خوره در کبوتر
بیماری تریکومونیازیس: ارگانیسم این بیماری مربوط به تک یاخته ای های میکروسکوپیک تاژک دار می باشداین بیماری بیشتر در هوای گرم و یا در طول دوره گرما اتفاق می افتد.کبوتران بزرگتر حامل این بیماری(تریکوموناد) به صورت متغییر می باشند و شاید هیچگونه علامتی نشان ندهندو در زمان ایجاد استرس ها(شامل بیماری ها، هجمه انگلی و یا باروری) با تکثیر این تک یاخته ها، بیماری خود را نشان می دهد.در دهان .مری. حاق و چینه دان زندگی می کند ایجاد ضایعات نکروتیک می کند ۸۰-۹۰% کبوترها به ان الوده انداین تریکوموناس برای جوجه کبوترها بیماری زاست در آلودگی شدید مایع سبز رنگی که حاوی انگل است در دهان دیده میشود و سبب مرگ و میر می شود
راه انتقال بیماری تریکومونیازیس
از طریق تماس پرنده سالم با ترشحات دهان و مدفوع پرنده بیمار است.انتقال از کبوتر به کبوتر دیگر مستقیم است از مادر به جوجه پس از خروج از تخم، برای طیور دیگر مثل بوقلمون و ماکیان شاید از راه آلودگی اب صورت گیرد.
تشخیص خوره در کبوتر
تشخیص سریع با تهیه لام مستقیم از ضایعات نکروتیک داخل دهان و یا ترشحات داخل چینه دان و مشاهده انگل در زیر میکرسکوپ امکان پذیر است. این انگل به صورت تک یاخته ای ناژک دار متحرک است. هم چنین جهت دیدن بهتر انگل , می توان از ترشحات داخل دهان یا چینه دان گسترش تهیه کرد و با رنگ آمیزی گیمسا آن را مورد مطالعه قرار داد.این تک یاخته از نظر قدرت بیماری زایی دارای انواع مختلفی می باشد و می تواند طیف وسیعی از عوارض گوارشی و تلفات را باعث شود.
نوع اول بیماری تریکومونیازیس
هنگامی که قدرت بیماری زایی سویه انگل کم باشد. و یا پرنده از سلامت کافی و شرایط نگهداری خوب , بهره مند باشد. عوارض بالینی مشخصی به جز حالت تهوع , کم اشتهایی , لاغر شدن تدریجی , ژولیدگی پرها و بوی بد دهان مشاهده نمی شود.
نوع دوم بیماری تریکومونیازیس
در صورتی که قدرت بیماری زایی انگل زیاد و یا پرنده ضعیف باشد , علاوه بر عوارض قبلی , کانون های نکروتیک (چرکی) متعددی به رنگ سفید مایل به زرد با قطری بین ۱ تا ۱۰ میلی متر در نقاط مختلف مخاط دهان یا مری و چینه دان قابل مشاهده است که دارای بوی زننده ای می باشد و یا سوآپ قابل کندن است.
نوع سوم بیماری بیماری تریکومونیازیس
در برخی از موارد پیشرفته بیماری , اسهال نیز دیده می شود. اگر سویه انگل فوق العاده حاد باشد و یا پرنده ضعف شدید داشته باشد ,امکان دارد که پرنده بدون بروز هیچ گونه علائمی از بین برود. معمولاً در پرندگان جوان خصوصاً جوجه هایی که والدینشان غذا دریافت می کنند , بیماریزا تر و کشنده تر است.
نوع چهارم بیماری تریکومونیازیس
بسته به شدت بیماری , به هنگام کالبدگشایی عوارض مختلفی به چشم می خورد. این عوارض شامل لاغری لاشه, پالاک های چرکی سفید مایل به زرد (نکروتیک) در محوطه دهان و مری و چینه دان , تجمع مایعات غلیظ و بدبو در داخل چینه دان و بالاخره به ندرت کانون های نکروزی زردرنگ در سطح کبد می باشند.
معرفی ۵ بیماری انگلی داخلی کبوتر، علل، تشخیص و درمان سریع و آسان
راههای پیشگیری خوره در کبوتر
با رعایت اصول بهداشتی و آزمایش کردن پرنده های تازه خریداری شده (از نظر پاک بودن از انگل) امکان پذیر است.به محض مبتلا شدن جوجه و دیدن علائم اولیه در صورت امکان آن را از گله جدا کنید.
موارد زیر می توان در حفاظت و جلوگیری از این بیماری جلوگیری کند
- رعایت کامل بهداشت.
- در صورت وارد کردن پرنده جدید به گله باید آن پرنده ۳۰ روز در قرنطینه باشد.
- عدم استفاده از آب مانده و استفاده از آب تازه
درمان تریکوموناس گالیه در کبوتر
مترینیدازول : (درمان توسط داروی مترونیدازول به میزان 10 میکروگرم به ازای هر گرم وزن بدن پرنده و به مدت 10 روز متوالی , از طریق آب آشامیدنی انجام می گیرد.)دیمتریدازول در درمان می توانند کمک کنند.
با کمک تجربه داروهای زیر در اثر بخشی درمان تریکوموناس می توانند تاثیر بسزایی داشته باشند:
- آنتی بیوتیک مانند تتراسکلین
- محلول 0.1 درصد سولفات مس
- محلول 0.5درصد اسید هیدرو کلریک یا 0.02درصد
