روح نوازترین متن های ادبی ولادت امام حسن مجتبی (ع) را اینجا بخوانید !

متن ادبی ولادت امام حسن مجتبی (ع)

ضمن عرض تبریک به مناسبت فرا رسیدن ولادت امام حسن مجتبی (ع)، در این مقاله از مجله دلگرم مجموعه ای از متن ادبی ولادت امام حسن مجتبی (ع) را آورده ایم. با ما همراه باشید.

متن ادبی تبریک ولادت امام حسن مجتبی (ع)

سلام بر لحظه‏ هایی که تو را آوردند!
سلام بر لب‏های رسول اللّه‏ که میلاد تو را به درگاه پروردگار، سبحه گفت و نام یگانه‏ ات را از دست جبرئیل گرفت و در گوش عصمتت زمزمه کرد!
سلام بر لبخند سرافراز علی علیه‏ السلام ، که در طلوع تو اتفاق افتاد!

سلام بر تو، امامتِ فردای پس از علی!
سلام بر تو، شباهتِ بی‏شائبه محمدی!
سلام بر اقیانوس کرامت و سخاوتی که از دامان «کوثر» و «ابوتراب» برخاست.

متن ادبی تولد امام حسن مجتبی (ع)

امشب به طواف دست‏های تو می‌‏آییم، دست‏هایی که زمین و زمان از فیض زلالشان متبرکند.‌
ای سبط اکبر! نخواه دست خالی برگردیم. مگر تو نبودی که تنها دو بار تمام آنچه را داشتی بخشیدی و سه بار دارایی‏ات را با مستمندان به دو نیم کردی؟!

حالا ما زمینیان عصر پنهانی، در شبی که نام تو را در یاد خود دارد، به طواف دست‏های تو آمده ایم. یاری‏مان کن که تو را بشناسیم. بگذار به قطره شفابخشی از بی‏کران دریای وجودت دست بیاویزیم که سخت تشنه ‏ایم. تو خود بهتر می‏دانی که حاجت شناختنت فریاد می‏‌کند؛ هر چند از لیاقت آن تهی باشیم.

متولد شدی و خاک، گویی دوباره آفریده شد! سرزندگی از سر و روی زمین می‏‌بارید و طراوت روی تمام ذرات هوا پاشیده شده بود.
مدینه، به پیشواز ثمره قلب پیامبر می‌‏رفت و نخل‏‌ها انگار قدبلندتر شده بودند.

شاید به احترام او بود که از جایی برخاستند. فرشتگان، فوج فوج می‌‏آمدند و بال بر گهواره تو می‏‌ساییدند.
زمین، متبرک شد و شانه‏‌هایش زیر قدم‌‏هایت، به یاد وزن مسیح افتاده بود.

متن ادبی درباره ولادت امام حسن مجتبی (ع)

دروازه‌های آسمان گشوده می‌شود و زمین، در ستاره باران میلادی بزرگ، به هلهله می‌نشیند.

در نیمه راه برکت خیز رمضان، رایحه شکوفه‌های یاس است که کوچه‌های مدینه را آکنده است.

حسن علیه السلام با چشمانی علوی می‌آید و افق، رسیدن ارجمندش را دف می‌کوبد. صدای آمدنش، طنین مهربانی و کرامت است. شانه‌های صبورش را زمین به تجربه می‌نشیند؛ آن چنان که سمفونی سکوتش را.

او با نگاهی از جنس باران می‌آید و آب‌های آزاد جهان، ماهیان تشنه دلش را میزبان می‌شوند.

متن ادبی برای ولادت امام حسن مجتبی (ع)

ثانیه‌ها به عشق یار قربانی وصال می‌شوند میگذرند تا نیمه‌ی ماه خدا. تا زمین و زمان را به تماشای طلوع اختری دیگر دعوت کنند و آسمان را نیز به شنیدن تلاوت سوره‌ی حَسَن و آسمان نیز بی تاب از زیبایی این تلاوت؛ و آسمانیان پروانه وار در حسرت طواف زمین و هستی معطر از عطر کرامت و حُسن و همگی در انتظار شنیدن صدای دل انگیز کودکی از چشمه سار کوثر.

دریا‌ها از دُرِّ درخشان تلاقی دو دریا در ملکوت عالم به تلاطم در آمده اند و چه زیبا و شنیدنی است زمزمه این تلاطم: مرج البحرین یلتقیان بینهما برزخ لا یبغیان یخرج منهما اللؤلؤ و المرجان. پس سلام برزمان که نویدت داد و سلام بر زمین که پذیرایت شد و سلام بر آسمان که طوافت کرد و سلام بر تو‌ای گوهر درخشان امامت‌ ای حسن مجتبی! تولدت مبارک باد.

متن ادبی در مورد ولادت امام حسن مجتبی (ع)

امشب هر ستاره‌ای را که رصد می‌کنم، نام تو را می‌بینم که به وسعت یک آسمان شکیبایی، می‌درخشد و شوق پرواز را در دل عاشقانت به تپش وا می‌دارد. دست‌های نیازمان را از چشمه سخاوتت کوتاه مکن؛ بگذار با وضو در نور امامتت، شیرینی کرامتت را چشیده باشیم!‌ ای شعله خدا!

هم خانه با حسین!

هم شانه با علی، چون چلچراغ علم!

بر دل خوش آمدی!‌ ای امام غربت!

آن‌که از آبروی تو وساطت می‌طلبد، تشنه باران هدایت توست و آن‌که حاجت را بهانه کرده، تشنه رفاقت با تو.

به حق شادی میلادت، قفل بسته چشمان ما را با عنایت و کرمت بگشای تا طعم سفره مهربانی تو را بچشیم؛ که هیچ زخمی از بارش کرامت بارانی ات بی مرهم نمی‌ماند؛ یا کریم اهل هدایت!

متن ادبی ولادت امام حسن (ع)

امام حسن علیه السلام میوه مبارک قرآن و عترت است؛ فرقان عدل و امامت. حق است، فرزند حق است، مرامش حق است و کلامش حق. نامش حق است و پیامش حق، که باید ادامه دهنده راه حق شود. ولادتش در ماه نزول حق بود، ماه قرآن، ماه روزه، ماه نماز و آزمون‌های سخت الهی؛ تا شکوه آفرینش خدا را به تجلی بگذارد.

همانند قرآن صامت نزول کرد و فرقان ناطق میان حق و باطل گشت. حقی که نمادش علی علیه السلام بود و باطلی که تندیس اش ـ. بت اش ـ. معاویه، طاغوت بنی امیه بود. امام حسن علیه السلام حجت خداوند در زمین است؛

خلیفة الله فی ارضه و «معاویه» نکبت آیین شیطان در شام بود؛ که سزاوار لعنت است و نفرین؛ و اینک بقیع با تمام غربتش آکنده از عطر یاد امام حسن علیه السلام است و مدینه سرشار از لحظات نورانی ولادتش.

مبارک باد یاد و نامش که در نیمه ماه قرآن، بدر کاملی در آسمان امامت بود و از عطر حضور و نور ظهورش تا قیامت نگاه شیعه نورانی است. نور باد یاد و نامش در دل عاشقان که عشق زیبنده نام «حسن» است و بس. مولا جان! میلادت مبارک!