علت بیماری خطرناک واژینیت تریکومونایی چیست؟
واژینیت تریکومونایی (تریکومونیاز)
واژینیت تریکومونایی عبارت است از عفونت یا التهاب مهبل به وسیله انگلی که در قسمت تحتانی دستگاه تناسلی ـ ادراری مردان و زنان زندگی می‌کند. بین افراد بی‌بندوبار بسیار مسری است. در زنان مهبل، مجرای ادرار و مثانه و در مردان غده پروستات و مجرای ادرار را درگیر می‌کند.
علل بیماری واژینیت تریکومونایی
عفونت ناشی از یک انگل بسیار کوچک به نام تریکوموناس واژینالیس. این انگل در حین مقاربت جنسی از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند. ممکن است بدون ایجاد علامتی سال‌ها در میزبان خود زندگی کند. سپس در اثر تغییر مقاومت، ناگهان و به سرعت تکثیر کرده و علایم زجرآوری ایجاد می‌کند. از آنجا که در هر دو جنس مذکر و مؤنث رشد می‌کند، هر دو نفر باید درمان را دریافت کنند.
عوامل خطرساز بیماری واژینیت تریکومونایی
- بی‌بندوباری جنسی
پیشگیری از واژینیت تریکومونایی
در طول مقاربت جنسی از کاندوم‌های لاستیکی استفاده کنید.
همچنین بخوانید: کاندوم چیست و چگونه از کاندوم استفاده میشود ؟
انواع عفونت واژن
سه نوع عفونت واژن وجود دارد: عفونت قارچی، عفونت باکتریایی و عفونت انگلی.باید در نظر داشتیه باشید که محیط مجاری تناسلی به‌طور طبیعی دارای شرایط خاصی است؛ به طوری که عفونت‌های ذکر شده، در حالت عادی قادر به رشد و تکثیر در این محیط نیستند، مگر اینکه مشکلی وجود داشته باشد.
عفونت قارچی واژن
منشأ عفونت‌های قارچی اندام تناسلی زنان، عمدتا نوعی قارچ به نام کاندیدا آلبیکنس است. این قارچ معمولا به طور طبیعی در محیط واژن وجود دارد و محیط اسیدی واژن مانع از رشد این قارچ‌ها می شود. حال اگر به دلیلی از اسیدی بودن محیط واژن کاسته شود، قارچ‌ها رشد بیشتر خواهند کرد و سبب عفونت قارچی در واژن می‌شوند.
حاملگی، مصرف بعضی از آنتی بیوتیک‌ها، مصرف قرص‌های جلوگیری از حاملگی، بیماری قند، استفاده از کورتون، زمان سیکل ماهیانه، روابط جنسی از عواملی هستند که باعث تغییر محیط طبیعی واژن و افزایش رشد قارچ‌ها و در نتیجه باعث عفونت در واژن می‌شوند.
علایم اصلی واژینیت قارچی، خارش و ترشحات واژینال می‌باشد. خارش معمولا شدید است و ممکن است باعث التهاب نواحی مربوطه گردد.
ترشحات به صورت سفید رنگ و غلیظ است که در عین حال دارای چسبندگی کمی بوده و سست می‌باشد. این ترشحات معمولا فاقد بو و یا دارای بوی کپک بوده، ولی به هیچ‌وجه متعفن نیست، مگر آنکه سایر عوامل عفونت‌زا همراه قارچ باعث بروز واژینیت شده باشند.
همچنین بخوانید: فواید و مضرات استفاد طولانی مدت از کورتون چیست ؟
عفونت باکتریایی واژن
عفونت‌های باکتریایی دستگاه تناسلی بیشتر توسط باکتری به نام گاردنلا واژینالیس ایجاد میشود.این میکروب به‌طور طبیعی در محیط دستگاه تناسلی موجود است، ولی در شرایط خاص ممکن است رشد کرده و باعث بروز بیماری شود. یکی از راه‌های انتقال این بیماری، تماس جنسی است.
در واژینیت میکروبی، ترشحات واژینال به رنگ سفید مایل به خاکستری و یا زرد رنگ بوده و بوی شبیه ماهی و ناخوشایندی دارد، ولی خارش و التهاب یا اصلا موجود نیست و یا بسیار خفیف‌تر از عفونت قارچی می‌باشد.
همچنین بخوانید: انواع ترشحات واژن : علت اصلی هر کدام از ترشحات واژن چیست ؟
عفونت انگلی واژن
عفونت‌های انگلی مجاری تناسلی در بیشتر اوقات به واسطه نوعی انگل تک‌سلولی ایجاد میشود. این انگل به طور طبیعی در مجاری تناسلی زندگی نمی‌کند و ابتلا به آن ممکن از طریق تماس جنسی و یا برخی لوازم (مانند حوله آلوده) و محیط‌های آلوده (مانند استخر) صورت پذیرد.
در بسیاری از موارد ممکن است این عفونت فاقد علایم و یا توأم با علایم خفیفی باشد. از بارزترین خصوصیت آن وجود ترشح واژینال بیش از حد است.این ترشح دارای رنگ خاکستری یا سبز رنگ بوده و بوی آن زننده می‌باشد. روی آن حباب‌های هوا مشاهده میشود که باعث ایجاد ظاهری کف مانند می‌گردد.
تشخیص ابتلا به عفونت قارچی واژینال
تشخیص عفونت های قارچی واژینال ساده است. پزشک معمولا فرایند تشخیص را با گرفتن شرح حال و تاریخچه بیماری شروع می کند، مثلا اینکه بیماری در گذشته مبتلا به عفونت قارچی بوده یا نه، و البته سوال هایی در خصوص سابقه ابتلا به عفونت های منتقله از راه جنسی.
مرحله بعد معاینه بالینی بیمار است. گاهی معاینه برای تشخیص قطعی کافی خواهد بود اما در سایر موارد نمونه گیری از بافت واژن و ارجاع به آزمایشگاه برای تشخیص قطعی نوع عفونت و بیماری الزامی است و با تشخیص قطعی نوع بیماری، درمان آغاز می شود.
درمان بیماری واژینیت تریکومونایی
- آزمون‌های تشخیص می‌توانند شامل بررسی‌های آزمایشگاهی ترشحات مهبل، پاپ‌اسمیر و معاینه فیزیکی باشند.
- مگر در صورت تجویز، از دوش مهبل استفاده نکنید.
- از زیرشلواری‌های نخی یا جوراب شلواری دارای فاق نخی استفاده کنید.
- به جای وان حمام از دوش استفاده کنید.
- اگر ادرار کردن باعث سوزش میشود، از طریق یک دستگاه لوله‌ای مثل رول کاغذ توالت یا فنجان پلاستیکی بدون ته ادرار کنید یا در هنگام ادرار کردن، یک فنجان آب گرم روی ناحیه تناسلی بریزید.
- با لباس مرطوب به‌ویژه حوله حمام مرطوب ننشینید.
رژیم غذایی جهت درمان بیماری واژینیت تریکومونایی
به جز موارد مربوط به الکل و سرکه (به داروها مراجعه کنید) دستورالعمل خاصی برای رژیم غذایی ندارد.
فعالیت در زمان ابتلا به بیماری
از فعالیت بیش از حد، گرما و تعریق بیش از حد بپرهیزید. تا زمانی که خوب شوید، روابط جنسی را به تأخیر بیندازید. حدود 10 روز برای بهبودی زمان بدهید.
درچه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود
- در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید.
- اگر خود یا عضوی از اعضای خانواده‌تان علایم واژینیت تریکومونایی را داشته باشید.
- اگر علی‌رغم درمان، علایم بیش از یک هفته باقی بمانند یا بدتر شوند.
- اگر خونریزی یا تورم غیرمعمول مهبل ایجاد گردد.
- اگر پس از درمان علایم عود کنند.
عواقب مورد انتظار عارضه واژینیت تریکومونایی
معمولاً با درمان قابل علاج است.
عوارض احتمالی
عفونت‌های باکتریایی ثانویه.
مقایسه درمان واژینیت تریکومونایی با دو روش درمانی یک روزه و هفت روزه قرص مترونیدازول
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده آینده نگر می باشد که در آن606 نفر که مشکوک به بیماری واژینیت تریکومونایی بودند تحت آزمایش نمونه مرطوب قرار گرفتند که 76 نفر نتایج مثبت تریکومونیازیس داشتند.
افراد دارای نتایج مثبت تریکومونیازیس و شوهرانشان به طور یک درمیان تحت درمان با یکی از روشهای یک روزه مترونیدازول ( 1 گرم صبح و عصر به همراه غذا ) و هفت روزه مترونیدازول ( 500 میلی گرم دو بار در روز ) قرار گرفتند . یک هفته و یک ماه پس از اتمام درمان ، آزمایش نمونه مرطوب و کشت برای بیماران تکرار شده و میزان اثر و عود و بهبودی کلینیکی آنها مورد بررسی قرار گرفت.
بین دو گروه درمانی از نظر سن , وزن ، تحصیلات خود و همسرانشان ، مدت پیگیری , زمان آخرین قاعدگی اختلاف معنی داری وجود نداشت . با استفاده از محیط دورسه میزان اثر ( یک هفته پس از اتمام درمان ) در گروه درمانی هفت روزه 100% و در گروه یک روزه 3/97% و میزان عود ( یک ماه پس از اتمام دارو ) در گروه هفت روزه 6/2% و در گروه درمانی یک روزه 4/5% بود که به ترتیب با 87/0 = P و 5/0 =P با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند .
دو گروه از نظر عوارض جانبی نیز با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند اما عارضه جانبی سردرد در گروه درمانی یک روزه 6/21% در مقابل 9/7% گروه درمانی هفت روزه بود .رژیم درمانی یک روزه به عنوان یک روش درمانی برای درمان تریکومونیازیس توصیه می شود . مزایای آن میزان اثر بالا ، دوره درمانی کوتاه تر و هزینه کمتر می باشد .
