توجه: مطالب پزشکی و سلامت مجله دلگرم ، از منابع معتبر داخلی و خارجی تهیه شده اند و صرفا جنبه اطلاع رسانی دارند ، لذا توصیه پزشکی یا درمانی تلقی نمی شوند ، چنانچه مشکل پزشکی دارید حتما برای تشخیص و درمان به پزشک یا متخصص مراجعه کنید.
۸دیدگاه
نیما|۸ ماه پیش
برادرم در خردسالی بهم تجاوز کرد الان ۳۷ سالمه اما هنوز از مردان و پسران کوچکتر از خودم میترسم تنها باشم.دیگه خوردن فلوکستین و آلپرازولام و ولبان وووو آرومم نمیکنه.روزی نمیشه که به خودکشی فکر نکنم.از همه اطرافیانم متنفرم.سالهاست که از همه فراری ام و منزوی و حتی با همکاران هم طرح رفاقت نریختم.سکوت،سکو ت،سکوت... جرم من چی بود خدایا؟؟؟ حتی گریه هام رو از دیگران مخفی میکنم.کاش خودکشی راحت بود،کاش کاش کاش متجاوز فقط عمل جنسی انجام نمیده،بلکه تمام روح و جسم و آینده و ضمیرت رو به نجاست میکشه و آثار نجاست پاک شدنی نیست من بعد از تجاوز مردم و دوباره متولد شدم اما اینبار یک جسم سرد و توخالی که روح نداره.من در ده سالگی مردم و هنوز کسی خاکم نکرده از سطرهای بعد غزل گریه میکنم راضی مباش این چنین ننگین ببینی ام
واقعه ی تلخ 5سالگی منم گذشت،و تلخ گذشت،، وکابوسی بود که در دلم ماند واولین باره دارم میگم که مورد ازارجنسی قرارگرفتم،، و داغون شدم،، وهیچوقت خودم رو دوست نداشتم و کسی که خودشو دوست نداره اعتماد بنفس نداره عزت نفس نداره،، هیچچی ندارهکاش هیچوقت منو نمیذاشتن خونه فامیل و برن سرکارو کلاس،افسوس! عمرم گذشت چه بد گذشت😔
منم همینطور،، چقدررر گریه کردم و هرچه خوندم اشک ریختم،، و دایم گفتم خدایا از کی شاکی باشم از پدرومادری که منو گذاشتن خونه فامیل و رفتن سرکار،، یا از پسر16ساله ای که در سن بلوغ بود، مگر منِ5ساله معصگم نبودم خدایا چرا تو هوامو نداشتی،، و حالا با تمام عوارضش در سن بزرگسالی رو برو هستم،، و چقدر دکتر رفتم برا افسردگی واضطراب و دارو خوردم،، و تمااااام عوارض رو از بعد از کودک آزاری داشتم تا به الان،، و هیچوقت خودم رو دوست نداشتم،، چقدرررر شاکی ام ولی نمیدونم از کی باید شاکی باشم؟؟ چ بدبختی بزرگی
0
1
رها|۳ سال پیش
سلام من دربچگی این آزارارو بارها تحمل کردم هنوزم اثراتش روحو روانمو داغون میکنه یادآوریش
با سلام آزار دیدن در دوران کودکی بسیار سخت و جان فرساست تحملش سخته امیدوارم برای کسی پیش نیاد چون تا آخر عمر مث کابوس با آدم هست لعنت به افراد ی که آزار میدن لعنت خدا بهشون مگه میشه فراموش کرد؟مگه میشه چیزی یا کسی تسکین بده؟هرگز
الان ۳۷ سالمه اما هنوز از مردان و پسران کوچکتر از خودم میترسم تنها باشم.دیگه خوردن فلوکستین و آلپرازولام و ولبان وووو آرومم نمیکنه.روزی نمیشه که به خودکشی فکر نکنم.از همه اطرافیانم متنفرم.سالهاست که از همه فراری ام و منزوی و حتی با همکاران هم طرح رفاقت نریختم.سکوت،سکو
ت،سکوت... جرم من چی بود خدایا؟؟؟
حتی گریه هام رو از دیگران مخفی میکنم.کاش خودکشی راحت بود،کاش کاش کاش
متجاوز فقط عمل جنسی انجام نمیده،بلکه تمام روح و جسم و آینده و ضمیرت رو به نجاست میکشه و آثار نجاست پاک شدنی نیست
من بعد از تجاوز مردم و دوباره متولد شدم اما اینبار یک جسم سرد و توخالی که روح نداره.من در ده سالگی مردم و هنوز کسی خاکم نکرده
از سطرهای بعد غزل گریه میکنم
راضی مباش این چنین ننگین ببینی ام
این همه مدت با خودم بد بودم.
کاش اشکام دلمو خالی می کرد.