همه چیز در مورد آفت خطرناک تریپس

آشنایی با آفت تریپس یا ریشک بال

تریپس یا ریشک بال حشراتی کوچک، باریک و بالدار هستند که با سوراخ کردن لایه اپیدرمی یا بیرونی بافت گیاه و مکیدن محتویات درون سلولی، تغذیه می‌کنند که منجر به تخریب، سوراخ شدن و رنگ رفتن سطح گیاه می‌شود.

تغذیه تریپس معمولا همراه با سیاه شدن رنگ سطوح برگ، گل و میوه هاست که نشان دهنده تخریب محصول توسط تریپس و بیمار شدن گیاه است. بسیاری از گونه‌های تریپس از هاگ قارچ‌ها یا گرده‌ها تغدیه می‌کنند که اغلب بی خطر هستند.

اگرچه برخی گرده‌ها یا قارچ‌ها بر روی گیاهانی مثل بنفشه آفریقایی و ارکیده باعث کاهش عمر مفید گیاه می‌شوند که تریپس‌ها با تغذیه کردن از آن‌ها در اینجا مفید واقع شده و حتی برخی حشرات و کرم‌های ریزتر را می‌خورند.

تریپس می‌تواند به راحتی توسط باد یا دیگر حشرات یا در اثر انتقال گیاهان از مکانی به مکان دیگر منتقل شود و به جای دیگری وارد شود و در این اثر کاملا تغییر ماهیت داده و به گونه جدیدی تبدیل شود.

به عنوان مثال تریپس myoporum موجب تخریب گونه‌های Myoporum laetum و M. pacificum می‌شود. این نوع گونه تریپس در اصل مربوط به نیوزلند است اما در جنوب کالیفرنیا پیدا شد و در اکثر مناطقی که میزبان آن وجود داشت، گسترش یافت.

شیوع و منشاء تریپس

تریپس ها در اغلب بخش های جهان وجود دارند اگرچه این آفت از اروپا منشأ گرفته است اما یک گونه مخصوص دنیای جدید (نیمکره غربی یا آمریکا) است. این آفت احتمالاً از نواحی گرمسیری آمریکا و به وسیله گیاهان زینتی به اروپا معرفی شد.

این حشره در برزیل غرب هند و آمریکای مرکزی بر روی گیاهان زراعی و وحشی یافت می‌شود. برخی اوقات در ماههای گرم سال از گلخانه‌های شمال فلوریدا خارج می‌شود. در اروپا، آلمان، انگلیس، فرانسه، ایتالیا، وین، فنلاند، فلسطین و شمال آفریقا یافت می‌شود. با توجه به عادت زندگی تریپس احتمالاً می‌تواند در بیشتر گلخانه‌های دنیا وجود داشته باشد.

شناسایی حشره تریپس

یک تریپس بزرگسال دارای یک بدنه باریک و بلند، یک دم حدود یک میلی‌متری و در کنار باله‌های باریک خود دارای حاشیه‌های بلند در کنار پاهایش نیز می‌باشد. اما تریپس‌های نابالغ که لارو یا نیمف نیز نامیده می‌شوند، بلند و باریک اما بدون بال هستند.

رنگ بیشتر تریپس‌ها در محدوده سفید درخشان، زرد، قهوه‌ای تیره و مشکی می‌باشد. اما برخی گونه‌های خاص این آفت مثل Franklinothrips orizabensis و F. vespiformis و تریپس‌های نابالغ رنگ‌های روشنی مثل قرمز متمایل به نارنجی دارند.

نتایج آزمایشات تغذیه تریپس‌ها مثل پاسخ مختلف بافت گیاه نسبت به از بین رفتن، نیز کمک به شناسایی نوع تریپس خواهد کرد. برخی گونه‌ها باعث رشد اسکار بر روی بافت گیاه شده و برخی دیگر کاملا بافت را تخریب می‌کنند. به عنوان مثال وجود سه لکه تیره در هر طرف محصول میزبان باعث تشخیص تریپس شش تایی بالغ از نوع تریپس آفات خواهد شد.

تریپس‌های گل‌های غربی و تریپس پیاز به طور قابل توجهی بزرگتر از تریپس آووکادو و مرکبات می‌باشد. بنابراین اندازه بدن آن‌ها نیز به شناسایی‌شان کمک خواهد کرد. افراد غیر حرفه‌ای نیز قادر به شناسایی تریپس‌ها با استفاده از منابع و مراجع موجود هستند. با این حال نیز برخی تریپس‌ها نیاز به شناسایی توسط متخصصین دارند.

خوشبختانه بیشتر تریپس‌ها به برخی از کنترل کننده‌ها و آفت کش‌ حساس هستند. نکته حائز اهمیت این است که تمایز بین گونه‌های مختلف تریپس با استفاده از کنترل کننده‌ها و روش‌های مدیریت آفات انجام می‌شود. به عنوان مثال هر نوع کنترل کننده آفات یا سموم برای نوع خاصی از تریپس و آفات در نظر گرفته می‌شود.

باید به این نکته توجه داشت که تریپس‌ها در بسیاری از گونه‌های گیاهی یافت می‌شوند اما همه‌شان باعث آسیب نخواهند شد. شناسایی گونه‎های تریپس ممکن است نشان دهد که در شرایط خاصی بی ضرر هستند و نیاز به هیچ گونه اقدامات کنترل کننده ندارند.

به عنوان مثال تریپس آووکادو و تریپس گلخانه‌ای، با ایجاد اسکار روی پوست میوه آووکادو باعث تخریب می‌شوند اما باوجود اینکه تریپس مرکبات و تریپس گل‌های غربی بر روی آووکادو ممکن است باشند اما آسیبی نمی‌رسانند. تریپس مرکبات در بسیاری از گونه‌های گیاهی وجود دارد اما فقط به ذغال اخته و بلوبری آسیب می‌رساند.

چرخه زندگی حشره تریپس

تریپس قبل از بالغ شدن از تخم خود خارج شده و طی دو مرحله فعال تغذیه‌ای لارو و غیر تغذیه‌ای شفیره رشد می‌کند. لاروها طی این مراحل به شدت رفتار و ظاهرشان تغییر می‌کند تا به شفیره تبدیل شوند.

تریپس‌های ماده تخم‌های دراز و باریک خود را در روی برگ یا درون گلبرگ‌ها و جوانه‌ها یا مکانی که امکان رشد و تغذیه تریپس باشد رها می‌کنند. شفیره‌های کم‌رنگ از روی گل‌ها بر روی خاک افتاده یا به سطوح پایین تر گلبرگ‌ها می‌افتند.

این درحالی است که برخی از شفیره‌های گونه‌های تریپس بر روی همان گلبرگ‌ها می‌مانند و در درز و شکاف آن‌ها می‌افتند. تریپس‌ها قابلیت تولید مثل تا حدود هشت نسل بعد خود را دارند. چرخه کامل رشد و تکامل یک تریپس زمانی که هوا گرمتر شود تمام شده که این فرایند دو هفته ممکن است به طول بیانجامد.

خسارات ناشی از تریپس

تریپس‌هایی که از گیاهان تغذیه می‌کنند، می‌توانند به میوه، برگ و شاخه ها آسیب برسانند و ظاهر زیبای گیاه را تحت تاثیر قرار دهند. با این حال تریپس‌ها به ندرت بقای درختان و درختچه‌ها را تهدید می‌کنند و یا آن‌ها را به سمت از بین رفتن، ببرند. اما گیاهان زینتی و امثالهم به طور جدی در معرض خطر تریپس هستند و تریپس می‌تواند به شدت به آنها آسیب برساند، خصوصا زمانی که بسیار جوان هستند.

تغذیه تریپس می‌تواند رشد گیاه را متوقف کند و برگ‌های آسیب دیده را تبدیل به برگ‌های چروکیده و پلاسیده کند، همینطور باعث ظهور لکه‌های کوچک تیره شود و ریزش زودتر از موعد برگ‌ها را به همراه داشته باشد. حتی قبل از اینکه جوانه‌ها باز شوند تریپس می‌تواند آسیب خود را برساند که این صدمه بعد از باز شدن گلبرگ‌ها و کمرنگ شدن یا تیره شدن آن‌ها مشهود است.

در برخی گیاهان نیز تریپس می‌تواند باعث توقف رشد شدید درست در فصل جوانه زدن شود. تریپس درخت برگ بو با پوسته کردن تنه درخت و برگ‌ها باعث ریزش برگ‌ها در اواسط تابستان می‌شود. تریپس گونه Myoporum باعث دسته دسته شدن و پیچ خوردگی برگ‌های درختان می‌شود که با این کار مکانی مناسب در برگ‌ها برای خود تهیه می‌کنند و آنجا می‌توانند رشد کرده و تغذیه کنند.

برخی از تریپس‌ها می‌توانند باعث ایجاد لکه‌های قهوه‌ای یا نقره‌ای و ایجاد زخم‌های بدشکل روی سطح میوه‌هایی مانند آووکادو یا برخی مرکبات شوند. البته نمی‌توانند به کیفیت و طعم میوه آسیبی برسانند و فقط سطح خارجی آن را خراب می‌کنند.

از آنجا که تریپس ممکن است بر روی حبه‌های انگور تخم‌گذاری کند می‌تواند باعث خرابی انگور هم شود و زخم هایی را روی آن ایجاد کند که به آن halos گفته می‌شود. همچنین سیب، شلیل و تمشک نیز می‌توانند میزبان تریپس باشند و سطوح خارجی‌شان توسط تریپس خراب شود. همچنین تریپس‌های میوه می‌توانند باعث ریزش شاخ و برگ درختان میوه و افت میزان محصول شوند و باردهی درخت را کم کنند.

در بسیاری از گونه‌های تریپس، آن‌ها بعد از جوانه زنی مجدد گیاه نمی‌توانند زنده بمانند اما با این وجود هنوز خرابی در گیاه دیده می‌شود. این به علت برخی اختلالات بیولوژیکی توسط پاتوژن‌ها و بی مهرگان است که آسیب‌هایی شبیه به تریپس ایجاد می‌کنند.

به عنوان مثال وجود برخی کرم‌های ریز و خراب شدن شاخ و برگ درختان و وجود نقطه‌های کوچک تیره می‌توانند جز این علائم باشند. پس قبل از کنترل و از بین بردن مراقب باشید که آیا این آفات مشاهده شده و علت تخریب در اثر وجود تریپس است یا خیر.

مدیریت و کنترل حشره تریپس

تریپس‌ها به سختی کنترل می‌شوند. اگر مدیریت ضروری باشد باید از یک برنامه یکپارچه استفاده کنید که ترکیبی است از شیوه های زراعی خوب، دشمنان طبیعی، و بیشتر از همه حشره کش‌های انتخابی یا با سمیت کم که در این شرایط موثر هستند.

اگر شک کنیم که تریپس عامل خسارت به گیاه است، تریپس‌های بالغ و لاروها را می‌توان با تکان دادن شاخ و برگ‌ها و یا گل ها بر روی یک برگه کاغذ با رنگ روشن و یا یک تکه کوچک پارچه دید.

برای تریپس‌هایی که از جوانه‌ها تغذیه می‌کنند و یا بر روی نوک برگ‌ها توسعه نیافته‌اند، چندین قسمت از گیاه که مشکوک به حضور تریپس هستید را ببرید، آن‌ها را در یک لیوان حاوی الکل 70 درصد (اتانول) بریزید و به به شدت تکان دهید تا تریپس‌ها بیرون بیایند.

محلولرا از کاغذ صافی عبور دهید، به این صورت تریپس‌ها به آسانی قابل دیدن هستند. همچنین تریپس‌های بالغ را می‌توان با قرار دادن تله‌های چسبنده با رنگ روشن در درون یا نزدیک گیاه میزبان مشاهده کرد.

آگاه باشید که حضور تریپس به این معنی نیست که خسارت وارد آمده به گیاه نتیجه تغذیه آن‌هاست. تعداد زیادی از تریپس‌های درون تله‌ها، یا بالغ‌ها درون گل‌ها که از دانه‌های گرده تغذیه می‌کنند، الزاما نشان نمی‌دهد که اقدام کنترلی ضروری است.

گیاهانی که مشکوک به آلودگی به ویروس‌هایی هستند که ناقل آن‌ها تریپس است، برای حصول اطمینان و دقت تشخیص باید نمونه‌های مناسبی از گیاهانی که علائم نشان می‌دهند را جمع آوری کرده و به آزمایشگاه‌هایی که بیماری‌های گیاهی را آزمایش می‌کنند فرستاد.

کنترل زیستی تریپس

تریپس‌های شکارچی، بالتوری‌های سبز، سن‌های شکارگر، کنه‌ها، و برخی زنبورهای پارازیت کننده خاص می‌توانند در کنترل تریپس‌های تغذیه کننده از گیاهان کمک کنند.

برای محافظت از این حشرات مفید و کمک به افزایش طبیعی جمعیت آن‌ها از ایجاد گرد و غبار جلوگیری کنید و گیاهان کوچک را به صورت دوره‌ای شستشو دهید، از استفاده از حشره‌کش‌های پایدار خودداری کنید، و گونه‌های گیاهی متنوع را کشت کنید.

از انجایی که تریپس‌ها یک مشکل هستند، یاد بگیرید که این آفات چه دشمنان طبیعی خاصی دارند که در کنترل آن‌ها مهم هستند. برای مثال سن شکارگر Macrotracheliella nigra ، و لارو بالتوری سبز مهمترین شکارگرهای تریپس‌های Cuban laurel هستند.

کنه‌های گونه Euseius مهمترین شکارچی های تریپس های مرکبات هستند. در تریپسهای گلخانه‌ای در جنوب کالیفرنیا بیش از 50 درصد تخم ها به وسیله زنبور شکارگر Megaphragma mymaripenne از بین رفتند. پس از تغذیه در مرحله لاروی و سپس شفیرگی، انگل بالغ از سوراخهای گرد نسبتا بزرگی از تخم‌های کوچک تریپس‌ها بیرون می‌آیند.

برعکس، زمانی که یک تریپس گلخانه‌ای از یک تخم پارازیته نشده بیرون می‌آید، بخشی از پوسته تخم در کنار تخم مشخص است. Thripobius semiluteus می‌تواند لاروهای تریپس گلخانه‌ای را کنترل کند. تریپس‌هایی که به وسیله لارو زنبور شکارگر پارازیته می‌شوند در مقایسه با لارو تریپس‌های پارازیته نشده که رنگ روشن دارند در اطراف سر متورم شده و سیاه می‌شوند.

برخلاف تریپس‌های بالغ سیاه رنگ سالم، لاروهای پارازیته شده سیاه کوچک‌تر هستند و حرکت نمی‌کنند. اطلاعات مبتنی بر تحقیقات کمی از اثربخشی آزاد سازی دشمنان طبیعی تریپس‌ها در مزارع و باغ‌ها وجود دارد. رها کردن دشمنان طبیعی خریداری شده در اکثر موارد بعید است که کنترل رضایت بخشی بر روی تریپس‌ها داشته باشد.

کنترل زراعی تریپس

گونه‌های تریپس که بر روی بسیاری از گونه‌های گیاهی تغذیه می‌کنند زمانی که گیاهان در مناطقی که علف‌های هرز و یا چمنزارها در بهار و تابستان خشک می‌شوند به سمت باغ‌ها و مزارع حرکت می‌کنند. از کاشت گیاهان حساس در کنار این مناطق اجتناب کنید، و علف‌های هرز نزدیک به این گیاهان را که می‌توانند میزبان ثانویه تریپس باشند کنترل کنید.

گیاهانی را بکارید که به شرایط موجود در آن منطقه به خوبی سازگار هستند. برای مثال گیاهانی که به نور شدید آفتاب سازگار شده‌اند، زمانی که گیاه تحت شرایط سایه کشت شود به آن‌ها تنش وارد شده و می‌توانند نسبت به خسارت تریپس حساس‌تر شوند. محافظت‌های مناسبی را برای قوی نگه داشتن گیاهان و افزایش تحمل آن‌ها به خسارت‌های تریپس فراهم سازید.

گیاهان را به خوبی آبیاری کنید، و از مصرف بیش از حد کود نیتروژن اجتناب کنید که ممکن است باعث افزایش جمعیت تریپس‌ها شود. گل‌های قدیمی و ضعیف می‎توانند پناهگاه ترپیپس‌ها شوند، بنابراین توصیه می‌شود گاهی آن‌ها را حذف کرده و از بین ببرید.

با این حال مزیت‌های عمومی این راهکار در مزرعه هنوز ناشناخته است، و گل‌های قدیمی همچنین پناهگاه شکارچیان طبیعی تریپس‌ها هم هستند.

هرس کردن. هنگام مدیریت چندین نمونه گیاه کوچک در زمین، انتهای سرشاخه‌های آلوده را هرس کرده و آن‌ها را از بین ببرید. گیاهان با شاخ و برگ متراکم را برای شکل دادن به آن‌ها برش ندهید (درخت آرایی). زمانی که گیاه را قیچی می‌کنیم رشدهای جدید به تریپس حساس هستند. هرس کردن را بجای انتهای شاخه از محل انشعابات و بالای گره‌ها انجام دهید. در زمان‌های خاصی از سال برای کمک به کنترل تریپس‌های خاصی عمل هرس کردن را انجام دهید.

گال‌ها و پیچیدگی‌های انتهایی درخت انجیر Indian laurel را در زمستان هرس کنید تا خسارت ناشی از تریپس در تابستان بعد به خوبی کاهش یابد. نسبتا تعداد کمی از تریپس‌های Cuban laurel می‌توانند در زمستان در خارج از حفاظ گال‌هایی که بر روی برگ‌ها ایجاد کرده اند زنده بمانند. بجای هرس آووکادو در طول فوریه تا آپریل، هرس در ژانویه ممکن است که اثر زخم‌های تریپس بر روی میوه را کاهش دهد.

هرس در ژانویه می‌تواند باعث افزایش رشد آووکادو در ماه می، و کاهش زخم‌های تریپس بر روی میوه شود. زمانی که شاخ و برگ‌های شاداب در بهار فراوان می‌شوند، تریپس‌ها تمایل دارند روی برگ‌ها مانده و تغذیه کنند و روی میوه‌ها نمی‌روند. هرس داخلی درختان مرکبات می‌تواند باعث افزایش جمعیت کنه‌های شکارگر در کانوپی خارجی، و در نتیجه کاهش خسارت ناشی از تریپس‌ها شود.

پوشاندن ردیف‌ها. پوشاندن ردیف‌ها، کلاهک‌های داغ، و سایر انواع محفظه‌های با بافت مناسب می‌توانند مانع حضور تریپس‌ها و سایر حشرات بر روی سبزیجات و سایر گیاهان علف مانند شوند. پوشش‌های ردیف‌ها را قبل از خروج گیاه از خاک و یا گیاهان بدون آفت در طول کشت قرار دهید.

به طور معمول گیاهان تنها در زمانی که جوان هستند و بیشتر در معرض آسیب قرار می‌گیرند، پوشانده می‌شوند. زمانی که گیاه بزرگتر می‌شود و یا هوا گرم‌تر می‌شود، پوشش‌ها را برای فراهم کردن فضای کافی برای رشد و جلوگیری از گرمای بیش از حد بر می‌دارند. به طور کلی آبیاری قطره‌ای یا آبیاری شیاری هنگام استفاده از پوشش‌های سطحی ضروری است.

هر نوع پوششی که مانع ورود حشرات شود اما نور و هوا را عبور دهد می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. با محصولات زراعی محکمی که خیلی رشد نمی نند و بلند نمی‌شوند، پوشش‌های سطحی شناور ( پلی اتیلن، پلی استر، پلی پروپیلن با نقطه اتصال) را می‌توان بدون فریم و چارچوب در بالای بستر قرار داد.

برای گیاهانی که به صورت مستقیم رشد می‌کنند و یا نوک حساسی دارند که اگر با پوشش تماس پیدا کند آسیب می‌بیند، از حلقه، تونل‌های پلاستیکی، و یا سیم برای نگه داشتن پوشش‌ها استفاده می‌کنند. چوب، سیم، و یا قاب‌های پلاستیکی که با موسلین، نایلون، و یا بافت‌های مناسب دیگر پوشانده می‌شوند، می‌توانند برای چندین سال استفاده شوند.

مالچ‌های منعکس کننده. مالچ یا پوشش‌هایی که که نور را منعکس می‌کنند باعث ایجاد تداخل برای حشرات پرنده در پیدا کردن گیاه می‌شوند. اگر گیاهان در ابتدا که کوچک و عاری از آفت هستند با مواد بازتاب دهنده، یا مالچ بازتاب دهنده بپوشانید می‌تواند باعث تاخیر یا کاهش مقدار گیاهان آلوده به شته‌های بالدار، زنجرک‌های بالغ، تریپس‌ها و سفید بالک‌ها شود.

در گل‌ها و سبزیجات که به خصوص به آفات ناقل ویروس حساس هستند، هزینه و تلاش برای استفاده از مالچ بازتاب دهنده ممکن است قابل توجیه باشد، چون مالچ به طور قابل ملاحظه‌ای می‌تواند موثرتر از حشره‌کش‌ها در جلوگیری یا به تاخیر انداختن آلودگی گیاهان کوچک باشد. همانطور که گیاه رشد می‌کند،

تاثیر مالچ بازتاب دهنده به طور فزاینده‌ای کاهش پیدا می‌کند و دیگر روش‌های مدیریت ممکن است نیاز باشند. اثر مالچ بازتاب دهنده در دفع حشرات زمانی که سایه انداز گیاه بیش از نصف خاک را بپوشاند، از بین می‌رود.

نقره‌ای یا خاکستری رنگ مناسبی برای مالچ است، اما سفید هم جواب می‌دهد. بعضی از مالچ‌های آلی (مانند نی) و یا مالچ‌های زنده ( مثل کشت گندم سیاه در بین کشت اصلی) هم ممکن است باعث دفع آفات شوند، ولی اثر آن‌ها هنوز به خوبی مستند نشده است.

مصنوعات تجاری شامل فیلم‌های پلاستیک پلی اتیلن آلومینیومی شده و پلی اتیلن نقره اندود شده قابل دسترس هستند. اگر با دقت بکار برده شوند ممکن است برای بیش از یک فصل قابل استفاده باشند. فویل آلومینیومی نیز مؤثر است و ممکن است برای یک باغ کوچک مناسب باشد؛ اما استفاده مجدد از آن پرهزینه و دشوار است، چون ظریف هستند.

کنترل شیمیایی تریپس

اگرچه خسارت تریپس ناخوشایند است، اما معمولا مجوز استفاده از حشره‌کش ها در باغ ها و مناظر داده نمی‌شود. خسارت تغذیه معمولا تا بعد از رشد و گسترش بافت‌ها ظاهر نمی‌شود. بنابراین خسارت زمانی ظاهر می‌شود که میوه‌ها رسیده و انتهاها پیچیده شده اند، و تریپس عامل خسارت رفته است.

هیچ حشره‌کشی ظاهر بافت آسیب دیده را ترمیم نمی‌کند. گیاه تا زمان افتادن برگ‌ها آسیب دیده باقی می‌مانند، قسمت خسارت دیده بریده می‌شود، یا میوه‌های تازه تولید می‌شوند. از آنجایی که ویروس‌های گیاهی یک مشکل هستند، حشره‌کش‌ها معمولا به اندازه کافی سریع تریپس را برای جلوگیری از انتقال ویروس از تریپس به گیاهان نمی‌کشند.

استفاده از پوشش سطحی یا روش‌های دیگر برای جلوگیری از آلودگی به تریپس، موثرترین راه برای جلوگیری از آلودگی به تریپس‌های ناقل ویروس است.

کنترل موثر حشره‌کش‌ها بر روی تریپس‌ها می‌تواند بسیار دشوار باشد، بخشی از آن به دلیل تحرک آن‌ها، رفتار تغذیه‌ای، و حفاظ تخم‌های آن‌هاست. زمان نامناسب استفاده، عدم تیمار مناسب قسمت‌های مختلف گیاه، و اسپری ناکافی بر روی سطوح هنگام استفاده از سموم تماسی، اشتباهات رایجی هستند که می‌توانند مانع از اثر واقعی حشره‌کش‌ها شوند.

قبل از استفاده از حشره‌کش‌ها، اطلاعات بیشتری از زیست شناسی گونه‌های آفت مورد نظرتان و ویژگی‌های محصول مورد نظرتان با خواندن برچسب آن بیاموزید، و اطلاعات بیشتری در مورد ماده موثره آن از پایگاه‌های اطلاعات داده آنلاین کسب کنید.

اغلب شما یاد می‌گیرید که کنترل شیمیایی تا فصل بعد نمی‌تواند موثر باشد، زمانی که گیاهان جدید رشد و توسعه پیدا می‌کنند. محصولات خاصی هستد که فقط با استخدام اپلیکاتور حرفه‌ای در دسترس هستند. اگر از حشره کش ها استفاده می شود، ترکیب استفاده آنها با شیوه های کشت مناسب و سایر روش ها، کنترل آفات را به طور منظم بهبود می بخشد.

مدیریت تریپس‌های گلخانه‌ای

تریپس گلخانه ای می تواند بسیاری از گونه های گیاهی را آلوده کند، اما به طور عمده آفت گیاهان همیشه سبز و چند ساله است. این موضوع به طور عمده در زیر برگ ها و خوشه های میوه یا سایر قسمت های گیاهی که یکدیگر را لمس می کنند رخ می‌دهد. تریپس گلخانه ای کند است و بالغ‌ها تمایل ندارند پرواز کنند.

اعضا به صورت گروهی غذا می خورند و معمولا در بخش محدودی از گیاه شروع به رشد می کنند و به آرامی گسترش می یابند. اگر پایین برگ در گیاهان حساس به طور مستمر بررسی شود تا بتوان تشخیص زود هنگام داد و هجوم جمعیت‌ها را از بین برد، هرس کردن مستمر کلنی‌ها می‌تواند موثر باشد.

تریپس گلخانه‌ای به راحتی با استفاده کامل از اسپری‌های تماسی از قبیل روغن‌های باغبانی، پیرترین‌های طبیعی (به علاوه پیپرونیل بوتوکساید)، یا صابون‌های حشره کش به زیر برگ‌های آلوده کنترل می‌شود. ممکن است که تکرار استفاده ضروری باشد. به یاد داشته باشید که تریپس گلخانه ای دشمنان طبیعی در زمین دارند. ارزیابی کنید که آیا سمپاشی مورد نیاز است و موادی را انتخاب کنید که کمترین سمیت را برای دشمنان طبیعی داشته باشند.

بیشتر بخوانید:

آفت کش چیست و باعث چه بیماریهایی می شود؟

آفت زنجره مو و راههای کنترل آن

چگونه شته ی درختان را از بین ببریم