روز پناهندگان : تاریخ دقیق روز جهانی پناهندگان چه روزی است ؟

تارخ دقیق روز جهانی پناهندگان چه روزیست ؟

روز جهانی پناهنده در سال ۲۰۰۱ توسط سازمان ملل نام گذاری شد. این روز به منظور بزرگداشت جرات، قدرت و عزم زنان، مردان و کودکانی که به دلیل آزار و اذیت، درگیری و خشونت مجبور به فرار از خانه هایشان شدند، شکل گرفت. هر ساله در ۲۰ ژوئن دفاتر کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در سرار دنیا و تعداد بی شماری از گروه های مدنی و افراد عادی روز جهانی پناهنده را جشن می گیرند.

جمهوری اسلامی ایران که میزبان یکی از بزرگترین جمعیت های پناهنده دنیا می باشد به همراه کمیساریا به بزرگداشت این روز مهم خواهند پرداخت؛ تا میزبانی سخاوتمندانه دولت و مردم ایران از پناهندگان را که اکنون بیش از ۳۰ سال به طول انجامیده یادآور شوند و نیز بر نیاز به حمایت مستمر جهت تداوم کمک های بشردوستانه و پیشبرد راه حلها تاکید نمایند.

تاریخ دقیق روز جهانی پناهنده در تقویم 98 چه روزیست ؟

تاریخ شمسی روز جهانی پناهندگان در تقویم 98

پنج شنبه، ۳۰ خرداد

۱۳۹۸/۰۳/۳۰

تاریخ میلادی روز جهانی پناهندگان در تقویم 98

Thursday, June 20

2019/06/20

تاریخ قمری روز جهانی پناهندگان در تقویم 98

الخمیس‬، ١٦ شوال

۱۴۴۰/۱۰/۱۶

تاریخچه نام گذاری روز جهانی پناهندگان

پناهندگان چه کسانی هستند ؟

پناهندگان افرادی هستند که از کشور خود به خاطر ترس از تعقیب نژادی، دینی، شهروندی، سیاسی و یا وابستگی به گروه های اجتماعی خاص گریخته و نمی توانند یا نمی خواهند به کشورشان بازگردند. در طول سالیان متمادی، کشورهای مختلف و مناطق مختلف روزها یا هفته هایی را به یاد پناهندگان اختصاص می دهند. یکی از رایج ترین این روزها، روز پناهندگان افریقا است که در روز ۲۰ ژوئن در برخی کشورها برگزار می شود.

روز چهارم دسامبر ۲۰۰۰ سازمان ملل متحد قطعنامه ای را به تصویب رساند که در آن گفته شده بود، پنجاهمین سالگرد کنوانسیون مربوط به پناهندگان متعلق به سال ۱۹۵۱ در سال ۲۰۰۱ برگزار خواهد شد و سازمان اتحاد افریقایی موافقت کرد که روز ۲۰ ژوئن را به نام «روز پناهندگان افریقایی» بنامد.

سازمان ملل اعلام کرد که از سال ۲۰۰۱ میلادی به بعد، روز ۲۰ جون «روز جهانی پناهندگان» نام می گیرد. اواسط قرن بیستم، در حدود ۱،۲۵۰ میلیون پناهنده در سراسر دنیا به علاوه ۳۵۰ هزار پناهنده در اروپا که همچنان مشغول مبارزه با پیامدهای جنگ جهانی دوم بودند نیازمند کمک های بین المللی شدند.

اواخر سال های ۵۰ قرن بیستم گره مشکلات اصلی پناهندگان از اروپا به دیگر قاره ها کشیده شد و در وهله اول گریبان آفریقا را گرفت. در ده سال گذشته فضای جغرافیایی این پدیده به کشورهای آسیای جنوبی، خاور میانه و بالکان نیز کشیده شده است. سازمان ملل متحد با اعتراف نسبت به مسئولیت خود در قبال پناهندگان، در سال ۱۹۵۰ اداره کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان را تاسیس کرد که از اول ژانویه ۱۹۵۱ شروع به کار کرد.

دو عملکرد اصلی این سازمان، حمایت از پناهندگان و تلاش برای یافتن راه حل مطمئن برای مشکلات پناهندگان بود. سال ۱۹۵۱ اداره کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان پیشنهاد کرد که کنوانسیون «وضعیت پناهندگان» را به تصویب رسانند. در این سند حقوق افرادی که خانه های خود را رها کرده اند، مشخص می شود و وظایف دولت در قبال این افراد تعریف می شود. از همان زمان، کنوانسیون توسط بیش از ۱۴۰ کشور به علاوه روسیه، به امضاء رسید.

با وجود اینکه ماموریت اداره مذکور، حمایت و کمک به پناهندگان است، بیشتر افرادی به این سازمان مراجعه می کنند که در شرایط شبیه به پناهندگی هستند. افرادی که در داخل کشور جابجا شده اند، پناهندگان سابق پس از بازگشت به خانه هایشان که نیاز به کنترل و کمک های این اداره دارند و همچنین افراد فاقد شهروندی از این دسته هستند.

طبق گزارش مرکز غیردولتی مانتیتورینگ جابجایی های داخلی شورای امور پناهندگان نروژ، تعداد مهاجرانی که به خاطر درگیری های مسلحانه طی سال ۲۰۱۴ در سطح دنیا جابجا شده اند به ۳۸ میلیون نفر می رسد. طبق گزارشات این مرکز، تنها در سال ۲۰۱۴، تعداد جابجایی های داخلی به اندازه ۱۱ میلیون نفر در اثر درگیری های جدید و یا ادامه دار افزایش یافته و سالانه این نمودار در ده سال اخیر بیشتر می شود. این یعنی که در سال ۲۰۱۴ به خاطر درگیری ها و تهدیدها به خشونت، سالانه در حدود ۳۰ هزار نفر مجبور به ترک کشور هستند.

به خاطر اشغال خاک عراق توسط داعش، عراق با ۲،۲ میلیون نفر جمیعت که مجبور به ترک کشور شدند، در شمار پنج کشور اول قرار گرفت. نصف جمعیت سوریه در جریان درگیری های داخلی، از کشور گریختند. یک سوم جمعیت سودان جنوبی در حدود ۱،۳ میلیون نفر کوچ کردند، چهارمین کشور کنگو است که بیش از یک میلیون نفر پناهنده شدند و پنجمین کشور نیجریه است که بیش از یک میلیون نفر جمعیتش آواره شد.

به طور کل، طبق آمار این مرکز، از ۳۸ میلیون مهاجر اجباری، بیشتر آنها به خاور میانه و آفریقا شمالی تعلق دارند و جمعیتی در حدود ۱۱،۹ میلیون نفر را تشکیل می دهند. در برخی مناطق از جمله لیبی با رشد سریع تعداد پناهندگان روبرو هستیم. سال ۲۰۱۴ در حدود ۴۰۰ هزار تن لیبیا را ترک کردند. در یمن نیز به دنبال درگیری های ادامه دار، در سال ۲۰۱۴ حدود ۳۳۴،۱ نفر از کشور خارج شدند.

این مرکز نشان می دهد که اوکراین از نظر تعداد مهاجران داخلی به خاطر درگیری ها در جنوب شرق کشور در میان ده کشور اول دنیا قرار می گیرد. سال ۲۰۱۴ در حدود ۶۵۰ هزار نفر در اوکراین مهاجرت اجباری کردند. طبق آمار اداره هماهنگی مسایل بشردوسانه سازمان ملل، بیش از ۲،۲ میلیون نفر اوکراین را ترک کرده و یا از همان ابتدای درگیری ها به دیگر نقاط کشور مهاجرت کرده اند.

متقاضی پناهندگی

متقاضی پناهندگی (انگلیسی: Asylum seeker) یا پناهجو به کسی گفته می‌شود که کشور اصلی خویش را بنابر عوامل مختلف ترک کند و سپس از کشور دیگری با استفاده از حق برخورداری از حقوق بین‌الملل تقاضای پناهندگی نماید. پناهجو یا متقاضی پناهندگی ممکن است یک پناهنده، یک فرد آواره، یا یک مهاجر اقتصادی باشد.

متقاضی پناهندگی کسی است که یک فرم درخواست رسمی را برای گرفتن حق اقامت در کشور دیگری پرکند و این حق یا موقعیت قانونی را مادامی که درخواست نامه پناهندگی اش تحت بررسی است و به پایان نرسیده حفظ می‌کند. مقامات مربوط به بخش مهاجرت کشور پناهندگی تعیین می‌کنند که یا متقاضی پناهندگی، پناهندگی اش مورد پذیرش قرار می‌گیرد و به‌طور رسمی موقعیت پناهندگی کسب می‌کند یا اینکه پناهندگی او رد می‌شود که در نتیجه این شخص مهاجر غیرقانونی است و مجبور است آن کشور را ترک کند و حتی ممکن است اخراج گردد.

متقاضی پناهندگی اگر وضعیت حقوقی اش منطبق با تعریف «پناهنده» در کنوانسیون حقوق بشر ۱۹۵۱ و سایر قوانین پناهندگی مانند کنوانسیون حقوق بشر اروپا باشد ممکن است به عنوان پناهنده شناخته شده و موقعیت حقوقی پناهندگی کسب کند. اگر تقاضای پناهندگی از اتحادیه اروپا باشد.

کشورهایی که امضاکننده کنوانسیون پناهندگان هستند بر اساس خط مشی خود در مورد پذیرش یا عدم پذیرش متقاضیان پناهندگی عمل می‌کنند و بسته به قوانین هر کشور شرایط برای متقاضیان پناهندگی کشور به کشور و سال به سال متفاوت می‌باشد. اصطلاح پناهجو یا متقاضی پناهندگی اغلب اشتباه گرفته می‌شود: یک پناهجو یا متقاضی پناهندگی کسی است که می‌گوید پناهنده است. اما ادعای او هنوز مشخص نشده‌است. به‌طور متوسط هر سال حدود یک میلیون نفر به‌طور مستقل درخواست پناهندگی می‌کنند.

عوامل تقاضای پناهندگی

عواملی که موجب تقاضای پناهندگی می‌شود، عبارت است از ترس، تعقیب یا پیگرد سیاسی، عضویت در احزاب سیاسی و داشتن عقاید مذهبی و تعلقات به گروه‌های مختلف اجتماعی و اقلیت‌های قومی، پناهنده سیاسی، پناهجو یا متقاضی پناهندگی به کسی اطلاق می‌شود که در کشور اصلی اش نسبت فعالیت‌های عقیدتی، جنس، نژاد، زبان، ملیت، و قوم مورد پیگرد و تعقیب قرار گرفته ویا عملاً در خطر شکنجه، زندان و مرگ قرار داشته باشد.

راه‌های درخواست پناهندگی

برخی از کشورها در ورود «ویزای پناهندگی» می‌دهند که یک راه امن و قانونی برای رسیدن به کشوری است که در آن تقاضای پناهندگی صورت می‌گیرد. بسیاری از کشورها این کار را نمی‌کنند، به همین دلیل بسیاری از افراد برای ورود به این کشورها با خطرات زیادی مواجه می‌شوند. در بسیاری از کشورها تقاضای پناهندگی تنها زمانی انجام می‌شود که در ورود به آن کشور موارد زیر رعایت شده باشد:

1. هنگامی که پناهجو برای اولین بار وارد کشور می‌شود، قبل از عبور از کنترل مهاجرت در بدو ورود در بندر (هوایی یا دریایی).
2. متقاضی پناهندگی در ورود به کشور پس از گذر از کنترل مهاجرت در جا برای پناهندگی اقدام می‌کند.
3. در ساحل ورودی کشور بعد از گیشه کنترل مهاجرت فرد درخواست پناهندگی می‌کند، برخی کشورها مدارا کرده و در ساحل می‌پذیرند اما برخی دولت‌ها اقدام به دستگیری یا بازداشت کسانی که برای پناهندگی اقدام کرده‌اند یا در حال اقدام هستند می‌کنند.
4. پس از ورود غیرمجاز و دور زدن کنترل مهاجرت.
5. پس از ورود قانونی، اما پس از آن که مهلت اقامت از سررسید بگذرد، مانند گذشتن از مهلت ویزا.
6. در واکنش به بازداشت یا دستگیری توسط مجریان اداره مهاجرت. درخواست پناهندگی می‌کند.

پناهندگی و حمایت از آن

پناهندگی به عنوان یک اصل حقوقی محدود به دسته‌بندی افرادی که واجد شرایط حقوقی برای پناهندگی هستند نیست. برعکس این اصل حقوقی بیش از تولد قوانین بین‌المللی برای حمایت از پناهندگان بوده‌است.

حقوق پناهجویان

در وضعیتی که پناهجو در انتظار رسیدگی به درخواست پناهندگی در کشوری به سر می‌برد، از حقوق محدودی برخوردار است. در اغلب کشورها آن‌ها مجاز به کار کردن نیستند و در برخی کشورها حتی به‌طور داوطلب نمی‌توانند کار کنند. در برخی از کشورها آن‌ها مجاز نیستند به‌طور آزادانه در داخل کشور جابجا شوند.

حتی دسترسی به خدمات درمانی محدود است. در اتحادیه اروپا، کسانی که در پروسه بررسی هستند و هنوز به عنوان پناهنده به رسمیت شناخته نشده‌اند، دارای حقوق محدود دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و احیاناً روانی هستند. با این حال این قوانین بسته به کشور میزبان متفاوت است.

فقر و تنگدستی

از آنجا که نتایج درخواست پناهندگی اغلب ماه‌ها یا سال‌ها به طول می‌انجامد و افراد خیلی منتظر می‌مانند و اغلب مجاز به کار کردن هم نیستند، اغلب به مینیمم پولی که دریافت می‌کنند سر کرده و حمایت مالی ندارند درخطر فقر و تنگدستی قرار می‌گیرند.

رد درخواست پناهندگی

اغلب اتفاق می‌افتد که درخواست پناهندگی در کشور متقاضی پناهندگی پذیرفته نشده و آن کشور وضعیت پناهندگی فرد را به رسمیت نمی‌شناسند و آن‌ها را مهاجران غیرقانونی معرفی می‌کند. برخی از پناهجویان مجبور به اقامت موقت می‌شوند، برخی داوطلبانه به کشور خود بازمی‌گردند و برخی از آن‌ها مجبور به بازگشت می‌شوند. آن‌ها قبل از این که اخراج شوند، اغلب در بازداشت اداره مهاجرت کشور مقیم قرار می‌گیرند.

خروج از وضعیت قانونی پناهندگی

پناهجویانی که مرتکب جنایت علیه صلح، جرائم جنگی یا جنایت علیه بشریت یا سایر جنایات جدی غیر سیاسی می‌شوند اگر اقدامات آن‌ها علیه اهداف و اصول سازمان ملل باشد از حمایت بین‌المللی محروم می‌شوند.

بیشتر بخوانید:

شرایط پناهندگی در کشور کانادا ۲۰۱۸

هر آنچه که باید درمورد کیس پناهندگی باید بدانید!

پناهندگی آمریکا : شرایط و قوانین پناهندگی در آمریکا

مهاجرت به انگلیس از طریق پناهندگی

آشنایی کامل با قوانین و شرایط پناهندگی در اتریش

۱۰۰ برابر شدن درخواست پناهندگی ایرانیان به بوسنی و هرزگوین