
حتی سکه های مسی پول سیاه پشیز و نیز سکه های قران نقره فتحعلی شاهی هم تا فروردین ۱۳۱۱ و برقراری واحد پول جدید رواج داشت.
تمامی اسکناسهای رایج این دوره با دو زبان فارسی در رو و انگلیسی در پشت انتشار یافتهاند. خط استفاده شده نیز به تقلید از خط رسمی امپراتوری عثمانی با کمی تغییرات خط ثلث است اما اعداد با شکل فارسی خود (۱، ۲، ۳ و ۵) چاپ شدهاست.
عناصر موجود بر اسکناسها (نگاره ناصرالدین شاه و شیر و خورشید با تاج کیانی) تقریباً ثابت بوده و اسکناسها تنها از نظر اندازه، تزئینات و رنگ با هم متفاوت هستند. این سری توسط شرکت انگلیسی Bradbury, Wilkinson & Company و در سال ۱۸۹۰ میلادی به چاپ رسید.
در این سری برای نخستین بار فیلیگران ( watermark ) شیر و خورشید به اسکناسهای ایرانی اضافه شد. نگاره ناصرالدین شاه در ارقام ۱، ۵ و ۱۰ تومان به صورت تمام رخ درآمده و در طراحی سایر ارقام همان نگاره سری نخست استفاده شد.
همچنین ارقام درشت ۵۰۰ و ۱۰۰۰ تومانی و ارقام نامتعارف ۳ و ۲۵ تومان در این سری چاپ نشدند. این سری توسط شرکت انگلیسی Waterlow & Sons به چاپ رسید.
اسکناس های ارقام کوچک ( ۱ ، ۲ ، ۵ ، ۱۰ و ۲۰ تومان ) سری دوم با امضاء وی.ال. والتر (V.L.Walter) و جی.ام.موری ( J.M.Murray ) به چاپ رسید. شماره ردیف در پشت اسکناس در ۴ گوشه زده شده است.
حق انحصاری انتشار اسکناس تا تاریخ ۲۳ اردیبهشت ۱۳۰۹ برابر ۱۹۳۰ میلادی با بانک شاهنشاهی ایران بود و بعد به بانک ملی ایران واگذار شد .
دیدگاه ها