قسمت دوم داستان شاه و وزیر: ماجرای حیله گری وزیر

قصه قدیمی و شنیدنی شاه و وزیر برای کودکان (قسمت دوم)

درویش خوشحال شد و تمام این کارها را کرد. اما همین که خواست دست دختر را بگیرد و ببرد وزیر گفت: «این طور که نمی شود، من وزیر پادشاهم. وسط مردم انگشت نما هستم. باید تهیه ببینم اهل ولایت را خبر کنیم. وانگهی یک چله صبر کنیم بعد بساط عروسی را راه بیندازیم.»

باری، گفتگوشان شد و وزیر بهانه گرفت و زد درویش را از خانه بیرون کرد. درویش هم از غصه ی دختر سر به بیابان گذاشت.

حالا بشنوید از وزیر، وزیر وقتی درویش بینوا را گول زد و لِم را ازش یاد گرفت رفت پهلوی پادشاه و گفت: «ای پادشاه، این کاری که تو بلدی من هم بلدم اما خوب نیست متصل روبه روی این و آن این کار را بکنی پادشاه سبک می شود. اما برای اینکه یادت نرود هر وقت که تنها هستی این کار را می کنیم.» پادشاه گفت: «راست می گویی.»

چند روزی از این صحبت گذشت. یک روزی وزیر به پادشاه گفت: «بیا برویم شکار، اما کسی را همراه نبریم که اگر خواستیم تو جلد حیوانی یا مرغی برویم کسی نبیند.» پادشاه گفت: «خیلی خوب.» دوتایی راه افتادند.

وزیر دو سه فرسخی پادشاه را از شهر دور برد و رسانید کنار دهی. در این بین چشمش به آهویی خورد و تاخت کرد و آهو را با تیر زد آهو مُرد و افتاد به زمین. وزیر گفت: «پادشاه حالا وقتش است که بروی توی جلد آهو.» پادشاه گفت: «راست می گویی.» از اسب پیاده شد و رفت تو جلد آهو.

از این طرف پادشاه رفت تو جلد آهو، از آن طرف هم وزیر رفت تو جلد پادشاه و بدن وزیر افتاد روی زمین. فوری وزیر که به صورت پادشاه درآمده بود به تاخت رفت به ده. اهل ده به هوای پادشاه همه جلوش صف بستند.

او هم گفت: «من با وزیر به شکار آمده بودیم یک دفعه وزیر دل درد گرفت و مُرد حالا سه چهار نفر از شماها بیایید و کمک کنید جسدش را ببرید شهر تحویل زن و بچه اش بدهیم.» دهاتی ها کمک کردند، نعش وزیر را بردند به شهر، زن و بچه اش هم خیلی گریه کردند و خاکش کردند.

اما وزیر که تو جلد پادشاه رفته بود یک راست آمد به طرف قصر. همهمه افتاد تو قصر که شاه آمد.

همه ی عمله و اکره ی دربار و بادمجان دور قاب چین ها رفتند جلو تعظیم کردند. دم عمارت قصر رکابش را گرفتند و از اسب پیاده اش کردند.

وزیر یک سر رفت به طرف حرمسرا. همان زن سوگلی پادشاه که وزیر چشمش دنبال او بود تا از دور دید که شاه می آید دوید دم در پیشوازش.

اما همین که نزدیک شد دید این فقط ریخت و لباس و شکل و شمایل شاه را دارد، ولی آن حالی که پادشاه داشت و آن بویی که پادشاه می داد ندارد و نمی دهد.

اصلاً نفهمید چطور شد که تو ذوقش خورد. اما وزیر که تو جلد و لباس و بدن شاه رفته بود وقتی که چشمش به سر و صورت و تن و بدن و قد و اندام این زن خورد سر و شانه ای گرفت و تو دلش گفت: «تمام این زحمت ها برای این بود که به وصال این زن برسم و الحمدالله که رسیدم.» اما هر چه بیشتر به این زن مهربانی می کرد زن بیشتر ازش می گریخت و اصلاً طرفش نمی رفت و شب و روز تو غم و غصه بود که چرا من از این مرد خوشم نمی آید و در فکر چاره بود که بگذارد و فرار کند.

حالا بشنوید از پادشاه: وقتی پادشاه رفت تو جسم آهو و وزیر رفت تو جسم او، پادشاه فهمید که وزیر بهش حقه زده ترسید که مبادا با تیر بزندش و یکبارگی خودش را راحت کند.

ناچار پا گذاشت به فرار و از صحرایی به صحرایی می رفت تا رسید به یک جنگل، دید زیر یک درخت یک طوطی مرده افتاده خوشحال شد و زود از جلد آهویی درآمد رفت تو جلد طوطی و پر زد رفت روی درخت نشست و قاطی طوطی ها شد.

روزها گذشت تا یک روز که توی جنگل با طوطی ها از درخت بالا و پایین می رفت از پشت درخت ها یک شکارچی را دید دام پهن می کند.

این طوطی به طوطی های دیگر گفت: «این شکارچی برای ماها دام پهن کرده، خوب است که فرار کنید.» همه فرار کردند اما خودش آمد روی زمین نشست و مثل اینکه نمی داند، گل چین گل چین رفت رفت یک دفعه افتاد تو دام.

شکارچی خوشحال و خندان آمد طوطی را گرفت. طوطی نگاه کرد دید این شکارچی به نظرش آشنا می آید. خوب ذهنش را زیر و رو کرد دید این همان درویشی است که تو جلد رفتن را یادش داده بود.

اما به روی خودش نیاورد. همین قدر گفت اگر می خواهی از بغل من برات فایده ای باشد مرا ببر به فلان شهر و به پادشاه آنجا به صد اشرفی بفروش.

این داستان ادامه دارد

همچنین بخوانید:

داستان کودکانه شاه و وزیر (قسمت اول)

قصه قدیمی و شنیدنی شاه و وزیر که برای کودکان جذاب و آموزنده است.