بیماری التهابی لگن چیست؟برای درمان بیماری التهابی لگن چه باید کرد؟

بیماری التهابی لگن چیست:

بیماری التهابی لگن یک بیماری حاد است که بر اثر صعود میکروب از دستگاه تناسلی زنان به قسمت های فوقانی بدون ارتباط به بارداری یا جراحی رخ می دهد و شامل انواع مختلفی است که بر حسب محل درگیری نامگذاری می شوند . این بیماری و بیماری های منتقله از طریق جنسی در تعدادی از عوامل خطرساز سهیم هستند و حدود ۸۰٪-۴۰٪ درصد موارد آن به بیماریهای منتقله از راه جنسی نسبت داده می شود .

● عوامل خطرساز :

عوامل خطرساز تعیین شده برای بیماری التهابی لگن عبارتند از :

سن پائین

، مجرد بودن

، وضعیت اجتماعی - اقتصادی پائین

، رفتار جنسی ( تعداد شرکاء جنسی ، سن شروع فعالیت جنسی ، میزان اکتساب شریک جنسی جدید )

اعتیاد - رفتارهای بهداشتی سطح پائین ، دوش ( Douching ) انتخاب روش جلوگیری از بارداری ( سدهای مکانیکی و شیمیائی خطر را کاهش میدهند ، قرص های جلوگیری از بارداری اثر متغیر دارد و I.U.D خطر را افزایش می دهد )

قاعدگی و مصرف سیگار

● تظاهرات بالینی

شایعترین شکایت بالینی در یک زن مبتلا به بیماری التهابی لگن ، درد دوطرفه قسمت تحتانی شکم یا لگن است . نوع گنوکوکی تمایل به تظاهر حاد و شدید در عرض ۱ هفته از قاعدگی دارد . نوع کلامیدیائی با سیر تحت حاد همراه با نشانه های خفیف می باشد . زنان مبتلا به عفونت HIV و بیماری التهابی لگن ممکن است بیماری بالینی شدیدتری داشته باشند .
خطرباردرای نابجا ۱۰-۷ برابر بعد از یک حمله بیماری التهابی لگن ( P.I.D ) افزایش می یابد . تعداد حملات PID ، سن زن و شدت التهاب لوله در لاپاراسکوپی ، تعیین کننده پیش آگهی بارداری به دنبال PID می باشد .

● تشخیص :

کمترین معیار بالینی برای PID حاد شامل حساسیت مستقیم ناحیه تحتانی شکم ، حساسیت در حرکات گردن رحم می باشد . معیار اضافی که از تشخیص PID حمایت می کند شامل سرویسیت مخاطی چرکی ، اثبات آزمایشگاهی عفونت سرویکس با گونوکوک یا کلامیدیاتراکوماتیس ، درجه حرارت دهانی بیش از ۳/۳۸ و افزایش معیارهای التهابی مثل CRP و ESR هستند .
بیوپسی یا نمونه برداری از اندومتر نیز در برخی موارد کمک کننده است . لاپاراسکوپی استاندارد طلایی برای تشخیص و مرحله بندی PID حاد می باشد .

● کنترل بیماران (Management)

کنترل بیماران شامل درمان ، آموزش پی گیری با دقت و کنترل شرکای جنسی آنها می باشد . هدف از درمان بیمار ، جلوگیری از عود و حفظ توانایی باروری است . درمان تجربی باید هر چه سریعتر با حدس بیماری شروع شود . با توجه به طبیعت چندمیکروبی PID درمان باید وسیع الطیف باشد . در زمانهایی که بدنبال PID آنتی بیوتیک مصرف نمی شد میزان نازایی بعد از این بیماری ۷۰ تا ۶۰ درصد بود .
PID باید حداقل توسط دو آنتی بیوتیک بمدت ۱۴-۱۰ روز درمان شود .

درمان حمایتی شامل دادن مایعات به میزان کافی ، استراحت در موقعیت خاصی که semi fowler نامیده می شود و در آن لگن پائین تر از سطح بدن قرار می گیرد و علت آن محدود کردن عفونت به لگن است و تسکین درد می باشد . IUD باید خارج گردد . بیمار باید تا بهبود کامل از تماس جنسی خودداری نماید و همه شرکای جنسی از ۶۰ روز قبل باید بررسی شده و به طور تجربی برای عفونت گنوکوک و کلامید یا درمان شوند . بروز PID در زنان باردار ، نادر است . زنان مبتلا به آبسه لوله های رحمی - تخمدان باید بستری شده و آنتی بیوتیک وسیع الطیف دریافت نمایند .

افزایش اندازه آبسه یا عدم قطع تب ظرف ۷۲ ساعت بعد ازشروع آنتی بیوتیک نشانه شکست درمان و نیاز به دخالت جراحی می باشد . بیمارانی که به صورت سرپائی درمان می گردند باید در عرض ۷۲ ساعت دوبار ویزیت شوند و در صورت عدم پاسخ مطلوب بستری می گردند .

● به صورت خلاصه این موارد باید بستری شوند :

▪ مواردی که اورژانس های جراحی را نتوان رد کرد .
▪ بیمار باردار باشد .
▪ بیمار به درمان خوراکی پاسخ نداده است .
▪ بیمار رژیم خوراکی را تحمل نمی کند .
▪ وجود بیماری شدید
▪ وجود تهوع ، استفراغ ، تب بالا ، آبسه رحمی - تخمدانی
▪ بیمار دچار نقص ایمنی باشد .