته پس از تجویز پادزهر، نمی‌تواند دقیقاً اندازه‌گیری شود، زیرا به صورت اشتباه میزان بالایی نشان می‌دهد که بیش‌تر آزمایشات دیگوکسین سرم، هم دیگوکسین آزاد و هم دیگوکسین پادزهر را در گردش خون اندازه گیری می‌کند (بعضی از آزمایشگاه‌ها ممکن است به طور مشخص قادر به اندازه گیری سطح آزاد دیگوکسین باشند).
  • منابع پادزهر دیگوکسین (Digibind) باید در بخش اورژانس در دسترس باشند و در موارد سمیت شدید، مراحل اولیه برای ارجاع بیشتر ممکن است لازم باشد.

separator line

بیشتر بخوانید:

بیماری ناراحتی قلبی و علائم آن

همه چیز در مورد بیماری نارسایی قلب

۸ راه معجزه آسا تشخیص بیماری های قلبی

کنترل بیماری های قلبی عروقی با تغذیه مناسب

separator line



این مطلب چقدر مفید بود ؟
5.0 از 5 (1 رای)  
  • برچسب‌ها
توجه: مطالب پزشکی و سلامت مجله دلگرم ، از منابع معتبر داخلی و خارجی تهیه شده اند و صرفا جنبه اطلاع رسانی دارند ، لذا توصیه پزشکی یا درمانی تلقی نمی شوند ، چنانچه مشکل پزشکی دارید حتما برای تشخیص و درمان به پزشک یا متخصص مراجعه کنید.

دیدگاه ها

اولین نفر برای ثبت دیدگاه باشید !


hits