دلگرم
امروز: سه شنبه, ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ برابر با ۰۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۱۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
علت ترس نوزادان و کودکان چیست؟
20
زمان مطالعه: 20 دقیقه
علت ترس نوزادان و کودکان چیست؟:ترس در کودکان: علل، انواع و روشهای درمانی/با این بخش از دلگرم همراه باشید تا با راه های مناسب برای کاهش ترس کودکان آشنا شوید.

ترس در کودکان: علل، انواع و روشهای درمانی

با این بخش از دلگرم همراه باشید تا با راه های مناسب برای کاهش ترس کودکان آشنا شوید.

ترس در کودکان: علل، انواع و روشهای درمانی

دلایل اصلی ایجاد ترس در کودکان

ترس به عنوان مرحله ای طبیعی از رشد کودک اهمیت زیادی دارد زیرا این ترس نشان دهنده گستره شناخت کودک از دنیای اطراف استکودک هجده ماهه من به شدت از سشوار و جاروبرقی وحشت دارد هنگامی که یکی از این دستگاه ها در خانه روشن است او به اتاقش می دود، دستهای کوچکش را روی گوشهایش می گذارد و گریه می کند.ترس از صداهای بلند و گوش خراش، هیولاها و غریبه ها و یا سایر چیزها و اتفاقات قسمتی از کودکی به شمار می آیند.

اما از آنجا که این ترسها موجب استرس کودکان و نیز ناراحتی والدین می شود نمی توان آن را دست کم گرفت.ترس به عنوان مرحله ای طبیعی از رشد کودک اهمیت زیادی دارد. زیرا این ترس نشان دهنده گستره شناخت کودک از دنیای اطراف است. کودک کم کم دنیا را می بیند و تحلیل می کند و در نتیجه نسبت به دنیا و تغییرات آن واکنش نشان می دهد. یکی از این واکنش ها نسبت به دنیا حس ترس و واهمه است.

خوشبختانه اکثر ترسها قابل پیش بینی و در مراحل پائین هستند و با اندکی ملاحظه و دقت می توانید به کودکتان کمک کنید تا مراحل ترس را پشت سر گذاشته و کودکی را با آرامش بیشتر بگذراند.

راه حلی عملی برای درمان ترس کودک

علل ترس در نوزادان

ترس کودکان به اعتبار علل مختلف آن به انواع زیر تقسیم می شود :

1- ترسهای عمدی؛ علت ترس ممکن است عمدی باشد؛ یعنی، کودک را از چیزی ترسانده باشیم؛ مثل ترساندن کودک از چیزهای خطرناک، نظیر آب جوش، برق، وسایل تیز و غیره.

گاهی اوقات برخی از پدر و مادرها از ترساندن کودک که سبب پیدایش ترس از تاریکی و تنهایی می شود. این گونه برخوردها از نادرست ترین روش های تربیتی به شمار می آید.

2- ترسهای تصادفی، علت ترس ممکن است تصادفی باشد. یعنی بدون آن که شما بخواهید کودکتان تصادفا" در شرایط ترسناکی قرار بگیرد و بترسد، مثل تجربه تلخ حمله سگ که سبب پیدایش ترس از حیوانات می شود .

3- ترسهای اکتسابی، ترس ممکن است مادر به کودک سرایت کند و کودک ترس را از مادر خود کسب کند. مادری که به محض مواجه شدن با موقعیتی نامطلوب، جیغ می زندو می لرزد و به لکنت می افتد. ترس خود را به آسانی به کودکش منتقل می کند، مثل ترس از رعد و برق و حشرات. متأسفانه اثر این نوع ترس ممکن است تا مدتها در ذهن کودک باقی بماند.

4- ترسهای عاطفی: ترس ممکن است به علت هیجانات عاطفی و فشارهای روحی کودک باشد. تنشهای عصبی و عاطفی ابتدا به صورت اضطراب و سرانجام به صورت ترس دائمی در کودک ظاهر می شود. مانند :

  • اضطراب ناشی از دوری پدر و مادر: این حالت عاطفی به صورت ترس از تاریکی و تنهایی ظهور می کند.
  • احساس گناه: گاهی اوقات برخی از والدین، هنگامی که کودکشان قواعد اخلاقی یا اجتماعی گناه و تقصیر را بر می انگیزند. مثلا" وقتی کودک را حین بازی با آلت خود غافل گیر می سازند. او را تهدید می کنند که در صورت تکرار این کار گرفتار خشم خداوند خواهد شد و به جهنم می رود . وقتی کودک شیطنت می کند یا در خیابان بهانه خریدن چیزی را می گیرد، به او می گویند که خانه را ترک خواهند کرد یا در خیابان رهایش خواهند ساخت یا او را مسبب مرگ خودشان می دانند. این نوع رفتارها در کودک احساس گانه و ترس را به وجود می آورد.
  • کشمکش پدر و مادر: دعوای والدین و جدال دائمی آنها، کودک را دچار احساس عدم امنیت و ترس خواهد کرد.

اولین ترس های نوزادان

نوزادان از دو چیز وحشت دارند:

  • صداهای بلند
  • افتادن

مغز و اعصاب کودکان به طور قابل ملاحظه ای در طول ۲ سال نخست زندگی ایشان رشد می کند و آنان با سلسله بسیار حساس اعصاب خود دنیا را حس می کنند. در حقیقت ساختار عصبی نوزادان ناتمام و همچنان درحال رشد است و به همین علت نمی توانند حوادث دنیای اطراف خود را تحلیل و تفسیر کنند و به هیمن دلیل قادر نیستند علت صداهای بلند را کشف کنند و این موجب ترس آنان می شود.

از اینرو وقتی اقوام و آشنایان با ملایمت نوزاد شما را در آغوش می گیرند وی دچار ترس و وهم نمی شود ولی به محض آن که این کار با سرعت بیشتری انجام گیرد وی با حس افتادن روبرو شده و گریه می کند.لذا در جریان دعوا با شنیدن صدای بلند نوزاد به گریه می افتد.در طی شکل گیری و رشد سیستم عصبی، نوزاد کم کم دنیای اطراف خود را می شناسند و ترس های جدیدی برای وی ایجاد می شود.در حدود ۸ تا ۱۰ ماهگی نوزاد، تفکر ثبات اشیا به معرض ظهور می رسد. در راستای همین تفکر به محض آن که اشیاء از دایره دید نوزاد خارج می شوند،

او دیگر آن ها را به یاد نمی آورد.ولی بعداز گذر نوزاد از ۱۰ ماهگی او کم کم اشیاء را در ذهن خود ثبت می کند.بدین گونه است که حتی بعداز خروج اشیا از دامنه دیدش نوزاد همچنان آنها را به یاد خواهد داشت. به همین علت وقتی پدر و مادر برای مثال از اتاق خارج می شوند، نوزاد به دنبال آنها می گردد و می خواهد بداند آنها به کجا رفته اند و چه وقت باز می گردند.

● ترس از جدائی

معمولا در همین دوره زمانی از زندگی نوزاد (پس از ده ماهگی) ترس دیگری به معرض ظهور می رسد که ترس از غریبه ها نام دارد. هنگامی که کودک در کناب غریبه ها قرار می گیرد و چهره آشنای مادر و پدر در اطراف او نیست وی دچار ترس و وحشت می شود. این نشانه خوبیست، زیرا معلوم می کند رشد مغز کودک طبیعی بوده است و او توانسته مادر و پدر را بشناسد و به ذهن بسپرد و میان چهره های آشنا و چهره های غریبه تمایز قائل شود.

با وجود آن که ترس یکی از نشانه های سلامت کودک به شمار می رود و از مراحل طبیعی و سالم زندگی اوست، ترس از غریبه ها معمولا برای والدین مشکل ساز می شود و این مرحله از زندگی کودک به سختی می گذرد. زیرا کودک نه تنها از غریبه ها می ترسد بلکه از هر انسان دیگری به جز پدر و مادر وحشت دارد حتی از پرستار که برای مراقبت از او تعیین کرده اند.

● روش های کاهش ترس از بیگانگان

برای کمک به کودکتان در تحمل بیگانگان از بازی کمک بگیرید. بازی هایی مانند قایم باشک، کودکان را وادار به پذیرش غریبه ها و نیز بازی کردن با آنها می کند و به او می آموزد که حتی وقتی به چشم او نمی آیید، هنوز در آنجا حضور دارید و او می تواند به حضور شما اعتماد کند. در مرحله بعد از اتاق خارج شوید و بعداز یک یا دو دقیقه تامل به اتاق بازگردید.

وقتی کودکتان به این مرحله عادت کرد، می توانید این تجربه را به دنیای حقیقی منتقل کنید برای شروع کودکتان را نزد همسر خود بگذارید و اجازه دهید او با همسرتان کاملا تنها باشد. سپس در مراحل بعدی همین کار را با اقوام نزدیک خود امتحان کنید. کودک کم کم یاد می گیرد به دوستان و اقوام نزدیک شما اعتماد کند و در نهایت وقتی شما او را با پرستار کودک تنها می گذارید ترسی به دل راه ندهد.

کم کم حتی کودک به آشنایی با چهره های جدید علاقه نشان می دهد و در زمان غیبت شما یاد می گیرد چطور با پرستار خود اوقات شاد و خوشی را بگذراند. برای شروع در زمانهای کوتاه کودک را با پرستار خود تنها بگذارید و کم کم طول مدت نبودتان را زیاد کنید تا کودک کاملا به نبودتان عادت کند. در انتها می توانید با خیال آسوده او را با پرستار تنها بگذارید و به کارهای خود برسید.

به یاد داشته باشید که هرگز کودک را بدون خداحافظی و به یک باره ترک نکنید. با خروج ناگهانی شما کودک شوکه می شود و انتظار بازگشت مجدد شما را دارد. در این صورت کودک به دنبال شما می گردد و چون شما را نمی یابد احساس ترس و وحشت می کند و بدین ترتیب کودکتان نه تنها احساس تنهایی و ترس می کند بلکه نسبت به شما بی اعتماد نیز می شود. در عوض او را ببوسید و به وی بگوئید که دوستش دارید و به زودی نزد وی باز می گردید.

● ترس از حیوانات و تاریکی

در طول رشد کودک از یک سالگی استقلال طلبی و میل او به شناخت دنیای اطراف بیشتر و بیشتر می شود.او میل دارد کنترل دنیای اطراف را به دست گیرد و خود حاکم بلامنازع محیط زندگی خود باشد به همین علت، هر آن چه که مخل این احساس حاکمیت باشد او را به وحشت می اندازد. حیوانات و تاریکی نیز عامل ترس کودک هستند. رفتار غیر قابل پیش بینی حیوانات کودک را می ترساند و تاریکی که دنیای آشنای اطراف را برای او نادیدنی می سازد، موجب حس عدم امنیت در کودک می شود. صدای رعد و برق، پارس سگ، صدای جارو برقی و اشیایی از این دست در شمار این ترس کودک به حساب می آیند.

● ترس از حشرات

بسیاری از کودکان از حشرات می ترسند. زیرا این موجودات غالبا ظاهر زشت و چندش آوری دارند که موجب وحشت کودکان می شود. بهترین روش برای برطرف کردن ترس کودک، دادن آموزش در مورد زندگی حشرات است. او را به یک موزه ببرید یا یک کتاب مصور در مورد زندگی حشرات را برای او بخوانید و به او کمک کنید تا این موجودات را بشناسد. نکته مهم اینجاست که کودک باید درک کند که از حشرات قوی تر است و آنها نمی توانند به وی آسیب برسانند.

هرچه احساس قدرت بیشتری به کودک القا شود او بهتر می تواند خود را به عنوان حاکم مسلط بر دنیای اطراف باور کند و این باور به او کمک خواهد کرد تا از حشرات و دنیای آنها ترس کمتری به خود راه دهد.نکته مهم اینجاست که باید حس ترس و واهمه کودکان را درک کنید. به احساس آنها احترام بگذارید حتی اگر این احساس به نظر شما بی پایه و اساس بیاید. در هر شرایطی خود را به جای کودک خود بگذارید و دنیا را از منظر دید او نگاه کنید و حس او را پیش بینی کنید. حتی اگر به نظر شما دلیلی برای ترسیدن وجود نداشته باشد.

بهترین راه برای واداشتن کودکان به کشف حقیقت و رهایی از ترس این است که در درجه اول به حس ترس او احترام بگذارید و آن را بپذیرید. به کودک نشان دهید که ترسیدن امری عادی است و حتی خود شما نیز ترس هایی دارید که شما را می آزارد.

● ترس از هیولاهای شب

ترس از هیولاها و مخلوقات تاریکی از سن دوسالگی در کودک شکل می گیرد. ممکن است کودک دو ساله شما که پیش از این خواب راحت و آرامی داشت نیمه شب گریه کنان بخواهد که در کنار شما بخوابد. معمولا کودکان در این سن قوه تخیل قوی دارند که معمولا در شب فعال می شود و آنان را در دریای هیولاهای زیرتخت فرو می برد یا برای مثال احساس می کنند که هیولایی در اتاق آنها را می کوبد و باز و بسته می کند.

در مواجه با این حالت از کودک خود بپرسید که چه چیز او را می ترساند و از او بخواهید به شما بگوید که دوست دارد چگونه با ترس خود بجنگد و بر آنها پیروز شود. سعی کنید تا زمانی که او به خواب برود در کنار او بمانید و او را آرام کنید. بدین ترتیب کودک کم کم می آموزد که تخت وی مکانی امن و آرام است و هیچ هیولایی نمی تواند این آرامش را تهدید کند.

● آگاهی و شناخت ترس

از قدرت تخیل کودک برای مقابله با ترس استفاده کنید. از او سوال کنید که چه چیز او را می ترساند و بعد از وی بپرسید که چگونه می تواند ترس را از خود دور کند و با هیولاهای شبانه مبارزه کند.برای برخی کودکان خرس عروسکی در هنگام خواب بهترین عامل و حضوری برای مبارزه با ترس است. به او بگوئید اگر در هنگام ترس عروسک خود را فشار دهد هیولا از وی ترسیده و می رود. خواهید دید که پس از آن کودک به خوابی آرام و آسوده فرو می رود.

برای مبارزه با ترسهای کودک با او همراه شوید و مانند یک مراسم هر شب در کنار او به دنبال هیولا بگردید.زیر تخت، پشت در و کمد او را بازرسی کنید و به او نشان دهید که هیولایی در هیچ کجا پنهان نشده است. عروسکی را کنار در بگذارید و به او بگوئید که عروسک اجازه نمی دهد هیولایی داخل اتاق گردد. از او مراقبت می کند.

اثرات ترس بر کودک

به طور کلی ترس دائم و ثابت به هر علت که باشد اثر بسیار نامطلوبی بر جسم و روان کودک به جا می گذارد و کودک را از رندگی طبیعی و شاد محروم می ساد و در نوع حادش سبب اختلال در جسم و روان کودک می شود. اطفال در مقابل ترسهال شدید، واکنشهای متفاوتی نظیر لکنت، شب ادراری، کم رویی، افسردگی از خود نشان می دهد. گاهی اوقات کودک بر اثر ترس پرخاشگر می شود.

نامطلوب ترین اثر ترس این است که شخصیت کودک را نابود می کند. کودک ترسو اتکاء به نفس ندارد، در هیچ کاری داوطلب نمی شود و کاری را با رغبت انجام نمی دهد ،زیرا بیشترین میزان انرژی و نیروی کودک صرف مقابله با ترس می وشد و گاهی اوقات بی تفاوت و تنبل و ضعیف و بی اراده می گردد. دروغگویی نیز از جمله رفتارهای ناپسندی است که بر اثر ترس در کودک پدید می آید . ترس بیشترین صدمه را به اعصاب، مغز نیز نمی تواند بخوبی فرمان بدهد، به همین دلیل کودک گاهی بر اثر ترسهای شدید دچار لکنت زبان یا شب ادراری می شود.

ترس مفید

ترس همواره مضر ومخرب نیست، بلکه برخی از ترسها مفید و لازم نیست. این گونه ترسها را باید در کودکان برای اجتناب کردن آنها از خطر به وجود آورد، زیرا نباید کودکان را در مقابل خطرها بی دفاع گذاشت .همه ی کودکان در شرایط ترسناک دچار ترس نمی شوند. برخی از کودکان آمادگی بیشتری برای ترسیدن دارند و زودتر از کودکان دیگر دچار هراس می شوند. در برابر این کودکان محتاط هستند که از روبرو شدن با هیچ خطری تردبد به خود را ه کودکان بی باکی هستند که از روبرو شدن با هیچ خطری تردید به خود راه نمی دهند.

بخصوص و در سنین نوجوانی که تظاهر به شجاعت، گاهی حوادث جبران ناپذیری را به بار می آورد.علت آن که برخی از کودکان دست به کارهای خطرناکی می زنند شجاعت نیست، بلکه این گونه کودکان از درک خطر عاجز هستند و نمی دانند چرا دست به چنین کارهایی می زنند. بنابر این لازم است به آنها احتیاط آموخته شود ، زیرا کودکان همیشه در سنی باقی نمی مانند که شما بتوانید از آنها حمایت کنید. کودکان همیشه در سنی باقی نمی مانند که شما بتوانید از آنها حمایت کنید، کودکان همیشه در سنی باقی نمی مانند که شما بتوانید از آنها حمایت کنید، بلکه دیر یا زود وارد جامعه بزرگتری می شوند و احتمال بروز حوادث خطرناک نیز همواره وجود دارد.

به این ترتیب باید به کودک آموخت که چیزهایی نظیر برق، اتومبیل، اشیاء تیز و برنده و افراد ناباب و غیره خطرناک هستند و باید از آنها دوری کرد. ایجاد حس عدم اعتماد به افراد غریبه در کودک بخصوص در سنین نوجوانی اهمیت بسیار دارد، زیرا کودکان بخصوص در سنین نوجوانی خیلی زود به افراد غریبه اعتماد می یابند و براحتی ممکن است در اتومبیل آنها سوار شوند.

تبرس مفید نه تنها کودک را از خطرات احتمالی محفوظ می دارد، بلکه برای سلامت جامعه نیز مفید است، چون در بیشتر افراد، ترس از قانون است که موجب می شود آنها به اعمال غیر قانونی دست نزنند و نه شعور اجتماعی .باید سعی کنید که با بیانی ساده و مستدل به کودک بفهمانید که لازم است از برخی چیزها دوری کند، مثلا" نباید در اتومبیل افراد غریبه سوار شود یا به دوستی بی دلیل آنها پاسخ مساعد بدهد.

باید به او یادآور شوید که افراد غریبه و هیچ گاه کاری را بدون دلیل انجام نمی دهند، حتی ممکن است به وی شکلات و شیرینی تعارف کنند، ولی او هرگز نباید به آنها اعتماد کند، چون افراد غریبه چیزی به کسی نمی دهند، مگر آن که در عوض آن، چیزی از او بخواهند. به یاد داشته باشید که حرفها و دلایل شما باید برای کودک قابل فهم باشد همچنین هرگز درباره موضوعی ترسناک به گزافه گویی نپردازید. مثلا" سعی نکنید برای ترساندن کودک از اتومبیل، صحنه های دلخراش یک تصادف را برای او توصیف کنید یا ماجراهای هراسناکی را از بلاهایی که افراد غریبه بر سر کودکان می آورند تعریف نمایید، زیرا گزافه گویی ممکن است در کودک ایجاد ترس یا اضطراب دائمی کند که بسیار مضر است.

اگر شما در مورد خطری غلو کنید یا به کودکتان دروغ بگویید، چنانچه خلاف آن به کودک ثابت شود، در او نسبت به شما حس بی اعتمادی پدید خواهد آمد، مثلا" مادری ممکن است برای پرهیز دادن کودک از خوردن شیرینی ، به او بگوید که این شیرینیها سمی هستند و اگر بخورد، بیمار می شود یا می میرد. در این صورت اگر کودک از آن شیرینها بخورد و هیچ اتفاقی برای او نیافتد، دیگر به حرف مادر اعتماد نخواهد داشت.بنابراین همان طور که نباید در پرورش حس شجاعت در کودک افراط کرد، در ترساندن او هم از خطرات باید بسیار محتاط بود.

روشهای مقابله با ترس کودک

برای مقابله با ترس کودک، دو شیوه وجود دارد :

  • شیوه پیشگیری، پیش از آن که کودک در موقعیت ترسناک قرار بگیرد، آمادگی های لازم را به او بدهید :
  • اگر احتمال می دهید کودکتان از صدای رعد و برق بترسد، در یک روز طوفانی، او را لباس بپوشانید و به حیاط با روی بالکن ببرید و به او بگویید که حالا در آسمان برقی را خواهد دید و صدای بلندی را خواهد شنید و به این صورت با او بازی کنید .
  • اگر حدس میزنید کودکتان از دندانپزشک بترسد، او را پیش از آن که با دندانپزشک روبرو شود آماده سازید، مهلا" با او دکتر بازی کنید و برخی از وسایل کار دندانپزشک را به او معرفی کنید. حتما" او را نزد دندانپزشک اطفال ببرید و سعی کنید درباره او با دندانپزشک صحبت کنید. هرگز نه خود و نه اطرافیانتان نزد کودک، ماجرای دندان درد و چرخ کردن دندان یا درد آمپولی را که به دندان می زنند توصیف نکنید .
  • اگر کودک باید برای مدتی در بیمارستان بستری شود، او را از قبل آماده سازید و درباره آنچه در آن جا خواهد دید با او صحبت کنید. توضیحات شما باید کاملا" ساده و بدون حاشیه باشد. بخصوص به هیچ وجه به او نگویید که در بیمارستان به او بسیار خوش خواهد گذشت، زیرا واقعیت ندارد .
  • اگر لازم است مدتی از خانه دور باشید؛ مثلا" در بیمارستان بستری شوید، حتما" از قبل به کودک بگویید. برخی از مادران در چنین مواقعی یک روز به بهانه خرید کردن از خانه خارج می شوند و دیگر بر نمی گردند. این نوع غیبت، حتی اگر چند روز بیشتر نباشد، صدمه عاطفی شدیدی به کودک، مخصوصا"در سنین 2 تا 6 سالگی وارد می سازد و کودک را دچار ترس و دلهره دائمی و بی دلیل می سازد که حتی پس از بازگشت مادر نیز برطرف نخواهد شد.
  • اگر خودتان از چیزی ترسیدید، سعی کنید تا جایی که برایتان امکان دارد. خود را کنترل کنید، چون دلهره و اضطراب شما به کودک منتقل خواهد شد .

هرگز نزد کودک از خطر احتمالی یا امکان وقوع حادثه ای صحبت نکنید، مثلا"حین مسافرت با اتومبیل، هیچ گاه نگویید :

  • "مواظب سیگارت باش، بالاخره ماشین را به آتش می کشی"
  • "جادّه چه قدر لغزنده است، کنترل ماشین امکان ندارد."
  • "نگاه کن، احتمال ریزش کوه خیلی زیاد است"

این گونه حرفها سبب می شود که کودک در طول مسافرت دائما" دچار دلهره و اضطراب باشد. این حساس پس از آن نیز در هر مسافرتی در او ظاهر خواهد شد.

هرگز ترساندن کودک را مبنای تربیت او قرار ندهید. زیرا این گونه روشهای تربیتی، نادرست شیوه ها به شمار می آید. به کارگیری ترس و وحشت کودک نه تنها شما را به هدف تربیتی خودنمی رساند، بلکه کار را خرابتر می کند و شما را از هدفتان دور می سازد و مشکلات دیگری را برایتان فراهم می آورد. تا جایی که امکان دارد از ایجاد موقعیتهای ناخوشانید برای برانگیختن ترس در کودکان خودداری کنید.

اما گاهی اوقات، چنان که اشاره شد، ترسها بر اثر تصادف و تحت شرایط غیر قابل پیش بینی به وجود می آیند. در این گونه موارد تدبیر ها و شیوه هایی برای کاهش ترس وجود دارد که توضیح خواهیم داد.

شیوه کاهش ترس

چگونه باید با کودک ترسو برخورد کرد ؟ چگونه می توان ترس از او را از بین برد یا حداقل کاهش داد ؟ برای یافتن پاسخ این سئوالات باید به نکات زیر توجه کرد :

  • هرگز کودک به به خاطر ترسش ، مسخره نکنید .
  • او را مورد تهدید و سرزنش قرار ندهید .
  • از گفتن جملاتی نظیر:"خجالت آور است، تو دیگر بزرگ شده ای " یا " ببین، مگر من می ترسم؟ "جدا" بپرهیزید .
  • با او درباره افراد شجاع صحبت کنید و برایش قصه هایی تعریف کنید که قهرمان آنها کودکانی شجاع هستند.
  • نزد او از افراد ترسو انتقاد کنید و رفتار آنها را زشت بشمارید.
  • تا جایی که می توانید او را به مهر و علاقه خودتان نسبت به او مطمئن سازید.
  • او را از نظر بدنی و مزاجی تقویت کنید، زیرا عدم قدرت بدنی، توانایی و مقاومت فرد را کاهش می دهد.
  • هرگاه عملی شجاعانه، هر چهقدر هم کوچک، از او سر زد، وی را تشویق کنید.
  • هرگز از او توقع انجام کاری را که بیش از حد تواناییش است نداشته باشید .
  • برای غلبه برترس ؛ چاره ای جز روبه رو شدن با آن نیست. بنابراین کودک را با چیزی که از آن می ترسد، روبه رو کنید و کوشش نکنید او را از آن دور نگاه دارید، مثلا" اگر از تاریکی می ترسد، سعی نکنید با روشن گذاشتن چراغ اتاقش مشکل را حل کنید.
  • برای از بین بردن ترس کودک هرگز او را ناگهان با چیزی که از آن می ترسد روبرو نکنید ، مثلا" اگر کودک از آب می ترسد، هیچ گاه او را ناگهان در حوض یا استخر یا دریا رها نسازید، بلکه همیشه او را کم کم با موقعیت ترسناک آشنا سازید، به طور مثال ابتدا با او به کنار حوض استخر یا دریا بروید و غذا بخورید و بازی کنید، بعد وارد قسمت کم عمق آب شوید و پاهایتان را بشویید و با او آب بازی کنید. سپس همراه او شنها یا سنگاهای ریز و براق دریا را بیرون بیاورید و همین طور ادامه دهید. زمانی متوجه خواهید شد که او بدون وحشت در آب شنا می کند.
  • همیشه او را زمانی که شرایط مطلوبی دارد و سالمت و سرحال است با چیزی که از آن می ترسد روبرو کنید .
  • در مقابل کودک ترسو، صبور باشید و عجله ای برای از بین بردن ترسش نداشته باشید.
  • از بین بردن یا کاهش ترس کودک به زمان احتیاج دارد. این را را باید قدم به قدم طی کرد، یعنی، تماس کودک را با چیزی که از آن می ترسد، بتدریج بیشتر کرد. توجه داشته باشید که تا کودک به مرحله ای عادت نکرده است، وارد مرحله بعدی نشوید. هرچه ترس کودک شدیدتر باشد، زمان بیشتری را باید برای کاهش و از بین بردن ترس صرف کنید.
  • علت ترس را بیابید. گاهی اوقات شناخت علت می تواند کمک بزرگی در تخفیف ترس بکند، ولی همیشه کافی نیست.
  • رفتار عاقلانه و خونسردانه پدر و مادر در برخورد با شرایط خطرناک نمونه ای از رفتار صحیح در موقعیتهای خطرناک را به کودک نیشان می دهد. بنابر این سعی کنید برای کودک خود الگوی مناسب باشید.

به یاد داشته باشید که این ترسها مانا نیستند و کودک به زودی با بزرگتر شدن از آنها رهایی خواهد یافت.

گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم

مرجان امینی



این مطلب چقدر مفید بود ؟
4.4 از 5 (20 رای)  
توجه: مطالب پزشکی و سلامت مجله دلگرم ، از منابع معتبر داخلی و خارجی تهیه شده اند و صرفا جنبه اطلاع رسانی دارند ، لذا توصیه پزشکی یا درمانی تلقی نمی شوند ، چنانچه مشکل پزشکی دارید حتما برای تشخیص و درمان به پزشک یا متخصص مراجعه کنید.

دیدگاه ها

اولین نفر برای ثبت دیدگاه باشید !


hits