مضرات مصرف آسپرین در دوران سالمندی کدام است؟

آیا مصرف دارو آسپرین در سنین بالا خطرناک است؟

بر اساس مطالعه‌ای بزرگ در آمریکا و استرالیا، افراد مسن‌تری که از وضع سلامتی خوبی برخور دارند نباید روزانه آسپرین مصرف کنند.
فایده آسپرین به خصوص بعد از سکته مغزی یا حمله قلبی پیش‌تر ثابت شده اما این مطالعه نتیجه گیری کرده که مصرف آسپرین برای افراد سالم بالای ۷۰ سال فایده‌ای ندارد و خطر خونریزی داخلی که بالقوه مرگبار است را به شدت افزایش می‌دهد.

کارشناسان نتایج فوق را مهم توصیف کردند و نسبت به مصرف خودسرانه آسپرین هشدار دادند. این دارو خون را رقیق می کند و از خطر حمله مجدد قلبی و سکته مغزی می کاهد.بعضی از افراد کاملا سالم هم برای کاهش این خطرات آسپرین مصرف می کنند و تحقیقات در مورد تاثیر این دارو بر کاهش خطر سرطان ادامه دارد.
با این حال بیشتر تحقیقات در مورد فواید آسپرین روی افرادی انجام می‌شود که در دوران میانسالی هستند و شواهد روزافزونی از خطرات این دارو برای افراد در سنین بالاتر وجود دارد.

در این مطالعه در آمریکا و استرالیا بیش از ۱۹ هزار و ۱۱۴ فرد سالم بالای ۷۰ سال که سابقه مشکلات قلبی نداشتند شرکت کردند. برای نیمی از آنها به مدت پنج سال دوز پایین آسپرین به طور روزانه تجویز شد.
سه گزارش در نشریه پزشکی نیوانگلند نشان داد که این قرص خطر مشکلات قلبی را کاهش نداد و فایده دیگری هم در افراد مورد مطالعه مشاهده نشد. اما مصرف آسپرین موارد خونریزی معده را افزایش داد.

به گزارش بی بی سی، پروفسور "جان مک نیل" از دانشگاه موناش در این رابطه گفت: این یعنی مصرف آسپرین از سوی میلیون‌ها نفر در جهان بدون دلیل پزشکی ممکن است بی فایده باشد، چون این مطالعه هیچ مزیتی را فاش نکرد که بر خطر خونریزی بچربد.

وی افزود: پزشکان مدت هاست مطمئن نیستند که باید برای افراد سالم آسپرین تجویز کنند یا نه و این یافته‌ها می تواند به آنها کمک کند.
این یافته در مورد کسانی که به خاطر حمله قلبی یا سکته مغزی آسپرین مصرف می‌کنند صدق نمی کند و این افراد باید توصیه پزشک را رعایت کنند. به علاوه گفته می‌شود کسانی که مدت‌هاست دوز پایین آسپرین مصرف می کنند باید از قطع ناگهانی آن خودداری کنند چون این کار هم می تواند عوارضی داشته باشد.

توصیه‌های پزشکی برای بیمارانی که آسپرین مصرف می کنند

آسپرین، به عنوان یک داروی موثر برای کاهش التهابات مفاصل در بیماران مبتلا به آرتروزهای مفصلی و همچنین به عنوان دارویی برای پیشگیری به سرطان روده و کاهش احتمال ایجاد لخته خون در بخش‌های مختلف بدن و بویژه در قلب و مغز که می‌تواند با پیامدهای بسیار خطرناکی همراه باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اغلب پزشکان مصرف این دارو را در آغاز دهه ششم زندگی به بیماران خود تجویز می‌کنند. اگر بخواهید از آسپرین به عنوان یک داروی تسکین‌دهنده استفاده کنید، دوز مصرفی این دارو روزانه 600 میلی‌گرم و یا به عبارتی معادل دو قرص خواهد بود. اما اگر آسپرین به عنوان یک داروی ضد انعقادی مورد استفاده قرار گیرد، دوز مصرفی مناسب آن 70 تا 100 میلی‌گرم در روز است.

حتماً بخوانید:

آشنایی با فواید مصرف قرص آسپرین + ویتامین C

موارد مصرف و عوارض آسپرین + ویتامین C آسپرین + ویتامین C یک داروی حاوی استیل اسلسیلیک اسید (آسپرین) و ویتامین C (اسید اسکوربیک) است. این دارو متعلق…

جالب این‌که در این شرایط، هر چه میزان دوز مصرفی دارو بیشتر باشد، تاثیر آن به عنوان یک داروی ضدانعقادی برای جلوگیری از ایجاد لخته‌های خونی در مسیر عروق خونی به مراتب کمتر خواهد بود. اما مصرف آسپرین نیز همان دیگر داروها با عوارض جانبی همراه است.
یکی از شایع‌ترین عوارض جانبی مصرف آسپرین، معده درد و همچنین گاهی خونریزی معده است که البته این عارضه جانبی به دوز مصرفی دارو و به عبارت دیگر، هر چه دوز مصرفی دارو بیشتر باشد احتمال آسیب‌های گوارشی ناشی از مصرف این دارو نیز به مراتب بیشتر خواهد بود.

البته بتازگی داروهای جدیدی که در حقیقت در مقایسه با آسپرین‌های معمولی دوز پایین‌تری از مواد موثر دارو در آنها یافت می‌شود نیز به بازار عرضه شده‌اند که اگرچه تاثیر مصرف این دارو در مقایسه با آسپرین‌های معمولی در کاهش خطر ابتلا به سرطان روده یا بسیاری از دیگر ویژگی‌های این دارو به مراتب کمتر است
اما می‌تواند جایگزین مناسبی برای آن دسته از افرادی باشد که مصرف روزانه آسپرین در بلندمدت در سلامت گوارش آنها اختلال ایجاد خواهد کرد. البته در بسیاری از موارد، مصرف داروهای ضد التهابی نظیر آسپرین که زمینه‌ساز ابتلا به زخم‌های گوارشی هستند، برای بیمار ضروری است که در صورت مصرف دارو با نظر پزشک معالج بهتر از کنار گذاشتن مصرف این دارو است.
زخم‌های گوارشی حتی در مراحل اولیه نیز بر کیفیت زندگی خوب و سالم افراد تاثیر می‌گذارند و دوره درمان طولانی دارند که یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از ابتلا به آن عدم مصرف بیش از اندازه داروهای ضدالتهابی جز در موارد ضروری است.