خاصیت میگو و خواص جالب میگو
میگو یکی از لذیذترین غذاهای دریایی است ،۱۰۰ گرم میگو ، حاوی ۷۷ میلی گرم آب ، ۹۹ کالری انرژی ۱/۱۸ گرم پروتئین ، ۸/۰ چربی ، ۱۶۳میلی گرم کلسترول و ۹۱ میلی گرم قند است .
از نظر مقایسه ای نسبت به سایر غذاهایی که پروتئین زیادی دارند نظیر گوشت ماهی و گروه ماکیان ، میگو ، کالری کم تری دارند . پروتیئن موجود در میگو کیفیت بالایی داشته و حاوی تمام اسید آمینه های لازم جهت رشد می باشد .
پروتئین میگو همانند سایر جانوران دریایی به دلیل نداشتن بافت هم بند به راحتی هضم می شود . برای گروه هایی از مردم نظیر افراد مسن که در جویدن و هضم غذا مشکل دارند غذای حاوی میگو گزینه مناسبی برای تامین پروتئین روزانه آنها است .
میگوها در کل دارای چربی کمی می باشند ، اسیدهای چرب امگا ـ ۳ که از دسته اسیدهای چرب غیر اشباع بوده و برای سلامتی مفید هستند ، در میگو ها به وفور یافت می شوند . این دسته از اسیدهای چرب می توانند در کاهش خطر بیماریهای قلبی موثر واقع شود.
اسیدهای چرب امگا ـ۳ هم چنین اجزای ضروری برای غشا سلول مغز و بافت چشم است . میگو منبع غنی از ویتامین های A، ، ۶ B ۱۲B ، C، D، E، و املاحی چون کلسیم ، آهن ، منیزیم ، پتاسیم ، سدیم ، روی ، مس ، منگنز ، و سلنیم است . علاوه بر این ؛ کلسیم ، آهن ، روی ، منیزیم ، و فسفر میگو نسبت به سایر آبریان بیش تر است .
میگوی سرخ یا سوخاری شده، میزان کالری دریافتی را افزایش میدهد در حالی که میتوان با بخارپز کردن این منبع پروتئینی و زدن چاشنیای مانند آب لیموترش تازه به آن، وعده غذایی کمکالری و در عین حال مغذیای داشت.
یکی از عادتهای خوب غذایی که متخصصان تغذیه آن را توصیه میکنند، مصرف هفتگی فرآوردههای دریایی از انواع ماهی گرفته تا میگوست، اما خیلیها میگویند میگو کلسترول دارد و باید از خوردن آن اجتناب کرد، اما این باور درست است یا این که حقیقت چیز دیگری است؟ به غیر از این موضوع، عادت به مصرف میگو چه فواید و چه زیانهایی دارد؟ اینها همان مواردی هستند که در ادامه به آنها اشاره شده است ...
1- ضد فشارخون
میگو از منابع اسیدهای چربی از خانواده امگا 3 است که دریافت آن به کنترل فشارخون کمک میکند. البته توصیه میشود این ماده غذایی در هنگام تهیه با حداقل روغن و نمک طبخ شود، در این صورت به گزینهای مناسب برای کاهش سطح فشارخون تبدیل خواهد شد زیرا سرخ کردن آن در روغن، کالری بیشتر به بدن میرساند و باعث افزایش وزن میشود که خود از عوامل بروز فشارخون است.
2- سرشار از سلنیوم
یکی از مواد معدنیای که در میگو به میزان بسیار یافت میشود، سلنیوم است. با خوردن 100 گرم میگو، 64 درصد از نیاز روزانه به این ماده مغذی تأمین خواهد شد و از آنجا که سلنیوم خاصیت آنتیاکسیدانی دارد، عادت به خوردن میگو، احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ و انواع سرطان خون مانند «لوسمی» و «لنفوم هوچکین» را کاهش میدهد.
افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز نمیخورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کمخونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن 100 گرم میگو، 19 درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین میشود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانهشان بگنجانند.
3- ضد آلزایمر
امگا 3 فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث میشود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند. در واقع، دریافت روزانه 380 میلیگرم از این اسیدهای چرب، از بروز اختلال حواس و آلزایمر جلوگیری میکند و با خوردن هفتهای 2 تا 3 بار میگو، این مقدار اسید چرب به بدن خواهد رسید.
4- ضد کمخونی
افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز نمیخورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کمخونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن 100 گرم میگو، 19 درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین میشود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانهشان بگنجانند.
5- منبع پروتئین و کلسترول خوب
میگو برخلاف تصور عامه مردم، باعث افزایش کلسترول نمیشود زیرا بررسیهای مقایسهای میان دو رژیم غذایی با تخممرغ و میگو نشان دادهاند که رژیم دارای میگو 7 درصد سطح کلسترول بد و 12 درصد سطح کلسترول خوب را افزایش میدهد در حالی که رژیم دارای تخممرغ، سطح کلسترول بد را 10 درصد و سطح کلسترول خوب را 7 درصد بالا میبرد. در واقع این ماده غذایی چربی کمی دارد و با خوردن 12 عدد میگوی درشت بخارپز شده، 160 میلیگرم کلسترول وارد بدن میشود و سطح تریگلیسرید 13 درصد پایین میآید بنابراین توصیه میشود آن را مانند سایر منابع پروتئینی مصرف کنید.
سرانه مصرف میگو
طبق اعلام برخی از کارشناسان، مصرف سرانه میگو در ایران تقریباً 10 تا 20 گرم در سال است و بیشترین مصرفکنندگان هم تهرانیها هستند. البته در سالهای اخیر، مصرف فرآوردههای دریایی افزایش قابلملاحظهای داشته اما هنوز هم از مقدار استاندارد توصیه شده کمتر است و هنوز هم در مقایسه با مصرف جهانی در سطوح حداقل قرار داریم.
امگا 3 فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث میشود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند.
مصرف سرانه ماهی در ایران تقریباً 10 کیلوگرم در سال و در سطح جهانی 16 کیلوگرم است. بنابراین خوب است این را هم بدانید که در میان کشورهای مختلف دنیا، تایلند، فیلیپین، هند و اکوادور بزرگترین پرورش دهندگان میگو هستند.
یادآوری
میگوی سرخ یا سوخاری شده، میزان کالری دریافتی را افزایش میدهد در حالی که میتوان با بخارپز کردن این منبع پروتئینی و زدن چاشنیای مانند آب لیموترش تازه به آن، وعده غذایی کمکالری و در عین حال مغذیای داشت. البته کباب کردن و بخارپز کردن میگو با سبزیهای خام یا بخارپز، میتواند وعده غذایی ارزشمندی را به وجود آورد.
روش تشخیص مقایسه ای میگو سالم و فاسد
فساد میگو
میگوها معمولا در دریا توسط تورهای ترال Trawl از کف دریا و در زمان طولانی صید می شود ، طولانی بودن زمان تورکشی موجب خواهد شد که رسوبات همراه تور به سطح آب کشیده شوند و میگوها آلودگی زیادی داشته باشند که در این صورت اگر میگو در شرایطی قرار گیرد که محیط برای رشد و تکثیر میکرو ارکانیسم فراهم باشد .
میکروارگانیسم ها سریعا تکثیر می یابند و در چنین حالتی چون میگو نسبت به فساد حساس است در صورت وجود آلودگی زیاد در مدت کوتاه فاس خواهد شد. در روش تشخیص مقایسه ای میگوی سالم و فاسد موارد زیر از اهمیت برخوردار است.
۱ـ بو
در میگوی سالم مخصوص میگو استشمام می شود در حالی که در میگوی فاسد بوی ضخم با بوی شدید آمونیاک و سولفید هیدروژن استشمام می شود.
۲ـ رنگ
رنگ میگوی سالم بر حسب گونه میگو فرق می کند . در میگوی پرورشی که از گونه سفید هندی است ، رنگ پوسته سبز زیتونی است . در گونه موزی که گونه غالب میگوی دریای خلیج فارس است رنگ پوست صورتی روشن است . در میگو سر تیز ، رنگ سفید و در میگوی سبز تیره رنگ است .
در میگوی فاسد ، پوسته رنگ طبیعی خود را از دست داده و اکثرا به رنگ سفید و گاهی اوقات کدر می شود .
۳ـ استحکام پوسته در ناحیه سرو بدن
در میگوی سالم پوست سفت و سخت و سر محکم به بدن چسبیده و رنگ آن نیز تغییر نکرده است . بافت گوشت ، حالت طبیعی داشته و پوسته و گوشت در هنگام طبخ به رنگ نارنجی متمایل به قرمز در می آید .
در میگوی فاسد در ناحیه سر تغییر رنگ ایجاد شده و سر در حال جدا شدن از بدن است . پوسته بر روی بدن نرم می شود و به راحتی از گوشت جدا می شود . پیدایش رنگ نارنجی متمایل به قرمز بستگی به درجه فساد میگو دارد یعنی هر اندازه که میگو بیشتر فاسد شده باشد مقدار پیدایش رنگ قرمز کاهش می یابد .
روشهای عرضه میگو در بازار
۱ـ عرضه میگو با سر
در صورتی که صید میگو به طور کامل بهداشتی بوده و در حمل و نقل و نگه داری آن کلیه موارد بهداشتی رعایت شده باشد . میگو را میتوان با سر و کامل در بازار عرضه کرد. در این حالت میگوی خریداری شده دارای کیفیت بالایی بوده و هیچ تغییر شیمیایی دیگری نیز در آن ایجاد نشده است . در میگوهای پرورشی چون کاملا بهداشتی و کنترل شده انجام می گیرد لذا خرید میگوی با سرو با کیفیت بالاتر ساده تر خواهد بود.
۲ـ میگوی بی سر
در صید دریا به دلیل نحوه صید و خطر افزایش آلودگی و فساد در میگو بلافاصله پس از صید و یا پس از انتقال به کارخانه عمل آوری ، میگو بی سر شده و به صورت معلق در محلول نگه دارنده منجمد می شود . بی سر کردن میگو و عمل آوری آن باید کاملا در مراکز عمل آوری میگو و زیر نظر دامپزشک متخصص انجام شود تا سلامت میگوی مورد استفاده جهت بسته بندی تایید شده باشد .
۳ـ میگوی بدون سرو پوسته
در حالی که میگو از نظر استحکام پوسته و سر دچار مشکل باشد ، سر و پوسته میگو در جدا کرده و میگو را به صورت پاک کرده که اصطلاحا P.U.D گفته می شود در بازار عرضه می کنند.
گردآوري توسط : مجله دلگرم
۱ دیدگاه