معایب تک فرزندی
این روزها بعضی از زوجها تمایلی به بچهدار شدن ندارند و خانواده دو نفره را ترجیح میدهند. در نهایت اگر خیلی بخواهند به جمعیت جامعه و دل های والدین شان لطف کنند یک بچه آن هم بعد از گذشت ده سال از زندگی می آورند که تنها بگویند می توانیم بچه دار شویم اما خودمان نمی خواهیم.
اگر فرهنگسازی در جامعه به گونهای باشد که فرد فارغ از خواهر و برادرها بتواند نیازهایش را پر کند، میتوان گفت که یک بچه دچار آسیب نمیشود ولی این موضوع به زیرساخت های فرهنگی و اجتماعی بستگی دارد.
وقتی به آنها گفته می شود یک فرزند دیگر بیاورید که حداقل فرزندتان احساس تنهایی نکند، به او ظلم نکنید که درآینده هیچ کسی را ندارد که به عنوان فامیل صدا کند، این را به زبان می آورند که عمه و خاله هایمان برای ما چه کاری انجام داده اند؟ پول داشته باشد عمو و دایی هم برایش پیدا می شود.
حتما شما هم استدلال های دیگرشان را هم شنیده اید که، شوخی نیست کلی هزینه پیش بینی نشده دارد، برای بزرگ کردن همین یکی، کلی مشکل داریم.
هشت مان گروی نه مان است، بچه لباس می خواهد، مدرسه می رود، کلاس آموزشی و فوق برنامه دارد، حالا خرج خورد و خوراک هیچی به فکر دوا و دکتر بچه، آن هم با این هزینه های سرسام آور هم باید باشیم.
چهار روز دیگر بزرگ می شود رایانه و اتاق شخصی و ... می خواهد، بچه های امروزی مثل بچه های قدیم نیستند که با یک روروک دلخوش باشند! هر کدام شان باید یک اتاق جداگانه داشته باشند، حتما باید برایشان ماشین کنترلی بخری وگرنه بیچاره ات می کنند!
ای بابا پس کی خودمان یک نفسی بکشیم، هیچ چیزی از زندگی نمی فهمیم، تا چشم باز کنیم چند تا بچه قد و نیم قد دور و بر ما را گرفته است! دو روز جوان هستیم باید تا می توانیم حظ دنیا را ببریم، وقت برای بچه دار شدن و پوشک عوض کردن و تحمل نق نق بچه ها زیاد است...
بچه دوم؟!! من اصلا دیگر در خودم نمی بینم که دوباره مادر(پدر) بشوم، شوخی که نیست بحث تربیت یک آدم است. ما که از صبح تا شب سر کاریم حوصله خودمان را هم نداریم چه برسد به این که بخواهیم برای تربیت بچه ها وقت بگذاریم.
بچه قبل از هر چیزی پدر و مادر می خواهد با این اوضاع دیگر بچه دار نشویم بهتر است، این طوری حداقل بهتر می توانیم به همین یک بچه برسیم...
و از این دست حرف هایی که در خوش بینانه ترین حالت در سن 45 سالگی و بدترین حالت در کهنسالی کمبود فرزند را احساس می کنند. و به جایی رسیده اند که دیگر راه و سودی برای پشیمانی نیست.
تک فرزندی خوب است یا بد؟
زندگی های امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی و زیاد شدن مشغله های خانواده ها بسیار متفاوت با گذشته می باشد و زوج ها را به سمت داشتن یک فرزند سوق می دهد. این در حالی است که اکثر والدین بر این باورند که تک فرزندها در طول زندگی خود احساس تنهایی خواهند داشت.
از طرفی نداشتن خواهر و برادر باعث می شود روحیه رقابت طلبی که لازمه موفقیت درآینده است در آن ها شکل نگیرد. در مقابل در مرکز توجه والدین بودن باعث ایجاد احساس امنیت در کودک می شود. برای آگاهی از بهترین تعداد فرزندان کلیک کنید.
حداقل داشتن دو فرزند خوب است
بعضی وقتها خانوادههای سه نفره با داشتن یک فرزند هم تعادل بهداشت روانیشان به هم میخورد یا بچه خوب تربیت نمیشود. ضعیف بودن پدر و مادر، افسردگی یکی از والدین یا هر دو و نداشتن توانایی اقتصادی، جمعیت خانوادهها را تحت تاثیر قرار میدهد.
در مجموع با توجه به این موارد به نظر میرسد در جامعه فعلی ما حداقل داشتن دو فرزند خوب است اما این موضوع نسبی است. در این شرایط فرزندان با هم در تعامل هستند و نیاز یکدیگر را پر میکنند. در نتیجه لازم نیست برای ارتباط با سایر کودکان با فرزندان سایر خانوادهها بیشتر در ارتباط باشند.
معایب تکفرزندی را بشناسید
این روزها بعضی از زوجهای جوان به واسطه مشکلاتی که دارند تکفرزندی را ترجیح میدهند و بعد از تولد فرزند اول اعلام میکنند که همین یکی کافیاست و دیگر قصد بچهدار شدن ندارند یا به دلایل پزشکی، بالا رفتن سن مادر و مشکلات ناباروری اگر هم بخواهند نمیتوانند فرزند دیگری داشته باشند.
اگر فرهنگسازی در جامعه به گونهای باشد که فرد فارغ از خواهر و برادرها بتواند نیازهایش را پر کند، میتوان گفت که یک بچه دچار آسیب نمیشود ولی این موضوع به زیرساخت های فرهنگی و اجتماعی بستگی دارد.
در بعضی از فرهنگها بچهها بیشتر در گروههایی با سایر کودکان در ارتباط هستند، تلفنی یا حضوری باهم تماس دارند و نبود خواهر و برادر به نوعی پر میشود. در خانوادههای سه نفره، تکفرزند احساس تنهایی میکند.
به هر حال فرزندان نیاز دارند که پس از سنین بلوغ با همسالان خودشان بیرون بروند و کمتر کنار پدر و مادر باشند و اگر برادر و خواهری وجود نداشته باشد، این نیاز بیشتر میشود.
به نیازهای فرزندان توجه کنید
وقتی میگوییم قبل از تولد فرزند باید به نیازهای او توجه شود، منظور این نیست که با توجه زیادی، بچه را لوس بار بیاوریم بلکه هدفمان این است که برای برآورده کردن نیازهای عادی کودک وقت بگذاریم. گروهی از بچهها از نظر پزشکی و روانی نیازهای ویژهای دارند که موضوع دیگری است.
ترتیب تولد کودکان، وجود یک کودک بیشفعال در خانواده و احتمال بیشفعال شدن فرزند بعدی، حضور سایر افراد فامیل در خانواده و … از جمله موضوعات دیگری هستند که بچهدار شدن خانوادهها را تحت تاثیر قرار میدهد.
بدین ترتیب باید بررسی کنیم تا چه حد میتوانیم اسباب رشد بچه را در زمینههای مختلف فراهم کنیم و بعد برای بچهدار شدن و تنظیم جمعیت خانواده بهدرستی تصمیم بگیریم.
از سوی دیگر برخی از خانوادهها به دلیل مسائل اقتصادی به تکفرزندی روی آوردهاند یا حداکثر دو بچه دارند.فرض میکنیم خانوادهای سالم است و بهداشت روانی دارد.
وقتی خانواده میخواهد تعداد بچهها و جمعیت خانواده را مشخص کند باید ببیند بچه جدید در خانواده چه موقعیتی دارد. در برخی خانوادهها تعداد بچهها آنقدر زیاد است که فرزندان آخر پدر و مادر را بهندرت میبینند.
این درست که بزرگ میشوند ولی از توجه و محبتهای والدین محروم میمانند. باید شرایط این فرزند جدید از نظر سنی، روابط عاطفی با والدین و ارتباط با سایر خواهرها و برادرها به خوبی بررسی شود و پدر و مادر با توجه به موقعیت خودشان برخی از مسائل را پیشبینی کنند تا بعد از تولد فرزند مشکلی ایجاد نشود.
اگر فرهنگسازی در جامعه به گونهای باشد که فرد فارغ از خواهر و برادرها بتواند نیازهایش را پر کند، میتوان گفت که یک بچه دچار آسیب نمیشود ولی این موضوع به زیرساخت های فرهنگی و اجتماعی بستگی دارد.
تک فرزندی و مهارت های ارتباطی
تک فرزند بودن به این معنی نیست که این کودکان نمی توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند. اغلب تک فرزندان در برقراری ارتباط با هم سن و سالان خود دچار مشکل هستند و نمی توانند ارتباط موثر و موفقی با هم دوره ای های خود داشته باشند. اما به هر حال تمام تک فرزند ها اینطور نیستند. مهارت ارتباطی تک فرزندان به شخصیت و تربیت این کودکان نیز بستگی دارد.
باز بودن خانواده و زیاد بودن ارتباط تک فرزند ها با سایرین به خصوص هم سن و سالانشان در این میان نقش مهمی را ایفا می کند. تک فرزندانی که دوستانشان را به منزلشان دعوت می کنند و به منزل آنها می روند یا با دختر عموها، پسر خاله ها و دیگر همسن ها در ارتباط هستند در برقراری ارتباط با سایر هم سن و سالانشان کمتر دچار مشکل می شوند.
اما تک فرزند هایی که بیشتر وقت خود را در خانه می گذارنند و والدینشان تمایل به برقراری ارتباط با سایرین را ندارد، معمولا لوس، مغرور و گوشه گیر خواهند بود. قطعا دوستان جایگزین خواهر و برادر نمی شوند اما به هر حال می توانند همراه تک فرزند شما ساعات خوشی را بسازند و به تقویت مهارت های ارتباطی او کمک کنند.
تک فرزندی چه تاثیری بر روحیه رقابتی دارد ؟
تک فرزندها، خواهر یا برادری ندارند تا با او رقابت کنند. بازی ها یا دعواهای کودکانه با همشیر را تجربه نمی کنند. یادگیری مهارت های کنار آمدن با احساس حسادت اهمیت ویژه ای دارد.
نداشتن چنین تجربه هایی باعث می شود فرصت کمتری برای پرورش توانایی های کنترل و مدیریت در کارهای خود را داشته باشند. از طرفی داشتن روحیه رقابت برای برخورد با مسائل اجتماعی در آینده الزامی است.
داشتن خواهر و برادر به درک مفهوم رقابت و پافشاری برای رسیدن به هدف به کودکان کمک می کند.
خلق و خوی تک فرزندان
تک فرزندها معمولا افرادی مرتب و منظم، با وجدان و وظیفه شناس هستند. این کودکان اغلب اعتماد به نفس بیشتری دارند، پر توقع، کمال گرا و غیر قابل انعطاف هستند. این کودکان فرصت کمتری برای همدلی کردن و گذاشتن خود جای بقیه دارند.
تک فرزندها بیش تر از والدین خود تقلید می کنند. زودتر از همسالان غیر تک فرزند وارد دنیای بزرگسالان می شوند؛ در نتیجه رفتارها و تجربه رفتارهای خاص گروه سنی خود را تجربه نمی کنند و بیشتر شبیه بزرگترها رفتار می کنند. تحمل ناامیدی ها و فشارهای روحی در تک فرزندان کمتر است.
آن ها به برقراری روابطی علاقه مندند که دربرگیرنده منافع آنان باشد.
در مطالعات روانشناسی کودک، مشخص شد که خصوصیات فرزندان اول نیز شباهت بسیاری به تک فرزندان دارد، اما با ورود فرزند دوم تغییراتی در خلق و خوی این کودکان نیز ایجاد میشود.
تک فرزندی و منزوی شدن
تک فرزندان دوست یا همدمی در خانه ندارند که با او بازی کنند؛ در نتیجه بیشتر اوقات احساس تنهایی می کنند از طرفی اگر مهارت لازم برای ارتباط با همسالان در تک فرزند شکل نگرفته باشد منجر به انزوا و درون گرایی در آن ها می شود.
دوام احساس تنهایی در این کودکان بر بزرگسالی آن ها نیز تاثیر خواهد داشت. شخصیت اسکیزوئید و افسرده خویی از جمله اختلالات احتمالی در بزرگسالی است. دریافت مشاوره کودک توسط والدین برای فراهم کردن محیطی مناسب می توانند از به وجود آمدم مشکلات در آینده فرزندانشان جلوگیری نماید.
بیشتر بخوانید :
مزایا ومعایب یکی یک دونه بودن فرزند
- برچسبها
- تک فرزندی
- بازی افرادی
- انزوا
- کمبود فرزند
دیدگاه ها