آشنایی با انواع بیماری و انگل های پوست طوطی

بیماری و انگل های پوستی طوطی سانان

اصــول درمان و ترمیــم زخم ها در پرندگان مشابه پستانداران است با این تفاوت که ســرعت التیام در پرندگان بسیار ســریع تر اســت.

از نمونه های عفونی پوست، نمونه گیری و با کشت و آنتی بیوگرام داروی مناســب جهت درمان تعییــن می گردد.

از نمونه های عفونــی به طور معمــول باکتری های استافیلوکوکوس و ایکولای جدا سازی می شــود.

در صورت نیاز از کلار برای حفظ بانــداژ یا جلوگیری از آســیب رســاندن پرنده به محل زخم استفاده می شــود.

پوسته ها و هایپرکراتوز

پوسته ها و هایپرکراتوز پوستی طوطی سانان به دو دسته تقسیم می شوند که در ادامه در مورد هریک توضیح داده ایم

1. عفونت های باکتریایی و قارچی

در چنیــن مواردی پوســته ممکن است حاوی چرک نیز باشد که در این صورت به عنوان پیودرم مطرح خواهد بود.

گاهی التهاب فولیکول (فولیکولیت) به شــکل ضایعه ای پوســته دار دیده می شــود به طوری که فولیکول مبتلا در مرکز ضایعــه قرار دارد.

درماتوفیتوز نیز از موارد تشخیص تفریقی محسوب می شود با این حال وقوع چنین بیماری پوستی ای نادر است.

بررســی ضایعه پوســتی شــامل تراشــیدن محل ضایعه و جمع آوری پوســته ها و بافت های سطحی است که جهت انجام کشــت و آزمایشــات سیتولوژی مورد اســتفاده قرار خواهد گرفــت.

در صورتــی که طبــق نتایج کشت، ســیتولوژی و درمان های قبلی انجام شده، نتیجه منطقی حاصل نشود تهیه نمونه بیوپسی نیاز است.

در درمان عفونت های باکتریایی و قارچی علاوه بر درمان سیســتمیک از درمان های موضعی نیز استفاده می شود .

بیشتر بخوانید::

آیا بیماری های پر طوطی را می شناسید؟

2. انگل های پوستی طوطی سانان چند نوع هستند

رایج ترین نوع بیماری پارازیتی در پرندگان، توسط مایت ها ایجاد می شود.

انواع متعددی از مایت ها وجود دارند که ممکن است نواحی پوشیده شده از پر و یا نواحی بدون پر بدن طوطی را درگیر کنند.

اکثر مایت ها در مقاطع ظاهری پوست ساکن می شوند که منجر به کلفت شدن، پوسته شدن و برآمدن ناحیه مورد نظر می گردند.

اگر اسفنج بینی طوطی نیز مورد تهاجم مایت ها قرار گیرد،منقار پرنده نیز دچار تغییر ظاهری خواهد شد.

بعضی از مایت ها ظاهری و سطحی هستند و در پوست مشاهده می شوند، و بعضی دیگر به صورت عمیق در پوست رسوخ کرده و برای مشاهده ی آن ها نیاز به بیوپسی و تخصص دام پزشک است.

با این که مایت ها تمام چرخه ی زندگی خود را بر روی پرنده زندگی می کنند اما توانایی این را دارند که در شکاف های ریز نشیمنگاه پرنده نیز مخفی شوند.

به همین دلیل از اولین اقدامات لازم و مهم، تعویض نشیمنگاه ها و اسباب بازی های چوبی به صورت هفته ای خواهد بود.

همچنین ممکن است تعدادی از مایت ها در شکاف ها و درزهای قفس پرنده پنهان شده باشند، به همین دلیل تا برطرف شدن کامل مایت از محیط، لازم است که قفس تمیز شود.

بیشتر بخوانید::

۱۰ راه ساده برای تشخیص جنسیت کوتوله (طوطی) برزیلی

1. کنمیدوکوپتس پیله

به جز جرب کنمیدوکوپتس در طوطی های کوچک، سایر موارد ابتلا به انگل های پوستی در طوطی سانان رایج نمی باشد.

کنمیدوکوپتس پیله ( Cnemidocptes Pilae ) عامل ایجاد بیماری صورت فلســی (پوسته پوسته شدن صورت و پاهای طوطی) در طوطی سانان کوچک است

و ضایعات آن به شکل هایپرکراتوز در منقار و نرمه منقار، همچنین پاها دیده می شود.

2. مایــت هــای اپیدرموپتید

مایــت هــای اپیدرموپتید ( Epidermoptid Mites ) سبب خارش شدید و پر ریزی نواحی مبتلا می شوند.

ضایعات پوستی به شکل هایپرکراتوز می باشــد. این دسته از جرب ها اغلب میزبان اختصاصی دارند.

3. جــرب هــای هارپیرینچید

جــرب هــای هارپیرینچید و کیلیتیلید نیز در طوطی سانان دیده می شود

هرچند مشابه مورد قبلی وقوع چنین آلودگی هایی در طوطــی هــا رایج نیســت.

جــرب هارپیرینچید کیست های هایپرکراتوزی در اپیدرم إیجاد می کند

و جرب کیلیتیلید ضایعات هایپرکراتوزی مشابه جرب اپیدرموپتید به وجود می آورد.

4. جرب درمانیسوز

جرب درمانیسوز فقط شب ها روی بدن پرندگان قابل مشاهده می شود و خون خواری می کند .

5. جرب اورنیتونیسوز

تمام مدت روی بدن پرنده قرار داشــته و به همین دلیل مشکلات جدی تری به بار می آورد.

تشخیص جرب های پوستی بر اســاس ضایعات جلدی، نمونه های پوســتی تهیه شده، بیوپسی و یا پاسخ به درمان است.

جرب های دو مورد آخر ضایعات جلدی شدیدی ایجاد نمی کنند ولی به علت گزش، التهاب پوستی به وجود می آید.

عفونت با این جرب ها در موارد حاد منجر به کم خونی و حتی مرگ جوجه ها می شود.

بیشتر بخوانید::

علل ، تشخیص و درمان عفونت چشم در طوطی

6. مایت نیمِدوکاپْتیز (Cnemidocoptes /Knemidokoptes) در طوطی

یکی از رایج ترین انواع مایت ها نیمدوکاپتیز است. این نوع مایت ایجاد کننده ی حالتی است که به فلس (پوسته پوسته شدن صورت و پاهای طوطی) می انجامد.

این مایت در نواحی بدون پر شامل اسفنج بینی، منقار، چشم ها، مخرج و پاها مخفی می شود.

این نوع جراحت بسیار آرام رشد می کند به طوری که پرنده ی مبتلا شده ممکن برای مدتی طولانی، در ظاهر سالم به نظر برسد.

حتی ممکن است اولین نشانه ها پس از شش ماه تا یک سال بروز داده شوند.

عقیده بر این است که این مایت ها در لانه ایجاد می شوند و عفونت برای مدت طولانی نهفته باقی می ماند.

این مایت ها بسیار ریز و میکروسکوپیک هستند و تشخیص آنها توسط آثار فیزیکی است که تولید می کنند.

اشکال زگیل مانند کوچکی در درزهای منقار یا اطراف اسفنج بینی ایجاد می شوند.

منقار و پوست درگیر شده حالت زبر و مشبک مانندی به همراه چاله های ریز پیدا می کنند که ممکن است رشد بیش از حد ناخن و ترک خوردن آن را به همراه داشته باشد.

اگر هجوم این مایت و در نتیجه بیماری پیشرفت کند،تمام نواحی بدون پر بدن طوطی را در بر خواهد گرفت و با جلوگیری کردن مایت ها از رشد ناحیه مورد نظر، ممکن است منقار طوطی بدشکل شود و در مواردی نیز به رشد غیر عادی و بیش از حد منقار طوطی می انجامد.

در چنین شرایطی نیاز به اصلاح منقار توسط دامپزشک است. در موارد پیشرفته، کم تحرکی و لنگیدن را به همراه خواهد داشت و حتی ممکن است باعث شود پرنده ی مبتلا شده توانایی نشستن بر روی نشیمنگاه را نیز از دست بدهد.

همچنین ممکن است عفونت باکتریایی و التهاب مفاصل رخ دهد و درنهایت پرنده ی مبتلاشده را از پا درآورد.

گونه ی در معرض این بیماری: این نوع مایت بیشتر در باجریگار رایج است اما در مورد گونه های دیگر طوطی ها نیز گزارش شده است.

بیشتر بخوانید::

نحوه حمام دادن طوطی: چرا حمام بردن و شامپو زدن به طوطی اشتباه است

7. جرب (مایت) میالْگِس نودِس (Myialges Nudus)

نوع دوم مایت ها و نیز از رایج ترین ها که ممکن است پرنده را آلوده کند، میالگس نودس نام دارد.

برخلاف نوع قبلی مایت ها یعنی نیمدوکاپتیز، این نوع مایت خارش شدیدی در طوطی ایجاد می کند.

پرنده ی مبتلا شده بسیار ناتوان و ضعیف می شود و لاغر شدن و قرمزی و فلس (پوسته پوسته شدن صورت و پاهای طوطی)، علائم ظاهری این بیماری اند.

اگر این بیماری درمان نشود پرنده در عرض چند ماه تلف می شود. این مایت ها نیز میکروسکوپیک هستند و در تونل های پوستی پرنده نهفته اند.

8. مایت قرمز (Red Mite)

مایت های قرمز شبانه تغذیه می کنند که معمولا موجب بی قراری و ناآسودگی و خارش داشتن بدن پرنده می شوند.

مایت های قرمز شب ها بر روی بدن پرنده و میان پرهای آن دیده می شوند.

ناحیه ی سر و مخرج بیشترین احتمال هجوم مایت قرمز را دارند.

این مایت ها پس از اینکه خون مورد نیاز خود را از بدن پرنده دریافت کردند، به داخل شکاف های موجود در قفس و نشیمنگاه ها، لانه و یا نواحی دیگر خانه، می خزند.

هجوم تعداد زیاد مایت می تواند موجب کم خونی جوجه ها و کشته شدن آن ها گردد.

این مایت می تواند از خون انسان و دیگر حیوانات خانگی نیز تغذیه کند.

در طول روز، این مایت ها می توانند به درون مبلمان و فرش ها و وسیله های چوبی نفوذ و در آنجا تخم گذاری نمایند.

بهترین راه برای شناسایی این نوع مایت پوشاندن قفس هنگام شب، با پارچه ای سفید است.

با مشاهده ی پارچه هنگام صبح می توان نقطه های بسیار ریز قهوه ای و قرمز را که تقریبا اندازه ی یک دانه ی ریز فلفل هستند را مشاهده کرد .

بیشتر بخوانید::

تشخیص و درمان شپش و جرب در طوطی

9. بیماری پوستی زَنتُما (Xanthoma) در طوطی

زنتما ها وصله های پوستی چاله مانند و ضخیم زرد و نارنجی رنگی هستند که از انباشته شدن لیپید و کلسترول تشکیل شده اند.

نواحی سینه، ران و سر بال ها رایج ترین محل تشکیل آن هاست. زنتماها اغلب خوشخیم هستند اما اگر درمان نشوند، ممکن است، رشد بی رویه ی سرطانی داشته باشند.

10. التهاب پوستی همراه با زخم در طوطی

این نوع التهاب به صورت قرمزی بر روی پوست ایجاد می شود.ناحیه ی مورد نظر معمولا حالتی ورم کرده دارد و بدن پرنده در حال بالا بردن تعداد سلول های سفید است که حاکی از عفونت است.

چنین التهاباتی ممکن است مربوط به زخم ها و جراحات، دیابت و پارازیت های داخل روده باشند.

این گونه التهابات عموما با خارش همراه اند که باعث می شود پرنده به آن ناحیه نوک بزند و باعث زخمی شدن آن گردد. به همین دلیل ممکن است با ادامه دار شدن این روند، عفونت باکتریایی ایجاد شود.

11. برجستگی کف پا (پادُدِرْمُتایْتِس / pododermatitis) طوطی

این برجستگی بیشتر در پرندگان در اسارت دیده می شود. بر اثر انحطاط و شرایط ناخوشایندی که پا دارد ایجاد می شود.

در موارد ابتدایی، قرمز شدن و برجستگی کف پا را به همراه دارد و در موارد عمیق، ورم های چرکی عمیق و عفونت استخوان را داراست.

12. پُلی فالیکِل (Polyfollicles / Polyfolliculitis)

هنگامی که پایه های چند پر از یک فالیکل رشد کنند، پلی فالیکل ایجاد می شود. این پدیده ممکن است هیچ اشکالی ایجاد نکند و یا ممکن است مربوط به التهاب مزمن در ناحیه ی پرها و پوست باشد.

نواحی خارش دار پلی فالیکل در لاوبرد ها و باجریگارها مشاهده شده اند. بیشترین احتمال وقوع در ناحیه ی دم و پشت گردن است.