ستاره کوتوله سفید چیست؟ + انیمیشن

ویدیوی علمی زیر که در دلگرم تولید شده را حتما ببینید و لذت ببرید.

جهان ما پر از ستاره‌هاییه که درخشش خودشون رو مدیون فرآیند همجوشی هسته‌ای هستن. هر لحظه که ستاره‌ای متولد می‌شه، ستاره‌ای هم می‌میره! اما سرنوشت پس از مرگ ستاره ها مثل ما انسان‌ها یکسان نیست و تقدیر اون‌ها با توجه به جرمی که در زمان زنده بودن داشتن، رقم می‌خوره.

مرگ ستاره

بزرگترین ستاره‌های عالم بعد از مرگ به ستاره‌ی نوترونی یا سیاهچاله تبدیل می‌شن، اما ستاره هایی با جرم های کمتر اکثرا به گلوله‌های داغی تبدیل می‌شن که طی میلیاردها سال کم کم سرد و در اخر تبدیل به جرمی به نام کوتوله سفید می‌شن؛ آینده‌ای که گریبان‌گیر ستاره‌هایی با جرم کم و متوسط از جمله خورشید ما می‌شه. به بیان دیگه هر ستاره‌ای که تقریبا کمتر از ۸ برابر جرم خورشید رو داشته باشه در اخر کوتوله‌ی سفید شدن، سرنوشتشه!

همجوشی هسته‌ای

اگه شما ستاره‌ها رو درخشان می‌بینید به علت فرآیندی به نام همجوشی هسته‌ایه که طی اون دو اتم با انرژی زیادی به هم جوش می‌خورن و اتم‌های جدیدی رو می‌سازن و طبیعتا گرما و نور آزاد می‌کنن.

تبدیل به کوتوله سفید

مسیری که ستاره برای مرگ طی می‌کنه به جرم اون بستگی داره و در طول این فرآیند، اندازه، دما و ترکیب ستاره تغییر می‌کنه. در چنین حالتی برای هر ستاره، نقطه‌ای توی زندگیش وجود داره که کشش گرانشی دیگه اونقدر قوی نیست که فرآیند همجوشی رو پشتیبانی کنه، در چنین حالتی همجوشی هسته‌ای در ستاره متوقف می‌شه!
زمانی که همجوشی متوقف بشه هیچ فشار بیرونی‌ای وجود نداره که ستاره رو از منقبض شدن فراری بده و نیروی گرانش ستاره رو انقدر فشرده می‌کنه که اندازه ای مشابه با زمین پیدا کنه.
اینجاست که ما یک توپ سفید، کوچیک و داغ داریم که در فضایی سرد شناوره و اون چیزی جز کوتوله‌ی سفید نیست!
کوتوله ای که تنها یک قاشق چایخوری از اون میلیون ها تن وزن داره، با اینکه شعاعی به اندازه‌ی ۰.۰۱ خورشید داره، جرمش تقریباً برابر اونه و گرانشی که روی سطح اون میشه تجربه کرد ۳۵۰۰۰۰ بار بیشتر از زمینه.
با گذشت تریلیون‌ها سال کوتوله سفید خنک میشه و شروع به کم نور شدن می‌کنه و با خاموشی و سرد شدنش چیزی به نام کوتوله‌ سیاه شکل میگیره که یک جورایی باقی‌مونده ی کوتوله‌ی سفیده!

جالبه بدونید در حال حاضر هیچ کوتولهٔ سیاهی در کیهان وجود نداره چون هنوز کیهان اونقدری پیر نشده که بتونه خاموش شدن یک کوتوله‌ی سفید رو ببینه.
بنابراین باید حالا حالاها منتظر بمونیم تا شاید نسل‌های آینده‌ی بسیار دور، بتونن ردی از کوتوله‌های سیاه و کوچک رو در دنیای سرد کیهان پیدا کنن!