.webp)
اگرچه تجربهی مرگ برای اطرافیان شما یا در مواردی حتی خود شما هم ناخوشایند است، اما اتفاقی که پس از مرگ برای بدن میافتد به شدت جذاب است.
در حالت کلی زمانی که فردی مرگ را تجربه میکند، و تنفسش قطع میشود، اگرچه سلولهای بدن او فرآیند دریافت اکسیژن را متوقف میکنند، اما برای چند دقیقه به زندگی خود ادامه میدهند. اما پس از چند دقیقه تولید دی اکسید کربن شروع میشود. جالب است بدانید این نوع گاز اسیدی است و همین ویژگی هم عاملی برای پاره شدن کیسههای سلولی است که حاوی آنزیم هستند.
دقیقا در بدن چه اتفاقاتی رخ می دهد؟
درواقع طی چنین فرآیندی بدن شروع به هضم سلولها از داخل به بیرون میکند و طی آن مایعی غنی از مواد مغذی را تولید میکند. بعد از حدود یک هفته، مایع مغذی تولید شده در فرآیند قبلی ارتشی از باکتریها و قارچها را تغذیه میکند که باعث تجزیهی بیشتر اندامها و ماهیچهها و تولید مجموعهای بیش از 400 مادهی شیمیایی و گاز میشود. احتمالا برای شما هم جالب باشد اگر بدانید که مواد شیمیایی تولیدی در این فرآیند شامل فریون یا همان مایع خنککنندهی موجود در یخچالها، بنزن ،گوگرد که بوی باتلاق و تخم مرغ گندیده میدهد و تتراکلرید کربن که در کپسولهای آتشنشانی استفاده میشد (که هماکنون به عنوان مادهای سمی شناخته میشود و دیگر استفاده نمیشود!) میشود.
چه چیزی از بدن باقی می ماند؟
در این مرحله از تجزیهی بدن، گوشت بسیار کمی روی جسد باقی میماند و همانها هم توسط انواع حشرات و انگلها خورده میشود. اما حشرات استخوانها را نگه میدارند و با گذشت زمان، پروتئین موجود در آنها هم تجزیه میشود. در پایان تنها ماده معدنیای که در استخوانها باقی میماند هیدروکسی آپاتیت است که آن هم در نهایت تبدیل به گرد و غبار میشود.
در پایان باید یادآور شد که در کنار اغنای حس کنجکاوی با این مقاله، آگاهی از اتفاقات مادی پس از مرگ میتواند دید ما به این اتفاق اجتنابناپذیر را تغییر دهد و به ما یادآور شود که پس از مرگ میتوانیم بخشی از چرخهی طبیعت باشیم و با بدن فانی خود سهمی هرچند کوچک در تغذیهی خاک و دیگر جانداران ایفا کنیم.