
حسن ارژنگنژاد مجسمهساز و نقاش مشهدی خالق مجسمههای مشهور آرش کمانگیر(سعدآباد) و تندیس فردوسی(میدان فردوسی مشهد) و همچنین طراح مدال هایی همچون یادبود انقلاب سفید و جشن آبان و بسیاری دیگر از مدال های افتخار و تندیس های مشهور شهری، ۲۵ مردادماه و درپی ابتلا به کرونا غریبانه درگذشت.
متولد ابتدای قرن ۱۴ بوده است در مشهد، اما آن طور که خودش در گفت وگویی که دوسال پیش با او داشتیم، بیان کرده بود، نسبت اجدادش به بلاد باکو در آذربایجان میرسید که بعدها به ایران کوچانده شده بودند. دانش آموز مدرسه عنصری مشهد بوده، اما پس از فوت پدر و مادرش ترک تحصیل میکند و به تهران میرود تا در کارگاه مجسمه سازی پسرخاله اش، غلامرضارحیم زاده ارژنگ، شاگردی کند.
مدتی بعد از کوچ به تهران دوباره سر نیمکت مدرسه مینشیند تا سالها بعد بشود دانشجوی رشته نقاشی و مجسمه سازی در دانشگاه کیف شوروی سابق؛ «بعدها برای کسب تجربه بیشتر به ترکیه، لبنان و اروپا سفر کردم. آن سالها در آنکارا پسرخالهای به نام عابدین ایتیل داشتم که پروفسور زبانهای کهن بود. ازطریق او پایم به دانشگاه آنکارا باز شد و در کلاسهای رشته مجسمه سازی آنجا به صورت مستمع آزاد شرکت کردم.
پس از آن به فرانسه و ایتالیا رفتم. در فرانسه به کلاسهای دانشگاه بوزار پاریس میرفتم که دانشگاه هنری بسیار معروفی بود. در ایتالیا هم دو کارخانه خیلی معروف ریخته گری و مجسمه سازی بود که یکی از کارهای مهمشان، این بود که ماکت هر مدلی را در هر اندازهای که میخواستید، بزرگ میکردند، به آنجا دادند که در این ابعاد بزرگ شد. نخستین کارم را که ساخت یک مادیان با کره اش بود، به سفارش دکتر میمندی نژاد برای دانشکده دام پزشکی تهران انجام دادم و بعد از آن، همان طورکه تجربه ام در ساخت مجسمه بیشتر شد، سفارش کارها هم افزایش پیدا کرد.»
دیدگاه ها