در ادامه مهمترین و بهترین زوجها و تیمهای کمدی تاریخ سینما هیچ کدامشان در نیم قرن اخیر ظهور نکرده اند و همگی به جز یکی، دو مورد استثنا متعلق به دهههای اول فیلمسازی و دوران طلایی سینما در دهه ۵۰،۴۰هستند تا باز هم اثبات شود که به قول قدیمیهای خودمان دود همیشه از کنده بلند میشود.
لورل و هاردی
لورل و هاردی یک زوج کمدی در اوایل دوران سینمای کلاسیک هالیوود در سینمای آمریکا بودند که از استن لورل انگلیسی (۱۸۹۰–۱۹۶۵) و اولیور هاردی آمریکایی (۱۸۹۲–۱۹۵۷) تشکیل شده بود. آنها کار خود را در دوران سینمای صامت آغاز کردند و سپس با موفقیت در «سینمای ناطق» ادامه دادند. این دو به خاطر کمدی بزنبکوب بینظیر خود از اواخر دهه ۱۹۲۰ تا اواسط دهه ۱۹۵۰، شهرت بینالمللی داشتند و لورل در نقش رفیقِ دستوپا چلفتی و زودباورِ هاردیِ زورگو و پرطمطراق ظاهر میشد. آهنگ اصلی و مشهور فیلمهای آنها که با نامهای «آواز فاخته»، «کو-کو» یا «رقص فاختهها» (اثر آهنگساز هالیوود ماروین هتلی) شناخته میشود، در تیتراژ آغازین فیلمهایشان شنیده میشد و همچون کلاه بولر لبهدارشان به نمادی آشنا تبدیل شد.
جک لمون و والتر ماتائو
والتر ماتائو ( زاده ۱ اکتبر ۱۹۲۰ – درگذشته ۱ ژوئیه ۲۰۰۰) یک بازیگر اهل ایالات متحده آمریکا بود. وی بین سالهای ۱۹۴۸ تا ۲۰۰۰ میلادی فعالیت میکرد.عمده شهرت وی به خاطر بازی در کنار جک لمون در فیلمهای شیرینی شانس و The Bad News Bears و The Odd Couple میباشد. جان اولِر لِمونِ سوم ، معروف به جک لِمون (زادهٔ ۸ فوریهٔ ۱۹۲۵ – درگذشتهٔ ۲۷ ژوئن ۲۰۰۱) هنرپیشهٔ نامدار آمریکایی هالیوود بود که در زمان خود از کامیابترین بازیگران سینما در کسب جایزه اسکار بهشمار میرفت.
سه کله پوک
سه کلهپوک یک تیم کمدی و وودویل آمریکایی در اواسط قرن بیستم بودند که بیشتر برای ایفای نقش در فیلمهای کوتاه بسیاری از کلمبیا پیکچرز شناخته شدهاند.
ابوت و کاستلو
ابوت و کاستلو نام زوج کمدین مشهور آمریکایی، بود ابوت و لو کاستلو است که نمایشهای آنها بر روی صحنه، رادیو، فیلم، سینما و تلویزیون، آنها را به محبوبترین و گرانقیمتترین زوج کمدی دهههای چهل و پنجاه آمریکا و جهان تبدیل کرد. در سالهای پایانی دهه ۱۹۳۰ نخستین حضور مهم رادیویی ابوت و کاستلو را یاد کرد. هر ۲ هنرمند با لهجه نیوجرسی صحبت میکردند، که باعث میشد تشخیص این دو از یکدیگر دشوار شود بعدها با تغییری که کاستلو در لحن خود داد این مشکل برطرف شد. در اوایل دهه ۱۹۴۰ ابوت و کاستلو برای بازی در فیلم، همکاری خود را با کمپانی پارمونت آغاز کردند. حضور آنها در عرصه سینما با استقبال همراه شد و فیلمهای آنها در صدر فهرست فیلمهای پرفروش جای گرفت. البته تلویزیون نیز شاهد هنرنمایی این ۲ کمدین بود. یکی دیگر از جنبههای به یادماندنی این گروه، جمله معروف «هی ابوت!» بود که لو کاستلو آن را در زمانیکه کاراکتر او در تنگنا قرار داشت بر زبان میآورد. همچنین کاراکتر معروف انیمیشنی توییتی نیز در پویانماییهایی بر اساس نمایش ابوت و کاستلو معرفی شد..
جری لوییس و دین مارتین
جری سباستین لوئیس (زاده ۱۶ مارس ۱۹۲۶ – درگذشته ۲۰ اوت ۲۰۱۷) هنرپیشه، کمدین، تهیهکننده، نویسنده و کارگردان سرشناس آمریکایی بود. او بیشتر به خاطر بازی در فیلمهای کمدی در دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی و ژستهای بامزه و بنیاد خیریهاش مشهور بود.جری لوییس در طول مدت عمر حرفهای خود جوایز متعددی را از جشنواره فیلم کمدی آمریکا، دوربین طلایی، اتحادیه منتقدین فیلم لوس آنجلس و جشنواره فیلم ونیز از آن خود کردهاست و در منطقه پیادهروی مشاهیر هالیوود دو ستاره برای خود دارد. سیارک ۱۱۵۴۸ به نام اوست. دین مارتین ، ۷ ژوئن ۱۹۱۷ – ۲۵ دسامبر ۱۹۹۵)، خواننده، بازیگر، تهیهکننده فیلم و کمدین و مجری قهار تلویزیون ایتالیایی-آمریکایی بود. به دلیل اینکه یکی از مشهورترین سرگرمکنندگان آمریکایی اواسط قرن بیستم بود، مارتین با لقب «شاه باحال» (به انگلیسی: King of Cool) به خاطر کاریزما و اعتماد به نفسش شناخته میشد.
برادران مارکس
برادران مارکس پنج برادر کمدین آمریکایی بودند که از دهه ۱۹۲۰ تا دهه ۱۹۶۰ در نمایش وودویل و سینما و تلویزیون کار میکردند.خانواده برادران مارکس از یهودیان آلمانیتبار ساکن نیویورک بودند. آنان در اصل شش برادر بودند که اولی (مانفرد) در کودکی درگذشت. از پنج تن باقیمانده گروچو و هارپو و چیکو معروفتر بودند و زیپو و گامو چندان مورد توجه تماشاگران نبودند. آنان از کودکی به نواختن موسیقی و شرکت در نمایشهای ودویل پرداختند. در ۱۹۲۹ قراردادی با شرکت فیلمسازی پارامونت پیکچرز امضا کردند و بازیگر سینما شدند. پس از بازی در چندین فیلم از شرکتهای پارامونت و آر.ک.ئو و مترو گلدوین مایر، در ۱۹۴۱ اعلام کردند که «برادران مارکس» دست از بازیگری بر میدارند، اگرچه پس از آن نیز برخی از برادران گاه در فیلم و تلویزیون ظاهر میشدند.شوخیهای زبانی برادران مارکس (به ویژه گفتههای گروچو) همراه با شیطنت آنها (بهویژه کارهای هارپو که در فیلمها سخن نمیگفت) و لهجه ایتالیایینمای چیکو شخصیتی ویژه به این گروه داده بود و فیلمهای آنان بر کمدینهای پس از آنها تأثیر زیادی داشت.
دیدگاه ها