هر آنچه که در مورد نحوه بزرگ کردن جوجه قمری باید بدانید!!!

معرفی پرنده قمری (یا کریم)

قمری خانگی (نام علمی: Spilopelia senegalensis) گونه‌ای پرنده از تیرهٔ کبوتریان و راستهٔ کبوترسانان است که حدود ۲۶ سانتیمتر طول دارد و شبیه قمری معمولی، اما کوچکتر از آن است.

قمری خانگی در مناطق گرمسیری آفریقای جنوب صحرا، خاورمیانه، جنوب آسیا، هند و غرب استرالیا زندگی می‌کند. این پرنده در ایران نیز یافت می‌شود.

این پرنده دم بلند و جثه لاغری نسبت به دیگر کبوترسانان دارد. سطح پشتی، بالها و دم آن به رنگ خرمایی است.

پرهای خاکستری مایل به آبی در بال‌هایش دیده می‌شود. سر و بخش‌های پائینی بدنش به صورتی و شکمش به رنگ سفید می‌گراید. پاهایش نیز قرمز رنگ است.

تغذیه (غذا) پرنده قمری

خوراک قمری خانگی دانه‌ها، غلات، علفها، دیگر انواع سبزیجات و حشرات کوچک است. میان دانه‌ها، بیشتر ارزن و گندم را دوست دارد.

البته اگر گندم و ارزن را پیدا نکند، دنبال برنج و تکه‌های کوچک نان می‌گردد. گاهی اوقات هم سنگ‌های کوچک را می‌خورد.

بیشتر بر روی زمین زندگی می‌کنند و به دنبال غذا می‌گردند.

اصولاً اجتماعی نیستند و معمولاً تنها یا جفتی زندگی می‌کنند.

نر و ماده آن شبیه به هم و پرنده نابالغ تیره‌رنگ‌تر است.

بیشتر بخوانید::

ویدیو آموزش آسان ساخت تله زمینی پرنده

معرفی ۵ بیماری انگلی داخلی کبوتر، علل، تشخیص و درمان سریع و آسان

درمان شکستگی و در رفتگی کتف و بال کبوتر

آموزش گام به گام غذا دادن و بزرگ کردن جوجه یا کریم , قمری , کبوتر وحشی

جاش رو گرم نگه دارین ، باد کولر اصلا نخوره. جاش آروم و گرم و نرم باشه (در گرم کردن پرنده مراقب باشید افراط صورت نگیره).

جوجه هر 2-3 ساعت تغذیه بشه به جز شب ها. هر بار هم من فکر می کنم حدود 2 تا 3 سی سی بخوره کافی باشه که به آرامی و مرحله به مرحله باید داده میشه.

ولی به مرور با گذشت روز ها از یک الی 1.5 سی سی در هر بار، شروع میشه و با اضافه شدن وزنش این میزان باید بیشتر بشه کم کم یعنی هر بار 2-3 سی سی که من عرض کردم مال یک جوجه با وزن 30 گرمه حدودا تا جایی که خاطرم هست.

در اصل بهتر بود که وزن بشه ببینیم چند گرمه به نسبت اون میزان غذا تعیین بشه یا دکتر متخصص پرندگان ببرید تا اونجا وزن بشه و دقیق راهنمایی بگیرید.

البته اگه خودش بلد باشه دونه بخوره که دیگه نیازی هم به تغذیه دستی نیست یا می تونه تعداد دفعاتش به مرور کم و کمتر بشه اگه خودش بلد باشه دونه بخوره.

معمولا وقتی به 60 -65 گرم میرسن خودشون شروع می کنند به غذا خوردن مستقل کم کم.

برای تغذیه دستی، در مورد قمری ها میگن می تونند با یک لوله هم غذا بگیرن اما با سرنگ هم اگه بدید به نظر من مشکلی نیست و خوبه البته خیلی دقت کنید توی نای نره غذا و قوامش انقدر آبکی نباشه که خفه بشه یه وقت .

قوام خمیری-مانند داشته باشه یا یک چیزی مثل سوپ غلیظ خوبه.

خود فرمول هم نظر اکثرا روی یک محصوله که تو ایران من فکر نمی کنم باشه (Kaytee Exact) و بنابراین چیزی که الان به ذهن من میرسه،

غذا می تونه همون ارزن کوبیده شده یا دانه های مناسب برای پرنده ها که به خوبی آسیاب و نرم شده و با آب به صورت محلول با قوام مناسب دراومده، باشه

. گندم یا نخود کاملا خیس خورده و نرمی که باز له شده به خوبی و به حالت محلول با آب در آوردین هم مشکلی فکر می کنم نداره؛

اما به ازای هر استکان حدود 5 قطره مولتی ویتامین نوزادان یا مولتی ویتامین پرندگان اضافه کنید به محلولش.

نیاز به دادن مستقیم آب وجود نداره . بلکه باید آب بدنش رو از طریق همون آب موجود در فرمول تامین کنید.

کلسیم غذاش هم باید بالانس باشه که در این مورد فکر کنم یکی از دکترها رو معرفی کنم کمکتون کنند بهتر باشه.راستی محلول هر بار باید تازه تهیه بشه.

دمای محلول هم ولرم (در حدود 32 درجه) باشه و پیش از غذا دادن خود جوجه بدنش باید گرم باشه حتما.

آب هم بعد از غذا یکی دو قطره بچکانید توی دهانش تا غذا توی دهان نمونه چیزی. لوازمش مثل همون سرنگ و اینا هم هر روز شسته بشه .

دست ها هم موقع لمس جوجه حتما خوبه که شسته و تمیز باشه و همینطور هم بعد از انجام تغذیه دستی.

اینجوری خیلی بهتره. راستی اگر با سرنگ بهش غذا میدید موقع غذا دادن گردنش باید کاملا صاف باشه و منقار در راستای گردن باشه یعنی منقار باید عمودی رو به بالا باشه و در راستای گردن باشه جهت منقار.

چگونه با جوجه یاکریم رفتار کنیم؟

اگر کبوتر در جوجه‌گی درست تربیت شده و به شکلی اصولی، با برنامه‌ریزی زمان‌بندی‌شده و با انضباط کامل تمرین داده و ساخته شود، در سال‌های بعد در مدت‌زمانی کوتاه ساز شده و به بهترین وضعیت خود خواهد رسید و طبعاً در تیرماه به زیبایی نمایش خواهد داد.

در مقابل، جوجه‌های جا خواب یا آن‌ها که درست روی‌شان کار نشده و یا به بیماری دچار شده‌اند، در اکثریت مواقع کبوتران قابل اتکایی از آب درنخواهند آمد (استثنا هم البته هست).

درست مثل دانش‌آموزی که در مقطع ابتدایی پایه‌‌ای قوی‌ دارد، اهمیت "تربیت" و "تمرین" در دوران اولیه زندگی کبوتر (در شش ماه نخست) در تمام زندگی او تعیین‌کننده است.

بنابراین، این فرضیه‌ی متداول که "جوجه را باید خواباند و سال بعد پراند" سر تا پا غیر علمی و باطل است.

کبوتر از همان جوجه‌گی بایستی فرا بگیرد که مالک مطلق بام فقط شما هستید نه هیچ کس دیگر؛ باید بیاموزد که کوچک‌ترین حرکت‌اش زیر نظر است و هر چه می‌کند بایستی صرفاً بر مبنای خواست مربی خودش باشد.

جوجه‌کبوتر از روی بازیگوشی و همچنین هوشیاری بی‌مانند خود، بلافاصله نقاط ضعف مربی‌اش را شناسایی می‌کند و تا بتواند از زیر کار درمی‌رود و ساز خودش را می‌زند! این‌جاست که فرق آدمی ناشی با مربی‌ای فهیم مشخص می‌شود.

مربی فهیم می‌داند کجا باید نرمش کند و کجا باید جدیت به‌خرج دهد؛ کجا باید به کبوتر فشار بیاورد و کجا باید با شکیبایی، کوتاهی و کم‌کاری جوجه را به او ببخشد.