شعر با لهجه مشهدی | زیباترین اشعار عاشقانه و طنز با لهجه مشهدی

شعر با لهجه مشهدی

شعری به لهجه مشهدی: کوچه پس کوچه مشد

کوچه پس کوچه مشد بوی امام رضا مِدِه
دیدن گلدسته هاش دلِ آدمِ جلا مِدِه

هر کی که غصه دِرَه یا گِرِهِی تو کارشَ
مِرَه تُو صحنِ آقا حال و هواش صفا مده

بعضیا بالایِِ سر، سر رویِ سنگا مزارن
اشکاشان که میچیکَه هر چی مِخَن آقا مده

صبح زود سر کوچه ها هر کی که از خانه میَه
دس به سینش مِزرَه سلامی به آقا مده

خیلیا مِگَن شما کمتر حرم سر مِزِنِن
آقامان مهربونه سهم ما ره سیوا مده

بعضی ها که نِمِتِـنَن بی یَن به پابوس آقا
التماس دعا مِگَن دردشانِ شفا مده

ما که از بچّیگی مان هَمَش میامَدِم حرم
وقت مردن مِدِنِم جوابیِم به ما مده

(عظیم سناوندی)

شعر عاشقانه مشهدی

شهر مشد که شهر با صفایه

بخاطر آقام امام رضایه

هر طرفش که می بینی، بهشته

رو سَردَراش ، اسم آقام نوشته

هر خیابونی که مِزِری قِدم

تو کوچه ها هی می بینی دَم بِدَم

مشدیا دست مِزِرَن روسینه

سلام مدن تا آقاشان ببینه

کی گفته که بچه مشد بِلایه

مِرِ حَرم ، تو فکر کفترایه

منتظرِ چند تا فیشِ غذایه

یا تو نخِ، او گنبدِ طلایه

بچه مشد صادق و با وفایه

کفتر جلدِ حرم آقایه

هرجا بره ، هرکجاره ببینه

بازم میه کُنج حرم میشینه

زلال اشکی ، که رو گونه هاشه

شاهد عشق پاک و بی ریاشه

آرزوشه که دم دمای مردن

آقا کنارش بیه ، قبل بردن

شعر مشهدی کوتاه

عُمر

چِشمُمِ بِهَم زِدُم دیدُم کِه کاسه خالیه

دِگِه از آب اَنگورِش فقط دوچیکِه باقیه

وَختی نا اُمید شُدُم از کِرَمِ اوستا کریم

بیخِ گُوشُم یِکی گفت هَمُودوچیکه کافیه

هَوس

دِلُم رِ یِکدِفِه دادُم به یارو

کِه با مِهرِش کُنُم غَمها رِ پارو

نِفَمیدم زِدِه با یِک کُلُوخی

شِکِستِه نِرمِه هاش رِ کِردِه جارو

شعر مشهدی امام رضا

وقتی که میام حرم عــقده دِل وا مُکُنم

خودومه یواشکی چُخــــــــتِ دلت جا مُکُنم

تویَم از روی کرم به حرف مــوُ گوش مُکُنی

گاهی وقتا که میام با دیدَنُم جــــــــوش مُکُنی

مو همش با گریه خودــمهِ بِره تو لوس مُکُنُم

از عصای خادمِ تا به ضریح ، بوس مُکُنُم

اَگِرَم گُناه دِروُم عِــــندِ خِلافُم تو با مو تا مُکُنی

اگه کورِ گِرِه ای زندگی تو با نیگات وا مُکُنی

مو هَمَش توی دُعـــــام از تو طـــِلا مِلا مخوام

بس که پر رویُم بره تِمام مُشکِلاتُمَم دِوا مخوام

بس که خوبی از خدا بِره دِلُم صِــــفا مِخی

تو بِره ای عقل ناقِصُم اَزَش شِــــــفا مِخی

گاهی که میام حرم حال نِدِروم هَوا مخوام

مو مُگُم زن نِدِروم همــش مُگُم بِلا مخوام

تو که سلطــــــان وفایی مــــورِه با وفا مِخی

تو مورِه صفر کیلومتر، جِوونِ با خُدا مِخی

یا رِضا قُربونتُم با شادیات با غصه هات

شادیا بالا سَرِت هرچی غَمهِ پایـــینِ پات

مو دیدُم جِوونارِه بالا سَرِت عـــــقد مُکُنن

زن و شو توی حرم ، کِنار تو عهد مُکُنن

قَبل خطبه دِلاشان نِزدیکُ دستاشـــان جُدا

بَعدِ عَقد دست و دِلاشـــان یکیهِ کارِ خُدا

از هَمو بَست پایین مُرده مــــیارَن گُروگُر

قومایِ مُردهِ یَم اَشک میریــــزن هِی شُرشُر

دو سه دور طِواف مِدَن اورِه به دور حَرَمِت

تا اَگه مَکه نِــــــرِفته حاجی شـــــهِ با کَرَمِت

یا رضـــــــــــا آمـــــرزِشِ او مُردِهه پایِ توئهِ

چون که زائر و مجـــــاور و خاطرخوایِ توئه

یا رضا تا زنده یِم دَعوَتِمان کُن زود به زود

نِه که مُردِم اُفقی، رو دستایِ مَردُم چی سود؟

یا غَریــــــــبَ الغُرَبا ای دِلِ مو آهــــــــویِ تو

غیر تو شِکار نَشه ضــــــــــمانَتت کادویِ مو

اَگه مو شِعر شِکِسته بسته گُفتُــم تو بِبَخش

ولی تو زیر دُعای بیت هَفتُم خــــط بِکَش

شعر مشهدی طنز

آی خدا مُو مِدِنُم ، مو مِدِنُم دوسُم دِری

چیجــــــوری دِلِت مِیه مُو رِه تنها بیذیری

آخه مو چـــیکارُمه کُجـــایه مُو لَنگ مِزِنه

مگه او شــَـهریه رِِه ندیدی که بَنگ مِزِنه

او کارِش همیشه با سیخ و سُخُل بافور دود

مگه کار مو چیهِ ، دنبال گوسفند صبح زود

ای رِه مو قیول دِروم هر دو تو کار نخــودِم

ولی ما او نخــــوداره توی اُوگوش مُخـورِم

تو که او شَهریه رِه میبـــینی با یه دُخَترِه

ولی مو هَمَش کُجام یَکـسِره توی بَخَترِه

بِچِه هایِ قِلِه مان یـــــَکسِره هِی چینگ مِزِِنَن

کسی که با خرش هی حرف بزنه خینگ مِدِنن

خرومَم راه نِمِده به جُغُ و پُــــــغِش رسیده

چون صدای خره ماده شِه او از دور شِنیده

باز خوبه صدا دِره تصویرِشَم گاهی میهِ ۱

ما که تصویر و صدا تو کِله مان قَرقَطیِه

شیطونَم کنارومِه توی گوشُم مِگه وَخه

تا میام گناه کُنُم میگی نکن ای کار اَخه

کِش ای پلخمونُم کنده شده کِش ندروم

خب مو با چی مِتِنم که چُغُکِ دل بِزنم

فرشته خدا از طرف خدا به جوان گفت:

برو...................... اول وضع جیبت.......

بعدش به ننه ات.......................

اگر که با جارو...............

برو به بابات ...................

اگه پس گردنی........

اگر نشد نری از راه غیر قانونی راست راست به خودش بگی

بعد اگه مهریه زیاد خواستن همه چی رو به گردنت انداختن چیزی نگی به من

که مسئولیت و عواقبش با خودته.

پلخمونشم با من ولی استفاده درستش با خودت.

نزنی چش و چارشو کور کنی

در ضمن دفعه بعد مثل بچه آدم درد و دل کن دیگه نبینم شعر برام بخونی

شعر با لهجه شیرازی | عاشقانه ترین اشعار بلند و کوتاه شیرازی

شعر با لهجه همدانی | شعر فوق العاده زیبا و طنز همدانی خواب عروسی