|
فرآورده ای که شاید به صورت کمتر از سایر محصولات لبنی مانند ماست، پنیر، کره مورد استفاده قرار گیرد و همواره مکملی در کنار غذاهایی چون آش، کشک بادمجان، حلیم بادمجان و کله جوش قرار می گیرد. البته در مواردی نیز برخی از افراد به دلیل آگاهی از ویژگی های آن، کشک را به صورت یک میان وعده مصرف می کنند. |
| کشک یکی از فرآورده های فرعی شیر است که به روش سنتی از جوشاندن، غلیظ یا خشک کردن دوغی که پس از کره گیری باقی می ماند یا از ماست بدون چربی تهیه می شود.
تولید کشک به زمان یا دوره خاصی تعلق ندارد اما آنچه که مشخص است تولید کشک از مازاد شیری بوده است که روستاییان و عشایر برای نگهداری از شیر آن را به فرآورده ای تبدیل می کردند که امکان فسادپذیری آن کمتر باشد اما در روش صنعتی، تولید با اضافه کردن و کشت دادن نوعی باکتری به ماست و سپس جوشاندن آن با رطوبت ۸۲ درصد به دست می آید که بطور معمول به دلیل این که از ماست تهیه شده است خلاف کشک های سنتی طعم و مزه ماست را دارد با این همه کشک دربردارنده تمامی خواص شیر و حاوی کلسیم، چربی، نمک، پروتئین و بعضی از ویتامین های گروه «ب» است.
از ویژگی های این ماده فرآوری شده اسیدهای آلی موجود در آن است که باعث ضدعفونی شدن دستگاه گوارش چون معده و روده بزرگ و کوچک می شود، البته مصرف کشک در این ماه به عنوان یک مانده نفخ آور توصیه نمی شود اما برای هضم راحت آن از نعنای خشک و سیب می توان استفاده کرد.
از سویی دیگر میزان انرژی تولید شده با ۱۰۰ گرم کشک حدود ۱۰۵ تا ۱۲۰ کیلو کالری است و این مقدار می تواند یکی از تأمین کننده انرژی مورد نیاز بدن در رژیم غذایی باشد به گونه ای که علیرضا ابوالفضلی، کارشناس تغذیه با تأکید بر این که کشک به عنوان یک غذای مقوی، گرسنگی را کاهش می دهد و حجم کمی از معده را اشغال می کند، می گوید: «کشک برای کودکان کم وزن غذای مناسبی محسوب می شود و در کنار آن نیز می تواند به عنوان یک میان وعده پرانرژی مصرف شود، نکته ای که می تواند برای افراد چاق حائز اهمیت باشد.»
بنابراین توصیه می شود از کشک های بسته بندی (پاستوریزه) که دارای برچسب و مجوز بهداشتی هستند، استفاده شود. از طرفی برای نگهداری آنها یخچال و اجتناب از مصرف کشک مایع هنگام صرف ضروری است و مصرف کنندگان باید این ماده غذایی را قبل از مصرف جوشانده تا میکروارگانیزم های آن کاهش یابد.» نازنین وحیدی |
