شهادت حضرت فاطمه (س) در تقویم ۱۴۰۳ چه روزی است ؟

تاریخ شهادت حضرت فاطمه (س)

حضرت فاطمه زهرا (س)، دختر پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص)، و همسر حضرت علی (ع) است.

او یکی از پنج تن آل عبا و یکی از چهار بانوی بزرگوار بهشتی در اسلام محسوب می‌شود که در تاریخ ٣ جمادی الثانیه سال ۱۱ هجری قمری به شهادت رسید.

حضرت فاطمه به عنوان یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های زن در اسلام، نمادی از عفاف، تقوا، و ایمان است و نقش مهمی در ترویج اسلام داشته است.

تاریخ شمسی شهادت حضرت فاطمه (س) در تقویم

تاریخ قمری شهادت حضرت فاطمه (س) در تقویم

خلاصه ای از زندگینامه حضرت فاطمه زهرا (س)

حضرت فاطمه زهرا (س)، دختر پیامبر اکرم (ص) و خدیجه کبری (س)، در شهر مکه متولد شد. تاریخ دقیق تولد او معمولاً بین پنج سال قبل از بعثت تا پنج سال بعد از آن ذکر می‌شود.

او تنها دختر پیامبر (ص) است که نسل پیامبر از طریق او ادامه یافته است. فاطمه (س) در خانواده‌ای بزرگ شد که محور اصلی پیامبرشناسی و اسلام بود.

از کودکی با وقایع بزرگی مانند هجرت، بعثت، و مشکلات اولیه پیامبر (ص) در تبلیغ دین اسلام آشنا شد.

حضرت فاطمه (س) با امام علی (ع)، که از یاران نزدیک و خویشاوند پیامبر (ص) بود، ازدواج کرد.

این ازدواج نه تنها یک پیوند خانوادگی بلکه یک اتحاد معنوی عمیق بین دو شخصیت برجسته اسلامی بود. از این ازدواج، چهار فرزند به دنیا آمدند:

حسن، حسین، زینب و ام کلثوم که هر کدام نقش‌های مهمی در تاریخ اسلام داشته‌اند.

حضرت فاطمه (س) پس از مدتی بیماری ناشی از صدمات جسمی که در حوادث پس از رحلت پیامبر متحمل شد، در سال ۱۱ هجری قمری درگذشت.

درباره تاریخ شهادت اختلاف نظر وجود دارد و از چهل شب پس از رحلت پیامبر (ص) تا هشت ماه پس از آن ذکر شده است.

مشهورترین قول نزد شیعه، سوم جمادی الثانی است؛ یعنی نود و پنج روز پس از رحلت پیامبر (ص). مستند این قول روایتی از امام صادق (ع) است.

بر اساس دیدگاه‌ های دیگر، هفتاد و پنج روز پس از رحلت پیامبر (۱۳ جمادی‌الاول)، هشتم ربیع الثانی، سیزدهم ربیع الثانی و سوم رمضان روز شهادت فاطمه (س) است.

امام کاظم(ع) در روایتی به شهادت فاطمه (س) تصریح کرده است. در روایتی از امام صادق (ع) سبب شهادت فاطمه (س) ضربه قنفذ با غلاف شمشیر ذکر شده است که موجب سقط محسن و بیماری و در نتیجه شهادت او شد.

به اعتقاد برخی پژوهشگران، وصیت فاطمه بر دفن پنهانی پیکرش، آخرین اقدام سیاسی او در مخالفت با دستگاه خلافت بود.