دلگرم
امروز: چهارشنبه, ۲۱ آذر ۱۴۰۳ برابر با ۰۸ جمادى الآخر ۱۴۴۶ قمری و ۱۱ دسامبر ۲۰۲۴ میلادی
علل و عوامل موثر پارگی زودرس کیسه آب در بارداری
3
زمان مطالعه: 5 دقیقه
پارگی کیسه آب: در پارگی زودرس کیسه آب دو اصطلاح وجود دارد که اصطلاح اول به معنی پاره شدن کیسه آب قبل از ۳۸ هفته واصطلاح دوم به پاره شدن زودرس کیسه آب در هر زمانی ...

با مجله اینترنتی دلگرم همراه باشید تا با پارگی زودرس کیسه آب بیشتر آشنا شوید

یکی از مشکلاتی که ممکن است زنان باردار با آن مواجه شوند پارگی زودرس کیسه آب است. اگر به این عارضه که در هر زمانی از بارداری ممکن است رخ بدهد، بی توجهی شود ممکن است خطراتی را متوجه مادر و جنین کند. در ادامه اقداماتی که باید در این شرایط با توجه به زمان بارداری خود انجام دهید،‌ به خوبی توضیح داده شده است.با دلگرم همراه باشید

divider

پارگی زودرس کیسه آب چیست؟

وقتی درد زایمان شما آغاز می‌شود، کیسه‌ آب شما نازک شده و در نهایت پاره می‌گردد تا مایع آمنیوتیک از بدن شما خارج شود. این مایع در مدتی که فرزندتان درون رحم شما قرارا دارد به خوبی از او در برابر آلودگی‌ها و آسیب محافظت می‌کند. اگر کیسه‌ی آب شما قبل از آغاز فرآیند درد زایمان پاره شود، به آن پارگی زودرس کیسه‌ آب در بارداری (PRETERM RUPTURE OF MEMBEANS) یا PROM گفته می‌شود.

پارگی زودرس کیسه آب یک پدیده‌ی کاملا مرسوم است و در 10 درصد بارداری‌ ها اتفاق می‌افتد. 90 درصد از خانم‌هایی که کیسه‌ی آب‌شان در نزدیکی تاریخ وضع حمل پاره می‌شود و 50 درصد مادرانی که پیش از موعد این اتفاق را تجربه می‌کنند پس از 24 ساعت وارد مرحله‌ی زایمان می‌شوند.

علل پارگی زودرس کیسه آب

اگر چه علت پارگی زودرس کیسه آب (PROM) ناشناخته است ولی عوامل زیر در ایجاد ان نقش دارند.

  • سابقه پارگی کیسه امنیون
  • پلی هیدروامینوس
  • عفونت‌های داخل رحمی یا عفونت سیستمیک
  • نارسایی دهانه رحم
  • اختلال تغذیه (کمبود ویتامین ث یا مس)
  • مقاربت
  • فیزیولوژی غیر طبیعی پرده‌ها
  • مولتی پارا
  • پایین بودن موقعیت اجتماعی-اقتصادی

تشخیص پارگی کیسه آب

علائم پارگی زودرس کیسه آب خروج مایع امنیوتیک از واژن به صورت ناگهانی یا قطره قطره مایع و کوچک شدن رحم می‌باشد. برای تشخیص باید بی‌اختیاری ادرار، لکوره یا دفع توده موکوسی رد شود. در نهایت تشخیص پاره شدن زودرس با انجام مانور والسالوا یا فشار ملایم بر روی فوندوس و خروح مایع سرویکس، قطعی می‌شود. اغشته شدن مایع به مکونیوم نشانه پارگی پرده هاست که برای تشخیص آن باید مایع جمع اوری شده و تست امنی شور، فرن و نیترازین انجام شود.

تست فرن

نمونه مایع را به صورت نازک بر روی یک لام شیشه‌ای تمیز پخش کرده تا خشک شود سپس آن را زیر میکروسکوپ مشاهده می‌کنیم. مشاهده طرح درخت مانند (شکل برگ سرخس) به عنوان تست مثبت تلقی می‌شود.

تست نیترازین

با توجه به اینکه PH مایع امنیوتیک ۷ تا ۵\۷ بوده و قلیایی تر از ترشحات طبیعی واژن که PH بین ۵\۴ تا ۵\۵ دارد می‌باشد. نمونه مایع آمنیوتیک را بر روی کاغذ اغشته به نیترازین گذاشته و تغییر رنگ کاغذ را بررسی می‌شود. تغییر رنگ کاغذ به آبی نشانه قوی برای وجود مایع امنیوتیک است. چنانچه نمونه توسط خون، ادرار یا عوامل پاک کننده انتی سپتیک الوده شود ممکن است باعث نتایج مثبت کاذب شود.

عوامل موثر در پارگی زودرس کیسه آب

عواملی وجود دارد که می‌تواند احتمال پارگی کیسه آب را افزایش دهد. برخی از این عوامل عبارتند از:

  • سابقه پارگی زودرس کیسه آب
  • ناهنجاری در فیزیولوژی پرده‌ها
  • نارسایی یا ضعف دهانه رحم
  • پلی هیدروامینوس
  • مقاربت
  • عفونت‌های داخل رحمی
  • اختلالات تغذیه‌ای مانند کمبود مس یا ویتامین ث
  • مشکلات ناشی از پایین بودن سطح اجتماعی-اقتصادی
  • مولتی پارا
  • آمنیوسنتز
  • جراحی دهانه رحم در دوران بارداری (سرکلاژ)
  • سیگار کشیدن
  • ناهنجاری های مادرزادی خاص
  • ضربه‌ی روحی شدید به مادر
  • حاملگی های متعدد
  • زایمان زودرس قبلی
  • خونریزی واژینال در طول سه ماهه دوم بارداری

درمان پارگی زودرس کیسه آب

کیسه آمنیوتیک مانند سدی برای حفاظت جنین از عفونت عمل می‌کند ولی این سد صد در صد از نفوذ باکتری‌ها جلوگیری نمی‌کند. نوع درمان در PROM به سن حاملگی و احتمال بروز کوریوامنیوتیت بستگی دارد. عامل دیگر در درمان میزان مایع آمنیوتیک باقیمانده، پس از PROM می‌باشد. چنانچه پرده جنینی قبل از هفته۲۴ پاره شوند می‌تواند موجب هیپرپلازی ریه شود.(محدودیت ایجاد شده برای حرکت جنین در داخل رحم می‌تواند باعث ناهنجاری‌های اسکلتی شود.) در صورت پاره شدن پرده‌ها بعد از هفته ۳۶ و سرویکس نامناسب و عدم انقباضات رحم به طور خود به خود پس از ۱۲ ساعت باید اقدام به القاء زایمان می‌نمایند.

در صورت شواهدی دال بر عفونت و سرویکس نامناسب احتمال عدم موفقیت القاء زایمان وجود دارد و باید تا ۲۴ ساعت القاء را به تعویق انداخت و در این مدت باید استراحت مطلق بوده و علائم حیاتی هر ۴ ساعت کنترل شود. اگر سن حاملگی کمتر از ۳۴ هفته بوده و بیمار در حال زایمان باشد. در صورت عدم دیسترس جنینی زایمان واژینال انجام می‌شود و اگر جنین در دیسترس باشد باید سزارین شود. تب و تاکیکاردی، لکوسیتوز، ترشحات عفونی و کشت خون مثبت علائم عفونت پیشرفته بوده و بدون توجه به سن حاملگی باید زایمان صورت گیرد

نکات مورد توجه

  1. از مقاربت باید خودداری نمود
  2. برای حمام از وان استفاده نشود
  3. معاینه واژینال به علت خطر عفونت نباید انجام شود و در صورت لزوم از اسپکولوم با رعایت نکات استریل استفاده شود.
  4. در صورت مشاهده دفع ناگهانی مایع از واژن به پزشک مراجعه شود.


تهیه شده مجله اینترنتی دلگرم

مرضیه ملایری



این مطلب چقدر مفید بود ؟
4.0 از 5 (3 رای)  

    دیدگاه ها

    اولین نفر برای ثبت دیدگاه باشید !

    
    hits