کامل ترین مجموعه شعر روز مازندران تقدیم به نگاه مهربانتان !

شعر روز مازندران

در این مقاله از مجله اینترنتی دلگرم مجموعه ای از شعر تبریک روز مازندران را برای شما عزیزان آورده ایم. با ما همراه باشید.

شعر تبریک روز مازندران

که مازندران شهر ما یاد باد

همیشه بر و بومش آباد باد

که در بوستانش همیشه گلست 

به کوه اندرون لاله و سنبلست 

هوا خوشگوار و زمین پرنگار 

نه گرم و نه سرد و همیشه بهار

نوازنده بلبل به باغ اندرون

گرازنده آهو به راغ اندرون

همیشه بیاساید از خفت و خوی

همه ساله هرجای رنگست و بوی

گلابست گویی به جویش روان

همی شاد گردد ز بویش روان

دی و بهمن و آذر و فرودین

همیشه پر از لاله بینی زمین

شعر روز ملی مازندران

گل اینجا، بلبل اینجا ، بوست ان اینجا

دل اینجا، دلبر اینحا ، دل ستان اینجا

زمینش سبز و کوه ش سبز و صحرا سب ز

بسی زیبا ، به ار جاودان اینج ا

اگر دل خسته ای رو سوی اینجا ک ن

حبیب اینج ا، سرای بی دلان اینج ا

بُود این خ اک خوب مهد ادیبان

ز طالب تا امی ر نکته دان اینجا

به رجا بنگری لطف خ دا بین ی

وفا اینجا ، دی ار عاشق ان اینجا

نمی دانم بهشت است ؛یا جنان اس ت

ول ی نی کم از آن مازن دران است

دیار رادمردان و دلی ران است اینج ا

کُنام و جایگاه شیرم ردان است اینجا

همه خاکش پر از عشق و ام ید است

مکان عش ق و ایم ان است اینجا

گ ل لاله دراین بُست ان بروید

محل رویش مردان می دان است اینجا

چنان دل چسب و زیبا باشد این خ اک

که هر بیننده حی ران است اینج ا

هوایش خوش ، زمینش مشک خی ز است

بماند جاودانه قلب ای ران است اینجا

نمی دانم بهشت اس ت ؛ یا جنان است

ول ی نی کم از آن مازن دران است

بها با عط ر نارنج هم زمان است

گ ل و سر سبزی اش هر ج ا عیان است

به تابستان اگ ر دل خسته باش ی

بیا اینجا که اینجا یک جه ان است

خ زانش برتر از ص دها به ار است

ت و گویی چون بهار عارف ان است

زمست انش ، لطیف چون برف پ اک است

چنان زیب ا که خارح از بی ان است

هم ه ماه و همه روزش شکی ل است

که خود از بهت رین های زمان است

نمی دانم بهشت است ؛ یا جنان اس ت

ول ی نی ک م از آن مازندران است

همه شهرش در ایران بی ق رین است

چو اختر در می ان سرزمی ن است

بُود چش م امید ما به باب ل

که خوب اس ت و عزیزو برترین است

ز ساری و ز قائم شهر چ ه گویم

مث ال رامسر خود بهت رین است

ب رو آمل ببی ن زیبایی اش را

که شهر طال ب ِعشق آفری ن است

تجلی گاه علم ؛ بابلسر اینج است

دل « گوهر» به او عاشق ت رین است

نمی دان م بهشت است ؛ یا جنان است

ول ی نی ک م از آن مازنداران است

شعر تبریک روز ملی مازندران

ای خوشا مازندران در فصل گلجوش بهاران
در کنار همزبانان مهربانان دوستداران
می برد دل را به شهر عشق ها دلداگی ها
موج دریا لطف صحرا عطر جنگل بوی باران
بوی گلپر دل رباید با نسیمی در چمن ها
عطر پونه روح می بخشد به تن در جوکناران
برکه در دالان جنگل چشمه در آغوش بیشه
جلوه گر عکس درختان در صفای چشمه ساران
دل به رقص آرد ز مستی در هوای صبح جنگل
بانگ مرغان غزلخوان
های و
هوی آبشاران
دلربا زیبا فریبا سینه می ساید به دریا
مرغ ماهی خوار صدها فوج مرغابی هزاران
کوه تا کوه است نرگس ساقی چشم تو خواهم
تا که بنشینم به عشرت مست در بزم خماران
در میان بستر گل تا بیاسایم زمانی
بانگ لالایی بر آید از نوای جویباران
لیکن از دیدار رنگ
ارغوان ها یاسمن ها
ناگهان آید به خاطر روی سرخ شرمساران
از میان برگها و شاخه های برکشیده
می پرد مرغ خیالم تا دیار بی قراران
می روم در کومه ها و کلبه های بی پناهان
در شب بی مادران بی غمگساران شیر خواران
می روم با داغ دل بر تربت باران که آنجا
لاله می کارند
بر گور جوانان لاله کاران
بینم آنجا مادری بی خام و مان آشفته گیسو
می کند با ضجه ها گور پسر را بوسه باران
تا پریشان می کند گیسوی خود را بید مجنون
می چکدد در خاطرم اشک پریشان روزگاران
می رسد از رفتگان در بیشه ها فریاد رحلت
وز درون صخره ها بانگ سم اسب سواران
گوی های کاج را چ.ون بر صلیب شاخه بینم
ناگهان آید به یادم سرنوشت سربداران
ای بهار غم افزا ای لاله ها ما داغداریم
با خزان خاطر یاران چه سودی از بهاران ؟
گریه کن ای آسمان غمزده ای ابر غمگین
از مروت بر شب اندوه ما اشکی بباران

شعر مازنی برای روز مازندران

دم اوندِ مازن دران،بی نظی ر
س وادک وه وآمل،نکا، بهنمی ر

مشاهیر چو رنگین کمان،زر نگار
ظهی رو ابو سهل،امی ر پازوار

جوانانِ خوشدل چو آب زلال
پلن گانِ کارآف رینِ شم ال

وطن دوست ودلسوزومهمان نواز
که سازونوا،لهجه اش جان نواز

زنانش مطیع و بسوز وبساز
م دیر وهنرمندو آینده ساز

بدان هموطن جنگل بی چنار
نمی شه نگهبانِ شهر وکنار

خزر تا به جنگل ،عق ابی بمان
پروبالِ کرکس بری ز بی امان

به آفتاب سوزان قسم،لطف یار
بروبومِ م ازند کن د سایه سار.

دکلمه روز مازندران

مازندران ، ای بهشت آسمونی
مازندران ، دشت پاک ِ مهربونی

چون همیشه خسته ای از ظلم دیروز
مازندران جاودان باشیو پیروز

روی هر گوشه ی خاکت لاله زاره ، لاله زاره
موج دریا هنوزم یه بیقراره ، بیقراره

بوی بارون میده اون لباس کوچه
تو زمستونم تنت روییده غنچه

ای تنیده از زمین مانند البرز
ای همیشه استوار مث ِ دماوند
سنت ِ ببر ِ شکست نخورده ی تو
اسم مازیار بودو زندونه بی بند

چشم طالب اگه زهره رو ندیده
ولی از شهر غریب عشق تو داره
انگاری بغض امیر پازواری
عشق لیلا رو تو شعرم جا میزاره

بوی نارنجو چنار قد کشیده
طبرستان خود ِ عشقی خود ِ عشقی
کفنم خاکتو دور خود پیچیده
طبرستان خود ِ عشقی خود ِ عشقی

چون همیشه خسته ای از ظلم دیروز
مازندران جاودان باشیو پیروز