راهنمای کاشت و تکثیر درختچه تزئینی پیراکانتا

زمان مطالعه: 5 دقیقه

پیراکانتا درختی همیشه سبز با گلهای سفید رنگ و معطر است که شبیه خوشه روی شاخه کنار هم قرار گرفته اند

معرفی درختچه پیراکانتا یا شیرخشت آتشین

پیراکانتا با نام انگلیسی Firethorn و نام علمی Pyracantha sp. از خانواده Rosaceae ، درختچه ای همیشه یا نیمه همیشه سبز، بومی شرق اروپا و آسیا است. ساقه های آن خاردار می باشد و موقع هرس کردن باید از دستکش حتما استفاده شود.

برگهای آن بیضی شکل و با حاشیه های صاف است. گلهای آن به سفید رنگ و معطر بوده و شبیه خوشه روی شاخه کنار هم قرار گرفته اند که در اواخر بهار شکوفا می شوند. میوه های آن نارنجی، قرمز و گاهی زرد رنگ است که در پاییز و زمستان ظاهر می شوند و باعث می شود در این فصول درخت آتشین به نظر برسد به همین دلیل به آن شیرخشت آتشین می گویند.

پیراکانتا تا عمدتاً برای ایجاد حریم و حایل گیاهی مخصوصاً در نواحی سردتر پرورش داده می شود.ساقه های خار دار و برگ های سبز برّاق دارد.در زمستان خوشه های گل های سفید آن بسیار جذاب است و از ابتدای عمر گیاه بر شاخسارانش می شکفند.در طول پاییز و زمستان نمایش پُردوام میوه های خوشه ای و آلبالو مانندِ نارنجی یا سرخِ خار آتشین جلوه درخشانی به باغ می دهد و موجب جذب پرندگان می شود و این امر،خود موجب پراکنده شدن بذر گیاه می گردد.اقلام فراوان این گیاه با عمر طولانی در نواحی خنک در دسترس است.اگرچه غالباً برای ایجاد حریم و حایل به کار برده می شود،اما می تواند داربستی شود.ارتفاع آن بعد از ۵ تا ۱۰ سال به ۳ تا ۵ متر می رسد.

شرایط اکولوژیک پرورش پیراکانتا

آبیاری:

این درختچه در کل به خشکی مقاوم است ولی آبیاری منظم به رشد و باردهی بهتر آن کمک می کند واین مسله بخصوص درمورد گیاهان جوان که تازه کشت شده اند، باید رعایت شود.

خاک:

پیراکانتا در انواع خاکها به خوبی رشد میکند فقط مسله مهم وجود زهکش مناسب برای آن است.

دما:

این درختچه با آب و هوای سرد و مرطوب سازگاری دارد ولی در کل میتوان در همه نقاط کشت کرد به شرطی که هوا خیلی سرد نباشد.

نور:

بهترین رشد این درختچه زمانی صورت می گیرد که آفتاب کامل برای آن مهیا باشد.

روش کاشت و تکثیر پیراکانتا

این گیاه هم از طریق بذر تکثیر می یابد و هم از طریق قلمه تکثیر می گردد. در روش کشت با بذر باعث میشود که گیاه با پایه مادری متفاوت باشد. متداولترین روش تکثیر آن، کشت با قلمه است که برای این منظور در اواخر تابستان تا اوایل پاییز، قلمه نیمه چوبی را تهیه کرده و در خزانه در بستر مناسب، روشن و بدور از نور مستقیم خورشید کشت میکنند و وقتی قلمه ریشه دار شد، در اواخر زمستان یا اوایل بهار به زمین اصلی یا گلدان منتقل می شوند. بهترین بستر برای کشت قلمه ها ماسه بادی می باشد.

شما می توانید موقعى که آن را هرس مى کنید شاخه هاى جدا شده را در قسمتهاى سایه باغچه بکارید. اینها بدون هیچ مشکلى ریشه مى زنند و شما را صاحب چندین پیراکانتاى جدید خواهند نمود.

نکات پرورشی گیاه زینتی پیراکانتا

گل ها،‌شاخ و برگ ها و میوه ها بخش زینتی گیاه را تشکیل می دهند در فصل رشد ماهی یک بار نیاز به تغذیه با کود کامل دارد ساقه ها خاردار می باشند میوه ها در پاییز و زمستان ظاهر می شوند نسبت به سرما و باد مقاوم می باشد شاخه های اضافی بد فرم را اوایل بهار قطع نمایید.

جابه جایى پیراکانتا

لازم نیست آن را جابجا کنید, پیراکانتا گیاهى دایمى است که اگر یک بار آن را بکارید, همیشه میهمان شماست و سرما تاثیرى روى آن ندارد. بنابراین مى تواند تمام فصل زمستان را بدون هیچ حساسیتى در فضاى باز سپرى کند.

انتقال نهال پیراکانتا

در طول فصل پاییز و زمستان آن را جابه جا نموده و از محلى به محل دیگر منتقل کنید. خوشبختانه نسبت به جابه جایى حساسیت چندانى ندارد و معمولا این کار با موفقیت انجام خواهد شد.

کاشت پیراکانتا در گلدان

در صورتى که باغچه اى براى کاشت پیراکانتا ندارید, آن را به صورت گلدانى نگهدارى نموده و روى تراس قرار دهید.

هرس پیراکانتا

هرس مناسب سبب سلامت و جذابیت نهال مى شود, در مورد پیراکانتا معمولا هرس با هدف فرم دهى آن انجام مى شود.اگر ملاحظه کردید که این گیاه رشد زیادى نمى کند, شاخه هاى جانبى اش را قطع کنید. چون شاخه هاى فرعى پیراکانتا به فاصله نزدیک به یکدیگر رشد مى کنند. بنابراین شاخه هایى که با تنه اصلى زاویه تند دارند, بهتر است حذف شوند.

براى کوتاه نگهداشتن آن باید قسمتى از بالاى تنه اصلى درختچه را ببرید. بهترین زمان هرس پیراکانتا اواخر زمستان موقعى که عمر میوه هایش تمام شد، زمان مناسبى است.