زندگی پروفسور پروانه وثوق در درمان کودکان مبتلا به سرطان خلاصه شد

پروفسور پروانه وثوق، فارغ‌التحصیل دکترای عمومی در سال ۱۳۴۲ از دانشکده علوم پزشکی تهران بودند و دوره‌های تخصصی و فوق تخصصی در علوم خون و سرطان‌شناسی را در دانشگاه‌های درجه یک کشور امریکا به پایان رساندند و در نهایت به ایران بازگشتند.

پروفسور وثوق در سال‌های آغازین کارشان در ایران دریافتند که کشورمان با بحران تالاسمی مواجه است. اما تلاش‌های پروفسور وثوق و سایر متخصصانی چون دکتر مردآویژ آل‌بویه به عنوان فردی که فوق‌تخصص هماتولوژی و آنکولوژی کودکان را داشتند در برگزاری کنفرانس‌ها و گردهمایی‌های علمی درباره بیماری تالاسمی و آگاهی‌بخشی به جامعه علمی و عموم مردم درباره شیوه‌های درمانی تالاسمی، موجب شد تا این بیماری در ایران کاهش محسوسی داشته باشد.

پس از آن‌که تلاش‌های پروفسور پروانه وثوق در درمان تالاسمی در ایران به ثمر نشست، ایشان و سایر متخصصان خون و انکلوژی مانند پروفسور مردآویژ آل بویه بر درمان کودکان مبتلا به سرطان متمرکز شدند و نخستین درمانگاه سرپایی انواع بیماری‌های سرطان را در بیمارستان شهدای تجریش راه‌اندازی کردند.

با توجه به تحصیلات تخصصی و تجربه پروفسور وثوق، برنامه‌های تشخیصی و درمانی کودکان مبتلا به سرطان در ایران با تمرکز بر برنامه‌های درمانی به‌روز در اروپا و آمریکا اجراء شد.

پس از تأسیس مؤسسه محک در سال ۱۳۷۰ پروفسور پروانه وثوق همکاری خود را به عنوان رئیس هیئت امناء این مؤسسه آغاز کردند.

پروفسور وثوق رؤیای تأسیس بیمارستان فوق تخصصی سرطان کودکان محک را در سر می‌پروراندند که بهره‌برداری از آن در سال ۱۳۸۶ آغاز شد. ایشان در سال‌های آغازین پس از تأسیس بیمارستان محک، به صورت داوطلبانه سرپرستی تیم پزشکی این بیمارستان را بر عهده داشتند و ساخت اورژانس محک با تأکیدات و پیگیری‌های ایشان بود که به سرعت راه‌اندازی شد.

پروفسور وثوق شخصیت بسیار متواضعی داشتند و هیچ‌گاه حاضر به مصاحبه با رسانه‌ها نبودند. زندگی ایشان در درمان کودکان مبتلا به سرطان خلاصه می‌شد و تمام دغدغه‌شان این بود که کودکان مبتلا به سرطان با به‌روزترین و بهترین روش‌ها و داروهای درمان سرطان در جهان، به بهبودی برسند و از امکانات مطلوب و استانداردی برخوردار باشند.

ایشان هرگز در دوران فعالیتشان در محک، حقوقی دریافت نکردند و حتی از منابع مالی خود برای درمان کودکان نیز هزینه می‌کردند. به گفته دکتر آل بویه، پروفسور پروانه وثوق هیچگاه برای کسب درآمد به دنبال درمان کودکان مبتلا به سرطان نبودند و حتی از منابع مالی شخصی خود برای درمان فرزندان مبتلا به سرطان کشورمان هزینه می‌کردند.

سرانجام پروفسور پروانه وثوق در صبح روز یکشنبه ۲۹ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۲ در حالی‌که سجاده نمازشان پهن بود دار فانی را وداع گفتند.