
افضل الدین بدیل خاقانی شروانی متخلص به خاقانی شاعر مشهور قرن ششم هجری در حدود سال ۵۰۴ شمسی در شروان به دنیا آمد. تخلصش در شعر ابتدا حقایقی بود اما وقتی ابوالعلا به دربار منوچهر فریدون شعبان شاه برد به او لقب خاقانی دادند. خاقانی در دربار به مقام والایی رسید اما جایگاهش باعث حسادت و بدگویی اطرافیان شد و شاه به تصور خیانت او را به یک سال حبس محکوم کرد.
او پس از آزادی سفر حج رفت و راه با دیدن طاق کسری کتیبه ی ایوان مدائن را ساخت. خاقانی بعد از بازگشت از حج در مدتی کوتاه پسر جوان و همسر و دخترش را از دست داد و چون دلخوشیی در شروان نداشت برای اوضلت نشینی تبریز رفت.
او علاوه بر دیوان اشعار مثنوی تحفته العراقین را سرود و با اشعارش بزرگانی همچون حافظ و مولانا تاثیر گذاشت . چونان که حافظ غزل ای هدهد صبا به صبا میفرستمت را به استقبال از بیت ای صبح دم ببین به کجا میفرستمت نزدیک آفتاب وفا میفرستمته خاقانی سروده است. از آنجا که خاقانی در مده حضرت رسول مانند حسانب صابت قصاید بسیار دارد لقب حسان العجم گرفته است. و به خاطر توصیفات زیبایش از سپیده دم شاعر صبح معروف است. وی در سال ۵۷۳ شمسی درگذشت.
دیدگاه ها