روش اجرا و تفسیر آزمونTAT (آزمون اندریافت)

آزمونTAT اندریافت

آزمون اندریافت موضوعی نوعی آزمون با استفاده از پروژکتور است که شامل توصیف صحنه‌ها و تصاویر مبهم است.

این آزمون در دهه 1930 توسط روانشناس هنری آ. موری (Henry A. Murray) و هنرمند و روانشناس کریستینا دی مورگان (Christina D. Morgan) ایجاد شد و یکی از تست‌های روانشناختی است که امروزه بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد.

آزمون اندریافت موضوعی چگونه عمل می‌کند ؟

روش کار آزمون اندریافت موضوعی که با نام TAT نیز شناخته می‌شود، بدین ترتیب است که به فردی تصاویر مبهمی‌از افراد نشان داده شده و از او خواسته می‌شود تا توضیحی راجع به آنچه در تصویر رخ می‌دهد، ارائه دهد.

هدف از این آزمون کسب اطلاعات بیشتر در مورد افکار، نگرانی‌ها و انگیزه‌های پاسخ دهندگان بر اساس داستانهایی است که آنها ایجاد می‌کنند تا صحنه‌های مبهم و غالباً تحریک آمیز که در عکس‌ها به تصویر کشیده شده است را توضیح دهند.

از افراد خواسته می‌شود داستانی را بگویند و توضیح دهند که چه چیزی در تصویر اتفاق می‌افتد از جمله حوادثی که منجر به آن صحنه می‌شوند، چه اتفاقی در تصویر می‌افتد، هر یک از شخصیت‌ها چه فکری می‌کنند، چه احساسی دارند و چه اتفاقی می‌افتد.

نسخه کامل TAT شامل 31 کارت تصویر است که انواع صحنه‌های اجتماعی مبهم را به تصویر می‌کشد که ممکن است شامل مردان، زنان و یا کودکان باشند.

موری در ابتدا استفاده از تقریباً 20 کارت و انتخاب شخصیت‌هایی که موضوع مشابهی را نشان می‌دادند را توصیه می‌کرد.

امروزه بسیاری از پزشکان 5 تا 12 کارت استفاده می‌کنند، که اغلب آنها به دلخواه انتخاب می‌شوند. زیرا پزشک معالج احساس می‌کند صحنه با نیازها و وضعیت مشتری مطابقت دارد.

پزشکان هنگام انتخاب تصاویر سعی می‌کنند دقت کنند تا مطمئن شوند که صحنه‌ها اطلاعات مفیدی در مورد مخاطب را استخراج می‌کند.

چه زمانی از آزمون اندریافت موضوعی استفاده می‌شود ؟

آزمون اندریافت موضوعی توسط درمانگران در شرایط مختلفی قابل استفاده است. برخی از این روش‌ها وارد عبارتند از:

1. شاید درمانگران برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مشتری از این آزمون استفاده کنند. به این ترتیب، آزمون ضمن اینکه اطلاعات مفیدی در مورد درگیریهای عاطفی احتمالی مشتری در بر دارد، به عنوان یک عامل راحت کننده (یخ شکن) عمل می‌کند.
2. به مشتریان کمک می‌کند تا احساس خود را بیان کنند. از TAT اغلب به عنوان یک ابزار درمانی استفاده می‌شود تا به مشتری اجازه دهد احساسات را به روشی غیر مستقیم بیان کند. ممکن است مشتری هنوز نتواند احساس خاصی را به طور مستقیم بیان کند، اما ممکن است بتواند احساسات را هنگام مشاهده از منظر بیرونی تشخیص دهد.
3. در بررسی مضامین و موضوعاتی که به زندگی و تجربیات مشتری مربوط می‌شود. مشتریانی که با مشکلاتی از قبیل از دست دادن شغل، طلاق یا مشکلات سلامتی روبرو هستند، ممکن است صحنه‌های مبهم را تفسیر کنند و با شرایط منحصر به فرد آنها ارتباط برقرار کنند. و این موضوع امکان را برای کاوش‌های عمیق تر در طول دوره درمانی فراهم می‌کند.
4. ارزیابی مشتری برای برخی مشکلات روانشناختی. این آزمون گاه به عنوان ابزاری برای ارزیابی اختلالات شخصیت یا تفکر استفاده می‌شود.
5. TAT همچنین به عنوان یک ابزار پزشکی قانونی مورد استفاده قرار می‌گیرد. پزشکان ممکن است این آزمون را برای مجرمان انجام دهند تا خطر عود مجدد را ارزیابی کنند یا اینکه تشخیص دهند که آیا شخص با مشخصات فرد مظنون به جرم مطابقت دارد یا خیر.
6. همچنین از این آزمون به عنوان ابزاری برای ارزیابی شغلی استفاده شده است. این آزمون گاهی اوقات برای تعیین اینکه آیا افراد برای نقش‌های خاصی مناسب هستند، به خصوص در موقعیت‌هایی که نیاز به مقابله با استرس و ارزیابی موقعیت‌های مبهم مانند رهبری ارتش و مواضع اجرای قانون دارند، استفاده می‌شود.

روش اجرا و تفسیر آزمونTAT

در اجرای آزمونTAT، به آزمودنی می‌گویند «من چند تصویر به شما نشان می‌دهم. می‌خواهم درباره هر تصویر داستانی برایم بگویی.

به من بگو چه رویدادهایی این داستان را به وجود آورده، هم اکنون چه چیزی در داستان اتفاق افتاده است، قهرمانان داستان چه فکر می‌کنند و چه احساسی دارند و سرانجام داستان چه خواهد شد؟».

نیز به آزمودنی گفته می‌شود که برای گفتن داستان هر کارت تقریبا ۵ دقیقه فرصت دارد. در طرح اولیه آزمون، ۲۰ کارت در دو جلسه یک ساعتی(در هر جلسه ۱۰ کارت) اجرا می‌شد.

اما در عمل، معمولا در مورد هر آزمودنی ۱۰ تا ۱۲ کارت اجرا می‌شود.

آزمایش‌کننده باید تمام گفته‌های آزمودنی را کلمه به کلمه یادداشت کند.

آزمایش‌کننده لازم است زمان واکنش آزمودنی (فاصله زمانی بین ارایه کارت به آزمودنی و نخستین پاسخ وی) را نیز اندازه‌گیری و ثبت کند.

از روی زمان واکنش می‌توان مشخص کرد که آزمودنی در کدام یک از کارت‌ها مشکل داشته است.

چون هر کارت برای فراخوانی موضوع‌ها، نیازها و تعارض‌های خاص خود طراحی شده است.

زمان واکنش طولانی و غیرعادی ممکن است بیان‌گر مساله خاصی باشد. آزمایش‌کننده ماهر، از داستان‌ها، نیازها، هیجان‌ها، احساسات، عقده‌ها، تعارض‌ها و فشارهای بیرونی آزمودنی که او را آزار می­دهند، اطلاعاتی به دست می‌آورد.

در مورد آزمونTAT نظام‌های نمره‌گذاری و تفاسیر گوناگونی وجود دارد که می‌توان آن‌ها را به دو گروه تفسیر کمی و کیفی طبقه‌بندی کرد.

تفسیر کمی آزمون، کمتر مورد پذیرش عام قرار گرفته است. به سبب پیچیدگی و وقت‌گیر بودن روش‌های کمی تفسیر آزمون، اغلب روان‌شناسانی که T.A.T را به کار می‌برند روش تفسیر کیفی را ترجیح می‌دهند.

تقریبا در همه روش‌های تفسیر آزمون، قهرمانان، نیازها، فشارهای محیطی، موضوع‌ها و نتایج مورد توجه قرار می‌گیرند.

قهرمان، چهره‌ای در داستان است که ظاهرا آزمودنی با وی همانندسازی می‌کند. چهره‌ای که به گوینده داستان شباهت بیشتری دارد، به عنوان قهرمان در نظر گرفته می‌شود.

انگیزه‌ها و نیازهای قهرمان اهمیت خاصی دارند. در بیشتر روش‌های تفسیر از جمله در تفسیر ارایه شده توسط موری، شدت، تداوم و فراوانی هر یک از نیازها به عنوان شاخص‌هایی برای اهمیت داشتن و مربوط بودن نیازها در نظر گرفته می‌شوند.

اصطلاح “فشار خارجی” در تفسیر T.A.T، به نیروهای محیطی که در ارضای نیازها مشکل ایجاد می‌کنند یا ارضای نیازها را تسهیل می‌کنند گفته می‌شود.

برای تعیین اهمیت نسبی این نیروها باید به عواملی مانند فراوانی، شدت و تداوم توجه شود. به نظر بعضی از متخصصان، قسمتی از پاسخ‌ها یا نشانه‌ها در آزمونTAT نشان‌گر برخی اختلال‌های روانی است.

به عنوان مثال؛ کندی یا درنگ طولانی در پاسخ دادن به تصاویر ممکن است نشانه افسردگی باشد.

این‌که آزمودنی‌های مختلف به یک تصویر پاسخ‌های متفاوت می‌دهند نشانه ارزش بالقوه آزمونTAT برای شناخت خصایص شخصیتی است

انتقادات از آزمون اندریافت موضوعی

آزمون اندریافت موضوعی فاقد یک سیستم امتیازدهی استاندارد و گسترده است، بنابراین بدست آوردن تخمین‌های معتبر و قابل اعتماد دشوار است.

همچنین معاینه کنندگان و پزشکان مختلف از نظر مدیریت و انجام مراحل مختلف متفاوت هستند، بنابراین مقایسه نتایج دشوار است.

بدین ترتیب تعداد کمی‌از پزشکان از سیستم نمره دهی پیچیده و دشوار موری استفاده می‌کنند و در عوض برای رسیدن به نتیجه گیری در مورد افراد، به تفسیر ذهنی و نظر بالینی خود تکیه می‌کنند.