معنی شعر فصل شکوفایی از سلمان هراتی

معنی شعر فصل شکوفایی از سلمان هراتی

در این مطلب معنی شعر فصل شکوفایی از سلمان هراتی را برایتان آورده ایم . با ما در مجله اینترنتی دلگرم همراه باشید .

شعر فصل شکوفایی و معنی آن

فصل شکوفایی : این شعر سرودة «مرحوم سلمان هراتی»، از کتاب «دری به خانة خورشید» و در قالب «غزل» است.

دیروز اگر سوخت ای دوست، غم، برگ و بارِ من و تو / امروز می­آید از باغ، بوی بهارِ من و تو

دیروز: مجاز از دوران فبل از انقلاب سوخت: در معنایِ «سوزاند» به کار رفته است.

سوختنِ غم: استعارة مکنیه (مشبه بهِ محذوف، «آتش» است.)

برگ و بار: استعاره از حاصل زندگی

«امروز»: مجاز از دوران پس از انقلاب باغ: استعاره از کشور

بوی بهار: استعاره از امید شکوفایی

معنی بیت: ای دوست، اگر دیروز (قبل از انقلاب)، غم، حاصل زندگی ما را نابود کرده بود؛ اما امروز (زمان انقلاب)، امیدِ رشد و شکوفایی در کشور دیده می­ شود.

مفهوم: آمدن امید با ظهور انقلاب

شعر فصل شکوفایی از سلمان هراتی و معنای آن

آن­جا در آن برزخِ سرد، در کوچه­های غم و درد / غیر از شب آیا چه می­دید، چشمان تارِ من و تو؟

برزخ: حد فاصل میان دو چیز، زمان بین مرگ تا رفتن به بهشت یا دوزخ، فاصلة بین دنیا و آخرت.

برزخ سرد: استعاره و نمادی از محیط پر از ظلم و خفقان پیش از انقلاب

کوچه ­های غم و درد: تشبیه

شب: استعاره و نمادی از ظلم و ستم چه می­ دید؟ : استفهام انکاری (چیزی نمی­ دید)

واج­آرایی: تکرار صامت «د» و «ر» در مصراع اول نقشِ گروه اسمیِ «چه چیز غیر از شب» «مفعول» است.

معنی بیت: در محیط پر از غم و رنجِ پیش از انقلاب، چشمان ما چیزی جز سیاهی و ظلم نمی­دید.

معنی شعر فصل شکوفایی از سلمان هراتی

دیروز در غربت باغ، من بودم و یک چمن داغ / امروز خورشید در دشت، آیینه­دارِ من و تو

داغ: اندوه بزرگ، مصیبت آیینه ­دار: کسی که آیینه را در برابر دیگری می­ گیرد تا خود را در آن ببیند.

دیروز: مجاز از دوران قبل از انقلاب باغ: استعاره از کشور دشت: استعاره از کشور

یک چمن داغ: کنایه از اندوه فراوان امروز: مجاز از دوران پس از انقلاب

خورشید: استعاره از امید

در مصراع دوم، تشبیه دیده می ­شود: «خورشید» به «آیینه ­دار» تشبیه شده است.

واج­آرایی: تکرار صامت «د»

باغ و داغ: جناس ناقص اختلافی باغ، چمن و دشت: مراعات نظیر

ارتباط معنایی دارد با شعر زیر:

«ای منتظر، مرغِ غمین در آشیانه! من گل به دستت می­دهم، من آب و دانه ... / می­ کارمت در چشم­ها گل­نقشِ

امید / می­ بارمت بر دیده ­ها بارانِ خورشید.

معنی بیت: دیروز (قبل از انقلاب) با حس غربتی که در کشور بود، من اندوهی بزرگ در دل داشتم؛ اما امروز روشنی و امید در برابر ماست.

مفهوم: اشاره به اندوه و ناامیدی پیش از انقلاب، و امیدواری پس از آن.

شعر فصل شکوفایی از سلمان هراتی و معنی آن

غرق غباریم و غربت، با من بیا سمتِ باران / صد جویبار است اینجا، در انتظارِ من و تو

غرقِ غبار و غربت بودن: استعارة مکنیه است. (مشبه­بهِ محذوف، «دریا» است)

واج­آرایی: تکرار صامت­های «غ» و «ب» در مصراع اول غبار: استعاره از غم و اندوه

«باران» و «جویبار»: استعاره از فضای پاکی­ بخش انقلاب منتظر بودن جویبار: تشخیص

معنی بیت: غبارِ اندوه و حسِّ غربتِ پیش از انقلاب وجودمان را فرا گرفته است، با من به سمت فضای بارانی

و پاکی ­بخش انقلاب بیا، زیرا جریان­ های پاک­ کنندة بسیاری در انتظار ماست.

مفهوم: انقلاب، اندوه را از بین برد و پاکی را به ارمغان آورد.

معنی شعر فصل شکوفایی از سلمان هراتی

این فصل، فصلِ من و توست، فصل شکوفایی ما / برخیز با گل بخوانیم اینک بهارِ من و تو

فصل: مجاز از دوران؛ این فصل: دوران انقلاب گل: استعاره از زیبایی­ های انقلاب

بهار: استعاره از دوران انقلاب شکوفایی، گل و بهار: مراعات نظیر

فعلِ «است» از پایان دو مصراع، به قرینة لفظی حذف شده است. خواندنِ گل: تشخیص

معنی بیت: دوران انقلاب، زمان شکوفایی ماست، برخیز تا با زیبایی­ های آن همراه شویم، زیرا بهارِ شکفتنِ ما فرا رسیده است.

مفهوم: تأثیر انقلاب بر شکوفایی مردم و کشور

شعر فصل شکوفایی از سلمان هراتی و معنی آن

با این نسیم سحرخیز، برخیز اگر جان سپردیم / در باغ می­ماند ای دوست، گل یادگار من و تو

نسیم سحرخیز: استعاره از فضای آگاهی­ بخش انقلاب باغ: استعاره از کشور

گل: استعاره از دستاوردهای زیبای انقلاب نسیم، باغ و گل: مراعات نظیر

ارتباط معنایی دارد با شعر زیر از فردوسی:

ز خورشید و از آب و از باد و خاک / نگردد تَبَه نام و گفتار پاک «تَبَه»: تباه، نابود

معنی بیت: ای دوست، با وزیدن نسیم آگاهی ­بخش انقلاب، تو نیز غفلت را کنار بگذار، زیرا اگر در راه انقلاب بمیریم، دستاوردهای زیبای آن، از ما در کشور به یادگار می­ماند.

مفهوم: تشویق به همراهی با انقلاب و جاودانگی نیکی و زیبایی

معنی شعر فصل شکوفایی از سلمان هراتی

چون رود امیدوارم، بی­تابم و بی­قرارم / من می­روم سوی دریا، جای قرارِ من و تو

بیت، تشبیه دارد. (من، چون رود امیدوار و .... هستم) امیدوار، بی­تاب و بی­قرار بودنِ رود: تشخیص

دریا: استعاره از انقلاب رود، دریا: مراعات نظیر

معنی بیت: مانند رودخانه­ ای که برای رسیدن به دریا امیدوار و بی­قرار است، من نیز به دریای انقلاب که محلّ دیدارمان است، می­ پیوندم.

مفهوم: پیوستن به جریان انقلاب