معنی ریکاوری در بیمارستان
ریکاوری بعد از عمل چقدر طول میکشد
بعد از انجام عمل جراحی، بیمار مدتی در محلی در کنار اطاق عمل به نام ریکاوری Recovery room میماند.ریکاوری قسمتی است در اتاق عمل که در آن مراقبتهای تخصصی انجام می شود که بطور قابل توجهی عوارض و مرگ و میر پس از عمل جراحی را کاهش میدهد.یک ساعت بعد از بیهوشی اهمیت زیادی دارد و در این مدت بیمار باید دقیقا تحت نظر باشد تا آثار داروهای بیهوشی کاملا از بین بروند و سیستم های مختلف بدن بخصوص سیستم قلبی عروقی بتوانند کنترل مجدد بدن را در اختیار بگیرند.در این مدت بیمار توسط پرستاران خبره تحت نظر بوده و بعد از اینکه بیمار هوشیاری خود را بطور کامل بدست آورد به بخش منتقل میشود. در قسمت ریکاوری اتاق عمل کارکنان و تجهیزات دقیق و ماشینهایی که مورد استفاده قرار میگیرد باید بیشترین هماهنگی را با هم داشته باشند.ریکاوری فرصت ممتازی برای بررسی و اقدامات درمانی پس از بیهوشی فراهم میکند زیر در آن امکان استفاده از پرسنل مجرب و امکانات آزمایشگاهی فراهم میباشد.
تاخیر کوتاه مدت در بیدارشدن بیماران بعد از اعمال جراحی تحت بیهوشی عمومی ، بسیار طبیعی است و اغلب ناشی از باقی ماندن اثر دارو های بیهوشی است.زمانِ بلافاصله پس از به هوش آمدن بیمار ، زمان اورژانسی نامیده میشود.به همین دلیل ، پس از بیهوشی عمومی و آرام بخشی نیاز به مانیتورینگ کامل وجود دارد ، زیرا ریسکها و خطرات همچنان وجود دارند.ممکن است شما و دوستتان هر دو یک نوع عمل جراحی را انجام دهید اما برای مثال دوستتان در زمان کوتاه یا بلندتری بهبودیافته و همچنین دریافت نتیجه موردنظر از عمل نیز ممکن است در زمان مختلفی از شما به دست آید. حتی اگر این بررسی را با دو برادر دوقلو انجام دهیم و هر دو در یک روز ، یک نوع عمل جراحی را انجام دهند ؛ وجود تفاوت در بازه ریکاوری پس از عمل ، همچنان امکانپذیر است چراکه این دو فرد درنهایت شباهت ، بازهم تفاوتهایی از یکدیگر دارند.
تجهیزات اتاق ریکاوری
اتاق ریکاروری باید راحت ، مطمئن و بزرگ باشد.احتمال دسترسی به سر بیمار از هر طرف وجود داشته باشد.جهت تامین روشنائی حتماً از نور سفید استفاده شود زیرا در این شرایط هرگونه تغییر رنگ بیمار ، سریعاً توجه را جلب می نماید.اتاق ریکاوری باید مجهز به زنگ اخبار اضطراری بوده ، و سیستم آلارم ریکاوری به اتاقهای عمل و اتاق پزشکان بیهوشی وصل گرد.
تجهیزات مهم مورد نیاز در ریکاوری
- تخت مخصوص ریکاوری یا برانکاردی که قابلیت بالا آوردن سر در آنها براحتی صورت گیرد
- سوند و دستگاه ساکشن
- کپسول اکسیژن و ماسک صورتی مناسب درصدهای متفاوت اکسیژن
- وسایل کنترل خودکار علائم حیاتی بویژه فشار خون (مونیتورینگ)
- وسایل احیا و CPR و ترالی اورژانس
- آمبوبگ ، ایروی و وسایل تنفس دهنده مثل ماسک و ..
- لارنگوسکوپ و لوله تراشه در سایز های مختلف
- دفیبریلاتور و وسایل تراکئوستومی اورژانسی و لوله تراکئوستومی
- وسایل تزریقات (عضلانی و وریدی)
- وسایل پانسمان و سونداژ
- ملحفه و پتو به مقدار کافی
- کیسه سرد و گرم
- رسیور ، لوله و لگن
- پاراوان
- برگه های چارت علائم حیاتی و ثبت گزارش بعد از عمل
- دستشویی – تلفن – یخچال و ساعت
در ریکاوری چه کارهایی انجام می شود ؟
مراقبت از مریض بلادرنگ پس از اتمام عمل جراحی بطور معمول درجایی در داخل اتاق عمل به اسم اتاق ریکاوری انجام می شود تا مریض کاملا بهوش بیاید و به بخش جراحی برده شود.این مراقبت در بواسطه پرستار ، تکنسین اتاق عمل و بخصوص تکنسین هوشبری انجام می شود. با توجه به مهم بودن این مورد دستورات و نکاتی در این مورد جمع آوری شده است که موارد زیر را شامل می شود :
- پرستار مربوط به ریکاوری ازآماده وسالم بودن وسایل از قبیل پالس اکسی متری ، دستگاه فشارخون ، مانومتراکسیژن و ساکشن اطمینان حاصل می کند.
- پس از ورود بیمار به ریکاوری ، گزارش کامل وضعیت او را از پزشک بیهوشی یا پرستار انتقال دهنده دریافت می کند.
- بسته به نوع عمل ، سرتخت را ۳۰ درجه بالا آورده و درصورت عدم مشکل در مهره های گردن ، درصورت امکان پوزیشن ریکاوری را اجرا می کند. (بیمار را در وضعیت پهلو قرار داده و با گذاشتن دست روی پیشانی مددجو ، سر او را به عقب کشیده و چانه را به سمت بالا می آورد).
- نرده های کنارتخت بیمار را بالا می آورد.
- درصورت بروز دیسترس تنفسی ، علاوه بر وضعیت ریکاوری Air way باقی گذاشته می شود. (بیمارمعمولاً با آن وارد ریکاوری میشود)
- بیمار به دستگاه مانیتورینگ قلبی و پالس اکسی متری وصل می شود و اکسیژن تراپی با ماسک برایش شروع می شود.
- رنگ پوست و مخاط دهان ، لب ها و ناخن ها و لاله گوش از نظر کبودی کنترل می شود.
- سرمها راه اندازی می شود و داروهای دستورداده شده (داروهای مسکن ومخدر) برایش تجویز می شود.
- محل پانسمان و درن ها ازنظرخونریزی غیرطبیعی کنترل می شود.
- علائم حیاتی کنترل شده و در برگه گزارش بعد از عمل در ریکاوری ثبت می شود.
کنترل بیمار در ریکاوری تا ثابت شدن وضعیت وعلائم حیاتی وی باید حداقل هر ۱۰تا ۱۵ دقیقه انجام وثبت شود ، ودر صورت وخامت حال وی این تکرار بیشتر می شود . - درصورت بیقراری مددجو نکات امنیتی بخصوص درمورد خطر سقوط از تخت در نظر گرفته می شود.
- درصورت داشتن گچ و بانداژ محکم ؛ سیستم عصبی عروقی ناحیه کنترل می شود.
- کلیه موارد غیرطبیعی بیمار ثبت شده و به جراح یا پزشک بیهوشی گزارش می شود.
- برگه بعد از عمل تکمیل و ضمیمه پرونده بیمار می شود.
- پس ازاجازه ترخیص توسط متخصص بیهوشی ، هماهنگی های لازم انجام می شود.
- هنگام تحویل بیمار به پرستار بخش ، شرح کامل وکوتاه از وضعیت بیماربه پرستار بخش داده می شود.
- همزمان باتحویل بیمار پرونده وی نیز تحویل پرستار بخش می شود.
- نکته مهم: تکنیسین نباید هرگز در قسمت ریکاوری بیمار را ترک کند.
مدت زمان ماندن در اتاق ریکاوری
پزشک متخصص شما مسئول تعیین زمان ریکاوری پس از عمل جراحی است.در این شرایط ، پزشک متخصصی که شمارا درمان کرده، بیشتر از دیگر افراد، توانایی تخمین زمان موردنیاز برای ریکاوری را دارد.سن ، وضعیت جسمانی ، سوابق دارویی و دیگر موارد همگی تحت نظر پزشک قرار دارد و ایشان در کنار آگاهی بهتر از وضعیت جسمی بیمار ، بهترین فرد برای تخمین زمان بهبودی بعد از عمل جراحی است.وی با آگاهی بیشتری میتواند تأثیر هرکدام از این عوامل را بر مدتزمان موردنظر ، بررسی نماید.برای مثال چیزی بهسادگی سن ، میتواند بهطور قابلتوجهی مقدار زمان ریکاوری پس از جراحی را تحت تأثیر قرار دهد.روش درمانی که از آن استفاده میکنید نیز جزء مهم و تأثیرگذاری در زمان بهبود شما است.علاوه بر آنچه در قبل بر شما گذشته ، نوع مواجه با درمان پس از عمل جراحی نیز و نحوه استفاده از دستورات پزشکی ، میتواند شرایط بهبودی را در حین ریکاوری ، تغییر دهد.
از دستورات پزشک متخصص برای بهبود سریع پس از ریکاوری ، پیروی کنید.یکی از نکات مفیدی که میتوانید دنبال کنید این است که پس از فراغت از بیمارستان ، مستندات دریافت شده از پزشکان و بیمارستان را بهخوبی مطالعه کنید.ممکن است این دستورات برای شما بسیار ساده به نظر آید.اما بسیاری از بیماران در حین فراغت از بیمارستان، در عجلهای که برای دوری از فضای بستری شدن دارند؛ چندان به دستورات پزشک متخصص و بیمارستان توجه نکرده و آنها را پشت سر میگذارند.در زمان ریکاوری ، بیماران با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم میکنند و بسیاری از اتفاقات در زمان ریکاوری پس از عمل جراحی مانند التهاب زخمها ، درد مزمن و طول کشیدن زمان بهبودی ، برای آنها آزاردهنده است.بهطوریکه از اقدامات و دستورات ضروری در اینزمانی مهم ، غافل میشوند.در کنار تخمین زمان بهبودی پس از ریکاوری ، ممکن است شرایطی در آینده پیش آید که آن را از زمان پیشبینیشده توسط پزشک ، دور کند. بروز عوارض جانبی میتواند عرصه را بر شما تنگ تر کرده و با عدم پیروی از دستورات پزشک ، این وضعیت بدتر خواهد شد. پس درنهایت توجه داشته که:
- پزشک متخصص بهترین مرجع برای پیشبینی زمان بهبودی و ریکاوری پس از عمل جراحی است.
- زمان بهبودی پس از عمل جراحی در هر فرد با توجه به شرایط جسمانی ، نوع عمل و نحوه درمان متفاوت است.
- رفتار هر فرد و پیروی و یا عدم پیروی از دستورات در کنار عوارض جانبی پس از عمل میتواند زمان پیش بینیشده را تغییر دهد.
شرایط بیمار بعد از بیهوشی
میزان تهوع و استفراغ بیمار در زمان ریکاوری ۹٫۸٪ میباشد، که با نوع عمل جراحی و نوع بیهوشی مرتبط است.همچنین نیاز به پشتیبانی راه هوایی بیمار ۶٫۸٪ ، میزان احتباس ادرار (بیشتر در افراد بالای ۵۰ سال) و افت فشار خون در ریکاوری به صورت مشترک ۲٫۷٪ میباشد.افت دمای بدن ، لرز و گیجی بعد از بیهوشی ، به دلیل عدم حرکت در حین بیهوشی و جراحی ، شایع است.در موارد استثنایی ، بیمار دچار اختلال ادراک بلندمدت پس از عمل میشود و روانآشفتگی او ممکن است هفتهها یا ماهها به طول انجامد.این حالت در کسانی که تحت عمل جراحی قلب قرار میگیرند و افراد مسن ، شایع است.
اندرو هادسون استادیار رشته بیهوشی میگوید : برگشت از بیهوشی به سادگی از بین رفتن ماده بیهوشی در مغز نیست ، بلکه مغز راهی مییابد، که از طریق راههای پیچیده هوشیاری و آگاهی خود را بازگرداند. به عبارت سادهتر خود را مجدداً راه اندازی میکند.
اختلال شناختی پس از عمل بیهوشی ، که معمولاً به صورت مخفف به انگلیسی POCD نامیده میشود ، معمولاً پس از جراحی رخ میدهد.اختلال شناختی پس از عمل جراحی طولانی ، نوعی از اختلال دقیق است که میتواند یک هفته یا یک ماه یا حتی بیشتر ادامه پیدا کند.اغلب بستگان فرد عدم توجه کافی ، کم حافظه شدن و از دست دادن علاقه به فعالیتهایی که قبلاً برای فرد مهم بوده را گزارش میدهند.همچنین در محل کار ، فرد نمیتواند وظایفی که به وی محول شدهاست را با همان سرعت سابق انجام دهد.شواهد خوبی از اینکه POCD پس از عمل قلب اتفاق میافتد ، وجود دارد. البته این پدیده میتواند در سایر اعمال هم اتفاق بیفتد و بزرگترین دلیل برای این مشکل وقوع میکروآمبولی در طی عمل است.در اعمال جراحی غیرقلبی علت وقوع POCD به صورت واضح مشخص نیست، اما سن بالا علت مهمی برای این بیماری است.لازم به ذکر است که ریکاوری یکی از بخش های مهم و حیاتی در هر اتاق عمل محسوب می شود و در بسیاری از بیماران می تواند دارای خاطری خوش و یا نا مطلوب ایجاد کند.پرستاران شاغل در ریکاوری با پایش علایم حیاتی بیمار ، متناسب با پروسیجر جراحی که روی بیمار انجام شده وضعیت هوشیاری لحظه به لحظه بیمار را چک و در صورت هرگونه علایم و یا خطرات ناشی از بیهوشی با پزشک معالج آن در میان می گذارند.آنها تا بهبودی کامل سطح هوشیاری و بی قراری بیمار ، وی را در این بخش نگهداری و پس از آن به بخش مربوطه تحویل می نمایند.
اطمینان خاطر دادن به بیمار
هنگامی که بیمار هوشیار می شود پرستار باید به بیمار شرح دهد که عمل او خاتمه یافته است و دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.ممکن است بیمار دچار فراموشی شده و موقعیت خود را تشخیص ندهد.پرستار به او یادآوری می نماید که در اتاق ریکاوری می باشد.برخی بیماران پس از عمل با ناراحتی و گریه بیدار می شوند.بطور مثال افرادی که جهت خروج جنین مرده تحت سزارین قرار گرفته اند و یا بیمارانی که یکی از اندامهای آنها قطع شده است که در این صورت نیاز به درک موقعیت و اطمینان خاطر بیشتری دارند.
تزریق ضد درد در صورت نیاز و یا طبق دستور پزشک
اگر بیمار از درد شکایت دارد ، باید علائم حیاتی آن کنترل و ثبت شود و با مراجعه به پرونده بایستی از نوع داروی مخدر قبل و حین بیهوشی مطلع باشد. همچنین اطلاع از نوع داروی ضد درد تجویز شده ضروری است. بیماری که تحت تزریق داروی ضد درد قرار گرفته است باید از نظر بروز عضلانی مانند اسپراسیون تنفسی ، تهوع و استفراغ دقیقاً کنترل شود و پس از اطمینان کامل نسبت به انتقال او اقدام گردد.
انتقال بیمار به بخش
بیمار زمانی به بخش انتقال داده میشود که کاملاً هوشیار ، نسبت به محیط اطراف خود آگاه باشد و توانایی عکس العمل های حفاظتی خود را کسب کرده باشد (بطور مثال حفاظت از دست ها و پاها در حین انتقال) پرستار ریکاوری در هنگام تحویل بیمار در مورد نوع جراحی ، داروهای تجویز شده و سایر اقدامات توضیحات مختصری به پرستار بخش می دهد.باید کلیه پرسنل در لحظه جابجایی بیمار ، نهایت دقت را داشته باشند تا از هرگونه وضعیت نامناسب و حرکات اضافی که موجب ناراحتی و درد بیمار شود جلوگیری نمایند.هنگام انتقال ، همیشه پرستار همراه در قسمت سر برانکارد حضور دارد و بیمار بر در قسمت پای برانکارد کمک می نماید.
- برچسبها
- ریکاوری
- اتاق ریکاوری
دیدگاه ها