این حیوان از جمله مواردی بود که داروین برای تکمیل نظریه تکامل به سراغ آن رفت و بررسیاش کرد. ایگوانای دریایی از ابتدا در دریا نبوده و گویا قبلا در خشکی زندگی میکرده اما به مرور به زندگی در دریا عادت میکند.
ایگوانای دریایی که با نامهای ایگوانای آبشور و ایگوانای دریایی گالاپاگوس نیز شناخته میشود، یک گونه از خانوادهٔ ایگوآنایان است که تنها در مجمعالجزایر گالاپاگوس در کشور اکوادور یافت میشود. ویژگیهای این ایگوانا در تغذیه از جلبکهای دریایی که بخش عمدهٔ تغذیهٔ آن را تشکیل میدهد، در میان مارمولکهای عصر جدید منحصربهفرد است و آن را به یک خزنده دریایی تبدیل کردهاست.
نرهای بالغ این گونه، برای تغذیه از جلبکهای کف دریا، به زیر آب میروند. مادهها و نرهای نابالغ اما معمولاً در هنگام پایین رفتن آب دریا، با جستجو در پهنه جزر و مدی، جلبکها را یافته و از آنها تغذیه میکنند. ایگواناهای دریایی به صورت کلنی و معمولاً در سواحل سنگی زندگی میکنند. با این وجود، آنها در سواحل شنی و جنگلهای ساحلی مانگرو نیز مشاهده میشوند. تنها زیستگاه شناختهشدهٔ این جانوران، مجمعالجزایر گالاپاگوس است. گالاپاگوس، شامل دهها جزیره است و ایگواناهای دریایی ساکن برخی از این جزایر، ظاهری متفاوت با کلنیهای سایر جزایر دارند و چندین زیرگونه مختلف را تشکیل دادهاند.
با وجود اینکه تعداد ایگواناهای دریایی در این منطقه زیاد است، این خزندگان حفاظتشده، همچنان جمعیت شکننده و آسیبپذیری داشته و آنها طبق تقسیمبندیهای حفاظتی، گونهای در معرض تهدید بهشمار میآیند.مهمترین تهدیدات نسل آنها وقوع پدیدهٔ ال نینو، ورود جانوران گوشتخوار غیربومی و گونههای مهاجم به این جزایر و همچنین احتمال انتشار آلودگیهای نفتی است.
اصلی ترین دشمن آنها کوسهها هستند. پژوهشگران به تازگی فهمیدند که این مارمولک دریایی وقتی متوجه حضور کوسه میشود، ضربان قلب خودش را تقریباً متوقف میکند که کوسهها صدای تپش قلبش رو نفهمند! تا ۴۵ دقیقه میتواند همین روند را ادامه بدهد! لامصب از خوبای انعطاف پذیری و تطابق با محیطه. البته برای ما بی آزاره. غذاش هم جلبکهای کف دریا هستند. حتی با ماهیها کاری ندارد. در اینجا می توانید کلیپی از این حیوان را ببینید.
دیدگاه ها