راه‌های مصونیت از عذاب الهی با توصیه های آیت الله بهجت

عذاب الهی چگونه رفع میشود؟

دلگرم : عذاب به معنای عقوبت، مجازات، شکنجه و ایجاد درد شدید است. اصل تعذیب در زبان عربی چنان که راغب اصفهانی در مفردات الفاظ قرآن کریم بیان کرده، زدن زیاد با انتهای تازیانه و بند شلاق است. از این رو عذاب را می توان معادل شکنجه در زبان فارسی دانست.

چگونگی رفع عذاب الهی با توصیه های آیت الله بهجت

در قرآن کسانی که بر خلاف آموزه های عقلانی و وحیانی عمل می کنند، به عذاب، انذار داده شده اند.

مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود:جهت رفع این گرفتاریها، اگر آقایان چیزی به نظرشان می رسد که امر نافعی باشد که امروز مسلمانان بدان مشغول شوند تا بلاها از آنها مرتفع شود، تذکر دهند.

قرآن می فرماید:

و ما کان الله لیعذبهم و انت فیهم و ما کان الله معذبهم و هم یستغفرون.

مادام که تو در میان ایشان هستی، خداوند آنان را عذاب نمی کند، هم چنین مادام که استغفار می کنند، خداوند آنان را عذاب نخواهد نمود.

و می فرماید:

فلولا اذ جاءهم باسنا تضرعوا.

پس چرا هنگامی که عذاب ما به سراغشان آمد، تضرع و زاری نکردند.

هم چنین می فرماید:

لما ءامنو اکشفنا عنهم عذاب الخزی فی الحیواة الدنیا و متعنهم الی حین.

هنگامی که ایمان آوردند، عذاب رسواگر را در زندگانی دنیوی از آنان برداشتیم و آنان را تا زمانی (معین) بهره ور ساختیم.

در امم سابقه اتفاق که عذاب الهی به همان ترتیبی که پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آنان را خبر داده بود، بر بالای سرشان آمده، به طوری که همه یقین کرده و فهمیده اند که عذاب خدا نازل خواهد شد؛ ولی با تضرع و ابتهال آن را بر طرف کرده اند.

بالاترین ذکر از دیدگاه آیت الله بهجت برای رفع عذاب آتش

عذاب خداوند از طرف غیب به توسط ملایکه، با توبه و رجوع الی الله و تضرع رفع می شود چه استبعاد دارد که عذاب از ما نیز رفع شود؟

خداوند چه گناهانی را می بخشد و چه گناهانی را نمی بخشد؟

طبق آیه 53 سوره زمر،همه گناهان بخشیده می‌شود، امّا طبق آیه 48 سوره نساء جز شرک همه گناهان بخشیده می شوند؛ این دو کلام چگونه قابل جمع است؟

خداوند در سوره زمر آیه 53، می‌‌فرماید:

«قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ

رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ؛

بگو: اى بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده ‏اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می ‏آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است‏».

سرتاسر قرآن کریم، سخن از رحمت و بخشش الهی است و در سه آیه نیز با قاطعیت تمام تصریح نموده است که به غیر از شرک و یأس از رحمت الهی، همه گناهان هر کس را که بخواهد، یک جا می‌بخشد.

«إِنَّ اللّهَ لاَ یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ لِمَن یَشَاءُ

وَمَن یُشْرِکْ بِاللّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِیمًا» (النساء، 48)

ترجمه: بی ‏تردید خداوند این (گناه) را که براى او شریک قرار داده شود نمى‏آمرزد و غیر از آن (یا گناهان فروتر از آن) را براى هر کس که بخواهد می ‏آمرزد و هر که به خدا شرک ورزد حقّا که گناهى بزرگ را افترا بسته است.

«قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن

رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ» (الزّمر، 53)

ترجمه: بگو: اى بندگان من که در جنایت به خویش (به واسطه گناه) از حد گذشتید، از رحمت خدا نومید مگردید، بى‏تردید خداوند همه گناهان را (به وسیله توبه هر چند شرک باشد) مى‏آمرزد، زیرا اوست آمرزنده و مهربان.

و هم چنین در سوره النّجم، آیه 32، تصریح نموده است که خداوند متعال آمرزنده‌ی گناهان اتفاقی یا صغیره‌ی کسانی است که سعی می‌کنند از گناهان کبیره و فحشا خودداری کنند.

توبه پاک کننده همه گناهان است؟

توبه و توّاب

• بخشش لایزال الهی بدین معنا نیست که انسان گناهکار تا آخر بی‌مهابا سرکشی و عصیان نماید و هیچ گاه از کرده‌ی خود پشیمان نشده و توبه ننماید.
• چنین شخصی، نه تنها عاصی، بلکه مشرک می‌شود (دست کم بندگی هوای نفس خویش را می‌نماید) و هرگز به خدا و معاد ایمانی ندارد و یا از رحمت خدا ناامید است که این خود افترای بزرگی به ارحم الراحمین می‌باشد. پس مشمول عفو و بخشش نیز نمی‌گردد.
• ارحم الراحمین، ستار، غفار، عَفُوّ، توّاب، سریع‌ الرضا و ...
• همه اسم‌های خداوند متعال هستند و اسم‌ها نیز فقط الفاظ و معانی و مفاهیم آنها نیستند، بلکه تحقق واقعی و عینی دارند. پس اگر کسی معلم شد، لابد تعلیم می‌دهد، اگر کسی جواد شد، لابد بخشش‌های بسیاری دارد و اگر کسی رحمان، رحیم، غفار و عفوّ بود، لابد بسیار بخشنده است.
• یکی از اسمای الهی «تواب» است. توّاب یعنی بسیار توبه کننده. ممکن است این سۆال در ذهن پیش آید که مگر خداوند سبحان گناه دارد که بسیار توبه می‌کند؟ خیر. بلکه «توبه» یعنی بازگشت و خداوند متعال بسیار و مستمر، نظر لطف، رحمت و مغفرت خود را به بندگان گناهکار و توبه کننده‌اش باز می‌گرداند. صد بار اگر توبه شکستی باز آی.
• پس معنای بخشش الهی این نیست که به جرأت گناه کنید، او می‌بخشد؛ بلکه این است که با اطمینان و به جرأت توبه کنید و به سوی او بازگردید و به رحمتش امیدوار باشید، هر گناهی که کرده باشید، حتی العیاذ بالله دچار شرک هم شده باشید، اگر توبه کنید، او می‌بخشد.
• از این رو در آموزه‌های اسلامی، درست برعکس برخی از ادیان تحریف شده و یا مکاتب، نه اجازه می‌دهد که کسی گناه خود را افشا کند و نه به طور کلّی ارزش‌ها نفی می‌شوند.
• بلکه می‌فرماید: هر کسی خودش حساب خودش را بکشد، اگر دید خطا کرده، گناه کرده، عصیان کرده و به نفس خویش ظلم و ستم کرده، روی به خودم آورد، توبه کند (بازگردد)، استغفار کند (طلب بخشش کند)، قطعاً من را بخشنده خواهد یافت.

روایت:

جابر بن عبدالله انصاری نقل می‌کند: زنى نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد و عرض کرد: یا رسول اللَّه زنى که فرزند خود را کشته، آیا فرصت توبه دارد؟

پیامبر فرمود: قسم به خداوندى که جان محمد به دست اوست، اگر او هفتاد پیغمبر را کشته باشد؛ بعد از آن، توبه کند و پشیمان شود و خدا بداند که دیگر آن گناه را انجام نمی‌دهد، خدا حتماً توبه او را قبول می‌کند و از او در می‌گذرد.

به درستى که درِ توبه به اندازه فاصله میان مشرق و مغرب باز است و یقیناً توبه کننده از گناه، مانند کسی است که هیچ گناهی مرتکب نشده است.» (مستدرک‏الوسائل ج 12 ص 131 باب 87)

حدیث قدسی:

اگر بندگان گناهکار من می‌دانستند که چقدر مشتاق بازگشت آنها هستم، در پوست خود نمی‌گنجیدند. (به تعبیر دیگر: از این شوق می‌مُردند)

برای بخشش گناه چه دعایی بخوانیم؟

دعا خواستن است و البته قصد، عزم، اراده و خواستن، ابتدا در دل ایجاد می‌شود و سپس در قالب کلام و مفاهیم، به زبان جاری می‌شود.

اگر کسی به کسی علاقه‌ای در دل نداشته باشد و مرتب روزی یکصد هزار مرتبه بگوید «دوستت دارم»، چه حقیقت، نتیجه و فایده‌ای دارد؟! و بدیهی است که انسان اگر در دل به چیزی توجه کرد و آن را خواست (دعا کرد)، به دنبالش می‌رود.

لذا امام رضا علیه‌السلام فرمودند: «کسی که دعا کند و به دنبالش نرود، خودش را مسخره کرده است». پس وقتی دعا می‌خوانیم، باید به مفاهیم آن و آن چه به خدای خود می‌گوییم توجه کنیم و آن را به دل و اراده خود القا نماییم.

از این رو، توبه کننده، از سویی متوجه معشوق و محبوب شده و از سویی دیگر به بی‌وفایی و معصیت خود توجه نموده و با پشیمانی به سوی او بر می‌گردد، لذا حق تعالی نیز او را دوست می‌دارد و می‌بخشد:

«إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ»

راه نزدیک شدن به اهل عصمت علیهم‌السلام

پس از حال قلبی توبه (پشیمانی و بازگشت) و نیز استغفار، هر عبادتی و هر دعایی موثر است. دو رکعت نماز توبه، سری به سجده گذاشتن، ذکر استغفار و ذکر یونسیه، ادعیه مأثوره که در مفاتیح الجنان جمع‌آوری شده است و به ویژه اولین دعای «مناجات خمس عشر» که «مناجات توابین» است و ... همه موثر است.

اما موثرتر از همه، توجه و نزدیک شدن به اهل عصمت و طهارت علیهم‌ السلام با موّدت، اطاعت، تبعیت و توسل به آنها می‌باشد که خود طاهر کننده هستند. ایمان، تقوا، شکر، توبه، استغفار و طلب رحمت واسعه، همه در دل قصد شده و در عمل تحقق می‌یابد.

و بهترین عمل در توبه، رجوع و بازگشت به کسانی است که خداوند متعال، مودت و اطاعت از آنان را محبت و اطاعت خود خوانده است. آنها پاک و پاک کننده هستند. لذا فرمود:

«وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ لِیُطَاعَ بِإِذْنِ اللّهِ

وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآۆُوکَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ

وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللّهَ تَوَّابًا رَّحِیمًا» (النساء، 64)

ترجمه: و ما هیچ رسولى را نفرستادیم مگر آنکه به یارى و توفیق خدا از وى اطاعت شود.

و اگر آنها هنگامى که به خویشتن ستم کردند نزد تو مى ‏آمدند، آن گاه از خداوند آمرزش می خواستند و رسول خدا نیز براى آنها طلب آمرزش می کرد بی ‏تردید خدا را بسیار توبه ‏پذیر و مهربان مى ‏یافتند.

همچنین بخوانید:

مذهب ساینتولوژی (مکتب علم گرایی) چیست؟

عکس نوشته های زیبا امام حسین(ع) مناسب پروفایل در محرم

متن دعا برای پایان سخنرانی به زبان فارسی و عربی