شعر با لهجه همدانی | شعر همدانی خواب عروسی
برات جانم بگه اَ خواب دیشبُ
بگه َا ماجرای ناب دیشب
عروسیم بود و َم داماد بودم
جاتان خالی که شاد شاد بودم
در و دیواره آگین بسده بودنَِ
همهی َتخچا پر گلدسده بودن
زیرابرو خانه ره ورداشده بودنِِ
میان َتخچهها گل کاشده بودن
ا هر جای خانه بوی گل میآمدَ
صدای چهچه بلبل میآمد
درخدار چراغان کرده بودنِ
همهی فامیله مهمان کرده بودن
همهی جاهاره فرش انداخده بودنِ
واکاغذ جغجغه، گل ساخته بودن
نیمیدانی چه خوّر بود خانهَِ
ا باغم باصفاتر بود خانهَ
زمان گردیده بود و دال ما بودِ
زمین چرخیده بود و سال ما بود
وا دُمم گردو میشکسدم دمادم ُِّ
سر جام نشده بودم مثد آدمِِِ
که خانچای رخد دامدایمه اودَنَِِ
لباسای کنمه یی سر درودنَُُِِِِ
لباس نو تنُم کردن به قادهِ
منم پوشیدم و کردم افادهَِِ
میان خوانچهها پر بود میوه
کُلا و رخد دامادی و گیوهَِ
گز و شیرینی و نقل بیدمشکیِ
میان کاغذای زرد و زرشکیِ
برام چند وار اسفند دود کردنِ
حسود و دشمنه نابود کردنِِ
گلاب و نقل پاشیدن سر مَِِ
دو تا گلدان گل هشدن ور مَِِ
بزرگا نشده بودن گوش تا گوشِِ
سبیل تو داده بودن تا بناگوشِ
جوانا سرخوش و شنگول بودن ِ
میواره همه ره ورچیده بودنَِِ
تمامه روی میزا چیده بودنِِ
بساط چای و شربت روبهرا بودِِ
گز و شیرینی و میوه برا بودِِ
عزیز خان سور ساتش روبهرا بودِ
شالان شیپان مهمانا بهرا بودِ
عزیز خان سازشه گوشمال میدادِِ
به مجلس ساز و ضربش حال میداد
همش سرگرم دوران بود شمسیََِ
دمادم فکر دوران بود شمسیَِِ
شواش میساند ا مهمانا هزاریَِِ
اُ شب هر کی که میرقصید، باری
شواشم که میدادن ضربگیره
دعا میکرد هوادارش نمیرهِِِ
چنان رقصید که هر کی دید حض کردَِ
خود شمسی سه چاروار رخد عوض کردَِ
برامان آمدن بازی درودنَُِِ
چقد بازی درارا لوده بودنِِ
شامم حاضر شد و سفراره چیدنُِ
سر آخر که مهمانا رسیدنِِ
به یی دس قاشق و یی دس به دوریََ
همه نشدن کنار سفره فوریِِ
مرتب لقمهها ُلمانده میشد
دمادم گمّذی رّمانده میشدُ
میان کاسه بشقابای لعابی
چه شامی، سفره مجماعهی حسابی
هما دوغ بود همارم رب انگورََُ
خوراکا و غذاهای جورواجور
مربا و پیاز و قورمهسبزی
پنیر و ماس و کشک و خورده سبزی
دو جور بورانی و کشک بادمجانُ
خورشت قیمه و مرغ و فسنجان
من بیچاره بیتقصیر بودمِِ
خدا میدانه سیر سیر بودم
همهی اصله عضای مَ خسده بودنَََ
میگی بلکم گلومه بسده بودنََِ
دل بیصاحبم ناجور میزدُِ
دمادم سوک سینم شور میزدََِِ
عروس تازه میآمد به خانه
انم سر بسده مثد هندوانهََُِِِ
ندیدم لااقل یی تار موشهِِِ
اَ این و اُ شنفدم وصف روشهََُِِ
فرنگ خانم برام پیداش کردهَِِ
دل بیچارمه شیداش کردهِِِ
فرنگ خانم که ختم روزگارهَِ
اَ دلالای قدیم و کنه کارهُِ
بشم گفده عروست خانه دارهُُِِ
میان دخدرا همتا ندارهُِ
نجیب و اصلمند خانوادهاسِ
سته سنگینه اما بیافادسِِِ
اَ گل خوشبوتره الله و اکبر
دنش بوی بد نیمیده جان اصغرََِِ
عروست شاخ شمشاده ماشا لاّ
درس همقد داماده ماشالاُُِّ
سفید و بور مور و چشم زاغه
نه خیلی لاغره نه چاق چاقهِِِ
صبور و ساده و بیشیله پیلس َِ
خانهی بوّاش سر آب گیجیلسَِِِِ
زرنگ و با سواد و با کماله ِِِِ
ظریف و خوشگل و کم سند و سالهِِ
چقّدم سر بزیر و سازگاره ََِِ
خودش دار میزنه پول در میاره
هزارش آفرین صد بارک الله
بپام تکّ دماغم آره واللهُُِِِ
فرنگ هی گفت و دانم آب افداد َُِِِ
دل زارم به پیچ و تاب افدادُِ
در ای بینا خور اودن که دارنََِِِ
عروسه وا سلام صلوات میآرن
قیامت شد، همه رخدن محلّه َِ
یکی ساز میزد و یکی دوزلّه
یکی میگفد گوسفنده درارین ِِ
یکی میگفد برین اسفند بیارین
میان هیر و ویر و رخده پاشا ِِ
همه ویل کردن و رفدن تماشاََ
خور اودن عروس گل کرده نازشََِِ
میگن داماد بیایه پیشوازش
عروس خانم که را افداد دووارهُِ
ما رفدیم پشت بان بیاستخارهَِ
نماز خواندم دو رکعت وا ارادتِ
به درگاه خدا کردم عبادت
اُنارم وا تمام دار و دسّه
همهی بند و بساط و بسده مسدهََ
عروس و ینگش و خاله خوارچاش ِِ
زن همسادشان و بچه مچاشِِِِِ
خوار و دایزش و عمقز بتولشَُِِِ
اُ یکی عمقزیش و بچه تولشَِِِ
یواش یوّاش رسیدن پاین پلاِِِِ
به خوبی و خوشی الحمدولله
همهی صحن حیاط پر شد اَ آدم
وا هم صلوات میفرسادن دمادمِ
شیرین کاشدن همهی بچای محلهِ
چقد چوپی گرفدن وا دوزلّهَِ
زنای همسادهها برگشته بودن
لب بانا قطاری نشده بودنِِِِ
اَ پاین گفدن که بی مایه فطیرهُِ
شاداماد سیب بزن یالّا که دیره
دو سه تا سیب زدم بیتوش کردنِ
جوانا قپّلی قپّوش کردنََُِ
عروسه یی کلای بالای سرش بودُِِِ
دو سه تا اَ خوار چاشم ورش بودَُِِ
کلاره توش گرفدم سیبه شاندمََُِِ
عروسانه سر جاشان نشاندمِِِِ
اَ بان که آمدم وا ساقدوشمَُِ
بازم کلّی متل گفد بیخ گوشمَُُِِ
زنا رفدن اطاق عمه خانمََِ
بازم هول و ولا افداد به جانمَُِِِ
عزیزخان یارمبارک باد میزد
مرتب نغمههای شاد میزد
زنا لی لی کنان چایه که خوردنِ
وخیزادن عروسه حجله بردن
برامان حجله دایر کرده بودن ِ
اطاق خوابه حاضر کرده بودنِ
بساط چیدن و آماده کردن
تمام مشکلاره ساده کردن
خور دادن دم و دسگا طیارهََِِ
به شادامّاد بگین تشریف بیاره
عموش آمد سراغم وا م دس دادََََُ
واهم رفدیم و ماره دس به دس دادَِ
همونجا زیرچشمی پاشه پایدم ِ
زرنگی کردم و پاشه ولایدمُِِ
عجب حجلهی قشنگی ساخده بودن
روتخدی صورتی انداخده بودن
در و دیوار و پردا غرق گل بودَِ
هنوزم همهمهی ساز و دهل بود
ای سر آفتابه لولنگ گلی بودَِ
اُ سر یی میز و دو تّا صندلی بودِِ
عجب میزی تدارک دیده بودنِ
عسل وا نقل و خرما چیده بودن
در و دیوار حجله دیدنی بود
شراب وصل عجب نوشیدنی بود
یوّاش یوّاش همهی قوماش رفدنَِِِ
عموش و دایزش و ینگاش رفدنَُِِ
غریبا رفدن و ماندیم تناََُِ
دو تا نا آشنا غرق تمّناَِ
دلم هی سوکّ سینم ساز میزدَُِِ
برام هی شور و هی شهناز میزدِِِ
وخیزادم دراره چفت کردمِِ
کلوم پنجراره سفت کردمُِ
ماخواست بندای دلم اَ هم سوا شهُِ
چنان میزد که میشنفدم صداشهَُ
درودم زود و دادم رونمارهَُِِِ
بشش گفدم قاقاقابل ندارهِِِ
پ پ پ پس بزن گیله دواقهََََ
درار مهتاب و روشن کن رواقهَُِِ
ازُم اسّاند و وازش کرد و دیدشِ
یواش دس برد بری تور سفیدشُِِِِ
دواقه پس که زد دیدم عجوزسَََِ
اَ اُ جنسای عتیقهی باب موزسَِ
سیا برزنگی و دندان گرازهَِ
دماغش عینهو دوندوک غازهِِ
اَ اُ ترشیدههای عهد بوقهِ
اَزش هر چی برام گفدن دروغهِِ
فرنگ خانم حسابی منترم کردََُِِ
نیمیدانی چه خاکی بر سرم کردُ
چنان آزّاد زدم مغزم دوبمّهََُِ
که هول اَ خواب پریدم جان عمّهِِ
شعر با لهجه شیرازی | عاشقانه ترین اشعار بلند و کوتاه شیرازی
شعر با لهجه مشهدی | زیباترین اشعار عاشقانه و طنز با لهجه مشهدی
دیدگاه ها