سریعترین قطار جهان چطور کار میکند؟
در کشورهای پیشرفته استفاده از حمل و نقل ریلی یکی از ارزانترین و سریعترین گزینهها برای جابجایی افراد و کالاها است. شاید برای همین است که هر چند سال یکبار شاهد رونمایی از سریعترین قطار جهان هستیم و شرکتهای مختلف فنی-مهندسی میکوشند تا دانش و مهارت خود را در این زمینه به بهترین شکل نشان دهند. بیایید با سریعترین قطار جهان آشنا شویم.ژاپن یکی از کشورهای جزیرهای دنیاست که کوههای متعدد آن باعث شده تا شرکتها به دنبال راههای بهتری برای حمل و نقل باشند.
مهندسان و کارگران ژاپنی با سختکوشی و تلاش بسیار بالا هر چند سال یکبار از سریعترین قطار جهان بهرهبرداری میکنند تا حمل و نقل در این کشور هر بار راحتتر شود.قطارهای تندرو یا سریعالسیر، نسبت به قطارهای معمولی به طور قابل ملاحظهای از سرعت بالاتری برخوردار است. در حال حاضر فقط دو قطار در جهان از این فناوری استفاده میکنند. یکی در ژاپن و دیگری در شانگهای چین است. گل سرسبد سریعترین قطار جهان «مگلو» (Maglev) نام دارد و ساخت ژاپن است.با دلگرم همراه باشید.
مختصری از سریعترین قطار جهان
قطار سریعالسیر مغناطیسی ژاپن با ثبت سرعت ۶۰۳ کیلومتر در ساعت، رکورد شکست. این قطار سریعالسیر که مگلو (Maglev) نام دارد، در کوتاهترین زمان ممکن فاصله بین دو شهر را پیمود. این سفر آزمایشی در منطقهی یاماناشی (Yamanashi) انجام گرفت.رکورد قبلی سرعت در سال ۲۰۰۳ که باز هم توسط ژاپنیها ثبت شده بود، حدود ۵۸۱ کیلومتر در ساعت بود. با این آزمایش باز هم رکورد پرسرعتترین قطار دنیا در انحصار ژاپنیها باقی ماند. البته مسافرین عادی برای سوار شدن به سریعترین قطار جهان باید چند سالی منتظر بمانند.طبق گفتهی مهندسین قطار مگلو در سال ۲۰۲۷ در مسیر توکیو – ناگویا به بهرهبرداری خواهد رسید. در این صورت فاصله ۳۱۱ کیلومتری بین این دو شهر در ۴۱ دقیقه طی خواهد شد و جابجایی بین این دو مرکز بیش از پیش ساده خواهد شد.
برآورد هزینهی سریعترین قطار جهان
مگلو سریعترین قطار جهانبر اساس گزارشهای خبری منتشر شده، ۲۹ مهندس در جریان این سفر آزمایشی در قطار مگلو حضور داشتند. این قطار توانست با رکورد سرعت ۶۱۱ کیلومتر در ساعت (۳۷۲ مایل بر ساعت) را به ثبت برساند.شرکت راه آهن مرکزی ژاپن در خبری اعلام کرد که قصد صادرات فناوری خود به کشورهایی مانند امریکا را دارد. آنها دلیل خود از این تصمیم را برقراری سریعترین خط راهآهن بین نیویورک و واشنگتن دیسی بیان کردهاند.بر طبق برآوردهای انجام شده پیشبینی میشود هزینهی اجرای این پروژه در حدود ۱۰۰ میلیارد دلار باشد. بخش اعظم این هزینه صرف ساخت خط آهن و تونلسازی سنگین در مسیر کوهستانی بین دو شهر خواهد شد.
فناوری استفاده شده در راهاندازی قطار
قطار جدید از فناوری شناوری مغناطیسی (Magnetic Levitation) استفاده میکند. یعنی قطار با روشهای مکانیکی معمول شامل چرخ و ریل کار نمیکند. بلکه یک میدان مغناطیسی بسیار قدرتمند سبب جدا شدن قطار از زمین میشود. در این قطار، یک آهنربا در فاصلهی ۱۰ سانتیمتر بالای ریلها قرار می گیرد و قطار توسط آهنرباهای الکتریکی به کار میافتد.
با این فناوری قطار به نرمی روی مسیر خود حرکت میکند. در واقع در این حالت، قطار معلق است و به زمین متصل نیست. یکی از مهندسین ساخت قطار مگلو افزود: «ما میخواهیم تجزیه و تحلیل دادهها را ادامه دهیم و از طراحی آن در ماشینها و سایر تجهیزات استفاده کنیم».انتظار میرود تا سال ۲۰۴۵ قطارهای مگلو مسافت ۴۱۰ کیلومتر بین توکیو و اوزاکا را در یک ساعت و هفت دقیقه طی کنند؛ در این صورت زمان سفر در این مسیر نصف خواهد شد.
مزایا و معایب
این قطارها دارای مزایا و معایب مختلفی بوده و به همین دلیل طرفداران و مخالفان زیادی در سراسر دنیا در رابطه با این فناوری وجود دارند. ركورد سرعت مگلو در ژاپن به 581 كیلومتر بر ساعت با سرنشین نیز رسیده است. میزان انرژی مصرفی این قطارها نیمی از انرژی مورد نیاز هواپیما بوده و تقریبا همان بازدهی را دارد. در حال حاضر اصلی ترین مشکلی که سیستم های عادی راه آهن دارند، فرسودگی چرخ ها، آلودگی صوتی و محیطی و محدودیت های حرکتی است در حالی که این مشکلات در سیستم قطارهای معلق بر طرف شده و قطارهای ماگلو با استفاده از سیستم های تعلیق مغناطیسی غیرتماسی، هدایت كننده و رانشی حرکت می کنند. از سوی دیگر مگلو شرایط راحت و مناسبی را برای مسافرین ایجاد می کند چرا که عدم وجود تماس بین قطار و خط، لغزش حرکت قطار را جذب کرده و موجب آسایش بیشتر مسافرین می شود. مسافران در این وسیله نقلیه با وجود سرعتی بالا، نسبت به سیستم های حمل و نقل دیگر ایمن تر هستند.
همچنین به علت بالاتر بودن هادی راه نسبت به سطح زمین (در هادی راه نوع مرتفع)، این اطمینان حاصل می شود كه هیچ گونه مانعی بر سر راه وجود نخواهد داشت. ركوردهای ایمنی بدست آمده از قطارهای مگ لوی که تا به حال مورد بهره برداری قرار گرفته اند و مسافران را به مقاصد خود جابجا نموده اند، بیانگر عدم وجود خسارات جانی بوده است. بر خلاف دیگر وسایل حمل و نقل، به دلیل استفاده از انرژی الکتریکی(برق)، هیچ گونه آلودگی هوا در مسیر حرکت قطار مگ لو وجود نخواهد داشت.
با وجود موارد فوق، معایب مختلفی نیز در رابطه با این قطار ها وجود دارد که نخستین و مهمترین آن بالا بودن هزینه ساخت و راه اندازی اولیه است. از سوی دیگر هنوز تجربه استفاده از این قطارها در سطح گسترده وجود نداشته و البته در سرعت بالا برای افراد بیرون از قطار و ساکنین مجاور مسیر حرکت؛ سر و صدای بسیار زیاد و آزار دهنده ای تولید می کند. یکی از دیگر مواردی که در رابطه با معایب این قطارها مطرح می شود، احتمال مضر بودن امواج مغناطیسی آن است که حتی در کشور چین موجب شده تا به طور موقتی طرح گسترش این شبکه قطار توسط دولت چین متوقف شود و دلیل آن نیز ترس مردم از امواج مغناطیسی بود که کسی نتوانست مضر یا بی ضرر بودن آن را به اثبات برساند.
در طول تاریخ محدود استفاده از این فناوری یک مورد سانحه نیز به ثبت رسیده است که در سال 2006 و در کشور آلمان رخ داد. در این سانجه یک قطار مگلو با یک واگن خدماتی برخورد کرده و 20 نفر کشته شدند. بررسی های بعدی نشان می داد که این سانحه ناشی از قصور و خطای انسانی بوده و ارتباطی به فناوری قطارهای معلق ندارد.
منبع:سیناپرس؛روز چین
مجله اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
دیدگاه ها