حاجی میرزمان نوجوانی بیش نبود که با دوربین جعبه چوبی دست ساز در استودیوی پسر عمویش در مرکز شهر کابل شروع به عکس گرفتن کرد.
او میگوید که اکنون در ۷۰ سالگی خود، این دوربین از جنگها، تهاجمات و ممنوعیت عکاسی توسط طالبان جان سالم به در برده است، اما اکنون به دلیل عصر دیجیتال در خطر ناپدید شدن است. جعبه چوبی دست ساز حاجی میرزا، ده ها هزار پرتره سیاه و سفید از آدم ها، پاسپورت ها، مدارک شناسی و دیگر مدارک مردم افغانستان را ضبط و ثبت کرده است.
میرزمان میگوید: «امروزه عکاسان همه از دوربینهای دیجیتال استفاده میکنند. افراد کمی میدانند که این دوربین چگونه کار میکند.»عکاس کابلی میگوید که جعبههای عکاسی توسط نجاران داخلی ساخته شده اما لنزها وارداتی است.عصر طلایی جعبههای عکاسی در افغانستان زمانی بود که خدمت سربازی در دهه ۱۹۵۰ اجباری شد، به این معنی که هزاران نفر به عکس برای کارت شناسایی نظامی نیاز داشتند.طالبان زمانی که از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ قدرت را در افغانستان در اختیار داشت، عکاسی را ممنوع کرد و تنها به میرزمان اجازه دادند تا با دوربین جعبهای عکسهای رسمی بگیرد.
دیدگاه ها